Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Η σκιά του Έλληνα;

Το Μολύβι μου έστειλε ένα εκτενές κείμενο που αφορά και τις συζητήσεις που κάνουμε τον τελευταίο καιρό και σκέφτηκα να αναρτήσω αυτό το κομμάτι προς σκέψη και συζήτηση... Ίσως προκαλέσει θύελλα αυτή η "άλλη" άποψη αλλά για να δούμε τι λέει ο... ποιητής!

Το κείμενο αυτό περιέχει αποσπάσματα αλληλογραφίας του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου, στο φίλο του Ατίλιο Νάβιο, ο οποίος τον διαδέχεται στην διακυβέρνηση της Αχαΐας και τον συμβουλεύει για το πώς μπορεί να χειριστεί τους Έλληνες.

Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο και ατίθασο, αλλα και αληθινά ελεύθερο, ορθώνεται το «εγω» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί, όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν, με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει, αλλα είναι πάντα νέα , δροσερή και το κάθε τι, χάρις σε αυτό το «εγω» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.

Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα.

Το ίδιο «εγω» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων. Και ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλα δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες.

...Πείθονται μονο στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής, ή όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους ή τη βία ή τον δόλο.
Α! πόσο την χαίρεται ο Έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη!

Ο Έλληνας εχει την πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις.

Θες να σαγηνεύσεις την Εκκλησία του Δήμου σε μια πόλη ελληνική ;
Πες τους : «Σας υπόσχομαι αλλαγή»
Πες τους : «Θα θεσπίσω νέους νόμους» Αυτό αρκεί.
Με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία τους, το αψίκορο πάθος του.

...Μεσα στους πιο πολλούς Έλληνες, άμα σκάψεις λίγο, θα βρεις ένα ισχνό υπερόπτη Κοριολανό, έναν άσημο εκδικητικό Αλκιβιάδη, ένα εγώ μεγαλύτερο από την πατρίδα.
Όχι βέβαια σε όλους, αλλιώς δεν θα υπήρχαν σήμερα πια ελληνικές πόλεις.

...Οι Έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην Εκκλησία η στο δικαστήριο.

...Οσο περνούν οι αιώνες, τόσο εμείς και οι λαοί που κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές, ως που μια μέρα να μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στην μόνωση των μικρών μας εαυτών.

Νομίζω ότι οι Έλληνες επάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις είναι πρωτοπόροι σε αυτόν τον θανάσιμο κατήφορο.
Δεν σου έκανε κιόλας εντύπωση καλέ μου Νάβιε, η αδιαφορία του Έλληνα για τον συμπολίτη του; Όχι πως δεν θα του δανείσει μια χύτρα να μαγειρέψει, όχι πως αν τύχει μια αρρώστια δεν θα τον γιατροπορέψει, όχι πως δεν του αρέσει να ανακατεύεται στις δουλειές του γείτονα, για να του δείξει μάλιστα την αξιοσύνη του και την υπεροχή του, βοηθά ο έλληνας περισσότερο από κάθε άλλον.
Βοηθά και τον ξένο πρόθυμα, με την ιδέα μάλιστα, που χάρις στους μεγάλους στωικούς, πάντα τον κατέχει, μιας πανανθρώπινης κοινωνίας. Του αρέσει να δίνει στον ασθενέστερο, στον αβοήθητο. Είναι κι αυτό ένας τρόπος υπεροχής...

...Το κίνητρο της δικαιοσύνης δεν τον κινεί για να επαινέσει ότι αξίζει τον έπαινο. Όχι πως δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος, αλλα δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Θαυμάζει ότι είναι ο δικός του κόσμος. Κάθε άλλον τον υποτιμά!
Όταν ένας πολίτης άξιος , δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του, λέει ο Έλληνας: αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιώτερός του, τι πειράζει αν και αυτός δεν αναγνωρίζεται; Ο εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον Έλληνα την δυνατότητα να είναι δίκαιος.

Μα το πιο σπουδαίο , για να καταλάβεις τον Έλληνα, είναι να σπουδάσεις τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τον φθόνο του, τον τρόπο που εφηύρε για να γκρεμίζει καλύτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του παλατιού, αλλά η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου, ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου την σάρκα σχεδόν ανέπαφη, να περιφέρει την ατίμωση και την γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες.
Γιατί και την συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι Έλληνες, οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου.

...Η τέχνη είναι να βρίσκεις τον διφορούμενο λόγο, που άμα σε ρωτήσουν γιατί τον είπες, να μπορείς να πεις πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήσει με την κακή του σημασία.

Μελετητές της ψυχής των ατόμων και του όχλου , θα τους δεις να εκτελούν μερικούς θαυμάσιους ελιγμούς, να χαράζουν πολιτικά σχέδια περίλαμπρα, με μια ευκινησία στην σκέψη και μια γοργότητα στις αντιδράσεις που εμείς εδώ ποτέ δεν φτάσαμε. Μόνο που ύστερα θα μελαγχολήσεις βλέποντας πως είναι πια ασήμαντοι οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται αυτά τα εξαίσια χαρίσματα.

Από τους Οξυρρύγχειους Παπύρους (σε μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου)

Αν και μου χτυπάει άσχημα όλο αυτό το μένος ενάντια στους "Έλληνες" και η χρήση της γενίκευσης με ανακατεύει, αναρωτιέμαι ποιος είναι ο δρόμος έξω από αυτό που περιγράφεται. Υπάρχει;

Υ.Γ. Για όλο το κείμενο σας παραπέμπουμε στο ιστολόγιο.org

Ατόφιος (χωρίς να είναι περήφανος για την ανάρτηση αυτή αλλά από την άλλη... ας δούμε όλες τις πλευρές!)

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον...ενδιαφέρον!
Πως μας έβλεπαν
... οι Ρωμαίοι κατακτητές!!!
Να βλέπουμε τα κουσούρια μας
και τα ελαττώματα μας
μήπως και διορθώσουμε τίποτα...
εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες;)

το μολύβι είπε...

Ο εχθρός, ο κατακτητής, ο δυνάστης,έχει την θαυμάσια ικανότητα να μπορεί να απομονώσει τις αδυναμίες σου και να τις φέρει στο φως. Και τις χρησιμοποιεί.
Συνεπώς αν ξέρεις να "ακούς" και να "βλέπεις" πάνω από άσκοπους συναισθηματισμούς,έχεις τη θαυμάσια ευκαιρία να δώσεις στην έμφυτη δυναμική σου την θετική κατεύθυνση εκείνη, που θα μετατρέψει αυτό που τώρα λειτουργεί σαν ελάττωμα, σε υπέροχο προτέρημα.Γιατί ελάττωμα ή προτέρημα είναι η σωστή ή λανθασμένη χρήση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών μας, της δυναμικότητάς μας δηλαδή.
Άρα είναι εξαιρετική η υπηρεσία που μας προσφέρει, αν εμείς είμαστε σε θέση να την εκτιμήσουμε και στη συνέχεια να την χρησιμιποιήσουμε με "ωφέλιμο" τρόπο.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σε όλους...!

Βρίσκω το κείμενο κοντά στη σημερινή πραγματικότητα, ακόμα και αν κάποια χαρακτηριστικά μας είναι πιο ραφιναρισμένα ή καλύτερα κρυμμένα.

Πίσω από όλο αυτό, αισθάνομαι μια «δύναμη» / «ενέργεια» / «ποιότητα» / «έθνος», που δεν έχει βρει διέξοδο, αντίστοιχα δημιουργική με τις δυνατότητες που έχει. Φαίνεται ότι οι επιλογές μας είναι πολύ-πολύ προσωπικές και τελικά ιδιοτελείς, ακόμα και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε.

Είναι κυρίως στο δικό μας χέρι, να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
Η Αυτογνωσία μας αφορά ως έθνος.

Εάν αυτή τη στιγμή, «εσωτερικά», οι έλληνες, είμαστε σε ένα είδος υποβόσκουσας εμπόλεμης κατάστασης, τα σχόλια των EL.ZIN, σε προηγούμενη ανάρτηση, για την τεχνη του πολέμου, ίσως δίνουν, έναν τρόπο για να ξεκινήσουμε .. αναγνωρίζοντας που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή:

*Να προσθέσουμε και εμείς,
στο φλέγον θέμα
για τις εξωτερικές και εσωτερικές παρατηρήσεις του "έξω" και του "μέσα",
κάτι από τα λόγια και την σοφία ενός πολεμιστή για Αυτογνωσία και Γνώση SUN ZU,
έτσι όπως μας... αντήχησαν!

H τέχνη του πόλεμου.
Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.

Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά, όχι τον εχθρό,
για κάθε νίκη που θα κερδίζεις,
θα έχεις και μια ήττα.

Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.
Θα είσαι πάντα ο νικητής!*

Θα ήθελα να διευκρινήσω ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, για μένα, ο «Εχθρός» δεν είναι κάποιος έξω από μας, αλλά ένα άλλο κομμάτι μας...που ίσως... περιγράφεται αρκετά καλά στην ανάρτηση.

Γιάννης Αυγουστάτος είπε...

Πέρασαν δυό χιλιάδες χρόνια, αλλά η περιγραφή των ελαττωμάτων της φυλής μας είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρη.
Μια άλλη βασική αδυναμία του νεοέλληνα είναι η αδικαιολόγητη μεγαλομανία και η καπηλεία του λαμπρού παρελθόντος,
σε συνδιασμό με την έλλειψη αυτοειρωνίας....
Βέβαια υπάρχουν και πολλά προτερήματα που αν τα χρησιμοποιούσαμε θα μπορούσαμε να κάνουμε "θαύματα"....

Iptamenos Ollandos είπε...

Καταπληκτικό το κείμενο και εξαίρετη επιλογή Ατόφιε! Επίκαιρο και πέρα ως πέρα αληθινό...

Ο μόνος που μπορεί να σου πει την αλήθεια για τον εαυτό σου είναι ένας εχθρός που έχει θυμώσει ή ένας πολύ καλός σου φίλος.

Ανώνυμος είπε...

Αρπάξαμε φωτιά... και χαίρομαι!

Καλωσόρισες Γιάννη...!

Διαβάζοντας το σχόλιο της Barbarella και συγκεκριμένα:

"Πίσω από όλο αυτό, αισθάνομαι μια «δύναμη» / «ενέργεια» / «ποιότητα» / «έθνος», που δεν έχει βρει διέξοδο, αντίστοιχα δημιουργική με τις δυνατότητες που έχει. Φαίνεται ότι οι επιλογές μας είναι πολύ-πολύ προσωπικές και τελικά ιδιοτελείς, ακόμα και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε."

Ενώ παράλληλα "Η Αυτογνωσία μας αφορά ως έθνος" αναρωτιέμαι το εξής:

Θεωρώ ότι η αυτογνωσία οδηγεί στην εξατομίκευση μου - στην έλλειψη "ανάγκης" να υπάγομαι σε ένα ευρύτερο σύνολο (ή μια ευρύτερη ομάδα) προκειμένου να καθορίσω την "ταυτότητα" μου. (Διορθώστε με αν διαφωνείτε). Οπότε ο "εγωκεντρισμός" τι ρόλο παίζει και πως διαχωρίζεται από την εξατομίκευση - και πως μπορεί ουσιαστικά να ενισχύεται από την ίδια την ομάδα; Μήπως είναι αυτή η "δύναμη" για την οποία μιλάει η Barbarella (ή ίσως ακόμη και οντότητα;) που μας κάνει να χάνουμε το στόχο της "εξατομίκευσης" γιατί τρέφεται από τον ατομικό εγωισμό του καθενός;

Κάτι για το οποίο αναρωτιέμαι...

Ανώνυμος είπε...

Γιατί η αυτογνωσία πρέπει να είναι έλειψη ανάγκης να υπάγομαι σε ένα ευρύτερο σύνολο;
Μήπως αυτογνωσία είναι η αναγνώριση ενός "εντός μου" συνόλου;Βλέπε:ένστικτα,συναισθήματα, λογική κλπ...
Και μήπως με οδηγεί στο να ενοποιήσω και να λειτουργήσω αρμονικά αυτό το σύνολο, το οποίο μπορεί να ονομαστεί ολοκληρωμένη προσωπικότητα;
Μήπως σ'αυτή τη διαδικασία έχω διαδοχικές αναγνωρίσεις εσωτερικών "εχθρών" και όμορφη συνεχόμενη προσπάθεια να τους νικήσω, ώστε να πετύχω αυτή την εσωτερική ενοποίηση;
Και μήπως ταυτόχρονα ή στη συνέχεια ανακαλύπτω οτι απαραίτητο είναι να αρχίσω να αναγνωρίζω ένα ευρύτερο σύνολο, οριζόντιο και κάθετο,στο οποίο εντάσω τον δουλεμένο εαυτό μου (εμπλουτίζοντάς το έτσι με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου, εγώ όπως και οι άλλοι), ακολουθώντας πάλι τις ίδιες αναγνωρίσεις και διαδικασίες, ώστε και αυτό να λειτουργήσει αρμονικά;
Και πολλά ακόμη "μήπως"...

ΥΓ.Αν ήταν διαφορετικά, ο άνθρωπος που βγήκε από τη σπηλιά του Πλάτωνα γιατί να επιστρέψει στη σπηλιά;
και ο Νίο γιατί να επιστρέψει στο Matrix;

Ανώνυμος είπε...

Όχι όχι μολύβι... Άλλο είπα...

Έλλειψη ΑΝΑΓΚΗΣ να υπάγομαι σε ένα ευρύτερο σύνολο ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ να καθορίσω την "ταυτότητα" μου. Μιλάω για έλλειψη αυτοκαθορισμού... Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ επίσης είναι διαφορετική από την ΑΝΑΓΚΗ.

Πάντως με ότι λες συμφωνώ απόλυτα :) απλά διαφωνώ με το σημείο εκκίνησης!

EL.ZIN είπε...

Καλησπέρα σε όλους!
Barbarella,
μας κατάπληξες
με γνώσεις σου και τον στοχασμό
πάνω στην τέχνη του πολέμου!!!

Ναι!
Χρειάζεται να βλέπουμε και την άποψη του άλλου και "το πως¨
μας βλέπει,
μαζί,
με "το τι και ¨"το γιατί".
και να το επεξεργαζόμαστε διαλεκτικά και διαλακτικά,
στα πλαίσια της αλληλεπίδρασης
των δυνάμεων.

Ίσως η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο σκληρό: την ανακάλυψη του εαυτού σου».

Όπως λέει ο Αγγλος πρέσβης
στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του
που παραθέτουμε πιο κάτω,
μαζί με την γνώμη του,
για την χώρα των νεοελλήνων:


Σε λίγες μέρες η γυναίκα μου κι εγώ αφήνουμε την Αθήνα ύστερα από οκτώ ευτυχισμένα χρόνια στη χώρα σας - πρώτα στη δεκαετία του '80 και για δεύτερη φορά αυτά τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα ήταν καλή μαζί μας. Μας χάρισε τον πρώτο μας γιο, που γεννήθηκε εδώ πριν από 23 χρόνια. Μας χάρισε πολλούς φίλους. Μας χάρισε πολλές στιγμές ευτυχίας. Και ποτέ, μα ποτέ δεν μας άφησε να πλήξουμε.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες ασκούν έντονη επίδραση στους ξένους. Ο Βρετανός συγγραφέας Lawrence Durrell έγραψε: «Άλλες χώρες μπορούν να σε κάνουν να ανακαλύψεις έθιμα ή παραδόσεις ή τοπία. Η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο σκληρό: την ανακάλυψη του εαυτού σου». Στην Ελλάδα εμείς οι Βορειοευρωπαίοι αφήνουμε πίσω μας λίγη απ' την ψυχραιμία και την επιφυλακτικότητά μας και γινόμαστε πιο εξωστρεφείς, αναζητάμε πιο πολύ τη συντροφιά των άλλων ανθρώπων. Δεν εκπλήσσομαι που η λέξη privacy δεν μεταφράζεται ακριβώς στα Ελληνικά.. Αλλά, πάλι, ούτε η λέξη παρέα μεταφράζεται στα Αγγλικά.

Η Ελλάδα άναψε τον πόθο του ταξιδιού σε γενιές και γενιές Βρετανών, και η Μαριάν κι εγώ προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τα βήματά τους. Η μυρωδιά του καπνού του ξύλου που καίγεται ένα φθινοπωρινό απόγευμα στην Ήπειρο, τα λιβάδια με τ' αγριολούλουδα στην Πελοπόννησο την άνοιξη, τα κρυστάλλινα γαλανά νερά του Ιονίου το καλοκαίρι είναι μερικές από τις αναμνήσεις που θα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας.

Οι Ζουλού λένε ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι μέσα από άλλους ανθρώπους. Η Ελλάδα δεν θα σήμαινε τόσα πολλά για μας αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που γνωρίσαμε εδώ. Η γιαγιά που μας φίλεψε ροδάκινα απ' το καλάθι της όταν χάλασε το αυτοκίνητο της παρέας μας, στη Θεσσαλία το 1975. Το ζευγάρι που μας παραχώρησε το διαμέρισμά του, παρόλο που μόλις μας είχε συναντήσει, στο Ρέθυμνο το 1984. Ο ταξιτζής στη Χίο, το 1992, που όταν ο γιος μου ο Κρίστοφερ ζαλισμένος από το ταξίδι έκανε εμετό κι έκανε χάλια και το ταξί και τον ίδιο, αυτός ανησυχούσε μόνο αν ήταν εντάξει το παιδί. Θα μας λείψουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα, που μας έδωσαν τη φιλία τους και τη συντροφιά τους.

Θα θέλαμε επίσης, η Μαριάν κι εγώ, να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που ήταν τόσο επιεικείς και συγχωρητικοί όσο εμείς κατακρεουργούσαμε την ελληνική γλώσσα. Θέλω να ζητήσω ιδιαιτέρως συγγνώμη από μια κυρία που γνώρισα σε μια δεξίωση πριν από λίγα χρόνια. Τη ρώτησα τι δουλειά έκανε ο άντρας της. Μου απάντησε ότι ήταν γεωπόνος. Δυστυχώς, μπέρδεψα τη λέξη γεωπόνος με τη λέξη Γιαπωνέζος. Καθώς η συζήτηση προχωρούσε, διαπίστωσα με έκπληξη ότι δεν ήξερε σχεδόν τίποτε για την Ιαπωνία. Και καθώς επέμενα με τις ερωτήσεις μου για τον ιαπωνικό πολιτισμό, έβλεπα σιγά σιγά τον πανικό να φουντώνει στα μάτια της.

Θα ήθελα ακόμη να ζητήσω συγγνώμη κι από τον προβεβλημένο εκείνον υπουργό, που παρέμεινε ατάραχος όταν τον ρώτησα πώς σκόπευε να αντιμετωπίσει όλες τις προσκλήσεις και όχι τις προκλήσεις του τομέα ευθύνης του. Τώρα ήρθε ο καιρός να πάμε σε μιαν άλλη χώρα. Χαιρόμαστε με την προοπτική των νέων εμπειριών, των νέων ενδιαφερόντων που πάντα φέρνει ένα νέο διπλωματικό πόστο. Όπως λέει κι ο ποιητής:

«Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένες πρωτοϊδωμένους»


Αλλά, δεν θα είναι Ελλάδα.

Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι θα επιστρέψουμε. Δεν νομίζουμε ότι η Ελλάδα μας έχει δώσει ακόμη την άδεια να την εγκαταλείψουμε οριστικά. Και όταν επιστρέψουμε δεν θα το κάνουμε μόνο για τους ανθρώπους ή για το τοπίο, αλλά και γιατί η Ελλάδα είναι μια χώρα που θαυμάζουμε για πάρα πολλά πράγματα.

Αλλά αυτό που ιδιαίτερα θαυμάζουμε εδώ είναι η σημασία που δίνουν οι Έλληνες στους οικογενειακούς δεσμούς και τη φιλία, την επιμονή σας να χαίρεστε τη ζωή, την ανοιχτόκαρδη διάθεσή σας, τη γενναιοδωρία σας και την αίσθηση αξιοπρέπειας και ευπρέπειας. Το ταλέντο των Ελλήνων ξεχειλίζει σε κάθε τομέα, από τις καλές τέχνες ως τον κάθε χώρο δουλειάς και δημιουργίας.. Ένα από τα προνόμια που είχα ως πρέσβης στην Ελλάδα ήταν η ευκαιρία που μου έδωσε να συναντήσω τόσους προικισμένους, ζωντανούς ανθρώπους από φοιτητές μέχρι δισεκατομμυριούχους.

Ομολογώ ότι ακόμη και τώρα, μετά οκτώ χρόνια στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη μερικά πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω την ελληνική μανία να βουτάνε όλοι στη θάλασσα κάθε φορά που η θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω από τους δέκα βαθμούς. Εγώ μεγάλωσα σε μια χώρα που η θάλασσα ήταν κρύα και γκρίζα και, γενικώς, έπρεπε να αποφεύγεται.

Δεν καταλαβαίνω γιατί τα κινητά είναι τόσο δημοφιλή, ενώ τόσες και τόσες Ελληνίδες σε διακοπές έχουν τη συνήθεια να φωνάζουν τόσο δυνατά και σε τόσο ψηλές νότες ώστε οι φωνές τους να σκίζουν τον αιθέρα και λόγγοι και ραχούλες να αντηχούν «έλα Τούλααα». Θαυμάζουμε το πάθος των Ελλήνων για προσωπική ελευθερία και ελευθερία του λόγου. Ακόμη δεν έχω καταλάβει τα παραθυράκια στην τηλεόραση. Πώς καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο άλλος όταν όλοι μιλούν ταυτόχρονα; Ο στρατηγός Ντε Γκολ αναρωτήθηκε κάποτε πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς μια χώρα που παράγει 246 διαφορετικά είδη τυριών.

Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς μια χώρα που έχει σχεδόν τόσους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς όσα τυριά έχει η Γαλλία. Αυτό που καταλαβαίνω και ξέρω καλά είναι ότι η Μαριάν και εγώ αισθανόμαστε τεράστια τρυφερότητα, ευγνωμοσύνη και θαυμασμό για μια χώρα που μας φέρθηκε τόσο καλά.

Σ' ευχαριστώ, Ελλάδα.
Σάιμον Γκας

Ανώνυμος είπε...

Εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες συμπεριφερόμαστε σαν μερικά κακομαθημένα καλομαθημένα πλουσιόπαιδα, που τα βρήκαμε όλα έτοιμα σε ένα παλάτι και
δεν εκτιμούμε τίποτα, αλλά τα σνομπάρουμε προτιμώντας τα παγκάκια και την αυτοκαταστροφή.
Σίγουρα έχουν δίκιο σε αρκετά απ όσα μας καταλογίζουν οι Ρωμαίοι.
Είμαστε εγωιστές και εγωκεντρικοί .

Με ένα "εγώ νομίζω" αρχίζουμε και καταλήγουμε σε ένα "εγώ πιστεύω",
λες και είναι το σπουδαιότερο πράγμα στο κόσμο η άποψη μας και όχι απλά... μια απλή γνώμη.
Είμαστε ξενομανείς.
Συνήθως ξέρουμε πολύ καλά τι είπε ο Ιησούς, ο Μαρξ ο Καστανέντα ο Κρισναμούρτι η Μπλαβάκσυ και αγνοούμε σημαντικούς ανθρώπους της Ελληνικής σκέψης και κληρονομιάς μας.
Και αν μας ρωτήσει κάποιος τι είπε ο Πυθαγόρας και ποιος ήταν ο Απόλλων Ο Τυανεύς, μπορεί να τον κοιτάξουμε όπως οι αγελάδες όταν περνούν τα τρένα.
Όμως ένα γεγονός δεν εξετάζεται μονομερώς.
Και πριν αναλύσουμε τι είπαν οι Ρωμαίοι ίσως πρέπει να δούμε ποιοι ήταν οι Ρωμαίοι.
Γιατί μπόρεσαν να μας κατακτήσουν, τι είχε προηγηθεί,τι πήραν και αντέγραψαν αλλά και αξιοποίησαν από τη Ελλάδα, καθώς επίσης και τι ακολούθησε μετά.
Ποιοι ήταν οι επόμενοι κατακτητές και ποιοι είναι... σήμερα.
Πόσο καλά μας γνωρίζουν, μας χειρίζονται και τι κάνουμε εμείς
πάνω σε αυτό το θέμα.
Όταν αγνοούμε βασικά θέματα της ιστορίας και δεν τα κατανοούμε αγνοούμε και βασικά σημεία του εαυτού μας και της εξέλιξης της συνείδησης σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Δεν διευρύνουμε την αντίληψη
σφαιρικά,αλλά την καθιστούμε στείρα προσωπαγή και περιοριστική στενεύοντας τα όρια.

Καλημέρα σε όλους !

Μου άρεσαν μερικά και τα ξεχώρισα.

"Ο εχθρός, ο κατακτητής, ο δυνάστης,έχει την θαυμάσια ικανότητα να μπορεί να απομονώσει τις αδυναμίες σου και να τις φέρει στο φως. Και τις χρησιμοποιεί."

"Θα ήθελα να διευκρινήσω ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, για μένα, ο «Εχθρός» δεν είναι κάποιος έξω από μας, αλλά ένα άλλο κομμάτι μας...που ίσως... περιγράφεται αρκετά καλά στην ανάρτηση."

"Μια άλλη βασική αδυναμία του νεοέλληνα είναι η αδικαιολόγητη μεγαλομανία και η καπηλεία του λαμπρού παρελθόντος,
σε συνδιασμό με την έλλειψη αυτοειρωνίας...."

"Φαίνεται ότι οι επιλογές μας είναι πολύ-πολύ προσωπικές και τελικά ιδιοτελείς, ακόμα και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε."

"Αν ήταν διαφορετικά, ο άνθρωπος που βγήκε από τη σπηλιά του Πλάτωνα γιατί να επιστρέψει στη σπηλιά;
και ο Νίο γιατί να επιστρέψει στο Matrix;"


"Ίσως η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο σκληρό: την ανακάλυψη του εαυτού σου».

Ανώνυμος είπε...

Καλώς όρισες στην παρέα μας ...Γιάννη Αυγουστάτε!

Καλό μεσημέρι Ιπτάμενε!
"Ο μόνος που μπορεί να σου πει την αλήθεια για τον εαυτό σου είναι ένας εχθρός που έχει θυμώσει ή ένας πολύ καλός σου φίλος"

...ή να ψάξεις να την βρείς
μόνος σου και να την θυμηθείς
και να την μοιραστείς!

Iptamenos Ollandos είπε...

Ναι Αστραία μου σωστά με διορθώνεις, αν και για να πάρεις την καλύτερη δυνατή εικόνα είναι απαραίτητος ένας συνδιασμός και των δύο, γιατί:

Από μένα βλέπεις ότι εγώ δεν βλέπω.
Από σένα βλέπω ότι εσύ δεν βλέπεις.
Από μένα βλέπω ότι εσύ δεν βλέπεις.
Από σένα βλέπεις ότι εγώ δεν βλέπω.


Πάντως ο "θυμωμένος εχθρός" ήταν ο ρωμαίος και ο "καλός φίλος" ο Σάιμον Γκας της ανάρτησης των αγαπητών EL.ZIN.

Καλό μεσημέρι στην ομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Όχι όχι... καλέ μου φίλε
Ιπτάμενε Ολλανδέ
δεν είναι στην πρόθεση μου να διορθώσω κανένα,
πόσο μάλλον εσένα,
μόνο τον εαυτό μου θα προσπαθήσω,
αν τον γνωρίσω και δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρω...
...είπα να το επεκτείνω το θέμα
απλώς
...συμφωνώ για το συνδυασμό!
....λατρεύω τους συνδυασμούς!
και τις συνθέσεις μαζί με τις αναλύσεις!
...και με βρίσκουν πάντα
σύμφωνη και γοητευμένη...
φιλιά

Iptamenos Ollandos είπε...

Άστοχη η λέξη "διορθώνεις" αγαπημένη Αστραία. "Συμπλήρωνεις" ίσως είναι πιο καλή.

Αν και δεν έχω πρόβλημα να με διορθώνουν αφού ουδείς αλάνθαστος...

Θέση, αντίθεση, σύνθεση ιδού το νόημα του διαλόγου...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα,
στους αυτοκριτικούμενους
Έλληνες!
Ο εχθρός θα τονίσει τις αδυναμίες μας και ένας καλός φίλος
...τα δυνατά μας σημεία.

Εμείς χρειάζεται να τα εξετέσουμε προσεχτικά όλα και να τα συνδυάσουμε σωστά με σκοπό την
ατομική και την "εθνική" αυτογνωσία.

Μήπως είμαστε και αφελείς
σαν παιδιά,
μερικές φορές...ως εκ του Ηλιου;

Να προσθέσω και την γνώμη των,
πρίν από τους Ρωμαίους, φιλοσόφων....

Πλάτων -Κριτίας:
Στο νου μου είχα ακριβώς τα λόγια του Κριτία,
του προπάππου του μεγάλου ανιχνευτή του Αγνώστου ,
του Πλάτωνα, όταν απαντούσε στην ερώτηση του Σωκράτη:
Πες μας από την αρχή, πως έγινε και από ποιούς
το είχε ακούσει ο Σόλωνας και το έλεγε για αληθινό.
Υπάρχει στην Αίγυπτο, στο Δέλτα εκεί που χωρίζεται το ρεύμα του Νείλου,
μια περιοχή, που λέγεται Σαιτική.
Η μεγαλύτερη πολιτεία της περιοχής είναι η Σάις,
από την οποία καταγόταν ο βασιλιάς Άμασις.
Σύμφωνα με εκείνους, ιδρυτής της πόλης ήταν μια θεά,
που λεγόταν Νηίθ, και όπως λένε οι ίδιοι, Αθηνά στα Ελληνικά.
Οι κάτοικοι της αγαπούν πολύ τους Αθηναίους και ισχυρίζονται ,
ότι είναι κατά κάποιος τρόπο συγγενείς τους.
Όταν πήγε εκεί ο Σόλωνας τον τίμησαν εξαιρετικά.
Όταν ζήτησε πληροφορίες για την αρχαία ιστορία τους από τους ιερείς,
που κατ’εξοχήν γνώριζαν τα πράγματα, διαπίστωσε πως ούτε ο ίδιος
ούτε και κανένας άλλος Έλληνας, γνώριζε τίποτα σχετικά μ’αυτά.
Κι’όταν σε κάποια περίπτωση θέλησε να τους παρασύρει
σε συζήτηση σχετικά με την αρχαία ιστορία, τους
μίλησε για τον Φορωνέα που θεωρείται ο πρώτος άνθρωπος,
για την Νιόβη, για τον Δευκαλίωνα επίσης και την Πύρρα,
για τον τρόπο που σώθηκαν από τον κατακλυσμό
και για την γενεαλογία των απογόνων τους.
Προσπάθησε να υπολογίσει το χρονικό διάστημα
που πέρασε από τότε μετρώντας τα χρόνια.

Τότε ένας πολύ ηλικιωμένος ιερέας του είπε:
«Σόλωνα ,Σόλωνα εσείς οι Έλληνες είστε αιωνίως παιδιά!
Δεν υπάρχει γέρος Έλλην»
Ακούγοντας αυτό λοιπόν τον ρώτησε:
Πως ; Τι εννοείς με αυτά που είπες:
«Είστε όλοι νέοι στην ψυχή» είπε.
"γιατί δεν έχετε μέσα σας παλαιές αντιλήψεις από αρχαία παράδοση,
ούτε καμιά διδασκαλία που πάλιωσε με το πέρασμα του χρόνου"
Η αιτία όλων αυτών είναι η εξής:
Συνέβησαν και θα συμβούν πολλές καταστροφές στο ανθρώπινο γένος.
Οι σημαντικότερες προήλθαν από φωτιές και πλημμύρες
ενώ οι μικρότερες από αμέτρητες άλλες αιτίες.
Η παράδοση σας ότι κάποτε ο Φαέθων, ο γιός του Ήλιου,
αφού έζεψε το άρμα του πατέρα του, επειδή δεν κατάφερε να το οδηγήσει, κατάκαψε οτιδήποτε βρισκόταν πάνω στην γη και τελικά σκοτώθηκε από κεραυνό,
αναφέρεται σαν απλός μύθος.

Η πραγματικότητα όμως είναι η μεταβολή της κίνησης των ουράνιων σωμάτων
γύρω από τη γη και η καταστροφή όλων όσων βρίσκονται στην επιφάνεια της
από τεράστια φωτιές ανάμεσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα σε τέτοιες περιπτώσεις

Όλοι όσοι κατοικούν στα βουνά και σε τόπους ψηλούς και άνυδρους
παθαίνουν μεγάλες καταστροφές.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι σε κάθε τόπο που η ζέστη ή το κρύο δεν είναι υπερβολικά,
υπάρχει πάντα το ανθρώπινο γένος άλλοτε πιο πολυάριθμο, άλλοτε πιο ολιγάριθμο.

Όσα έχουν γίνει μεγάλα ή όμορφα ή με κάποιο τρόπο αξιοθαύμαστα στη δική σας ή στη δική μας χώρα ή και οπουδήποτε αλλού, που εξ ακοής τα γνωρίζουμε, όλα αυτά είναι καταχωρημένα και διατηρημένα στους ναούς μας από τα παλιά χρόνια.

Στη χώρα σας όμως, αλλά και σε αρκετές άλλες, έρχεται κάθε τόσο το ρεύμα του ουρανού σαν φοβερή αρρώστια και καταστρέφει όλα όσο έχουν αναπτυχθεί με τα γράμματα και όλα όσα χρειάζονται οι πόλεις, αφήνοντας ζωντανούς μόνο τους αγράμματους και τους ακαλλιέργητους από σας,
ώστε γίνεστε σαν νέοι από την αρχή, χωρίς να γνωρίζετε τίποτα από εκείνα, που έγιναν τον παλιό καιρό τόσο στη δική μας χώρα όσο και στη δική μας.

Εσείς θυμάστε μόνο έναν κατακλυσμό αν και προηγούμενος έγιναν πολλοί.
Δεν ξέρετε επίσης ότι στη δική σας χώρα γεννήθηκε το πιο όμορφο και ευγενικό ανθρώπινο γένος από το ποίο κατάγεστε και εσύ και όλοι οι συμπολίτες σου επειδή
βέβαια διασώθηκε λίγο σπέρμα.
Αυτό όμως το αγνοείτε γιατί επί πολλές γενιές οι επιζήσαντες πέθαναν
χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν.

Κάποτε, Σόλωνα πριν γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός, αυτή που σήμερα
είναι η πολιτεία των Αθηναίων ήταν πολύ γενναία στον πόλεμο
και εξαιρετικά ευνοούμενη από κάθε άποψη.
Λέγεται μάλιστα ότι εκεί έγιναν τα πιο σημαντικά έργα και τα καλύτερα πολιτεύματα που υπήρξαν στον κόσμο.
Όταν τα άκουσε αυτά ο Σόλωνας απόρησε και γεμάτος ενδιαφέρον ζήτησε από τους ιερείς να του διηγηθούν με όλες τις λεπτομέρειες τα γεγονότα.

Ο ιερέας λοιπόν του είπε:
Δεν θα σου το αρνηθώ Σόλωνα. Θα σου τα πω όλα.
Τόσο για χάρη όσο και για χάρη της πολιτείας σου αλλά κυρίως για χάρη της θεάς που προστάτευσε,
ανέθρεψε και εκπαίδευσε και το δικό σας και μετά το δικό μας τόπο
αρχίζοντας από σάς 1000 χρόνια πιο πριν
όταν πήρε το σπέρμα για χάρη σας από τη Γη και τον Ήφαιστο.


Η διάρκεια του πολιτισμού μας όπως λεν τα ιερά μας βιβλία είναι 8000 χρόνια
θα σου μιλήσω λοιπόν με συντομία για τους νόμους
και τα υπέροχα έργα των συμπολιτών σου που έζησαν πριν 9000 χρόνια.
Για να πάρεις μια ιδέα των νόμων τους να τους διακρίνεις με τους νόμους
που έχουμε εδώ και έτσι θα δεις ότι στη χώρα μας έχουμε πολλά παραδείγματα
από όσα ίσχυαν τότε εκεί.
Θα δεις την τάξη των ιερέων χωριστά, την τάξη των τεχνιτών,
των βουκόλων,τον κυνηγών,των γεωργών και την τάξη των πολεμιστών.
Θα πρόσεξες ακόμη ότι οι πολεμιστές είναι οπλισμένοι με ασπίδες και κοντάρια,
σύμφωνα με τα οδηγίες τις θεάς που πριν από όλους δίδαξε σε εσάς.
Σχετικά τώρα με την πνευματική καλλιέργεια
ο νόμος έχει γίνει από την αρχή μεγάλη φροντίδα για την τακτοποίηση
όλων των επιστημών που ασχολούνται με την κοσμική τάξη
μέχρι την μαντική και την ιατρική, αποκαλύπτοντας
τις θείεςς αυτές επιστήμες στους ανθρώπους και συστηματοποιώντας όλες τις γνώσεις


Η θέα λοιπόν ίδρυσε πρώτα την δική σας πολιτεία και της χάρισε
αυτό το οργανωμένο σύστημα διαλέγοντας τον τόπο που έχετε γεννηθεί
αφού πρόσεξε ότι το καλό κλίμα των εποχών που επικρατεί εκεί
θα δημιουργούσε ανθρώπους με εξαιρετική σωφροσύνη.
Ως φιλοπόλεμη αλλά και φιλόσοφος η θέα διάλεξε και κατοίκησε πρώτο τον τόπο
πού έχει πολλές πιθανότητες να βγάλει ανθρώπους
οι οποίοι θα της έμοιαζαν.
Ζήσατε λοιπόν σύμφωνα με ατούς τους νόμους
ξεπερνώντας σε αρετή όλους τους άλλους μιας και είστε ΄γέννημα και θρέμμα των θεών.

Ποιοί είναι οι Έλληνες;
Ζητιάνοι στο Παλάτι τους, επαίτες, εξαθλιωμένοι δούλοι, υπηρέτες, δειλοί,κατακερματισμένοι,αμόρφωτοι, ανέλπιδες;
Ποιός είναι ο Έλληνας;
Αιώνια νέος ,έφηβος ,όπως ο Φοίβος Απόλλων στην χώρα του Φωτός και του Ήλιου;
Ο οργισμένος επαναστάτης εγωιστής έφηβος, η τρικυμισμένη "Μαρίνα" τών βράχων;
Ο εσωστρεφής Τηλέμαχος ,το πριγκιπόπουλο της Ιθάκης;
Ο πολυμήχανος Οδυσσέας που γυρίζει τον κόσμο και τον εξερευνεί;
Η Σπαρτιάτισσα, η Ηπειρώτισσα, η Κυκλαδίτισσα, η Αθηναία,
η Μακεδονίτισσα, η Κρητικιά και η Επτανήσια γυναίκα, η Πηνελόπη;

Ο Έλληνας είναι;
Ο Οδυσσέας,
το Ελληνικό μυαλό, η Ελληνική λογική και αντίληψη για τα πράγματα,
που θα ταξιδέψει παντού, γιά να γνωρίσει τα πάντα.
Θα γυρίσει τον κόσμο, θαρθεί σε επαφή με όλες τις κουλτούρες και τους λαούς
και θα γυρίσει πίσω με τα δώρα της Γνώσης.

Είναι η Πηνελόπη,
η Αθάνατη Ελληνική ψυχή, που περιμένει πιστή, υπομονετική, αμίλητη
την επιστροφή του Ανθρώπου.
Είναι ο Τηλέμαχος,
η καρδιά του Έλληνα,πάντα νέα, πάντα ενθουσιώδης,
πάντα μεγαλόκαρδη και γενναία.


Είναι οι Έλληνες
μια σπίθα, μια φωτιά ,μια φλόγα λαμπερή ,που φώτιζε
και φωτίζει, την οικουμένη, όπως και ο λαμπερός πανέμορφος
και πάντα νέος θεός τους ,ο Απόλλων!

Είναι η ιστορία του Ελληνισμού, μιά Μεγάλη Οδύσσεια;

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σε όλη την υπέροχη παρέα …και τις καινούργιες ιδιαίτερα χρήσιμες φωνές …
Ληο, υποκλίνομαι με θαυμασμό … τακτοποίησες πάλι αρμονικά …
Η ιστορία του Ελληνισμού είναι μια Μεγάλη Οδύσσεια γιατί οι σύγχρονοι Έλληνες δεν γνωρίζουμε την πανάρχαια καταγωγή μας, την ιστορία μας …Τα ωραιότερα και υψηλότερα ιδανικά η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη η Δημοκρατία, τα δίδαξαν οι Έλληνες σε ολόκληρη την ανθρωπότητα .
Όλες οι γνώσεις, η επιστήμη και η Φιλοσοφία η Φυσική η Αστρονομία η Βιολογία η Λογική η Ηθική η Κοινωνιολογία ήταν γνωστές πολύ νωρίτερα και αναπτύχθηκαν μετέπειτα από τους Προσωκρατικούς, τον Σωκράτη τον Πλάτωνα τον Αριστοτέλη και τους άλλους αρχαίους Έλληνες σοφούς .
Στην διάρκεια της μεγάλης Οδύσσειας του Ελληνισμού παρά τις διώξεις, τις δοκιμασίες, την υποδούλωση και την κάποιες φορές επιτυχημένη προσπάθεια του χειρισμού των Ελλήνων, τελικά υφίσταται όρθιος ακατάβλητος, δεν αφανίστηκε .. υπάρχει και θα υπάρχει και θα αφυπνίσει ξανά την ανθρωπότητα …
Οι εχθροί όπως οι Ρωμαίοι θα επικεντρωθούν στις αδυναμίες για να τις χρησιμοποιήσουν και να τις εκμεταλλευτούν. Έμείς τι επιλέγουμε;
Επιλέγουμε αν μας ρωτήσει κάποιος τι είπε ο Πυθαγόρας και ποιος ήταν ο Απόλλων Ο Τυανεύς, να τον κοιτάξουμε με το σπινθηροβόλο βλέμμα της τρελής αγελάδας; όπως τονίζει ευφυέστατα η σοφή Αστραία .
¨Εμείς χρειάζεται να τα εξετάσουμε προσεχτικά όλα ¨να διαβάσουμε να κατανοήσουμε την ιστορία μας ¨και να τα συνδυάσουμε σωστά με σκοπό την ατομική και την "εθνική" αυτογνωσία.
Χρειαζόμαστε την "εθνική" αυτογνωσία διαφορετικά αυτοπεριοριζόμαστε .
Eμείς επιλέγουμε ποιος Έλληνας θα είμαστε γιατί πραγματικά μπορούμε να κάνουμε θαύματα … όπως είπε ο Γιάννης, μπορούμε αν γνωρίζουμε …
Φιλιά σε όλους τους περήφανους Έλληνες και Έλληνίδες

Ανώνυμος είπε...

Το Ελληνικό DNA
φαίνεται να είναι πολύ ισχυρό και δημιουργεί δυνατές απωστικές δυνάμεις αυτοκαταστροφής.
Αν όμως συγκεντρωθεί σε ένα πυρήνα θα λειτουργήσει ενωτικά και ελκτικά σαν μια σπίθα, μια φωτιά ,μια φλόγα λαμπερή ,που φωτίζει,
Ακόμη και αν δεν υπήρχε αυτός ο πυρήνας θάπρεπε να τον δημιουργήσουμε!
Και δεν μπορούμε να παπαγαλίζουμε ότι μας γυαλίσει παραμένοντας
αμόρφωτοι και αδαείς για τα βασικά θέματα της ιστορίας μας και της κληρονομιάς μας της πνευματικής
κοιτάζοντας τα τρένα σαν τις αγελάδες να περνούν χωρίς εμάς.
Καλησπέρα!

stavrosn είπε...

Καλησπέρα στους Βελούδινους Επαναστάτες!
Σας είδα και σας θαύμασα στους φίλους τους EL.ZIN (Γειά σου Άρτεμις, Αστραία, Τοξοβόλε, γεια σε όλους από κοντά!)και πέρασα να σας δώσω τις πιο εγκάρδιες ευχές μου για ένα μακρινό, όμορφο, συναρπαστικό Ταξίδι!
Τα κουπιά σας που χτυπούν το κύμα και το ναυτικό τραγούδι σας, ακούγεται πολύ καθαρά και μας γεμίζει ελπίδα και χαρά!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σε όλους.
Κάποιες σκέψεις...
Το συγκεκριμένο κείμενο, θα μπορούσε να σχετιστεί και με το θέμα της δύναμης για το οποίο αρκετά έχουν γραφτεί.
Αν δηλαδή το σημείο της προσοχής μας επικεντρωθεί στην πρώτη κιόλας παράγραφο, μας δείνει ολοκάθαρα τα σημεία της υπεροχής των Ελλήνων.
Αν σ'αυτά εστιάσουμε και αυτά τα προτερήματα χρησιμοποιήσουμε, είναι τα σημεία δύναμής μας. Σ' αυτά δίνοντας έμφαση, και έτσι δρώντας μήπως αποδυναμώνουμε τα ελαττώματα μας;
Εκεί που στρέφεται η προσοχή μας και ενεργοποιείται η δυναμική μας, εκεί δεν είναι και τα σημεία δύναμης ή αδυναμίας μας;
Σκέψεις....
Και κάτι ακόμα..
Ξανά και ξανά διαβάζοντας όσα γράφονται για όλα τα θέματα...
Νοιώθω ότι:
Ο καθένας με το δικό του χρώμα συμπληρώνει το ουράνιο τόξο...
Ο καθένας προσπαθεί να φτιάξει μέσα του την ιδανική του πολιτεία...
Ο καθένας πολεμιστής.....
Χαίρομαι που υπάρχετε. Όλοι.

Self Knowledge είπε...

"Ο καθένας πολεμιστής.....
Χαίρομαι που υπάρχετε. Όλοι."!!!

Πόσο χαίρομαι για αυτό το λόγο που διατυπώθηκε τόσο όμορφα και πυρηνικώς ενωτικά!
Και επίσης χαίρομαι που υποδεχόμαστε εδώ στην βελούδινη επανάσταση
ένα ατρόμητο επαναστάτη της Ατείχιστης Πόλης και τον έχουμε κοντά μας...με τις θερμές ευχές του.
Να προσθέσω πως και εγώ και κάποιοι άλλοι μαζί μου,
έχω θαυμάσει τα πύρινα λόγια και τις συνδυαστικές σκέψεις του
στους ΕΛ.ΖΙΝ και νιώθω ιδιαίτερη χαρά που ορθώνεται τέτοιος παρεμβατικός ορθός λόγος σε μια τόσο έρημη χώρα, όπως είναι αυτή την στιγμή η Ελλάδα και ολόκληρος ο κόσμος, αλλά
αισθάνομαι και ένα φτερούγισμα ελπίδας πως δεν έχουν χαθεί ακόμη όλα.
Έτσι ίσως δεν θα βλέπουμε να περνούν τα τρένα με το σπινθηροβόλο βλέμμα της τρελής αγελάδας
..χωρίς εμάς, αλλά καταφέρουμε να είμαστε μέρος της αλληλεπίδρασης
για την έξοδο από αυτό το αδιέξοδο,
όπως ταιριάζει σε ανθρώπους
πολεμιστές της αυτογνωσίας.

Υ.Σ
Άρτεμις το έκανες το θαύμα σου ,
..ακόμη γελάω με το βλέμμα...το σπινθηροβόλο…;)

Αστραία

Velvet Revolution