Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Η Αγάπη ∞ H Φιλία ∞ O Έρωτας


Τρεις καταστάσεις ύπαρξης και συνειδητότητας που ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουμε αισθανθεί και όλοι θέλουμε να ξανα-αισθανθούμε ακόμα πιο διευρυμένα.

Θεωρώ ότι και τα τρία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και αποτελούν ένα από τα πιο βασικά -αν όχι το βασικότερο- συστατικά του να είναι και να νιώθει κανείς Ζωντανός.


Σε όποιο βαθμό και αν τα έχουμε αγγίξει ΓΡΑΦΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΗ επάνω μας, που ο ήχος της δεν χάνεται, παραμένει μέσα μας, έστω και ασυνείδητα.

Συνήθως δεν επενδύουμε το ίδιο σε όλα, αλλά κατά τη γνώμη μου, ίσως δεν έχει και τόση σημασία γιατί το ένα εμπεριέχει το άλλο. Έχουν ένα μοναδικό τρόπο να συνδέονται μεταξύ τους ακόμα και όταν η εξωτερική εικόνα δείχνει το αντίθετο.


Στην εσωτερική πλευρά των πραγμάτων, φαίνεται , όλα να υπάρχουν και να σχετίζονται επειδή “νιώθουν” Αγάπη-Φιλία–Έρωτα.


Η καθημερινότητά μας πολλές φορές μας ωθεί σε σκληρότητα, αδιαφορία, κυνισμό, απομόνωση, χωριστικότητα και άλλες αρνητικές διαθέσεις και συναισθήματα, όμως αυτό δεν μπορεί να διαγράψει την μουσική που παίζει ασταμάτητα μέσα μας και που ο δημιουργός της είναι αυτές οι τρεις ποιότητες.


Όσο και αν το ξεχνάμε ή δεν θέλουμε να το ακούσουμε, ΠΑΙΖΕΙ συνέχεια. Ίσως για αυτό και τις φορές της ησυχίας μας και της σιωπής μας, ΑΞΑΦΝΑ, ακούμε τον ήχο και μαλακώνουμε αναγνωρίζοντας ποιοι είμαστε. Και ίσως να νιώθουμε και ενοχές, τη στιγμή που μαλακώνουμε, για ό,τι σκεφτήκαμε, είπαμε ή πράξαμε, άδικες κατά τη γνώμη μου γιατί επειδή είμαστε άνθρωποι κάνουμε και Λάθη.


Αποτελούν ένα δυναμικό τρίγωνο ενεργειών, που επειδή αφορά ιδιαίτερα τις ανθρώπινες σχέσεις, μας ενώνει ΟΛΟΥΣ και δεν μας χωρίζει, ακόμα και αν προσπαθούμε για αυτό. Η προσωπική μου παρατήρηση είναι ότι η εσωτερική δυναμική του τριγώνου είναι τόσο ισχυρή που ακόμα και αν κάτι διαλυθεί εξωτερικά, εσωτερικά παραμένει για….. άγνωστο χρόνο.


Ποιος είναι ο ήχος μιας πραγματικότητας που καταρρέει….? Μιας πραγματικότητας που καταρρέει ανελέητα, Ατομικά και Συλλογικά.


Αναρωτιέμαι μήπως αυτός ο ήχος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια παλιά πόρτα που διαλύεται για να ακουστεί η μουσική που υπάρχει πίσω από αυτήν.

Την ώρα της διάλυσης όλα είναι δύσκολα και φαίνονται λάθος. Επιλογές, προσδοκίες, απόψεις, λόγια, θέσεις, η μέχρι εκείνη τη στιγμή ιστορία μας. Όμως αυτό που φαίνεται λάθος ίσως τελικά να είναι μόνο ένα μέρος μιας διαδικασίας όταν μια κατάσταση είναι σε θέση πια να αλλάξει οκτάβα και να ανελιχθεί. Τέτοιες ώρες, η πίστη, το κουράγιο και η δύναμη, ίσως από μόνα τους, δεν είναι αρκετά να μας κρατήσουν σε επαφή με το κέντρο που όλοι έχουμε, νιώθουμε χαμένοι, γνωρίζω όμως ότι έστω και μια φορά να έχουμε έρθει σε επαφή με αυτό το κέντρο που παίζει μουσική , είναι αρκετή για να το θυμόμαστε και αυτό είναι αληθινό. Τη δύσκολη ώρα, την ώρα της κρίσης , όλοι αισθανόμαστε μόνοι και φαίνεται να είμαστε, το γεγονός όμως ότι έχουμε παρόμοια συναισθήματα και σκέψεις μας ενώνει και μας δείχνει ότι όλοι είμαστε και ΜΑΖΙ. Ο πόνος, ο θυμός και η απογοήτευση είναι πολύ έντονα τέτοιες στιγμές , αποτελούν όμως το μέσο για να βγούμε από τα παλιά μας μοτίβα και να περάσουμε σε μια καινούργια κατάσταση συνείδησης, ύπαρξης και τρόπου ΖΩΗΣ. Μια κατάσταση που από καιρό επωάζει όπως το αυγό και την ώρα της κρίσης σπάει το τσόφλι για να γεννηθεί το καινούργιο. Μπορούμε να υποστηρίξουμε τη γέννηση του καινούργιου και να συνεργαστούμε με αυτό που συμβαίνει χωρίς να επιμένουμε στις αντιστάσεις μας?

Για μένα, το πιο λυπηρό, και το έχω αισθανθεί πολλές φορές κυρίως όταν ήμουνα παιδί, είναι να νιώθω την ΜΟΥΣΙΚΗ που παίζει μέσα μου αλλά να μην μπορώ να την εκφράσω εξωτερικά. Όταν όμως αντιστέκομαι στον ήχο, κλείνοντας τα αυτιά μου, καθόλου δεν βοηθώ, και αν είμαι «τυχερή» και ο ήχος επιμείνει, τότε μέσα από όχι και τόσο ευχάριστες διαδικασίες ίσως «οδηγηθώ» να τον ξανακούσω. ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΜΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

Με Αγάπη για τον πλανήτη που μας φιλοξενεί, Φιλία για ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ και Έρωτα για τη ζωή εύχομαι να μπορέσουμε, τώρα που σπάει το τσόφλι ατομικά και συλλογικά, να είμαστε μαζί και όχι χωριστά, ενθυμούμενοι την αξία και τη σημασία που έχει η παρουσία του Ενός για τον Άλλο.


Barbarella

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ...

Καλό και Κακό! Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, ακούμε αυτές τις δύο λέξεις για να μας υποδείξουν, συνήθως, τι πρέπει να κάνουμε, και ενώ το νόημα τους χτίζεται με τον καιρό, δεν παύει να χτίζεται πάνω σε αυτά που μας επιτάσσει ο κοινωνικός μας περίγυρος. Προσπαθώντας να ανοίξουμε την εικόνα και το οπτικό μας πεδίο, θα διαπιστώσουμε ότι, αυτό που σε μερικούς πολιτισμούς θεωρείται κακό, σε άλλους μπορεί να θεωρείται καλό και αντίστροφα. Έτσι, μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι η ηθική, δηλαδή αυτό που θεωρούμε καλό ή κακό φαίνεται, τουλάχιστον σε πρώτη προσέγγιση, κάτι το υποκειμενικό. Υπάρχει όμως κάτι πιο στέρεο και αναλλοίωτο, άρα και αντικειμενικό, όσο μπορεί να γίνει βέβαια, σχετικά με την ηθική; Η απορία αυτή μου γεννήθηκε όταν θυμήθηκα ότι, στα παιδικά μου χρόνια μερικές φορές αντιδρούσα στις υποδείξεις των γονέων μου, γιατί θεωρούσα κάτι «άδικο». Και από που μπορεί να ήρθε αυτή η γνώση; Σε κάθε παιδί φαίνεται να υπάρχει η έννοια του καλού και του κακού, του δίκαιου και του αδίκου, ανεξάρτητα από τις επιταγές των γονέων του. Απλά με τον καιρό μάλλον ξεχνάμε την εγγενή σημασία τους και συμμορφωνόμαστε με κάτι άλλο.

Σε αυτό το κείμενο δε θα προσπαθήσω να κάνω μια κοινωνιολογική ή παιδαγωγική προσέγγιση. Αυτές θα της αφήσω σε άτομα πιο αρμόδια από μένα. Θα προσπαθήσω όμως να κάνω μια ενεργειακή - φυσική προσέγγιση. Πριν γίνει αυτό όμως ας δούμε λίγο, ποιος είναι ο ρόλος ενός συστήματος ηθικής σε ένα κοινωνικό σύνολο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι, ο καθένας μας μέσα στην κοινωνία ωθείται να κάνει πράγματα με κίνητρο το όφελος. Θεωρώ ότι, οποιαδήποτε δράση ή και αντίδραση έχει ως πραγματικό κίνητρο αυτό. Μπορεί να ακούγεται κάπως εγωιστικό, αλλά πιστεύω ότι αν κάποιος δει με ειλικρίνεια, πέρα από σεμνοτυφίες τα πραγματικά κίνητρα μέσα στη ζωή δε θα μπορέσει να βρει άλλο. Αρχικά, αντιλαμβανόμαστε το όφελος εγωκεντρικά, ατομικά, γιατί θεωρούμε τους εαυτούς μας έξω από το περιβάλλον μας, οπότε αλληλεπιδρούμε εξαρτητικά με αυτό προσπαθώντας να πάρουμε όσο το δυνατό περισσότερα. Σε αυτό το σημείο έρχεται η ηθική να παίξει το ρόλο της, προσπαθώντας να ρυθμίσει τη ροή της ενέργειας, ώστε να γίνει αμφίδρομη. Αυτό βέβαια τις περισσότερες φορές γίνεται χωρίς συνείδηση και έτσι εμφανίζεται με τη μορφή του νόμου που επιβάλλεται...

Πως θα μπορούσαμε όμως να λειτουργήσουμε συνειδητά; Η συνειδητοποίηση γίνεται συνήθως με κάποια αποκάλυψη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει τη μορφή του συλλογικού οφέλους. Και με αυτό εννοώ, την αποκάλυψη που γίνεται μέσα στον καθένα ότι, το όφελος όλων είναι τελικά και προσωπικό όφελος. Αυτό, πολλοί από μας το παραγνωρίζουμε στη ζωή μας, γιατί έχουμε μάθει λανθασμένα, ότι το δικό μας όφελος προέρχεται απαραίτητα από το έλλειμμα κάποιου άλλου. Υπάρχουν όμως και καταστάσεις κερδίζω-κερδίζεις και όχι μόνο κερδίζω-χάνεις. Έτσι, μπορούμε και συνειδητά να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα της αμφίδρομης ροής ενέργειας αλληλεπιδρώντας αλληλεξαρτητικά και όχι πλέον εξαρτητικά με το περιβάλλον. Δυστυχώς η σημερινή, κοινωνική δομή, μας ωθεί, μάλλον στη δεύτερη προσέγγιση της αλληλεπίδρασης και αυτό, γιατί βασίζεται στη σπανιότητα και την κατοχή των αγαθών συμπεριλαμβανομένων και των ιδεών (βλ. πνευματικά δικαιώματα), και όχι στο αμοιβαίο μοίρασμα της ενέργειας που διαθέτουμε ως όντα.

Η ηθική μας βασίζεται, στο δυτικό τουλάχιστον πολιτισμό, στο να "πάρουμε" και όχι στο να "μοιραστούμε", στην "κατοχή" και όχι στη "δημιουργία". Μια τέτοια ηθική μόνο αυτοκαταστροφική μπορεί να χαρακτηριστεί αφού προάγει τον ατομικισμό, την απληστία και τον ηδονισμό, χωρίς κανένα σεβασμό στη διαθέσιμη ενέργεια, με αποτέλεσμα την απερίσκεπτη σπατάλη της και τελική υποβάθμισή της. Η ανάπτυξή μας σήμερα καθορίζεται από το ερώτημα: "Τι είναι αυτό που βοηθά την περαιτέρω ανάπτυξη του συστήματος;". Αυτό όμως που ξεχνάμε είναι ότι είμαστε οι ίδιοι σκλάβοι του συστήματος ηθικής που έχουμε δημιουργήσει, διαιωνίζοντας με αυτόν τον τρόπο έναν φαύλο κύκλο, που έχει ως κέντρο την ποσότητα ύλης που κατέχουμε, και το μόνο που κάνει είναι να αφήνει τον άνθρωπο ανικανοποίητο. Αντίθετα, ένα εναλλακτικό ερώτημα που θα μπορούσε να μας απασχολεί είναι: "Τι είναι αυτό που προάγει τη δημιουργικότητα στον κόσμο και πως μπορεί ο καθένας, αλλά και συλλογικά να συμβάλλουμε προς αυτήν την κατεύθυνση;". Ένα τέτοιο ερώτημα λαμβάνει υπόψη του τα ενεργειακά αποθέματα που υπάρχουν.

Ένα άλλο ζήτημα, που αισθάνομαι ότι πρέπει να αναλυθεί, προκειμένου να γίνει πιο κατανοητό είναι το ζήτημα της ενέργειας. "Τι είναι η ενέργεια;". Η απάντηση μπορεί να φαντάζει προφανής, αλλά οι προσεγγίσεις είναι πολλές και συνήθως ελλιπείς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ενέργεια, που αναφέρθηκε και παραπάνω, δεν έχει να κάνει μόνο με την καύσιμη ύλη, που υπάρχει στον πλανήτη. Οι φυσικές επιστήμες σήμερα, έχουν δείξει ότι η ύλη και η ενέργεια είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ως ύλη, είναι απλώς μια συγκέντρωση ενέργειας, κατάλληλα "πακεταρισμένης". Στη φύση, οι ανταλλαγές ενέργειας μεταξύ των δομικών στοιχείων της ύλης (πρωτόνια-ηλεκτρόνια, άτομα, μόρια), μετά από αρκετές δοκιμές βέβαια, έφεραν στον πλανήτη μας την πρώτη ένδειξη ζωής: ένα μονοκύτταρο οργανισμό. Το κύτταρο ως ιδιαίτερη ενεργειακή κατασκευή, ανταλλάσσοντας ενέργεια με άλλα κύτταρα δημιούργησε αποικίες, οι οποίες εξελίχθηκαν μετά από αρκετές προσπάθειες σε ζωντανούς οργανισμούς.

Αυτό που είναι ενδιαφέρον στην παραπάνω περιγραφή, είναι ότι η όλη εξέλιξη βασίστηκε στην ανταλλαγή ενέργειας, ενώ πουθενά δεν εμφανίζεται η κατοχή ενέργειας ή η μονόπλευρη ροή ενέργειας από το ένα δομικό στοιχείο στο άλλο. Υπάρχει συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, με αποτέλεσμα τη "δημιουργία". Μια μονόπλευρη ροή ενέργειας θα ήταν καταστροφική. Ένα παράδειγμα μονόπλευρης ροής ενέργειας, στο φυσικό κόσμο, που θα μπορούσε να περιγράψει μια τέτοια κατάσταση, είναι προφανώς η μαύρη τρύπα.

Η μαύρη τρύπα, έλκει τα πάντα, απορροφά τα πάντα. Ποτέ της δε "δίνει" αλλά μόνο "παίρνει". Συλλέγει όλη τη διαθέσιμη ενέργεια που βρίσκει στο δρόμο της. Είναι ανελέητη, στο αέναο σκούπισμά της. Όλοι μας έχουμε συναντήσει ανθρώπους, που είχαν τέτοια επίδραση πάνω μας. Ίσως ένα τέτοιο αυτοκαταστροφικό στοιχείο του ανθρώπινου χαρακτήρα, με το οποίο όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε, είναι η μιζέρια. Επεκτείνοντας το παράδειγμα σε ομάδες ανθρώπων, μπορούμε να αναφέρουμε τις Δημόσιες Υπηρεσίες και τη γραφειοκρατία που συνεπάγονται (τουλάχιστον στην Ελλάδα!), ενώ σε μεγαλύτερη κλίμακα, τις αδηφάγες πολυεθνικές. Αυτό όμως που παρουσιάζει μάλλον το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και αποτελεί ατομική πρόκληση, είναι οι μαύρες τρύπες του καθένα μας, δηλαδή τραύματα ή άλλες εμπειρίες που σαμποτάρουν την ελεύθερη ανταλλαγή της ενέργειας μέσα μας.

Γυρίζοντας όμως πίσω στο θέμα της Ηθικής, θα έλεγα συμπερασματικά, ότι το σύστημα αξιών σήμερα φαίνεται να έχει διαβρώσει τα ίδια της τα θεμέλια, καταδικάζοντας τα στη λήθη. Το "καλό" και το "κακό" είναι έννοιες αφηρημένες και υποκειμενικές, που σκόπιμα ή μη, θολώνουν την κρίση μας και μας βγάζουν από το μονοπάτι-σκοπό που γίνονται όλα γύρω μας, που δεν είναι άλλο από την επανένωσή μας με τη γιγαντιαία δεξαμενή ενέργειας του σύμπαντος, με την ελπίδα ότι στην πορεία έχουμε βάλει και εμείς το λιθαράκι μας για να την ανεβάσουμε σε άλλο επίπεδο. Αυτό μπορεί να γίνει έχοντας ως γνώμονα τη γνώση. Τη γνώση της ενέργειας που ρέει μέσα μας και γύρω μας, καθώς και της ευθύνης ως προς τη διαχείρισή της. Για όποιον ζητά περισσότερα δεν έχει παρά να τα αναζητήσει με συζήτηση και δημιουργική συνεργασία και θα τα βρει... βιωματικά!

deBarzak

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Προς υποστήριξη, προβληματισμό και συμπαράσταση...


Συνδέουμε με τον ιστοτόπο της χώρας των Λάιον ως δείγμα στήριξης και υποστήριξης προς τον κο. Θεόδωρο Τενέζο που δίνει τη δική του μάχη με το Matrix της εξουσίας και του κράτους...

Προς Πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή
Αριθμ. Πρωτ. Κ2549/20-3-2009

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

Ονομάζομαι Θεόδωρος Τενέζος.

Το επάγγελμα μου είναι μικρομεσαίος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον χώρο του χάλυβα και συγκεκριμένα στην εμπορία, μεταποίηση και τοποθέτηση σιδήρου μπετόν για οικοδομές

Αυτοδημιούργητος!

Στον χώρο του χάλυβα από το 1989,εργαζομενος αρχικά σε μικρές οικοδομές και αργότερα σε μεγάλα τεχνικά έργα ανά την Ελλάδα, συνεργαζόμενος με πολλές τεχνικές εταιρίες.

Το 2004 εξαγόρασα μια εταιρία εμπορίας σιδήρου (στον Ρέντη, στην βιομηχανική ζώνη του Ελαιώνα)που εμπορεύονταν αποκλείστηκα σίδηρο της χαλυβουργίας SIDENOR, με κύκλο εργασίας 250 τόνους τον μήνα.

Μέσα σε 18 μήνες με πολύ κόπο και δουλειά ο κύκλος εργασίας έφτασε τους 1100 τόνους , δηλαδή ανάπτυξη 11% μηνιαίως.

Η επιχείρηση απασχολούσε 220-250 άτομα προσωπικό.

Το 2006 αισθανόμενος περιορισμό στην άνοδο της επιχείρησης μου από τις χαλυβουργίες και τους χονδρεμπόρους τους ,αποφάσισα να φέρω σίδερο από το το εξωτερικό (από χώρες της Ε.Ε.).Για αυτή μου την κίνηση ,που ήταν ενάντια στα συμφέροντα των χονδρεμπόρων και των χαλυβουργιών( διότι η τιμή του εισαγόμενου έπεφτε 80- 100 ευρώ /τόνο , πιο φθηνό ),το καρτέλ του χάλυβα με προειδοποίησε μέσω επωνύμου μεγάλου χονδρεμπόρου να μην προβώ στην εισαγωγή.

Δεν συμμορφώθηκα στην εντολή τους και σε 2 μήνες με συλλογικό εμπάργκο μου κλείσανε την επιχείρηση, καταστρέφοντας εμένα, τον συνεταίρο μου και τους εργαζομένους μας.

Προσέφυγα στο νομοθετημένο όργανο του κράτους την Επιτροπή Ανταγωνισμού με καταγγελία από το 2006,για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης ,οικονομικής εξάρτησης και οριζόντιων συμπράξεων, δηλαδή καρτέλ.

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αντί να προφυλάξει τον καταγγέλλοντα, ως όφειλε, με σωρεία από παρανομίες και παραλείψεις πρόσφερε απλοχέρη και πλήρη κάλυψη στους καταγγελμένους ,δηλαδή τις 3 χαλυβουργίες και τους χονδρεμπόρους τους , παρά την επιβεβαίωση της καταγγελίας μας από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) τον Ιούνιο του 2008.

Απελπισμένος κατέφυγα στους αρμοδίους υπουργούς κ. Φώλια και κ. Χατζηδάκη καθώς και στον υφυπουργό κ. Βλάχο, ζητώντας τα αυτονόητα, δηλαδή να λειτουργήσει η Ε.Α. σύμφωνα με τους νόμους του Ελληνικού κράτους και της Ε.Ε.

Η απάντηση που έλαβα ήταν σιωπηρά αρνητική και ο κύριος Βλάχος μου δήλωσε ?Εγώ αυτόν τον ογκόλιθο που λέγεται ΣΙΔΕΝΟΡ δεν μπορώ να τον μετακινήσω?!!

Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω δυστυχώς ότι τα μεγάλα συμφέροντα εξουσιάζουν τις δομές και τους μηχανισμούς δικαιοσύνης του Ελληνικού κράτους ,καθώς και ότι έχουν επιβληθεί πλήρως στον πολιτικό κόσμο διαβρώνοντας τους θεσμούς και την έννοια της Δημοκρατίας.

Η αγανάκτηση και η απελπισία ως άνθρωπο και Έλληνα πολίτη με οδήγησε στην έσχατη μορφή διαμαρτυρίας μέχρι τέλους ,την Πολιτική Απεργία Πείνας.

Για 36η ημέρα βρίσκομαι έξω από τα γραφεία της Ε.Α.,Πατησιων 70 και Κοτσικα, καταγγέλλοντας την δομή του πολιτικό-οικονομικού συστήματος που μας έχει οδηγήσει ως πολίτες και ως χώρα στην απόγνωση, την φτώχια και τελικά την καταστροφή!
Κύριε Πρωθυπουργέ

Νιώθοντας στο πετσί μου για 36 ημέρες την απάθεια και την αδιαφορία, ακόμα και σε ανθρωπιστικό επίπεδο, για την ζωή μου από τον πολιτικό κόσμο, σας ζητώ:

Αν πραγματικά είστε γνήσιος πολιτικός άνδρας και αγαπάτε τον Ελληνικό λαό, καλέστε σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο και

-ζητήστε συγνώμη από τους Έλληνες πολίτες για την εξαθλίωση που έφτασε το Ελληνικό κράτος.

-αποτινάξετε τον ζυγό των μεγάλων συμφερόντων που σας κρατά δέσμιους

-και καλέστε ελεύθεροι πλέον τον Ελληνικό λαό να στηρίξει ένα καινούργιο ξεκίνημα, με την συμμετοχή αντιπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών, του πολιτικού κόσμου στο κοινοβούλιο , σε Πανεθνική συνδιάσκεψη με σκοπό να χτίσουμε όλοι μαζί ένα κράτος δικαίου και Ισονομίας χωρίς ταξικές και οικονομικές διαφορές.

Για να αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη, οικονομική και πολιτική, κρίση από κοινού. Για το καλύτερο ΑΥΡΙΟ όλων μας!

Με πραγματική Αγάπη, Αθήνα 20-3-2009

Ο απεργός πείνας για 36η ημέρα

Θεόδωρος Τενέζος

Επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους αρχηγούς των κομμάτων…

Προς: Κάρολο Παπούλια
– Αρ. Πρωτ.: 8/3-4-2009

Θεόδωρος Τενέζος
Επιχειρηματίας

Αξιότιμε κ.Πρόεδρε,
Βρίσκομαι στην 50ή ημέρα της Πολιτικής Απεργίας Πείνας έξω από τα γραφεία της Ελληνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Για την πραγματοποίηση της ακραίας αυτής ειρηνικής διαμαρτυρίας μου ενημερωθήκατε με την υπ’αριθμ. πρ. Κ 2549 επιστολή μου στις 20-3-2009, όταν βρισκόμουν στην 36 ημέρα.
Έκτοτε ουδέν ενδιαφέρον επιδείξατε, αναδεικνύοντας μία πρωτοφανή για τα παγκόσμια ανθρώπινα δεδομένα ανάλγητη προσωπική συμπεριφορά αδιαφορίας.Συμπεριφορά που δεν επιδεικνύεται ούτε όταν αντιμετωπίζονται περιπτώσεις ακραίων εγκληματιών, στους οποίους βεβαίως δεν διανοούμαι ότι με κατατάσσετε.

Με την παρούσα, αιτώ όπως δεχθείτε άμεσα την επιτροπή συμπαράστασης η οποία έχει σχηματιστεί, προκειμένου να σας ενημερώσει για τα αιτήματα και την κατάστασή μου.

Προς: Κάρολο Παπούλια
– Αρ. Πρωτ.: 8/3-4-2009

Θεόδωρος Τενέζος
Επιχειρηματίας

Αξιότιμε κ.Πρόεδρε,
Βρίσκομαι στην 50ή ημέρα της Πολιτικής Απεργίας Πείνας έξω από τα γραφεία της Ελληνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού. Για την πραγματοποίηση της ακραίας αυτής ειρηνικής
διαμαρτυρίας μου ενημερωθήκατε με την υπ’αριθμ. πρ. Κ 2549 επιστολή μου στις 20-3-2009, όταν βρισκόμουν στην 36 ημέρα.
Έκτοτε ουδέν ενδιαφέρον επιδείξατε, αναδεικνύοντας μία πρωτοφανή για τα παγκόσμια
ανθρώπινα δεδομένα ανάλγητη προσωπική συμπεριφορά αδιαφορίας.
Συμπεριφορά που δεν επιδεικνύεται ούτε όταν αντιμετωπίζονται περιπτώσεις ακραίων
εγκληματιών, στους οποίους βεβαίως δεν διανοούμαι ότι με κατατάσσετε.
Με την παρούσα, αιτώ όπως δεχθείτε άμεσα την επιτροπή συμπαράστασης η οποία έχεισχηματιστεί, προκειμένου να σας ενημερώσει για τα αιτήματα και την κατάστασή μου.

Ο Απεργός Πείνας,
Θεόδωρος Τενέζος

www.tenezos@hotmail.com
Velvet Revolution