Όλα ξεκίνησαν από ένα επαγγελματικό ταξίδι στα Ιωάννινα, την προηγούμενη εβδομάδα. Το ταξίδι περιλάμβανε εκπαιδεύσεις και κάποιες εξορμήσεις στη γύρω περιοχή. Την Πέμπτη στις 23/1, ξυπνήσαμε, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για τα Ζαγοροχώρια.
Ποτέ δεν είχα πάει έως τώρα εκεί. Στην αρχή της διαδρομής όλα μου φαίνονταν ίδια, ελληνικό τοπίο σκεφτόμουνα, εντάξει ωραία είναι αλλά γιατί όλοι μιλάνε για αυτή την περιοχή? Δεν βλέπω κάτι διαφορετικό…. Μέχρι που το λεωφορείο σταμάτησε στο πρώτο γεφύρι… έμεινα άφωνη, ακόμα και τώρα που το γράφω νιώθω στα πέλματά μου μυρμήγκιασμα και στο στέρνο μου διέγερση. Απίστευτο τοπίο και ήταν μόνο η αρχή. Περπατούσα πάνω στο γιοφύρι, ακούγοντας τα νερά και ένιωθα διαφορετικό όλο μου το σώμα και όλες τις αισθήσεις. Ήμουν γειωμένη, και αυτό είναι κάτι που δεν μου συμβαίνει συχνά. Η ενέργεια έρεε στα πόδια και μια ήρεμη δύναμη υπήρχε στο περιβάλλον. Αυτή ήταν η πρώτη επαφή με την ήρεμη δύναμη της φύσης.
Τότε κατάλαβα γιατί κάποιοι φίλοι μου μου έχουν πει κατά λέξη ότι είναι «ερωτευμένοι με την περιοχή». Ανεβήκαμε στο λεωφορείο και συνεχίσαμε, υπήρχαν κομμάτια στη διαδρομή που μου έκοβαν τη φωνή. Πέτρες, βράχοι, τα βουνά, τα γιοφύρια.
Καταλήξαμε στο Μονοδένδρι για φαγητό. Όσοι θέλαμε μπορούσαμε να πάμε στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής για να δούμε ένα κομμάτι της χαράδρας.
Δεν μπορώ και ίσως δεν έχει νόημα να περιγράψω το τοπίο, όμως αυτά που αισθάνθηκα θα γράψω.
Το μυαλό είχε σταματήσει να φλυαρεί. Η αναπνοή ήταν διαφορετική, το περπάτημα σταθερό και με μια δυναμική που συντονιζόταν με τον χώρο, οι ήχοι καθαροί, το βλέμμα έφτανε τόσο μακριά που νόμιζα ότι άγγιζα τα βουνά στην άλλη πλευρά. Και η καρδιά χτυπούσε…… με το ρυθμό που εκείνη ορίζει χωρίς τις παρεμβολές του μυαλού.
Πρώτη φορά ένιωσα ήρεμη, ήσυχη και ταυτόχρονα συντονισμένη και παρούσα, χωρίς προσπάθεια και υπερβολή.
Ίσως πρώτη φορά ήρθα κοντά στην φύση και στον εαυτό μου.
Η δύναμη της φύσης είναι ότι πιο αληθινό και ζωντανό έχω βιώσει, και υπάρχει παντού.
Έψαξα και ψάχνω βιβλία, εξειδικεύτηκα σε τεχνικές, θυσίασα κομμάτια μου για να κερδίσω γνώση και κέρδισα. Άφησα όμως τη φύση απ έξω. Μετανιώνω για αυτό, γνωρίζοντας ότι ίσως συνεχίσω να το κάνω. Δεν της έδειξα το σεβασμό που της αξίζει, την αδίκησα και αδικήθηκα. Επόμενο ήταν.
Στην εσωτερική μου διαδρομή αναζητώ τη δύναμη της καρδιάς μου πέρα από τις τεχνικές, αυτήν που θα με κάνει να νιώσω, να καταλάβω και να συμμετέχω σε αυτό που λέμε ζωή. Τελικά ίσως η φύση, αν αποφασίσω να τολμήσω να την πλησιάσω, με βοηθήσει να συνεχίσω το ταξίδι.
Γυρνώντας στη Θεσ/νίκη συνειδητοποίησα ότι εδώ και δεκαεφτά χρόνια δεν έχω συγχωρέσει έναν άνθρωπο.
Barbarella
Ποτέ δεν είχα πάει έως τώρα εκεί. Στην αρχή της διαδρομής όλα μου φαίνονταν ίδια, ελληνικό τοπίο σκεφτόμουνα, εντάξει ωραία είναι αλλά γιατί όλοι μιλάνε για αυτή την περιοχή? Δεν βλέπω κάτι διαφορετικό…. Μέχρι που το λεωφορείο σταμάτησε στο πρώτο γεφύρι… έμεινα άφωνη, ακόμα και τώρα που το γράφω νιώθω στα πέλματά μου μυρμήγκιασμα και στο στέρνο μου διέγερση. Απίστευτο τοπίο και ήταν μόνο η αρχή. Περπατούσα πάνω στο γιοφύρι, ακούγοντας τα νερά και ένιωθα διαφορετικό όλο μου το σώμα και όλες τις αισθήσεις. Ήμουν γειωμένη, και αυτό είναι κάτι που δεν μου συμβαίνει συχνά. Η ενέργεια έρεε στα πόδια και μια ήρεμη δύναμη υπήρχε στο περιβάλλον. Αυτή ήταν η πρώτη επαφή με την ήρεμη δύναμη της φύσης.
Τότε κατάλαβα γιατί κάποιοι φίλοι μου μου έχουν πει κατά λέξη ότι είναι «ερωτευμένοι με την περιοχή». Ανεβήκαμε στο λεωφορείο και συνεχίσαμε, υπήρχαν κομμάτια στη διαδρομή που μου έκοβαν τη φωνή. Πέτρες, βράχοι, τα βουνά, τα γιοφύρια.
Καταλήξαμε στο Μονοδένδρι για φαγητό. Όσοι θέλαμε μπορούσαμε να πάμε στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής για να δούμε ένα κομμάτι της χαράδρας.
Δεν μπορώ και ίσως δεν έχει νόημα να περιγράψω το τοπίο, όμως αυτά που αισθάνθηκα θα γράψω.
Το μυαλό είχε σταματήσει να φλυαρεί. Η αναπνοή ήταν διαφορετική, το περπάτημα σταθερό και με μια δυναμική που συντονιζόταν με τον χώρο, οι ήχοι καθαροί, το βλέμμα έφτανε τόσο μακριά που νόμιζα ότι άγγιζα τα βουνά στην άλλη πλευρά. Και η καρδιά χτυπούσε…… με το ρυθμό που εκείνη ορίζει χωρίς τις παρεμβολές του μυαλού.
Πρώτη φορά ένιωσα ήρεμη, ήσυχη και ταυτόχρονα συντονισμένη και παρούσα, χωρίς προσπάθεια και υπερβολή.
Ίσως πρώτη φορά ήρθα κοντά στην φύση και στον εαυτό μου.
Η δύναμη της φύσης είναι ότι πιο αληθινό και ζωντανό έχω βιώσει, και υπάρχει παντού.
Έψαξα και ψάχνω βιβλία, εξειδικεύτηκα σε τεχνικές, θυσίασα κομμάτια μου για να κερδίσω γνώση και κέρδισα. Άφησα όμως τη φύση απ έξω. Μετανιώνω για αυτό, γνωρίζοντας ότι ίσως συνεχίσω να το κάνω. Δεν της έδειξα το σεβασμό που της αξίζει, την αδίκησα και αδικήθηκα. Επόμενο ήταν.
Στην εσωτερική μου διαδρομή αναζητώ τη δύναμη της καρδιάς μου πέρα από τις τεχνικές, αυτήν που θα με κάνει να νιώσω, να καταλάβω και να συμμετέχω σε αυτό που λέμε ζωή. Τελικά ίσως η φύση, αν αποφασίσω να τολμήσω να την πλησιάσω, με βοηθήσει να συνεχίσω το ταξίδι.
Γυρνώντας στη Θεσ/νίκη συνειδητοποίησα ότι εδώ και δεκαεφτά χρόνια δεν έχω συγχωρέσει έναν άνθρωπο.
Αυτογνωσία… με οδηγό και δάσκαλο τη φύση… σοκάρει αλλά αξίζει.
Barbarella
Υ.Γ. για την Αστραία: Και η Πρ_ _ _ _ _ _ α ήταν Υπέροχη…!
22 σχόλια:
Α...ήταν υπέροχη ...ε;
Θα επανέλθω με ανάλυση....
επί του θέματος...
Αστραία
Συγχαρητήρια barbarella, καταπληκτικό, σίγουρα μας άγγιξε όλους αυτό το κείμενο και μας θύμισε ότι η επαφή με την φύση, με την γήινη ενέργεια μετατοπίζει το σημείο της Αντίληψης μας.
Η αλληλεπίδραση της γήινης ενέργειας με την δική μας επαναφέρει τα καθημερινά πράγματα που μας αποσυντονίζουν στην πραγματική τους διάσταση και σπουδαιότητα - ασημαντότητα .
Γι αυτό όσο πιο συχνά μπορούμε πρέπει να είμαστε στη φύση να καθόμαστε στην σιωπή... να την μυρίσουμε.... να την αγγίξουμε... να περπατήσουμε ξυπόλητοι.... να αγκαλιάζουμε ένα δέντρο να νιώσουμε την ενέργεια που ρέει μέσα του ...Κάντε το...
Μην φοβηθείτε ότι θα σας πάρουν για τρελούς ...τρελό είναι που ζούμε στα τσιμεντένια κουτιά ....
Ένα δροσερό αεράκι με άρωμα πεύκου θα σας φέρει το φιλί μου ....
Μπράβο Barbarella! Χαίρομαι πολύ για σένα και σ'ευχαριστώ για το μοίρασμα της ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ σου και των διαπιστώσεων ΣΟΥ! Τίποτα δανεικό αλλά τουναντίον, άμεσο, καθαρό και απλό!
...........και προπάντων σε πρώτο πρόσωπο!!
"Ίρις απαυγάζουσα
ηδονής αδελφή
ελαχίστη
απαστράπτουσα"
Ένα χαϊκού, δώρο για την Barbarella!
Οι συνθήκες της ζωής μου και της δουλειάς,
υπήρξαν κάποια στιγμή τέτοιες, που με οδήγησαν να έχω σημαντική εμπειρία με την φύση και συμμερίζομαι όλα τα συναισθήματα σου Μπαρμπαρέλλα!
Επίσης με βοήθησαν τόσο η μοναχική εξερεύνηση όσο και με παρέα να πάρω πολύτιμα μαθήματα ζωής και να μπορώ να κατανοήσω και την επαφή και την απουσία της φύσης, καθώς και πληρέστερα την φράση, ότι "ο πολιτισμένος άνθρωπος έγινε τελικά ένα άρρωστο ζώο", γιατί δεν χρησιμοποίησε τον πολιτισμό με μέτρο και σοφία.
Αλλά μην το παρακάνουμε με το α ενικό.
Όλα τα πρόσωπα χρειάζονται και έχουν το νόημα την αξία και την σημασία τους.
Εξαρτάται από το πότε, πως και που χρησιμοποιούνται και με ποιον σκοπό.
Ένα δέντρο καλό είναι να γνωρίζει ότι είναι όχι μόνο ένα δέντρο αλλά και μέρος του δάσους.
Το πρώτο είναι ατομικοποίηση και το δεύτερο κοινωνικοποίηση.
Όχι μαζικοποιημένα , πολτοποιημένα «εμείς», αλλά ούτε και εγωπαθή μονολιθικά "εγώ" συνέχεια.
Άλλωστε τα περισσότερα βιώματα είναι κοινά στους ανθρώπους
...και εμείς εδώ αποτελούμαστε από μερικά «εγώ», που νιώθουν και λίγο «εμείς»...
Καταλαβαίνω βέβαια, ότι η μέθοδος είναι ένα βασικό εργαλείο ενός ψυχαναλυτή και πολύ σωστά κάνει,
που θέλει ο ασθενής του να αναγνωρίσει το ή τα «εγώ» του και τον εαυτό του και να αναλάβει την ευθύνη του,
αλλά δεν θα περάσει και όλη του την ζωή σε ένα καναπέ, ενδοσκοπούμενος.
Θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει και το "εμείς"
καθώς επίσης και μια άλλου είδους τριβή και να υπερβεί και λίγο το μονοπώλιο του... εγω και εγώ...
Η ζυγαριά έχει και θέλει
δύο πλευρές για να ισορροπήσει.
Να μην το ξεχνάμε αυτό.
Δεν ξέχασες την πρ....!χα χα
Γέλασα πολύ με το υστερόγραφο
και το θεωρώ απίστευτα θεραπευτικό αυτό.
Μερικούς καλούς φίλους να έχεις σπάνια θα χρειστείς γιατρούς!
Σε ευχαριστώ Μπαρμπαρέλλα!
Πολύ ωραία και αυθεντική η εμπειρια που κατέθεσες Barbarella. Η Δύναμη της Φύσης σίγουρα μας ανανεώνει, αλλά πως; Πιστεύω ότι έχει να κάνει με την επιστροφή στο Φυσικό Περιβάλλον (βλ. επιστροφή στή φύση) από όπου προήλθαμε παρόλο που πολλοί από μας το ξεχνάμε. Μας συνδέει χωρικά με το ΕΔΩ, χρονικά με το ΤΩΡΑ, και έτσι συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από αυτό που ζούμε ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.
debarzak
"Έψαξα και ψάχνω βιβλία, εξειδικεύτηκα σε τεχνικές, θυσίασα κομμάτια μου για να κερδίσω γνώση και κέρδισα."
Αυτό το κομμάτι με αγγίζει περισσότερο Barbarella γιατί μπορώ να πω μέτα βεβαιότητος ότι το έχω κάνει! Πράγματι, πολλές φορές θυσιάζουμε κομμάτια μας προκειμένου να κερδίσουμε κάτι από την "πολλά υποσχόμενη" δύναμη της γνώσης και στην πορεία ξεχνάμε άλλες δυνάμεις όπως τη δύναμη της φύσης.
Και όχι μόνο αυτό αλλά πολλές φορές "χρησιμοποίησα" γνώση που δεν είχα κατανοήσει βιωματικά, για να δικαιολογήσω τα σημεία που νόμιζα ότι μειονεκτούσα!
Πόσες φορές δεν ερμήνευσα τα κείμενα του Καστανέντα για το σεξ ως απαγορευτικά, όταν το θέμα μου ήταν ο φόβος της εγγύτητας και της επιλογής;
Και πραγματικά, έχοντας μερικούς καλούς εξωτερικούς παρατηρητές-φίλους μπορούμε να γλυτώσουμε τις επαφές με τους θεραπευτές. Αλλά πόσοι από εμάς μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι καλοί παρατηρητές;... Ειδικά όταν πιστεύουμε ότι έχουμε γίνει ένα με την ψυχή μας ή όταν αφήνεται κάτω το "σκήπτρο" της ηγεσίας τόσο δύσκολα.
Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια καθώς και για το Χαικού δώρο! Και χαίρομαι "ιδιαίτερα" που το ΥΣ λειτούργησε θεραπευτικά μέσω του ΓΕΛΙΟΥ!!!
Σε αυτήν τη βιωματική εμπειρία η δύναμη της φύσης, η παρουσία της, ήταν τόσο ισχυρή που δεν υπήρχε το εγώ, εμείς, αυτοί αλλά περισσότερο η αίσθηση του υπάρχω (μαζί με όλα όσα με περιβάλλουν) που σαν βίωμα είναι εξαιρετικά αναζωογονητικό, ενδιαφέρον και ασυνήθιστο. Είναι αλήθεια ότι ο χώρος συνδέθηκε με τον χρόνο, στο ΕΔΩ και το ΤΩΡΑ, που αναφέρεις debarzak, και ίσως αυτό να βοήθησε στο να βιωθεί ένα κομμάτι της ύπαρξης. Αλλά τι οδήγησε σε αυτή τη σύνδεση? Νομίζω ότι η έντονη αίσθηση της Έκπληξης (ο χρόνος σταματά για κλασματα δευτερολέπτου), από την δυναμική και την ομορφιά του χώρου, βοήθησε και οδήγησε σε σύνδεση με τη ΣΤΙΓΜΗ.
Την Καλημέρα μας στην ομάδα αυτογνωσίας. Σας ευχόμαστε τα ταξίδια σας στο δρόμο της εξέλιξης και ανέλιξης να είναι δυνατά.
Το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας είναι να τον γνωρίσουμε.
Εύγε στην προσπάθεια και στο ιστολόγιο σας.
Barbarella,
έξοχη η ανάρτηση σου.
Η εναρμόνιση με τη Φύση δεν μπορεί να σε οδηγήσει πουθενά αλλού παρά στην ολοκλήρωση, ενανθρώπιση και θέωση. Η Φύση είναι φίλος, δάσκαλος, καταφύγιο και θεραπευτήριο.
Καλωσορίσατε..
Καλό μεσημέρι σε όλους!
Η επαφή με την φύση
είναι μια,
όχι μόνο σημαντική εμπειρία
αλλά και μια εξαγνιστική μέθοδος, πολύτιμη στην διαδικασία γνωριμίας με τον Εαυτό και την τακτοποίηση του Τονάλ του πολεμιστή.
Στην προσπάθεια αυτή,
χρειάζονται τόσο οι αναγωγικοί συλλογισμοί ,
από το γενικό στο ειδικό,
όσο και οι επαγωγικοί,
από το μερικό στο γενικό,
διαφορετικά ο λόγος και η σκέψη μπορεί να φτωχαίνουν
απελπιστικά.
Εισηγητής στην επαγωγική- μαιευτική μέθοδο
ήταν ο Σωκράτης,
ενώ ο Χούσσερλ,
χρησιμοποίησε την αναγωγική μέθοδο διερεύνησης της γνώσης προσπαθώντας να φθάσει στην Πηγή, στο έργο του "Λογικές Έρευνες," αναστέλλοντας την ερμηνεία.
Γεια σε όλους!
Νομίζω ότι είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός η ανάγκη της επαφής
του ανθρώπου με την φύση και πιο ανθρώπινης ζωής και οπωσδήποτε όλοι οι συλλογισμοί χρειάζονται.
Άλλη είναι η έκφραση η σύνθεση και η διατύπωση μιας έκθεσης ενός παιδιού πρώτης Δημοτικού και άλλη ενός τρίτης Λυκείου και επίσης χρειάζεται και η φιλοσοφική η ακαδημαϊκή η πανεπιστημιακή σκέψη και η επιστημονική .
Η ζωή μας θα ήταν φτωχότερη χωρίς αυτές.
Καλησπέρα σε όλους και τους καινούργιους μας φίλους του Πενταέδρου
που τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τα καλά τους λόγια και την πρόσκληση να συμμετέχουμε στο καταπληκτικό "καφέ" που κερνάνε.
Να συγχωρέσουν μόνο λίγο την απειρία μας και την αργοπορία μας στα θέματα της διαχείρισης του ιστολογίου.
Συμπληρώνοντας στο θέμα θα έλεγα ότι η ζωή είναι από μόνη της μια μεγάλη βιωματική εμπειρία ούτως ή άλλως και αποτελείται από πολλές συνεχείς και αλληλένδετες στιγμές του "εδώ και τώρα".
Θεωρώ σημαντική εμπειρία και τον ορθό,περιεκτικό και πολύπλευρο λόγο και όταν το ακούω
ή τον διαβάζω νιώθω πολύ καλά, κάτι σαν γαλήνη...και ηρεμία.
Επίσης εκτός από την παρατήρηση την εξωτερική υπάρχει και εσωτερική αυτοπαρατήρηση και ο άνθρωπος διαθέτει μηχανισμούς αυτοίασης και αυτοθεραπείας και δεν χρειάζεται να νιώθει συνέχεια και να μιλάει σαν¨"ασθενής", αρκεί να αποφασίσει να αφήσει τα "δεκανίκια" του, όποια και να είναι αυτά και όσο δύσκολα μπορεί να είναι αυτό... στην αρχή.
Να μαι και γώ, άργησα πάλι η εργασιομανής ….
Καλώς και την ομάδα ¨Π¨ …μου αρέσει η ποιοτική πολυφωνία στο blog σας. ….Να πω και γω την προσωπική μου άποψη αν και δεν είναι μοναδική… τα σκεφτήκαν και τα έζησαν κι άλλοι …
Ίσως μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να γίνουμε αντικειμενικοί παρατηρητές του Εαυτού μας ….
Και αυτό πολλές φορές μέσα από εμπειρίες πραγματικές Ζωής που δίνουν την αφορμή να κάνουμε κατάδυση στην Άβυσσο της Ψυχής μας, (μερικοί κάνουν και Γεώτρηση ….προσωπική εμπειρία για να μη λέτε …).
Μετά την κατάδυση και την δύσκολη Αποδοχή και αξιολόγηση των ¨ευρημάτων¨, ανασυνθέτουν, τακτοποιούν και με αποφασιστικότητα και Θέληση οδεύουν προς κορυφές ….
Η όποια θεωρητική Γνώση σε αυτές τις εμπειρίες και σε καθημερινές πράξεις δοκιμάζεται και κρυσταλοποιείται…
Συμφωνούμε ότι η γνώση είναι δύναμη και δεν μπορεί να είναι μόνο βιωματική. Χρειάζεται και ένα υπόβαθρο φιλοσοφικό επιστημονικό θεωρητικό και μια σύνθεση
αυτών …..με ένα κέντρο Αναφοράς όπως πολύ σωστά μου τόνισαν τελευταία κάποιοι φίλοι…διαφορετικά χανόμαστε στον Λαβύρινθο της Γνώσης.
Και οι θεραπευτές έχουν μία προσωπικότητα και μια υποκειμενική αντίληψη των πραγμάτων και όσο και αν έχουν εκπαιδευτεί να μην συμμετέχουν, να οδηγήσουν μόνο του τον ασθενή να βρει τον εαυτό του, με τις κατάλληλες ερωτήσεις ή εμπειρίες, η προσωπική τους οπτική σε ένα βαθμό επηρεάζει …
Οι φίλοι, μας παρατηρούν για μεγαλύτερο χρόνο και σε ποικίλες συναισθηματικές αντιδράσεις …. Σε αντίθεση με την μία ώρα σε έναν καναπέ ή μια τεχνητή βιωματική εμπειρία ….
Και το κυριότερο οι φίλοι, μας αγαπάνε και θα μας μιλήσουν πιο έντονα από ένα θεραπευτή …..γλιτώνουμε μερικά χρόνια ψυχανάλυσης έτσι…
Συνήθως όμως δεν τους ακούμε γιατί δεν τους σεβόμαστε το ίδιο….
Αν επενδύσουμε στην φιλία δημιουργούμε υποστηρικτικές θεραπευτικές σχέσεις…
Καληνύχτα σε όλους τους υποστηρικτικούς μου φίλους….
"If I had a world of my own, everything would be nonsense. Nothing would be what it is, because everything would be what it isn't. And contrary wise, what is, it wouldn't be. And what it wouldn't be, it would. You see?"
Alice in Wonderland
To be or not to be!
William Shakespeare
Όλες οι εμπειρίες της ζωή μας είναι θέσεις του σημείου της αντιλήψης και είναι άπειρες,
αν και μερικές είναι κοινές,
αφού αφορούν το συλλογικό υποσυνείδητο και μας επηρεάζουν έμμεσα.
Ο πολεμιστής δεν μπορεί να παραβλέψει και αυτόν τον χώρο
και το γεγονός,
πως επηρεάζεται και... συλλογικά,
αλλά ούτε και να μη αναρωτηθεί ποιο "εγώ"... μιλάει κάθε φορά.
Είναι υποχρεωμένος,
στον δρόμο για την ολότητα του Εαυτού,
να συνθέσει όλες τις φυσικές του εμπειρίες και τις μεταφυσικές
και να τις ενώσει με την Λογική και την Σιωπηλή Γνώση.
Είναι σημαντικό που τόνισες το θέμα της «φύσης»
Barbarella
και του ανθρώπου
και μας βρίσκεις
κάτι παραπάνω από σύμφωνους!
Καλημέρα σε όλους και καλοσωρίζω την Ομάδα Π και το δώρο της ! Καλώς ήλθατε και ελπίζω να παραμείνετε!
«Το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας είναι να τον γνωρίσουμε». Η λέξη δώρο μου αρέσει πολύ και δίνει μια άλλη προοπτική σε αυτή τη διαδρομή, πιο απελευθερωμένη και γεμάτη. Περισσότερο ως αγώνα-προσπάθεια (και υπέρ προσπάθεια κάποιες φορές) το έβλεπα έως τώρα.
Λήο, γράφεις :
Στην προσπάθεια αυτή,
χρειάζονται τόσο οι αναγωγικοί συλλογισμοί ,
από το γενικό στο ειδικό,
όσο και οι επαγωγικοί,
από το μερικό στο γενικό,
διαφορετικά ο λόγος και η σκέψη μπορεί να φτωχαίνουν
απελπιστικά.
Κάτι μου λέει αυτή η παράγραφος αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς, Κάθε φορά που τη διαβάζω κάτι κεντρίζει.
Θα ήθελες να δώσεις κάποια παραδείγματα?
Eίδα προσωπικά ότι ο καλός ψυχοθεραπευτής αυτό που κάνει είναι να βοηθήσει τον «ασθένη» του να δει/αντιληφθεί/ συνειδητοποιήσει, τα δεκανίκια του. Μπορεί να τον ωθήσει να τα πετάξει και κάποιες φορές να του τα αφαιρεί στιγμιαία ο ίδιος , αλλά η τελική απόφαση είναι του θεραπευόμενου.
Αγαπώ κάποιους φίλους μου πολύ και είμαστε φίλοι για κάποια κοινά και κάποια διαφορετικά στοιχεία της ψυχοσύνθεσής μας. Δεν μπορώ όμως να βοηθήσω πάντα το φίλο μου αποτελεσματικά γιατί ταυτίζομαι συναισθηματικά και δεν βλέπω όλες τις παραμέτρους, και πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει και σε άλλους.
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι η λύση σε ένα πρόβλημα, μπορεί όμως να βοηθήσει ρίχνοντας φως στην ύπαρξη δρόμων που για κάποιους λόγους έχουν μπλοκαριστεί ή είναι κρυμμένοι. Χρειάζεται δύναμη, κουράγιο και καθαρή πρόθεση και από τις δύο πλευρές (θεραπευτής – θεραπευόμενος) για να γίνει έργο.
Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη μέσα από βιωματική εμπειρία.... από τη θέση του καναπέ... μέσα σε μία ώρα.
Νομίζω,
οτι μου αρέσουν πολύ,
οι έξυπνες αναζητητικές ερωτήσεις και τα περίεργα κορίτσια,
Barbarella!
Ένα παράδειγμα προσωπικής εμπειρίας:
Βλέπω ένα όνειρο με την Παναγία να με προειδοποιεί,
να μη πάω εκδρομή στο Μέτσοβο και πραγματικά ...δεν πάω.
Οι άλλοι που πηγαίνουν
... σκοτώνονται.
Αντί να θεοποιήσω αυτάρεσκα το βίωμα μου και να μείνω εκεί ,
το εξετάζω απ όλες τις πλευρές και ως προς την αντικειμενικότητα μου... του.
Σκέφτομαι πριν ανακηρύξω τον εαυτό μου εκλεκτό της Παναγίας και μοναδικό εκπρόσωπο της θέλησης της, τα εξής λογικά;
Είμαι άραγε ο μόνος που έχει αυτή την εμπειρία;
Είμαι τόσο σημαντικός και σπουδαίος που ασχολήθηκε μαζί μου
η Παναγία;
Και οι υπόλοιποι γιατί;
Γιατί αυτή η εξαίρεση;
Ήταν αυτοί οι κακοί και εγώ καλός
και γλύτωσα;
Αν ήμουν βουδιστής μήπως έβλεπα τον Βούδα να με προειδοποιεί;
Αυτό πρέπει να με κάνει να γίνω χριστιανος;
κλπ
Ένα λογικό συμπέρασμα
ίσως απ΄όλα αυτά θα ήταν;
Είναι μια εμπειρία για μένα, σίγουρα.
Είναι όμως και άλλων ανθρώπων και αλλάζουν τα πρόσωπα
(επαγωγική σκέψη).
Άρα κάτι υπάρχει στο συλλογικό υποσυνείδητο με την ιδιότητα της υπερσυνείδησης που ανοίγει μερικές φορές τα κανάλια και τα κέντρα και μας με ειδοποιεί για κάτι( αναγωγική σκέψη).
Αναρωτιέμαι σαφώς πως το βιώνω εγώ
(α΄ ενικό)
αλλά και πως μπορεί το έχουν βιώσει οι άλλοι (γ΄ πληθυντικό) και γιατί.
Τι κάνω εγώ(α΄ενικό) και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς (α΄πληθυντικό).
Ιδίως το θέμα της φύσης, απαιτεί την συμμετοχή και το ενδιαφέρον όλων μας.
Έτσι την επόμενη φορά που το αναφέρω, σαν προσωπική μου εμπειρία προσθέτω και τους συλλογισμούς αυτούς,
προς καλύτερη κατανόηση τους θέματος και υπερβαίνω και την εγωκεντρική αίσθηση,
ότι μου συμβαίνει κάτι μοναδικό αποκλειστικό και μόνο σε μένα.
Κατανοώ τον εαυτό μου
στο μέτρο που μου συμβαίνει
και το μοιράζομαι με τους άλλους ανθρώπους
...πιο αντικειμενικά
και πλατιά βλέποντας το.
Εχει πολύ ενδιαφέρον αυτό που γράφεις Λήο. Θα το συλλογιστώ...
Σ΄ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση!
ΑΠΟΨΗ.
Αν μια τετοια εξοδος γινει τροπος ζωης, τα θετικα αποτελεσματα πιθανον
θα φανουνε στον χαρακτηρα μας.
Αν παραμεινει η μια φορα μπορει η ολη ενεργεια να εξανεμιστει ετσι απλα οπως ηρθε.
Τα παραπανω αφορα εκεινους των οποιων το σημειο αντιληψης περιστρεφεται στον συναισθηματικο κοσμο και τα προβληματα του,οποτε εχουν τεραστια απωλεια ενεργειας, ζωντας και δουλευοντας σε μια πολη.
Αυτοι που καταφερνουν να το μεταφερουν στο μυαλο,μπορουν να γεμισουν τις μπαταριες μενοντας στη πολη και απλα ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ασχολιες.
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΟΠΟΥ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙς ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΦΥΣΗ.
Η ΦΥΣΗ ΤΟΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΓΙΑΝΕΙ ΤΙς ΠΛΗΓΕς ΤΟΥ.
Alchemist τι εστι χαικου?
Αστραια μυριζω δυναμη στα σχολια σου.
Ατοφιε και η γνωση να μην ξεχναμε, ασχολειται με την ενεργεια η οποια ειναι και αυτη μερος της φυσης.
Αρτεμις η καταδυση στην ψυχη μας φερνει προβληματα στην αρχη και δωρα στην συνεχεια.Και τα δυο αθελα
η ηθελημενα τα μοιραζομαστε με τους γυρω μας.
Ερωτηση.Ξερουμε σε ποιο σημειο στεκομαστε, ωστε να μην περναμε το προβλημα για δωρο και το δωρο για προβλημα,οποτε θα την πληρωσουμε και εμεις και οι αλλοι?
Το Καρολαιν δεν με καλυπτει.
Γραφω σαν ΕΡΕΤΙΚΟΣ μεχρι να μου εξηγησει καποιος την διαφορα με το ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ οσον αφορα το σημερα.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση σου ανώνυμε... για όλα!
Δείχνει γνώση, μελέτη, διάκριση και σκέψη.
Διακρίνεται πίσω της μια ερετική διάθεση αναζήτησης του μανθάνειν
και μια νέα ερμηνεία της αντίληψης
όχι αναγκαστικά αιρετική προς σκοπόν διαφωνίας.
Να αποπειραθώ μια ερμηνεία του ερετικού και αιρετικού;
Αν ερέτης σημαίνει κωπηλάτης ίσως να σημαίνει ένα εξαιρετικό κωπηλάτη -κολυμβητή σε βαθιά νερά
της γνώσης και όχι δούλο και υπο-ερέτη.
Αστραία
Χαίρομαι Barbarela που ένοιωσες ακριβώς τα συναισθήματα, που νοιώθω κάθε φορά που βρίσκομαι στα Ζαγοροχώρια.
Θα συμφωνήσω πως δεν είναι μόνο η ανεπανάληπτη ομορφιά του τοπίου, που συγκλονίζει την ψυχή. Είναι και κάτι άλλο, ανεξήγητο που συμβαίνει «εκεί πάνω».
Είναι ανάταση ψυχής, πλησίασμα στο Θεό, έρωτας, αυτογνωσία, tελειότητα.
Θέλοντας να μοιραστώ μαζί σου και με όλους όσους γοήτευσες με την αφήγησή σου, τις αισθητικές συγκινήσεις, που απλόχερα προσφέρουν τα Ζαγοροχώρια, καταθέτω κι εγώ την εμπειρία μου μέσω του κειμένου μου, εμπνευσμένο από την « Οξυά » μια περιοχή βορειότερα από το Μονοδένδρι.
Δημοσίευση σχολίου