Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Προς γνώση και συμμόρφωση...

Ποιος από εμάς δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι ώστε να χάνει την αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.

Irvin D. Yalom


Μπορείτε αν θυμηθείτε πότε ήταν η τελευταία φορά που δράσατε με αυτό τον τρόπο; Αν όχι, δείτε μήπως μπορείτε να τσακώσετε τον εαυτό σας να καθορίζει τη συμπεριφορά του βάσει του τι σκέφτονται οι άλλοι... Ποιος έχει τη δύναμη;

22 σχόλια:

Self Knowledge είπε...

Δεν έχω καμία αντίρρηση!
Να μάθω και να συμμορφωθώ!
Ποιος έχει την δύναμη;
Αυτή την στιγμή πάντως μιλάει πολύ δυνατά και πολύ περισσότερο
και με πιο πολλές λέξεις
από τον συντάκτη της ανάρτησης
ο αξιόλογος Irvin D. Yalom
Φαίνεται μάλιστα να ασκεί ιδιαίτερη επιρροή πάνω του και μέσα του
...από ΕΞΩ και έχω τσακώσει πολλές φορές τον εαυτό μου να το κάνει αυτό;)

Self Knowledge είπε...

Η Αστραία είμαι...

Ανώνυμος είπε...

Σίγουρα κάτι ήχησε και ΜΕΣΑ στον συντάκτη της ανάρτησης για να παραθέτει το απόσπασμα. Πολύ συχνά έχω δει στη ζωή μου ότι το ΕΞΩ δεν είναι παρά αφορμή για την έκφραση του ΜΕΣΑ.

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη Αστραία... Δεν κατάλαβα... Έχεις τσακώσει πολλές φορές τον εαυτό σου να ασκείς ιδιαίτερη επιρροή πάνω σε κάποιον και μέσα σε κάποιον απ'έξω;

Νομίζω αυτή είναι άλλη άσκηση... ;)

Ανώνυμος είπε...

Αχ γέλασα πραγματικά να είστε καλά...
Αυτή είναι άλλη άσκηση;
H ξανθιά δεν κατάλαβα ...
Τι άσκηση ψυχοθεραπείας ;
Και να θυμηθώ ότι έκανα και γω ένα βιβλίο του Yalom δώρο στον συντάκτη ...να νιώσω ενοχές (όχι όχι ..άλλη άσκηση)...
Κανόνας Νο 6 να μην πέρνουμε τόσο σοβαρά τον εαυτό μας...Συμμορφωθείτε..
Ο συντάκτης θα ήταν ενδιαφέρον να καταθέσει και την δική του άποψη ...αφού αυτό μας προτρέπει να κάνουμε....
Τώρα να ρωτήσω και γω να συμμορφωθούμε αλλά ως προς τι ...
Στον τομέα της επιστήμης που ασχολούμε για να ελέγξουμε και να τεκμηριώσουμε την ποιότητα προιόντος/υπηρεσίας χρησιμοποιούμε
τον όρο συμμόρφωση (ως προς τις προδιαγραφές)...
Στις προσωπικότητες των ανθρώπων ποιές είναι οι προδιαγραφές ; του Υalom; και ποιός νοιώθει την ανάγκη να συμμορφώσει τους άλλους;

Κανόνας Νο 6 να μην παίρνουμε τόσο σοβαρά τον εαυτό μας...Συμμορφωθείτε..παρακαλώ...

Ανώνυμος είπε...

Το γέλιο καλό κάνει :-))
Εκκρίνονται ιαματικές ενδορφίνες που μας ζωντανεύουν με το γέλιο....

✿ margarita είπε...

Αλλα ήθελα να γράψω,διαβάζοντας όμως τα σχόλια,εφτιαξα μια εικόνα σας, αυθόρμητα, και γέλασα..

Αφήνω χαμόγελο :)

Ανώνυμος είπε...

"Πολύ συχνά έχω δει στη ζωή μου ότι το ΕΞΩ δεν είναι παρά αφορμή για την έκφραση του ΜΕΣΑ."

Ναι πράγματι το έχω δει αυτό
να συμβαίνει!

Και έχω τσακώσει πολλές φορές τον εαυτό μου να απευθύνεται στους άλλους με το β πληθυντικό, βγάζοντας την ουρά μου απ΄έξω και κάνοντας υποδείξεις προς γνώση συμμόρφωση.
Επίσης τον έχω τσακώσει να μεταχειρίζεται λόγια και ονόματα
άλλων... να στηρίξει την απόψη του, την άποψη μου.
Αλλων ...εξωτερικών παραγόντων που τον έχουν επηρεάσει- τον εαυτό μου-
γι αυτόν μιλάω, και αυτή την επίδραση στον εσωτερικό μου ,
και την διαμορφώση των αντιλήψεων μου, μαζί με τις πεποιθήσεις μου,
την ξαναφέρνω έξω προς τους άλλους, απαιτώντας την συμφωνία τους και την παραδοχή τους.

Ίσως τα πράγματα να είναι πιο απλά καλέ μου φίλε Ατόφιε.
Να περνάμε διαφορετικές φάσεις ζωής και προβληματισμών!

Και ο εαυτός μας ίσως δεν μπορεί να είναι κανένα αποκομμένο κλειστό κύκλωμα
ενέργειας σε ένα κόσμο αλληλεπίδρασης δυνάμεων.
Αλληλεπιδρούμε συνέχεια ο ένας στον άλλον!
Και είναι πολύ ωραίο αυτό μερικές φορές ιδίως...
Την καληνύχτα μου ... με ένα
γλυκό χαμόγελο και εγώ!

Γεια σου... edelweiss!

Ανώνυμος είπε...

Ποτέ δεν υποστήριξα κάτι διαφορετικό!

Στα δικά μου μάτια, είναι σημαντικό σε έναν κόσμο αλληλεπίδρασης να κατανοήσω πιο κομμάτι του παζλ του Εαυτού είναι δικό μου και πιο όχι...

Δυστυχώς όμως μας μάθανε (γονείς, εκπαιδευτικοί κλπ.) να βρίσκουμε τα σφάλματα των άλλων πολύ πιο γρήγορα από ότι τα δικά μας. Αυτό είναι που προσπαθώ να κεντρίσω. Για αυτού του είδους την άσκηση μιλάω! Άσκηση αυτοπαρατήρησης! Όχι άσκηση ψυχοθεραπείας... ΕΛΕΟΣ!

Είναι πράγματι πολύ δύσκολο το να μην παίρνω τα πράγματα προσωπικά και αυτή τη στιγμή "γυμνάζομαι" :) Όπως είναι και πολύ δύσκολο να μην μιλήσω όταν χρησιμοποιούνται οι φράσεις που διάλεξα για να πεταχτούν μπηχτές... για πράγματα που υποτίθεται ότι έχει κάνει ο ομιλούντας προσπαθώντας να με "δασκαλέψει". Τουλάχιστον εγώ αυτό βλέπω και εκνευρίζομαι - ακόμα κι αν είναι το δικό μου όνειρο - το εκθέτω!

Εν πάσει περιπτώσει, θα συμφωνήσω ότι ίσως είμαστε σε διαφορετική φάσης ζωής και έχω πάψει να χρειάζομαι έναν τέτοιο "δάσκαλο"!

Καλό βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

Ατόφιε λυπάμαι που σου το λέω αλλά ΤΟ ΠΗΡΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ τελικά! Το χρεώθηκες δηλαδή ενώ δεν θάπρεπε ίσως. Αν κάποιοι ανάγουν οποιαδήποτε "άσκηση" ή εισήγηση σου σαν "ψυχοθεραπευτικό χειρισμό" ή κάτι που ανήκει στον χώρο της ψυχοθεραπείας τότε δεν είναι δικό σου πρόβλημα αλλά ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ! Άσε που μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις κάτι τέτοιο να εκφράζει ένα ανεκδήλωτο έρωτα για τη ψυχοθεραπεία εκφρασμένο βέβαια από την ανάποδη σαν εμμονή εναντίον. Νομίζεις ότι είναι για όλους εύκολο να αντέξουν τη Σκιά τους και τον Ενοικόντα το Κατώφλι της ψυχής τους μέσα από μία είς βάθος ψυχοθεραπευτική διαδικασία? Κι όταν λέω ψυχοθεραπεία δεν εννοώ μόνο τη ψυχανάλυση αλλά πολλά και διάφορα ρεύματα που πλέον σήμερα δεν θα είχαν τίποτα να ζηλέψουν από μια Πνευματική Έσωτερική Σχολή.
Δεν έχεις καταλάβει ότι ο καθένας μας αντιμετωπίζει τον κόσμο σύμφωνα με το σημείο προσαρμογής του, σύμφωνα με την εμπειρία ζωής που έχει?

Ανώνυμος είπε...

"Δεν έχεις καταλάβει ότι ο καθένας μας αντιμετωπίζει τον κόσμο σύμφωνα με το σημείο προσαρμογής του, σύμφωνα με την εμπειρία ζωής που έχει?"
Ακριβώς!!!
Πολύ σωστά!
Και θα αναρωτιόμουν ειλικρινά
αν κάποιοι που έχουν αντέξει τη Σκιά τους και τον Ενοικόντα το Κατώφλι της ψυχής τους μέσα από μία είς βάθος ψυχοθεραπευτική διαδικασία και συμμετέχουν σε ομάδα αυτογνωσίας, χρησιμοποιούν
το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ και
τις διαχωριστικές κορώνες εξήγησης και ερμηνείας για να βοηθήσουν εποικοδομητικά το έργον της;
Αναρωτούμενη... είμαι;
Και δηλώνω ευθαρσώς ότι έχω ένα εκδηλωμένο έρωτα,
όχι κρυμμένο,
για την ψυχανάλυση θεωρώντας την σημαντική γνώση του τονάλ,
αλλά όχι... μόνο και μόνη της.
Για δε τους πραγματικούς δασκάλους ήταν και είναι δυσεύρετοι
γιατί «το επάγγελμα» απαιτεί πολλές θυσίες,υποχρεώσεις και ευθύνες και δύσκολα βρίσκονται εθελοντές, εκτός από καιροσκόπους και κερδοσκόπους.
Ευτυχώς η ζωή καταλήγει να είναι αυτοεξηγούμενη και πλήρης και είναι πάντα ένας μεγάλος δάσκαλος... η ίδια και σωζόμαστε.
Αυτή προσπαθώ να παρακολουθώ σε όλες τις πλευρές της και όσο μπορώ και μου επιτρέπεται από διάφορους παράγοντες εσωτερικούς και εξωτερικούς.
Όσο αφορά τα προσωπικά μου βιώματα το αντικείμενο της δουλειάς
μου έχει προσφέρει πολλές εμπειρίες και συμμετοχές σε διάφορα σεμινάρια ψυχοθεραπείας, μέχρι υπερβολής θα έλεγα και έχω βιώσει τους ρόλους και από την πλευρά του διδάσκοντος αλλά και του διδασκομένου.
Σαν ένδειξη ίσως κορεσμού προτιμώ τις φιλικές απλές σχέσεις, την ανταλλαγή των απόψεων με ένα λογικό διάλογο και μια καλή πρόθεση,
από τους δύο προηγούμενους πολύ κουραστικούς ρόλους.
Επίσης με ενδιαφέρει πάντα να μαθαίνω και να ακούω τις γνώμες των άλλων, σε όποια φάση βρίσκονται, ανεξάρτητα αν με βρίσκουν τελείως σύμφωνη.

Για άσκηση αυτοπαρατήρησης μιλάμε όταν κάποιος κάνει ένα σχόλιο του
και μια προσωπική άποψη,
ανάρτηση προς γνώση και συμμόρφωση
αντιβαίνοντας δικούς του εισηγητικούς κανόνες!
Απλό είναι!
Δεν χρειάζονται υστερίες και γκρίνιες!

Δεν πειράζει όμως καθόλου
αυτο σε τελική ανάλυση
και έτσι... κάτι μαθαίνουμε.
Και εγώ για αυτή «την αθώα γυμναστική»
δεν μπορώ να αποδώσω καμία μομφή.
Η φιλία και η παρέα παραμένει πάντα πιο σημαντική από τις διαφωνίες και τις συμφωνίες μας!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ Αστραία και χαίρομαι για την απάντηση σου...

Απλά δε θεωρώ υστερία το να αντιδρώ όταν θεωρώ (ακόμα και εσφαλμένα ίσως) ότι βγαίνουν μαχαίρια κάτω από το τραπέζι. Το να φωνάξω ότι ματώνω μπορεί να μου σώσει τη ζωή... Τα παραλέω, αλλά κάτι τέτοιο σίγουρα θα μου σώσει χρόνο.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες! Το Πνεύμα είναι αντιφατικό! Και ο ίδιος ο πολεμιστής είναι ρευστός! Δεν προσπαθώ να πω σε κανέναν τι να ΚΑΝΕΙ, πόσο μάλλον να φτιάξω μια ωραία φυλακή για τον εαυτό μου μέσα σε "πρέπει" και κανόνες... Ας ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ο καθείς (ΑΝ ΘΕΛΕΙ) και ας μας πει αν είδε κάτι ή όχι! Θεωρώ ότι όταν δεν πειραματιζόμαστε με πράγματα δεν μπορούμε να έχουμε και άποψη για αυτά... Ή μάλλον μπορούμε να έχουμε μόνο θεωρητική και αποστασιοποιημένη άποψη. Και θεωρώ πιο σημαντική την άποψη αυτού που έχει προσωπική εμπειρία και πειραματίστηκε!

Εν πάσει περιπτώσει, σταματάω εδώ λέγοντας κι εγώ ότι όντως θεωρώ τη φιλία πιο σημαντική από όλα τούτα... μα το Δία!

Και ίσως το παραπήρα προσωπικά... αλλά έχει κι αυτό την πλάκα του! ;)

EL.ZIN είπε...

Καλησπέρα σε όλους!

Να προσθέσουμε και εμείς,
στο φλέγον θέμα
για τις εξωτερικές και εσωτερικές παρατηρήσεις του "έξω" και του "μέσα",
κάτι από τα λόγια και την σοφία ενός πολεμιστή για Αυτογνωσία και Γνώση SUN ZU,
έτσι όπως μας... αντήχησαν!

H τέχνη του πόλεμου.
Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.

Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά, όχι τον εχθρό,
για κάθε νίκη που θα κερδίζεις,
θα έχεις και μια ήττα.

Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.
Θα είσαι πάντα ο νικητής!

Θα συμφωνήσουμε όμως πολύ,
με τους προλαλήσαντες
"γενναίους" σχολιαστές και στοχαστές :

Η φιλία παραμένει πάντα πιο σημαντική από τις διαφωνίες και τις συμφωνίες και βρίσκεται πάντα,
σε ένα ζεστό «εμείς οι φίλοι,
εξατομικευμένοι σε ισότιμες σχέσεις, φιλίας, συνεργασίας
αλληλοκατανόησης και ανιδιοτέλειας!!!

Ανώνυμος είπε...

Έχουν πολύ πλάκα
μα τον Δία...αυτές οι
αυτογνωστικές γυμναστικές ασκήσεις μας
και το πνεύμα είναι πραγματικά απρόβλεπτο και αντιφατικό!
Εμείς όμως να παραμένουμε πάντα σε ένα ζεστό «εμείς οι φίλοι σε ισότιμες σχέσεις αλληλοκατανόησης και ανιδιοτέλειας εξατομικευμένες προσωπικότητες",
που λεν και μάλλον εφαρμόζουν και οι ίδιοι
οι καλοί μας φίλοι Ελ.Ζιν!

Φιλιά σε όλους και ειδικά πιο πολλά απόψε στον γενναίο Ατόφιο!

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ Αστραία και φίλοι ΕΛ.ΖΙΝ. ...

Και για να επανέλθω στο ερώτημα που έθεσα και μετά από μια δεύτερη ανάγνωση των σχολίων, πράγματι, ο λόγος που ανάρτησα το συγκεκριμένο σχόλιο αφορούσε το γεγονός ότι για πολλά χρόνια ήμουν στο "τριπάκι" να θεωρώ πιο σημαντικές τις απόψεις των άλλων για τον εαυτό μου. Βέβαια, δεν ήταν ακριβώς οι απόψεις των άλλων αλλά προβάλλονταν σε καθρέφτη πάνω τους όλες οι αρνητικές απόψεις που είχα για τον εαυτό μου.

Κάτι αντήχησε λοιπόν... και είναι αυτό που μου ξύπνησε το συγκεκριμένο σχόλιο και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας... Ίσως σε μορφή ασκησούλας γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει ;)

Και επειδή τελειώνει η μπαταρία του laptop κάπου εδώ τον κλείνω και πάω για "νάνι".

Φιλιά σε όλους.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα αυτογνώστες!

Είναι δύσκολη η άσκηση της αυτογνωσίας!
Είναι σημαντικό όμως,
που παραμένετε άψογοι και δεν εμμένετε στις διαφορές,
αλλά τις παραμερίζετε
... τόσο σοφά και φιλικά!

Η φιλία είναι πιο σημαντική από "τις απόψεις" και πιο ...ουσιαστική!

Σωστά αναρωτιέται, ο Ατόφιος
για τις απόψεις των άλλων και διαισθάνομαι πίσω από τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια των σχολίων του,
το νεαρόν της ηλικίας του...
και μία καρδιά εφήβου!

Δεν μπορούμε να θεωρούμε σημαντικές μόνο τις γνώμες των άλλων για μας
και να εγκλωβιζόμαστε σε αυτές,
αλλά,
απλώς, μπορούμε να τις επεξεργαζόμαστε και να κρατούμε αυτό που μας ενδιαφέρει και μας ταιριάζει καλύτερα.

Αν είμαστε και τόσο τυχεροί και συναντήσουμε κανένα «επαίοντα»
...ακόμη καλύτερα.

Οπωσδήποτε όμως πρέπει να εξετάσουμε ποιος μιλάει, τι λέει, γιατί το λέει, τι κερδίζει από αυτό που λέει και πόσο καλά το εφαρμόζει στην ζωή του.
Πόσο είναι συνεπής... με αυτά που λέει.
Έτσι τον ακούμε προσεχτικά, χωρίς να διαφωνήσουμε ή να συμφωνήσουμε πριν περάσουμε στην
δική μας επεξεργασία και
διαλογιστική σκέψη.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα στους αγαπητούς φίλους,
Ναι, το ενδιαφέρον είναι αυτές οι διαφορετικές οπτικές γωνίες και αφού δεν ξεχνάμε τον σεβασμό στην φιλία μας, μπορούμε να AKOYME χωρίς να νιώθουμε την ανάγκη να συμφωνήσουμε ή να βγάλουμε μαχαίρια. Αξιολογούμε (σύμφωνα με την προσωπικότητα μας).
Ας μην κλειδωθούμε σε ένα δωμάτιο στον Λαβύρινθο της γνώσης …και θεωρούμε πως ότι δεν γνωρίζουμε δεν υπάρχει ή είναι πρόβλημα των άλλων …
Το ότι η αυτοπαρατήρηση και η αναδόμηση του τρόπου σκέψης είναι τεχνικές της γνωστικής- συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας δεν αναιρεί την αξία τους ως εργαλεία αυτογνωσίας ....Εξαρτάται από το πώς αντιλαμβανόμαστε και χρησιμοποιούμε μια τεχνική …
Οι γνώσεις ψυχολογίας, φιλοσοφίας, μεταφυσικής, τέχνης ,επιστήμης μπορεί να είναι εμπειρίες και σκέψεις άλλων αλλά σημαντικές για να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε δικές μας εμπειρίες, να διευρύνουμε την αντίληψη μας και να προχωρήσουμε στον δρόμο της αυτογνωσίας.
Φιλτράρουμε αυτές τις γνώσεις με κρίση, με αναγωγική και επαγωγική σκέψη (ευφυέστατο το παράδειγμα σου Ληο),και τις συνδέουμε.
Πέρα απο την θεωρία ένα ερώτημα...
Αν θέλω να αλλάξω μια συμπεριφορά όπως αυτή που αναφέρει ο αξιόλογος ψυχοθεραπευτής κ Yalom, τι κάνω; Αναγνωρίζω ότι δρω με βάση την γνώμη των άλλων και τα συναισθήματα μου εκείνη την στιγμή ;
Τι έχει δείξει ο πειραματισμός ;
Χωρίς εμπρηστική πρόθεση στέλνω πολλά φιλιά σε όλη την απίστευτα ενδιαφέρουσα παρέα....

Ανώνυμος είπε...

Ουσιαστικά Άρτεμις, δε μιλάω για αλλαγή συμπεριφοράς, ούτε νομίζω ότι ο Yalom το βλέπει έτσι (χωρίς να είμαι στο μυαλό του). Οποιαδήποτε αλλαγή συμπεριφοράς κι αν έρθει είναι αποτέλεσμα αλλαγής "εσωτερικής στάσης"...

Η "εσωτερική στάση" για την οποία μιλάμε, είναι να μη θεωρούμε τις απόψεις των άλλων για τον εαυτό μας τόσο σημαντικές που να αλλοιώνουν την αίσθηση της πραγματικότητας μας. (Ούτε να τις υποτιμάμε για χάρη των δικών μας απόψεων και από την αντίπερα όχθη). Αυτό βέβαια είναι μεγάλη κουβέντα, καθώς γίνεται σε ένα επίπεδο που είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό στην καθημερινότητα μας (ειδικά με τον ΕΞΩ ρυθμό που κινούμαστε). Απλά το αφήνουμε να συμβαίνει. Τουλάχιστον αυτό είδα ότι ίσχυε σε ένα προσωπικό επίπεδο για μένα, αφότου κατάφερα να ξεμυτίσω από το "τριπάκι" που περιέγραψα. Αλλά ο πειραματισμός πρέπει να είναι προσωπικός... γιατί δεν ισχύουν τα ίδια για δύο διαφορετικούς ανθρώπους.

Και για να εξηγήσω αυτό που λέω για τον πειραματισμό...

Αυτό που σκεφτόμουν έντονα χθες το βράδυ είναι το γεγονός ότι είμαστε πιασμένοι στο δίχτυ των αντιθέσεων με κυρίαρχο το "καλύτερος-χειρότερος" κυρίως λόγω του γεγονότος του ότι δεν αναγνωρίζουμε τι διαφορετικότητα! Αν κινούμαστε μονοδιάστατα στο καλύτερος-χειρότερος αρχίζουμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα όπως π.χ. το "κυπαρίσσι" που είναι "μεγαλύτερο" και άρα "καλύτερο" από την "καλαμιά"! Τι άτοπο που είναι αυτό όμως! Ή συγκρίνουμε τις θηλυκές μας ιδιότητες με τις αντρικές ενώ δεν μπορούν να "συγκριθούν" γιατί είναι διαφορετικές.

Δεν ξέρω αν απαντάω ή έχω ξεφύγει...

Αυτές είναι οι σκέψεις μου...!

Ανώνυμος είπε...

Μα και φυσικά δεν εννοούμε συμπεριφορική αλλαγή! Η συμπεριφορική αλλαγή είναι επιφάνεια κιόχι βάθος. Κι επιπλέον ο Yalom που αναφέρεις Ατόφιε πολύ σωστά, δεν είναι συμπεριφοριστής.
Ουσιαστικά η διαδικασία της όποιας βαθύτερης αλλαγής πάει και πολύ πέρα από την αναγνώριση της δυαδικότητας ή της σύκγρισης μου με τους άλλους κλπ. Αφορά μια μακρά πορεία αναγνώρισης, επίγνωσης και ξεκαθαρίσματος όλων των μοτίβωντης ζωής μου, του εγωκεντρισμού μου για να μπορέσει ότι βαθύτερο να εκδηλωθεί και να του επιτρέψω να με "κατοικίσει". Αν όλα τα μοτίβα μου, η μηχανικότητα κι ο εγωκεντρισμός μου είναι ο κισσός που κρύβει το δέντρο, θα πρέπει να κάνω χώρο για να φανεί η μεγαλοπρέπεια του δέντρου που είναι και ο βαθύτερος πυρήνας μου. Σαν πρώτο βημα θα χρειαστεί να αντέξω την όποια σκοτεινιά ή αθλιότητα μου και να της δώσω την ευκαιρία να μου αποκαλύψει τους θησαυρούς που κρύβει. Τα 3 πρώτα στάδια της Αλχημείας (φάση Nigredo) περιγράφουν γλαφυρότατα το τσουρούφλισμα που θα πρέπει να υποστούν κάποια στοιχεία μου για να αρχίσει η πορεία προς το εσωτερικό Χρυσό!

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχα !!! επιτέλους σχόλια αντάξια της μεγαλοπρέπειας του δέντρου σας ….Φυσικά είμαστε και ο κισσός και το δέντρο ….Ο Yalom δεν ήταν συμπεριφοριστής αλλά η άσκηση της ανάρτησης έτσι όπως δόθηκε περιέγραφε μια συμπεριφορά και μας καλούσε να την αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας (τεχνική γνωστικής-συμπεριφορικής ψυχολογίας).
Αλλά ας μην μείνουμε στις ετικέτες .
Δεχόμαστε νομίζω ότι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα καθορίζει τα συναισθήματα μας και την συμπεριφορά μας .
Αυτός ο τρόπος αντίληψης δεν καθορίζεται από γνώσεις σκέψεις αλλά και βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις;
Για να αλλάξουν αυτές οι πεποιθήσεις δεχτήκαμε ότι δεν φτάνει να αναγνωρίσω και να είμαι σε επαφή με τα συναισθήματα μου βιωματικά στο εδώ και τώρα αλλά πρέπει να πάμε πιο βαθιά.
Η διαδικασία της προσωπικής εξέλιξης λοιπόν πάει πολύ πιο πέρα από την βιωματική εμπειρία, στην αναγνώριση των πεποιθήσεων και συμπλεγμάτων που είναι γερά ριζωμένα στο υποσυνείδητο και τα οποία δεν αλλάζουν επειδή είμαι σε επαφή με τα συναισθήματα μου .
Σε αυτήν την αναγνώριση των πεποιθήσεων και την αναδόμηση του τρόπου σκέψης πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι γνώσεις φιλοσοφίας για παράδειγμα και η συλλογιστική που διαμόρφωσα πέρα από την βιωματική εμπειρία;
Και τελικά μετά την αναγνώριση θα επιχειρήσω μια πυράκτωση και σήψη,ζύμωση για να εξαλείψω τον κισσό ;

Ανώνυμος είπε...

Άρτεμις, σύμφωνα με τα όσα γράφεις διαβλέπω ένα πραγματικό ταλέντο στο να βρίσκεις και να αφομοιώνεις πληροφορίες! Και στο να διακρίνεις εκείνο που αποτελεί ειδοποιό διαφορά (μιλάω για τον όρο "πεποιθήσεις"). Και για να μην πέσω στην παγίδα των "πεποιθήσεων" και της "στερεότητας" να διευκρινίσω ότι αυτό τουλάχιστον κατάλαβα ότι έκανες στην τελευταία ανάρτηση.

Βέβαια, νομίζω ότι το μελανό σημείο βρίσκω ότι είναι κάτι που πάει "πακέτο" και είναι καλό να διαχωριστεί. Μιλάω για το τι τελικά είναι "συμπεριφορά" και πόσο σχετίζεται με την "εσωτερική στάση". Π.χ. στην ασκησούλα που περιγραφόταν υπήρχε διερεύνηση της συμπεριφοράς ("διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν") με σκοπό τη διερεύνηση της εσωτερικής στάσης όμως! Υπάρχει διαχωρισμός των δύο που νομίζω ότι χάνεται σε αυτό που λες. Η αναγνώριση των εσωτερικών κινήσεων της ενέργειας που μπορεί να βγαίνουν με πολύ διαφορετικούς τρόπους προς τα έξω υπήρξε ένας χρήσιμος οδοδείκτης για μένα. Για να ενισχύσω αυτή την αίσθηση που περιγράφω, σταματώ τον εαυτό μου μέσα στη διάρκεια της ημέρας και τον ρωτώ δύο πράγματα:

"Τι νιώθω;"
"Σε ποιο σημείο του σώματος αισθάνομαι την επαφή μου με τη γη;"

Είναι πολύ δυνατές ασκησούλες αν θέλεις να πειραματιστείς... (και δεν είναι απαραίτητα τα πόδια στη δεύτερη ερώτηση!) Προσοχή όμως - δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση, ούτε μπορούν να κρατηθούν τα στατιστικά αποτελέσματα όλων των πειραματισμών που έχουν γίνει :)

Ανώνυμος είπε...

Ναι Ατόφιε, τρελαίνομαι να μαθαίνω και να συνδέω γνώσεις, τυχαίνει να έχω ένα πτυχίο στην γνωστική-συμπεριφορική ψυχολογία, να έχω ψάξει και άλλους κλάδους ψυχολογίας και έχω διαμορφωμένη άποψη για συγκεκριμένα θέματα.
Μια άποψη που μπορεί να αλλάξει γι αυτό και κάνω έρωτήσεις αλλά συνήθως πείθομαι με επιχειρήματα ...
Βέβαια αν κάποιος δεν έχει επιχειρήματα μπορεί καταφεύγει σε προσωπικές επιθέσεις...
Άσκηση πειραματισμού: Τι είναι αυτό που δεν μπορείς να αποδεχτείς στον εαυτό σου και το προβάλεις στους άλλους;

Velvet Revolution