Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

ΔΥΝΑΜΗ – ΜΙΑ "ΝΕΑ" ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Μετά από αρκετή αντιπαράθεση και αρκετό σκάψιμο, βρισκόμαστε ακόμα στο σημείο εκκίνησης, δηλαδή στον ορισμό της «Δύναμης». Ο ορισμός που δόθηκε μπορεί να μην ικανοποιεί, αλλά όπως είπε και ο Ατόφιος χρειαζόμαστε ένα σημείο εκκίνησης από όπου θα κάνουμε προσπάθεια ερμηνείας από προσωπικά βιώματα και προσωπικές «μαύρες τρύπες». Λόγω ιδιότητας θα προσπαθήσω να κάνω αυτήν την προσέγγιση μέσω της Φυσικής και έχοντας αυτό ως όχημα θα προσπαθήσω να φωτίσω τη χρήση της στην καθημερινή μας ζωή. Οι ερωτήσεις που θα επιχειρήσω να απαντήσω στο παρόν κείμενο είναι οι εξής:
  • Τι είναι Δύναμη και πως μπορούμε να τη δούμε να εφαρμόζεται στην καθημερινή μας ζωή;
  • Ποια η διαδικασία κλοπής της Δύναμης;
  • Ποια είναι η φύση της Δύναμης και ποια η θέση της στον κόσμο που ζούμε;
  • Ποια η ευθύνη του καθενός μας στη χρήση της Δύναμής του;

Το ταξίδι ξεκινά με τον Αριστοτέλη τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι υπάρχουν τέσσερα στοιχεία στη φύση, η φωτιά, ο αέρας, το νερό και η γη. Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με την αστρολογία θα τα γνωρίζουν. Κατά τον Αριστοτέλη λοιπόν κάθε αντικείμενο έχει μια φυσική θέση στον κόσμο και τείνει να πάρει αυτή τη θέση. Για παράδειγμα, όταν ρίχνουμε μια πέτρα σε μια λίμνη, τότε η πέτρα περνά μέσα από τον αέρα και το νερό για να καταλήξει στη φυσική του θέση στο βυθό της λίμνης. Η Δύναμη είναι απαραίτητη μόνο στην περίπτωση «αφύσικης» κίνησης, δηλαδή παίρνοντας αντίστροφα το προηγούμενο παράδειγμα, για να βγάλουμε την πέτρα από το νερό απαιτείται η χρήση κάποιας δύναμης. Η θεωρία του αποδείχθηκε αργότερα ανεπαρκής από το Γαλιλαίο, γιατί το βάρος, που είναι μια δύναμη, ασκείται πάνω στην πέτρα καθ'όλη τη διάρκεια της «φυσικής» του κίνησης. Παρά την ελλειπή θεώρησή του όμως, αυτό που θα ήθελα να κρατήσουμε είναι ότι για κάθε αλλαγή ή μη φυσική κίνηση απαιτείται Δύναμη.

Με εκκίνηση την τελευταία πρόταση θα τολμούσα έναν διαφορετικό ορισμό της Δύναμης από αυτήν που δόθηκε. Θα έλεγα λοιπόν ότι Δύναμη είναι οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής του περιβάλλοντός μας. Αυτός ο ορισμός πιστεύω είναι γενικότερος του προηγούμενου και ίσως πιο ακριβής. Με αφορμή λοιπόν τα γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας (που τόσο είναι της μόδας απ’ ό,τι φαίνεται) βλέπουμε ότι οι μεν Ισραηλίτες χρησιμοποιούν τη δική τους Δύναμη για να αλλάξουν το περιβάλλον προς όφελός τους έχοντας ως σχέδιο πιθανότατα την προσάρτηση της ουδέτερης ζώνης, απομακρύνοντας τους Παλαιστίνιους, η δε Χαμάς χρησιμοποιεί τη δική της Δύναμη για να διώξει με οποιονδήποτε τρόπο τους «καταπατητές». Ανεξάρτητα με το θέμα της δικαιοσύνης, δηλαδή το ποιος έχει «δίκιο» η χρήση της Δύναμης της κάθε πλευράς γίνεται με σκοπό την αλλαγή του περιβάλλοντος. Εξάλλου, να θυμίσω ότι οποιαδήποτε σύγκρουση δεν είναι τίποτα από μόνη της. Οι δύο πλευρές (και οι δύο) είναι υπεύθυνες για τη μετουσίωσή της σε δημιουργική ή καταστροφική. Σε κάθε περίπτωση, αρχικά τουλάχιστον, δεν θα ήθελα να θέσουμε το ζήτημα της χρήσης (καλή-κακή) της Δύναμης του καθενός, αλλά απλά του ορισμού της και πως αυτή εκφράζεται.

Συνεχίζοντας το ταξίδι, θα αφήσουμε τη Χαμάς και το Ισραήλ, και θα ξαναγυρίσουμε στον 3ο αιώνα π.Χ. και συγκεκριμένα στις Συρακούσες όπου κατοικούσε ο Αρχιμήδης. Ο Αρχιμήδης εκτός από το γνωστό ανέκδοτο που τον συνοδεύει (βλ. «Εύρηκα») σχετικά με την Άνωση, είχε ασχοληθεί εκτεταμένα με τις απλές μηχανές, μια από τις οποίες είναι ο μοχλός. Τι είναι όμως ο μοχλός; Ένα κλασσικό παράδειγμα μοχλού είναι η τραμπάλα. Όλοι έχουμε περάσει ατελείωτες ώρες στην παιδική χαρά πάνω σε τραμπάλες και ξέρουμε ότι όσο πιο κοντά στην άκρη της μιας πλευράς καθίσουμε τόσο πιο εύκολα μπορούμε να σηκώσουμε όποιον καθίσει στην άλλη πλευρά. Αν μπορούσαμε δε να αλλάξουμε το σημείο όπου πατά η τραμπάλα τότε θα μπορούσαμε να σηκώσουμε ακόμα βαρύτερα αντικείμενα. Με άλλα λόγια η τραμπάλα-μοχλός μπορεί κατά κάποιον τρόπο να πολλαπλασιάσει τη Δύναμή μας. Η διαπίστωση αυτή είναι τόσο εντυπωσιακή που ο Αρχιμήδης, ίσως με μια δόση υπεροψίας, είπε: «Δώστε μου ένα σημείο να σταθώ και θα μετακινήσω τη Γη».

Στην καθημερινή ζωή η διαδικασία «μόχλευσης» εμφανίζεται συνήθως ως "κλοπή" δύναμης. Για να γίνω κατανοητός σκεφτείτε ξανά την τραμπάλα. Η τραμπάλα έχει δύο πλευρές – δύο καθίσματα. Μπορούμε να φανταστούμε ότι στα καθίσματα βρίσκονται οι δύο αντιτιθέμενες παρατάξεις ή, για να μην ακούγομαι πολεμοχαρής, οι δύο πλευρές που αλληλεπιδρούν. Από την εμπειρία μας νικητής είναι συνήθως αυτός με το μεγαλύτερο βάρος (Δύναμη). Βέβαια, αν μπορέσουμε να μετακινήσουμε το σημείο στήριξης της τραμπάλας μπορούμε να κλέψουμε «Δύναμη» από τον «Αντίπαλό» μας και τελικά να κερδίσουμε εμείς παρά το μικρό φαινομενικά βάρος μας. Τώρα, σκεφτείτε την αντιστοιχία σε μια συζήτηση μεταξύ δύο ανθρώπων. Μέσω της πειθούς ένας από τους δύο θα υπερισχύσει, ίσως ανεξάρτητα από τη βαρύτητα της θέσης τους.

Με την έλευση του Χριστιανισμού, και συγκεκριμένα του σκοταδισμού, το θέμα της «Δύναμης» ειδικά στον τομέα των φυσικών επιστημών ατόνισε. Το 1687 όμως ο Νεύτωνας έθεσε μια νέα προοπτική, διατυπώνοντας του τρεις Νόμους του. Θα αναφέρω μόνο με τον 3ο Νόμο, γιατί αυτός, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να μας δώσει κάποια νέα και ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ο 3ος Νόμος λέει το εξής:
«Όταν ένα σώμα ασκεί μια δύναμη σε ένα δεύτερο, τότε και το δεύτερο ασκεί στο πρώτο μια δύναμη ίση σε μέτρο άλλα αντίθετης φοράς»
Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η έννοια της αλληλεπίδρασης, όπου τη μια δύναμη την ονομάζουμε Δράση και την άλλη Αντίδραση. Δεν έχει νόημα να διαχωρίσουμε τη Δράση από την Αντίδραση, γιατί αυτές συνυπάρχουν. Επίσης, δεν έχει σημασία ποια από τις δύο Δυνάμεις θα ονοματίσουμε Δράση και ποια Αντίδραση, γιατί αυτό που μας ενδιαφέρει είναι απλά η αλληλεπίδραση.

Δε θέλει μεγάλη παρατηρητικότητα για να προσέξει κανείς το δυϊσμό που εμπεριέχεται στον 3ο Νόμο, δηλαδή την αναγκαία συνύπαρξη των δύο αντιθέτων στον κόσμο που μας περιβάλλει: καλό - κακό, φως - σκοτάδι, απληστία - σπατάλη, ύλη - αντιύλη κ.α. Επίσης, μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι το γεγονός ότι τα δύο άκρα αλληλεπιδρούν και αλληλοπλέκονται ώστε να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο (βλ. Yin-Yang). Ποιος όμως ο ρόλος της Δύναμης που ο καθένας μας κατέχει; Εικασία μου είναι ότι ο ρόλος της Δύναμης, δηλαδή, όπως ειπώθηκε και πιο πάνω, η οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής στο περιβάλλον, είναι η πρόκληση και όχι η αποφυγή της αντίδρασης. Τα δύο αντίθετα (όποια και αν είναι αυτά), ψάχνουν να ολοκληρωθούν, να γίνουν ένα, όπως ίσως ήταν η αρχική τους κατάσταση. Ένας τρόπος που μπορώ να φανταστώ από προσωπική εμπειρία είναι η σύγκρουση. Όχι καταστροφική σύγκρουση (βλ. Λωρίδα της Γάζας, να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...), αλλά δημιουργική, η οποία μπορεί μέσω της αντίθεσης να καταλήξει στη σύνθεση νέας (τουλάχιστον για αυτούς που συγκρούονται) γνώσης.

Είναι λοιπόν επιβεβλημένη η ακούραστη επιφυλακή μας στη χρήση της Δύναμης που κατέχουμε, ώστε να μη σπαταλιέται σε ατέρμονες καταστροφικές συγκρούσεις. Η ευθύνη βαραίνει όλους μας, όσο μικρή και αν φαντάζει. Άλλωστε, ο δρόμος του "ειρηνικού πολεμιστή" δεν προβλέπει την αποφυγή συγκρούσεων, αλλά πολλές φορές την πρόκληση αυτών, αρκεί να συντρέχουν με την πρόθεση της ενότητας...


debarzak

24 σχόλια:

Iptamenos Ollandos είπε...

Αγαπητή ομάδα,

είχα την χαρά να παρεβρεθώ σε μία συζήτηση σας με θέμα την δύναμη (την πρώτη νομίζω) αλλά δεν είχα την τύχη τότε να έχω διαβάσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που έχουν πέσει τελευταία στα χέρια μου.
Στοιχεία Βιονομίας του Πλάτωνα Δρακούλη.
Άνοιξα πριν δύο μέρες το βιβλίο και βρήκα αυτό γραμμένο πάνω πάνω στην πρώτη σελίδα.
Η γαρ του νου ενέργεια ζωή - Αριστοτέλης.
Αναλύοντας ο συγραφέας λέει ότι η διάνοια έχει δύναμη ελκτική και αναλόγως της διαθέσεως στην οποία βρίσκεται, αντλεί και φέρνει σε εμάς, πράγματα καλά ή κακά, ωφέλιμα ή επιζήμια, ευάρεστα ή δυσάρεστα. Μπορείς λέει να ρυθμίσεις την διάνοια σου ώστε να αυξήσεις τη ελκτική δύναμη και να τη διατηρείς έτσι μόνιμα ώστε να σου φέρνει πλούτο, δύναμη, υγεία, ολβιότητα. Απαιτείται όμως μια διανοητική κατάσταση η οποία συνίσταται σε συνεχή γαληνιότητα, ησυχία, μεθοδικότητα βίου, αποφασιστικότητα, αυτοπερισυλλογή και νοερή επιδίωξη ενός σκοπού ο οποίος αποβλέπει στο διαρκές δικό σου καλό και των άλλων.
Δεν ξέρω αν βοηθάει αλλά σε εμένα ξεκαθάρισε πολλά πράγματα τα οποία υπήρχαν μπερδεμένα στο μυαλό μου...

Τις καλύτερες ευχές μου για μια συνέχεια όλο... δύναμη!

Ανώνυμος είπε...

Θα περιμενα το μεγαλυτερο μερος της αναρτησης να καλυπτε οτιδηποτε σχετικο με την δυναμη που χρειαζομαστε και χειριζομαστε καθως παιρνουμε τον δρομο της επιστροφης.

ΚΑΡΟΛΑΙΝ

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα στην ομάδα, στην παρέα και στην φιλία!
Πάρα πολύ ενδιαφέρουσες οι σκέψεις αυτές οι συνθετικές και η νέα προσέγγιση στην δύναμη!!!
Θα ξεκινήσω την ημέρα μου με διανοητική πρόκληση και θα επανέλθω, αφού τις επεξεργαστώ.
Ολλανδέ,πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ στην παρέα να συμμετέχεις δημιουργικά!

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Ιπτάμενε Ολλανδέ! Χαίρομαι που είσαι εδώ... Καλημέρα στην παρέα.

Με έβαλε σε πολλές σκέψεις η ανάρτηση προσπαθώντας να βρω τις αναλογίες στην καθημερινή μου ζωή για τη χρήση της δύναμης.

Σίγουρα ένα μέρος έχει να κάνει με τους ρόλους του θύτη και του θύματος... Επίσης, το παράδειγμα της τραμπάλας μου υπενθυμίζει γλαφυρά το ότι μπορεί να μιλάμε στην ουσία για ένα "παιχνίδι" δύναμης.

Ίσως μια διευκρίνηση που θα μπορούσε να γίνει στον ορισμό - κάτι που ούτως ή άλλως λέγεται παρακάτω, είναι ότι λέγοντας περιβάλλον δεν αποκλείεται και η επίδραση στον "εσωτερικό μου χώρο".

Επίσης, αυτό με το δυϊσμό μου θύμισε ότι αν προσέξουμε θα δούμε ότι ακόμα και οι συμπεριφορές μας εμφανίζουν αυτό το δυϊσμό - π.χ. "με δικαιολογώ" - "με κατηγορώ". Ένα επίσης ενδιαφέρον παράδειγμα από τη φυσική είναι το εκκρεμές... Είμαστε από την μία πλευρά του εκκρεμούς και πολύ γρήγορα πηγαίνουμε στην άλλη - μην μπορώντας να ισορροπήσουμε. Το φαινόμενο της εναντιοδρομίας του Ηράκλειτου.

Ψάχνοντας για τον Ηράκλειτο, θα μπορούσα να προσθέσω και το ακόλουθο που μου φάνηκε ενδιαφέρον και νομίζω μπορεί να προσθέσει κάτι στη συζήτηση και τη ζητούμενη εσωτερική αλλαγή:
"τους καθεύδοντας εργάτας είναι και συνεργούς των εν τωι κόσμωι γινομένων".
Αυτοί που κοιμούνται είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα γίνονται στον κόσμο.

Πως μπορούμε άραγε να ξυπνήσουμε;

Ανώνυμος είπε...

Χαιρετώ όλη την παρέα με τις τόσο διαφωτιστικές προεκτάσεις και διευκρινήσεις στην φύση της Δύναμης.
Ιπτάμενε Ολλανδέ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η οπτική που μοιράζεσαι μαζί μας ...
Συνδέοντας την οπτική αυτή με την ανάρτηση σκέφτομαι ότι:
Η κατεύθυνση της ελκτικής διανοητικής δύναμης είναι μία δράση που καθορίζει την αντίδραση και επηρεάζει αλλάζει το περιβάλλον μας αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα.
Αν λοιπόν η φύση της διανοητικής δύναμης είναι η έλξη, η ευθύνη για την χρήση αυτής είναι προσωπική.
Mήπως όμως υπάρχουν και άλλοι παράμετροι που αλληλεπιδρούν στην εκδήλωση της αντίδρασης αυτής της δύναμης ;

Ανώνυμος είπε...

Aγαπητοί συντάκτες της "βελούδινης επανάστασης" και φίλοι αναγώστες των μηνυμάτων,
θέλω να σταθώ σε μια πτυχή του θέματος της Δύναμης, που είναι η σωστή διαχείρησή της από τους πνευματικούς αναζητητές. Όλοι αποδεχόμαστε ότι για να ανέβουμε συνειδησιακό επίπεδο χρειάζεται ενέργεια και ότι η δύναμη της θέλησης και της τόλμης είναι μέσα στα βασικά εσωτερικά παραγγέλματα.
Όταν πρόκειται όμως να διαχειριστούν τη Δύναμη δημιουγικά στον εξωτερικό κόσμο πολλοί "πνευματικοί" υποχωρούν και καταφεύγουν σε αληθοφανή επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους : "Όλα τα όντα, μαζί κι εμείς κι εκείνοι, που τους θεωρούμε θύματα ή και θύτες, είμαστε όλοι εκφράσεις ή προεκτάσεις της Μίας Θεϊκής Συνειδητότητας","Η λύση είναι να θυμόμαστε ότι είμαστε ένα, να το βιώνουμε, να το εκφράζουμε και να οραματιζόμαστε τους άλλους να θυμούνται τη δική τους αληθινή φύση και, μέσα από τη σύνδεση με τον ανώτερο εαυτό τους, να συμπεριφέρονται μέσα σε πνεύμα ενότητας για το ύψιστο καλό όλων",
"Οτιδήποτε συμβαίνει σε μας και στους άλλους είναι επειδή το δημιουργούμε ή το έλκουμε σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο σαν ευκαιρία για τη διαδικασία εξέλιξής μας",κ.λ.π.
Χωρίς να αναιρείται η ορθότητα των ανωτέρω αρχών σημασία έχει σε ποιό επίπεδο εφαρμόζονται και με ποιό κίνητρο. Μπορεί σε ένα πρωταρχικό πεδίο τα πάντα να είναι Ένα αλλά στον κόσμο των μορφών και του γίγνεσθαι, τόσο οι διαφορές όσο και οι συνειδητές συγκρούσεις είναι στοιχείο εξέλιξης. Ας θυμηθούμε τις παραινέσεις του Κρίσνα προς τον Αρζούνα λίγο πριν την αδελφοκτόνο μάχη της Κουρουκσέτρα. ¨Η ακόμη και τη ρήση του Ιησού "Δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα". Βέβαια εδώ η μάχαιρα δεν είναι απαραίτητα κυριολεκτική, αλλά υπογραμμίζει την αναγκαιότητα της σύγκρουσης και της διάκρισης (Vivek).
Συμφωνώ με τον debarzak όταν λέει ότι "ο ρόλος της δύναμης είναι η πρόκληση και όχι η αποφυγή της αντίδρασης. Ο κάθε ερευνητής οφείλει να επιτελέσει το Dharma του και πολύ συχνά πρέπει να κάνει χρήση όλων των πνευματικών όπλων στο υλικό πεδίο.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία και εύχομαι τα καλύτερα για την Βελούδινη Επανάσταση

Etarcos

Unknown είπε...

Αλήθεια μπορεί να υπάρξει ένας και μοναδικός ορισμός της δύναμης??? Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως όχι. Ήδη με μια γρήγορη ματιά τόσο στα κείμενα των αναρτήσεων όσο και των σχολίων είναι εμφανές ότι ο καθένας από μας έχει διαφορετική αφετηρία και διαφορετική αντίληψη της δύναμης. Αυτό το γεγονός έγκειται στο ότι ο καθένας από μας είναι μοναδικός, προερχόμαστε από διαφορετικές κοινωνικο-οικονομικές δομές, οικογένειες, έχουμε λάβει διαφορετική παιδεία, έχουμε αντιμετωπίσει διαφορετικές δοκιμασίες στη ζωή μας και καλούμαστε να τραβήξουμε από το αποθεματικό μας, την ψυχή μας, δύναμη για να ανταπεξέλθουμε και να υπερβούμε τα εμπόδια και κατά κανόνα, ορθολογικά πάντα σκεπτόμενοι, προβαίνουμε σε πράξεις με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Εκκινώντας λοιπόν από την μοναδικότητά μας μπορούμε να φτιάξουμε έναν μακροσκελή κατάλογο με το πώς μπορούμε να ορίσουμε τη δύναμη και φυσικά να τον υποστηρίξουμε με αναφορές σε new age τύπου φιλοσοφίες, στην ιστορία, σε φυσικές θεωρίες, σε θεωρίες ψυχανάλυσης κλπ. Στην ουσία όμως μας βοηθάει κάτι τέτοιο και αν ναι πώς? Ίσως αν ο καθένας απο μας κατέθετε το προσωπικό του βίωμα και πώς αντιλαμβάνετε τη δύναμη μέας από αυτό να μπορούσαμε να εξελιχθούμε και να αλληλοβοηθηθούμε.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Etarcos.

Όπως το βλέπω το θέμα της Δράσης, είναι διαφορετικό το είδος δράσης σε "οριζόντιο" και "κάθετο" επίπεδο. Μπορεί κάποιος να αντιμετωπίζει εσωτερικά τη Λερναία Ύδρα και να φαίνεται εξωτερικά ήρεμος - αυτός δεν είναι ένας αδρανής άνθρωπος. Οπότε προσωπικά προσπαθώ να μην κρίνω ποιος είναι σε αδράνεια ή όχι (γιατί τα φαινόμενα απατούν) αλλά να καταλάβω που εγώ πέφτω σε αδράνεια και πότε βρίσκομαι σε ηρεμία και νηφαλιότητα που είναι απαραίτητα στη ζωή μου. Διαφορετική η ποιότητα της "νηφαλιότητας" και διαφορετική η ποιότητα της "αδράνειας"!

Καλησπέρα Ελένη...!

Πολύτιμη η συμβολή σου. Ναι, πράγματι δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε έναν ορισμό της δύναμης και ίσως δεν έχει και νόημα. Ίσως αυτό που προτείνεις να είναι μια πολύ καλή "άσκηση" ώστε να καταλάβουμε τη δύναμη στην πράξη.

Ίσως να ήθελες να συμμετάσχεις από "απόσταση" στη μίνι ασκησούλα που έχουμε βάλει σαν ομάδα (και όποιος άλλος θέλει φυσικά!) - μια αλλαγή σε μια συνήθεια μας, ένα σπάσιμο συνήθειας αν θέλεις, ώστε να εφαρμόσουμε πειθαρχία σε κάτι μικρό (π.χ. η δική μου άσκηση είναι στη δουλειά μου να κάνω 5λεπτα διαλείμματα ανα μία ώρα από τον υπολογιστή γιατί το παρακάνω).

Σκοπός της άσκησης είναι να δούμε αν έχουμε τη δύναμη για αυτό και αν αντιμετωπίσαμε αντιστάσεις, περίεργες αισθήσεις, διαφορετικές σκέψεις κλπ.)... Μια αυτοπαρατήρηση πέρα από προσδοκίες... Αν τη δουλέψεις μόνη σου ίσως θα σε βοηθούσε να καταγράψεις τι συμβαίνει!

Χαιρετισμούς σε όλους!

Ανώνυμος είπε...

Η αποψη μου ειναι να την αφησουμε προς το παρον χωρις ορισμο οπως κανουμε με τον ερωτα,οικτο,ζηλεια,θυμο κλπ και ας παρατηρησουμε τι συμβαινει μεσα μας οταν κανουμε μια ασκηση δυναμης οπως αυτη που ανεφερε ο Ατοφιος.
Με μια καθημερινη ασχολια με τα κεντρα(αδενες) και ειδικα με την υποφυση για εξη μηνες με ενα χρονο στην καλυτερη θα αισθανθουμε απο πρωτο χερι τι ειναι δυναμη και στην χειροτερη θα χρειαζομαστε ψυχιατρικη νοσηλεια,αλλα ορισμο παλι δεν θα μπορουμε να δωσουμε.
Αν εχει καποιος δικη του εμπειρια περι δυναμης ας μιλησει,διαφορετικα ειναι καλυτερη η σιωπη απο στειρες αντιρησεις.Ευχαριστω.

ΚΑΡΟΛΑΙΝ

Ανώνυμος είπε...

Χαιρετώ όλους όσους ανταποκρίθηκαν στην ανάρτηση, καταθέτοντας την άποψη τους.
Πράγματι, ίσως να είναι απατηλή η προσπάθειά μας να δώσουμε έναν αυστηρό ορισμό στη Δύναμη. Λαμβάνοντας υπόψη δε την απροσδιοριστία του Heisenberg γίνεται μάλλον αδύνατο. Η συζήτηση πάνω στον ορισμό έχει αξία όσο αυτό που ψάχνουμε είναι απλώς μια κοινή συμφωνία - μεταξύ μας - για το τι είναι Δύναμη. Σίγουρα ο καλύτερος τρόπος να βρούμε αυτή τη συμφωνία είναι μοιραζόμενοι το προσωπικό μας βίωμα.

Αυτός ήταν και ο λόγος που σκέφτηκε, μέλος της ομάδας, την "άσκηση" θέλησης για αυτήν την εβδομάδα όπως αναφέρει ο Ατόφιος. Βέβαια, όπως μερικοί από σας θα καταλάβατε από την ώρα δημοσίευσης του σχολίου, η δική μου "άσκηση" δεν είχε, ως τώρα τουλάχιστον, ιδιαίτερη επιτυχία!

Γεια σου "Ιπτάμενε Ολλανδέ", χαίρομαι που είσαι μαζί μας. Πολύ ενδιαφέρουσα η οπτική της δύναμης που αναφέρεις. Με έβαλε σε σκέψεις σχετικά με την αρμονία και ισορροπία του ανθρώπου με το περιβάλλον του και πως αυτό συνδέεται με την ενότητά μας με αυτό. Άλλωστε, όταν σεβόμαστε αυτό που υπάρχει γύρω από τη συνειδητότητά μας, δεν είναι αναμενόμενο να επιστρέψει αυτό σε εμάς; (Δράση - Αντίδραση)

Ατόφιε, ο Ηράκλειτος είναι πηγή έμπνευσης και πολύ καλός σύμμαχος στην αναζήτηση που κάνουμε. Όσον αφορά την ερώτησή σου για το πως μπορούμε να ξυπνήσουμε θυμήθηκα κάτι που διάβασα πρόσφατα:
"Η διαφορά των ξύπνιων από αυτούς που κοιμούνται είναι ότι οι ξύπνιοι βλέπουν το ίδιο όνειρο"
Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι αν καταφέρουμε όλοι να βλέπουμε το ίδιο όνειρο, μέσω της κοινής αναζήτησης, της συζήτησης και της συνεργασίας, ίσως μπορέσουμε να ξυπνήσουμε...

Iptamenos Ollandos είπε...

Αγαπητή ομάδα,

Όπως ανέφερα και στο πρώτο μου σχόλιο βοηθήθηκα από (τον Πλ. Δρακούλη) στο να κατανοήσω κάποια πράγματα. Όμως προσπαθώντας να τα γράψω νομίζω ότι κατανόησα ακόμα παραπάνω. Μπορεί να μην συμφωνείτε με την παρακάτω φιλοσοφική προσέγγιση (μακροσκελής οφείλω να ομολογήσω) αλλά είναι ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Θα σας παρακαλούσα επειδή σκοπεύω να αναρτήσω το παραπάνω σχόλιο να με βοηθήσετε ως προς τα σημεία που διαφωνείτε ή που θα μπορούσαν να βελτιωθούν.

Η Δύναμη στην οποία αναφερόμαστε δεν είναι του ορατού κόσμου δηλ. δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή με τις αισθήσεις. Μπορεί όμως να γίνει αντιληπτή ( να εν-νοη-θεί ,αφού τη συζητάμε!) μέσω μιας ανώτερης/άλλης νοημοσύνης - συνειδητότητας - διάνοιας. Αυτό μας οδηγεί στο να παραδεχτούμε την ύπαρξη μιας "αόρατης πραγματικότητας".(τον κόσμο των Ιδεών του Πλάτωνα) Η αντίληψη της Ομορφιάς, της Αγάπης, του Έρωτα είναι μερικές ακόμα από τις "ματιές" μας προς αυτόν τον κόσμο - για να κάνω και μια σύνδεση με προσωπικά μας βιώματα αφού σωστά ζητήθηκε.
Αν συμφωνούμε ως εδώ θεωρώ ότι όλοι μας έχουμε δει κάποιες φορές αυτή την Αόρατη Πραγματικότητα και ως προς την Ιδέα Δύναμη έχει ρίξει ο καθένας μας τις "ματιές" του. Άρα πολύ σωστά ειπώθηκε, ο καθένας έχει και τη δική του "ματιά". Που όμως όλες μαζί είναι κομμάτια ενός πάζλ με κομμάτια που άλλες φορές επικαλύπτονται και άλλες φορές είναι από εκ διαμέτρου αντίθετο σημείο του παζλ. Όλα μαζί μπορούν να φωτίζουν όμως περισσότερο την Ιδέα αυτή και αυτός νομίζω είναι και ο σκοπός της συζήτησης.
Οι διαφορετικές ματιές οφείλονται σε διαφορετικούς λόγους που αναφέρθηκαν και που άποψη μου είναι ότι όλοι ήταν σωστοί. Ειπώθηκαν: διάνοια, περιβάλλον και η επίδραση στον "εσωτερικό μου χώρο", η ευθύνη για την χρήση αυτής είναι προσωπική, με ποιό κίνητρο, διαφορετικές κοινωνικο-οικονομικές δομές, οικογένειες, έχουμε λάβει διαφορετική παιδεία, έχουμε αντιμετωπίσει διαφορετικές δοκιμασίες στη ζωή μας.
Τα περισσότερα από τα παραπάνω όμως μας διαμορφώνουν την γνώση - γνώμη μας για την Δύναμη. Μιλώντας ειλικρινά είναι επίκτητες γνώμες. Ξεχωρίζω το κίνητρο το οποίο δεν είναι επίκτητο. Είναι δική μας επιλογή και φέρουμε ευθύνη γιαυτό. Πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε σχολαστικά και ειλικρινά το οποιαδήποτε ελατηρίο που μας κάνει να κυνηγάμε την Δύναμη. Και αν το κάνουμε σωστά θα παραδεχτούμε ότι δεν γνωρίζουμε τι είναι η Δύναμη άρα το κίνητρο μας βασίζεται σε μια φανταστική ιδέα της Δύναμης που γέννησε η σκέψη μας. Και αυτή είναι μια θεμελιώδης αρχή της Δύναμης που ψάχνουμε. Δεν μπορείς να έχεις κίνητρο για να την βρεις. Δεν βρίσκεται με την σκέψη. Το κάθε κίνητρο σε τυφλώνει. Είναι τοίχος που σου εμποδίζει την "οπτική" επαφή με αυτήν.
Είπαμε όμως ότι έχουμε αντίληψη της ιδέας με την διάνοια μας. Αφού στο κάτω κάτω συζητάμε γιαυτό. Η διάνοια μας όμως δεν είναι επίκτητη, ούτε είναι μια επιλογή που κάνουμε. Απλώς υπάρχει. Δεν είναι σκέψη για να έχει εικόνες ή γνώμες. Άρα η διάνοια είναι που χωρίς κίνητρο θα ανακαλύψει τη Δύναμη.
Ο Αριστοτέλης λέει ότι Ζωή είναι η ενέργεια του Νου. Αυτό δεν είναι και η Διάνοια; Είναι νοητή (προέρχεται από το Νου) αλλά δεν είναι σκέψη. Δεν είναι όμως η Διάνοια και Ζωή; Ζωή δεν είναι μόνο η Ορατή Πραγματικότητα (ότι γίνεται αντιληπτό από την ύλη και τις αισθήσεις μας) αφού παραδεχτήκαμε ότι υπάρχει και η Αόρατη Πραγματικότητα που γίνεται αντιληπτή μόνο με την Διάνοια. Συνεπώς η Διάνοια είναι μέρος της Ζωής. Και είναι λογικό ότι η μόνη Δύναμη που μπορεί να ανακαλύψει, είναι η Δύναμη της Ζωής και συγκεκριμένα μιας Ζωής ανώτερης που αντιλαμβάνεται την Αόρατη Πραγματικότητα. Και αυτή είναι για εμένα η Δύναμη που ψάχνουμε και συζητάμε.
Ένα ακόμα χρήσιμο συμπέρασμα: Όση παραπάνω Δύναμη διαθέτουμε τόσο καλύτερα Ζούμε γιατί αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την Αόρατη Πραγματικότητα.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι έχουμε καταφέρει ένα ωραίο εποικοδομητικό διάλογο που προωθεί την σκέψη δημιουργικά.
Φτιάχνοντας ένα νήμα από αυτά που κατάλαβα περισσότερο και ίσως με άγγιξαν πιο πολύ θα ξεκινούσα με τον θαυμάσιο επίλογο του debarzak
"
Είναι λοιπόν επιβεβλημένη η ακούραστη επιφυλακή μας στη χρήση της Δύναμης που κατέχουμε, ώστε να μη σπαταλιέται σε ατέρμονες καταστροφικές συγκρούσεις. Η ευθύνη βαραίνει όλους μας, όσο μικρή και αν φαντάζει. Άλλωστε, ο δρόμος του "ειρηνικού πολεμιστή" δεν προβλέπει την αποφυγή συγκρούσεων, αλλά πολλές φορές την πρόκληση αυτών, αρκεί να συντρέχουν με την πρόθεση της ενότητας..."

Και θα συνέχιζα με το ενδιαφέρον σημείο του Ιπτάμενου.

" Αναλύοντας ο συγραφέας λέει ότι η διάνοια έχει δύναμη ελκτική και αναλόγως της διαθέσεως στην οποία βρίσκεται, αντλεί και φέρνει σε εμάς, πράγματα καλά ή κακά, ωφέλιμα ή επιζήμια, ευάρεστα ή δυσάρεστα."

Με το Άτόφιο να αναρωτιέται ευφυώς
"Αυτοί που κοιμούνται είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα γίνονται στον κόσμο.

Πως μπορούμε άραγε να ξυπνήσουμε;"

Την Άρτεμη να υπογραμμίζει την επίδραση της κάθε σκέψης ίσως στο περιβάλλον.
"Η κατεύθυνση της ελκτικής διανοητικής δύναμης είναι μία δράση που καθορίζει την αντίδραση και επηρεάζει αλλάζει το περιβάλλον μας αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα."

Ιδιαίτερα θα σταθώ στην ανάλυση του Έταρκου για τους πνευματικούς, που με ενθουσίασε με το βάθος της και αιχμηρότητα της.

"Όταν πρόκειται όμως να διαχειριστούν τη Δύναμη δημιουγικά στον εξωτερικό κόσμο πολλοί "πνευματικοί" υποχωρούν και καταφεύγουν σε αληθοφανή επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους : "Όλα τα όντα, μαζί κι εμείς κι εκείνοι, που τους θεωρούμε θύματα ή και θύτες, είμαστε όλοι εκφράσεις ή προεκτάσεις της Μίας Θεϊκής Συνειδητότητας."

Η Ελένη που συμπληρώνει το πρακτικό μέρος της υπόθεσης.

"Στην ουσία όμως μας βοηθάει κάτι τέτοιο και αν ναι πώς? Ίσως αν ο καθένας απο μας κατέθετε το προσωπικό του βίωμα και πώς αντιλαμβάνετε τη δύναμη μέας από αυτό να μπορούσαμε να εξελιχθούμε και να αλληλοβοηθηθούμε."
Και
"Ένα ακόμα χρήσιμο συμπέρασμα: Όση παραπάνω Δύναμη διαθέτουμε τόσο καλύτερα Ζούμε γιατί αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την Αόρατη Πραγματικότητα"


Να προσθέσω στο θεωρητικό μέρος του θέματος, ότι κάθε δύναμη είναι αδύναμη και κάθε αδυναμία πολύ δυνατή.
Στο πρακτικό μέρος, δεν με απασχολεί πια τόσο πώς να πάρω δύναμη ή να δείξω δυνατή ή να κρύψω μια αδυναμία αλλά περισσότερο με ενδιαφέρει να νιώθω ευεξία μέσα από δραστηριότητες και επιλογές και μια αίσθηση αρμονίας και ισορροπίας, που ίσως τα περιλαμβάνει όλα με ένα μέτρο, καθώς επίσης μου αρέσει να μαθαίνω και να διευρύνω την αντίληψή μου για μένα και το κόσμο γύρω μου σφαιρικά.
Καλησπέρα σε όλους και να χαιρετίσω τους καινούργιους επισκέπτες, την Ελένη που μου φαίνεται γνωστή και τον εξαιρετικό μας αναλυτή Έταρκο.

Ανώνυμος είπε...

Στον Καρολάιν απαντώ με την "σιωπή" για τις "στείρες" αντιρήσεις;)

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σε όλους τους επαναστάτες ...
Πρώτα να θυμίσω σε κάποιον ότι διάλεξε, ως άσκηση, αυτοβούλως και με επιμονή αντί για την προσοχή της διατροφής του, την σιωπή ή έστω την σκέψη πριν την γραφή....
Άλλοι το λένε και άλλοι τελικά τηρούν σιωπή ιχθύος...
Μέχρι τώρα δεν βλέπω να ¨ασκούμαστε¨....(και o ανωτέρω παραβάτης και γω και ...ο debarzak ... ).Μηδέν στην άσκηση θα σκεφτεί ο ΄Ατόφιος αλλά δεν θα το πει...
Έχοντας στο μυαλό μου συγκεκριμένες μορφές δύναμης (κοινωνική, δύναμη των σχέσεων, προσωπική, συναισθηματική, δύναμη της θέλησης,διανοητική και πνευματική) θεωρώ ότι κάθε μία εκφράζεται εκδηλώνεται διαφορετικά (δράση)και έχει άλλα αποτελέσματα σε αυτό που καλούμε πραγματικότητα (αντίδραση).Άρα ένας ορισμός για όλες της μορφές είναι αναγκαστικά γενικός...Αυτό που θα συμπλήρωνα στην εξαιρετική ανάλυση του Ιπτάμενου Ολλανδού είναι ότι
Η Πνευματική Δύναμη μας δίνει την δυνατότητα να αντιληφθούμε την αόρατη πραγματικότητα και να ζήσουμε καλύτερα ...Η Διανοητική μαζί με την Συναισθηματίκή Δύναμη μπορούν να επηρεάσουν την πραγματικότητα μας αν αυτό δεν αντιβαίνει στη συμπαντική τάξη....
Η Αστραία έχει επισημάνει τα ιδιαιτέρως σημαντικά με την καθαρότητα πνεύματος που την διακρίνει και όσο για την άποψη της στο πρακτικό μέρος είναι Αψογη ... Την βρήκα ολοκληρωμένη περιεκτική τέλεια...
Προτείνω να την ξαναδιαβάσουμε....
Φιλιά στην απίστευτη παρέα ...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα,
σε όλους τους αξιόλογους συμποσιαστές
αυτής της διαλογιστικής συζήτησης!

Τα έργα και η ορθή δράση πρέπει όχι μόνο να στηρίζονται σε μια όσο το δυνατόν πλήρη και πολύπλευρη ενωτική θεωρία και εξήγηση αλλά και στην βαθιά κατανόηση της.

Θεωρητικά θα έλεγα,
ότι δύναμη συνεπάγεται την κατανόηση που προέρχεται από την ευθυγράμμιση της αντίληψης των εξωτερικών ακτίνων του ενεργειακού κουκουλιού... με τις εσωτερικές.

Στην πράξη διαπιστώνω,
ότι αυτό έχει τις δυσκολίες του και προυποθέτει μια άψογη ζωή, σωστή χρήση της ενέργειας και όλων των πραγμάτων του νησιού του Τονάλ με ένα μέτρο και αρμονία,
όπως εύστοχα επισημάνθηκε.

Ο πολεμιστής μπορεί να ξεκινάει από την προτίμηση του,
από ένα σημείο, ανάλογα με τον χαρακτήρα του και την ιδιοσυγκρασία του,
αλλά δεν εμμένει κάπου και χρησιμοποιεί τον ορθό λόγο
να τακτοποιήσει το νησί , να συνδέσει τα αντικείμενα
και όχι να το κάνει άνω κάτω.

Ανώνυμος είπε...

Μια προσωπική απάντηση στον Ιπτάμενο Ολλανδό που ζήτησε σχόλια...

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω αυτά που λες. Μπορώ όμως να σου περιγράψω την αίσθηση που είχα διαβάζοντας το με μια εικόνα. Στην αρχή των δύο πρώτων παραγράφων είχα την ανυπομονησία και την περιέργεια ενός παιδιού που βλέπει ένα μπαλόνι να φουσκώνει! Μετά όμως ένιωσα ότι δεν υπήρχε ξαφνικά μπαλόνι! Δε νομίζω ότι ξεφούσκωσε - απλώς σαν να μην ήταν πια εκεί!

Πολλές φορές όπως έχω περιγράψει διαβάζω κάτι και μένω με την αίσθηση που μου προκαλεί αυτό που διαβάζω - χωρίς να εστιάζω στο περιεχόμενο. Κάποιες φορές πιθανώς να μην οδηγεί σε σωστά συμπεράσματα... Κάποιες άλλες οδηγεί. Σημαντικό για μένα πια και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω τα πράγματα είναι να δέχομαι ότι για όποιον λόγο κάποια πράγματα "συνηχούν" μέσα μου και κάποια όχι! Ίσως να είναι αυτό που λέει ο Λήο - κάτι καταφέρνει να ευθυγραμμίσει τις εσωτερικές απόρροιες και κάτι όχι. That's all!

Νιώθω ευγνωμοσύνη που είσαι στην παρέα μας Λήο! Συγχωρέστε το μεγαλόσχημο της έκφρασης αλλά... that's it!

Ανώνυμος είπε...

Γειά σας σε όλους!
Αυτό που με βοήθησε εμένα να προσεγγίσω την έννοια της δύναμης
σε ένα φιλοσοφικό επίπεδο περισσότερο, την χρήση και την κατάχρηση της, τις συμφωνίες και την διεκδίκηση της, ήταν οι δύο τριλογίες του star wars και ειδικά
"Η εκδίκηση των Σηθ".

Iptamenos Ollandos είπε...

Ατόφιε, συγνώμη που δεν μπόρεσα να γίνω πιο σαφής. Είναι νομίζω που δεν φτάνουν οι λέξεις να περιγράψουν το θέμα μας ή για να μην κατηγορώ τις λέξεις είναι που δεν ξέρω εγώ να τις χρησιμοποιώ σωστά...

EL.ZIN είπε...

Χαιρετούμε και καλημερίζουμε όλους τους γνωστούς, παλιούς και καινούργιους φίλους μας!

Και πρίν προσθέσουμε το σχόλιο μας στο θέμα
να σας ειδοποιήσουμε ότι
υπάρχει ένα
βραβείο φιλίας για σας
από μας στον παρακάτω σύνδεσμο:

...με ένα καφέ!
http://pentaedron-kafes.blogspot.com/2009/01/blog-post_25.html


Η δύναμη!
Η αίσθηση της κυριαρχίας!
Μόλις ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο του και βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της, προχωρά με τα σίγουρα και εύκολα βήματα ενός ανθρώπου ,που ξέρει χωρίς αμφιβολία τον σκοπό στην ζωή του.
Αρχίζει να περιβάλλεται από μια σίγουρη ηρεμία και εσωτερική γαλήνη, με την οποία κατορθώνει να εξοικονομεί και να αποταμιεύει προσωπική δύναμη.
Κάποια μέρα και ενώ κάνει μια πολύ γήινη πράξη συνειδητοποιεί ότι όλες του οι πράξεις έχουν διαποτιστεί από μια νέα ποιότητα που δεν υπήρχε πριν και η δύναμη βρίσκεται υπό την εξουσία του..
Η δύναμη είναι πραγματικά ένα μυστήριο, οι πολυπλοκότητες της οποίας, αψηφούν ακόμα και τις ικανότητες των πιο τέλειων ενορατικών.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνει όλους όσους την αναζητούν.

Η δύναμη δεν είναι ο θεός ή κανένα άλλο Ον, αλλά το αποτέλεσμα της Αντίληψης.
Με άλλα λόγια, το Α αντιλαμβάνεται το Β και το αποτέλεσμα είναι η γνώση που αποκτάται από αυτή την επαφή και εμπειρία, δηλαδή η προσωπική δύναμη.
Το Β αντιλαμβάνεται με ένα παρόμοιο τρόπο το Α και ταυτόσημο αποτέλεσμα.
Τότε λόγω της αλληλεπίδρασης ακόμα και στιγμιαίας, το Α ακτινοβολεί την προσωπική του δύναμη στο Β και αυτό κάνει το ίδιο.
Το προϊόν της ανάμειξης αυτών των δύο είναι μια δευτερεύουσα δύναμη
που ονομάζεται συναίσθημα και αυτή η συναισθηματική αντίδραση θα πυροδοτήσει με την σειρά της περισσότερη αντίληψη.
Όλη η ζωή περιέχει αλληλοσυσχετισμούς και οποιαδήποτε προσωπική δύναμη χάνεται ή αποκτιέται έχει επίδραση πάνω στο όλον, στην παγκόσμια δύναμη.
Τα αποτελέσματα της προσωπικής δύναμης είναι σχετικά μικροσκοπικά αλλά η συνολική δύναμη που παράγεται κάθε δευτερόλεπτο είναι πέρα από κάθε φαντασία και το αποτέλεσμα της απρόβλεπτο και εμείς ο ι άνθρωποι είμαστε ένα ακέραιο μέρος αυτού του μεγαλειώδους μυστηρίου..
Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι μόνο τα φυσικά πλάσματα που πολεμούν για μερικά ψίχουλα κοσμικής ύπαρξης πάνω στην γη αλλά συγχρόνως μαγικά όντα του σύμπαντος που έχουν ένα ένδοξο και απεριόριστο δυναμικό.
Παρ’όλο που η κοινωνική διαμόρφωση και η κοινή κοσμοθεώρηση του ανθρώπου έχουν κρατήσει την ανθρωπότητα στην σκλαβιά της άγνοιας σήμερα ο άνθρωπος είναι έτοιμος να ανακαλύψει , αυτό που πραγματικά είναι.

Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που πολλοί άνθρωποι θα ξεκινήσουν την αναζήτηση της αληθινής τους κληρονομιάς στην οποία δεν θα αισθάνονται σκλαβιά και δουλοπρέπεια αλλά ,ελευθερία και μεγαλοπρέπεια.
Από΄την στιγμή που ένας πολεμιστής ανακαλύψει την δύναμη δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στο έλεος του κόσμου, αλλά προχωρά μπροστά με την εξουσία και την δύναμη ενός ηγέτη.
Η εντολή του αναγνωρίζεται ενστικτωδώς και υπακούεται.
Η ζωτικότητα του παράγει στους γύρω του αίσθηση ελπίδας και συγκίνησης, ενώ οι τολμηρές κινήσεις του καλλιεργούν μια έμπνευση και ένα σεβασμό που κάνουν τον λόγο του να έχει την ισχύ νόμου.
Σε αυτό το σημείο η δύναμη του πολεμιστή είναι τέτοια που τον βοηθά να κάνει
οτιδήποτε θεωρεί σωστό, αλλά είναι η στιγμή που αντιμετωπίζει τις προσκλήσεις του τρίτου φυσικού εχθρού του τη δύναμης.
Τότε πρέπει να κατανοήσει πως εξουσία δεν σημαίνει κυριαρχία στους άλλους, αλλά σημαίνει να είσαι τέλειος κυρίαρχος της γνώσης και να δέχεσαι την ευθύνη της ηγεσίας
σαν ένα καθήκον και με την αίσθηση της λεπτότερης χροιάς του χιούμορ.
Όλη η πραγματική γνώση βασίζεται στις αλήθειες που βρίσκονται στην αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη της ζωής, κανείς δεν μπορεί να αψηφήσει αυτόν τον παγκόσμιο νόμο και να γίνει δικτάτορας χωρίς να δώσει λόγο για αυτό.
Όλοι είμαστε δάσκαλοι και μαθητές συγχρόνως και ηγέτες και οπαδοί.

Υπάρχουν πάντα εκείνο που προχωρούν μπροστά και θέτουν τον βηματισμό, αλλά δεν καθορίζει κάποιος την πορεία.
Το Πνεύμα του Ανθρώπου είναι εκείνο, που οδηγεί πραγματικά και το κάθε άτομο είναι απλώς ένα μικροσκοπικό κομμάτι εκείνου του όλου που ονομάζεται Πνεύμα.
Κανένας από εμάς δεν είναι πιο σημαντικός ή λιγότερο από κάποιον άλλον ή άλλο πράγμα στο κόσμο.
Ο άνθρωπος είναι ένα μαγικό ον του σύμπαντος αλλά επίσης και... ένα μυρμήγκι.
Όπως ένα μικρό μυρμήγκι υφίσταται την επίδραση της γνώσης του ανθρώπου ,έτσι και ο άνθρωπος υφίσταται την επίδραση εκείνης της παγκόσμιας ευφυΐας, που την αντιλαμβανόμαστε να εκδηλώνεται στο φυσικό επίπεδο συλλογικά σαν μια οικογένεια ...εντόμων.
Είναι μόνο η περιορισμένη όραση του ανθρώπου που τον κάνει να διαχωρίζει τον εαυτό του από τα πλάσματα του κόσμου.

Οι πολεμιστές στοχεύουν στην ελευθερία τους και την διεκδικούν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωπο πιστεύουν ότι εξουσιάζοντας τους άλλους ή κυριαρχώντας... μπορούν να είναι ελεύθεροι.
Όμως ένας δικτάτορας δεν είναι ποτέ ελεύθερος, διότι για να διατηρεί την εξουσία πρέπει να κρατά συνεχώς τους υπηκόους σε έλεγχο και τους εχθρούς στην γωνία.
¨Όπως και όταν αγαπάς κάποιον εγωιστικά, δεν είσαι ελεύθερος γιατί έχεις την εμμονή να διατηρήσεις την σχέση μαζί του..
Έτσι ο πολεμιστής αν δεν αποσπαστεί από τη δύναμη δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ελεύθερος.
Κανένα ον ή πράγμα σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να διεκδικηθεί σαν προσωπική ιδιοκτησία, διότι υπάρχει μονάχα μια ζωή και ένα πνεύμα που εκδηλώνεται από μυριάδες μορφές και όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι ιδιοκτησία μόνο της ζωής του πνεύματος, που όλοι δανειζόμαστε και δουλεύομε σε οποιαδήποτε ζωή μας.
Αυτό ισχύσει για όλα τα πράγματα της ζωή μας, το ταλέντο μας τα συναισθηματικά και νοητικά μας χαρακτηριστικά, ο πλούτος μας και φυσικά για την δύναμη μας.
Όλα αυτά δεν είναι ιδιοκτησία μας αλλά τα έχουμε δανειστεί και πρέπει να τα χειριστούμε σωστά , αρμονικά και άψογα.
Επομένως αν έχουμε την δύναμη πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε με οποιαδήποτε τρόπο θεωρούμε σωστό αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να την καταχραστούμε και να παραβιάσουμε τον παγκόσμιο νόμο.

Όσο ασχολούμαστε με την δύναμη, η ευθύνη να την χειριστούμε άψογα είναι πολύ μεγαλύτερη από την πρόσκληση να μη την έχουμε επειδή ,υπάρχει ο πειρασμός να της παραδοθούμε.
Όταν κάποιος παραδοθεί στην δύναμη καταντά στην πραγματικότητα ένα αξιοθρήνητο πλάσμα, που συνεχώς θα αγωνίζεται να την αυξήσει΄ η να την προφυλάξει και από σύμμαχους.
Η εξουσία γίνεται ένα τρομερό μειονέκτημα.
Η δύναμη είναι φοβερός εχθρός και πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικός πολεμιστής για να την νικήσει.
Όταν χάσει την μάχη μετατρέπεται σε δικτάτορα και σιγά σιγά χάνει της αίσθηση ανθρωπιάς και δικαιοσύνης.
Μετά από αυτό το σημείο η δύναμη θα αρχίσει να εξαλείφει την επίγνωση του ανθρώπου και θα τον καταντήσει παραμορφωμένη καρικατούρα, ένα κέλυφος μιας αχρείας διαφθοράς, εξαντλημένο και απάνθρωπο.
Ελάχιστοι άνθρωποι σταματούν να σκεφθούν, όταν την αποκτήσουν, ότι δεν είναι ποτέ δική τους.

Το να έχεις την δύναμη και εν τούτοις να είσαι ελεύθερος από αυτήν είναι μια έννοια που υπερβαίνει την απλή λογική..
Όμως όταν ο πολεμιστής, ελέγξει την δύναμη του ανυψώνεται πάνω από αυτήν για να γίνει αβλαβής και ταπεινός, αλλά αήττητος με κάθε άποψη.
Αυτοί οι πολεμιστές θα συναντήσουν τους συνάνθρώπους τους στην μέση
της τρέλας του ονείρου τους και θα τους αγκαλιάσουν όλους και όλα χωρίς κανένα φόβο και χωρίς προσδοκία αλλά με πραγματική σεμνότητα και ταπεινότητα.
Η αληθινή ταπεινότητα δεν είναι μια αίσθηση δουλοπρέπειας αλλά μια αυθόρμητη πράξη της καρδιάς γεννημένη από την ευφυή αναγνώριση της αλληλεξάρτησης της ζωής.

Ο Οδυσσέας έρχεται αντιμέτωπος με την δύναμη στο νησί της Καλυψούς.
Μετά τις γνώσεις που διέθετε μετά την επιστροφή από τον Άδη, ξεπερνώντας κάθε ίχνος φόβου και κατακτώντας την διαύγεια ακούγοντας τις σειρήνες, δεμένος στο κατάρτι, δέχεται την δελεαστική πρόταση της ‘κρυμμένης’θεάς, που του προσφέρει την εξουσία του κόσμου.
Όμως ο πολυμήχανος βασιλιάς δεν... ενδίδει. ..!
Προτιμά να συνεχίσει το ταξίδι για την αγαπημένη του Ιθάκη, στοχεύοντας στην ολότητα του εαυτού και αρνούμενος την θέση του Σηθ.
Γιατί η γνωριμία και η ολοκλήρωση του εαυτού είναι η πιο σημαντική πράξη ενός ανθρώπου και η έλλειψη αυτογνωσίας ,η πιο ανήθικη…
Η δύναμη και η ευφυΐα της διαύγειας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωστά, άψογα και δίκαια από κανένα άνθρωπο που δεν έχει γνωρίσει και δεν έχει γίνει κυρίαρχος του εαυτού του.

Που εδρεύει η δύναμη ...του πολεμιστή?

Ανώνυμος είπε...

Άγαπητοί Πολεμιστές EL.ZIN,
χαίρομαι ιδιαίτερα που προχωράτε μπροστά και δίνετε τον βηματισμό...
Μερικές σκέψεις ...
Η Δύναμη είναι επιδίωξη του Πολεμιστή αλλά ταυτόχρονα και εχθρός του
Η Άψογη χρήση της Δύναμης είναι στόχος του Πολεμιστή, τότε δεν είναι δέσμιος της, την ξεπερνά . Για να φτάσει στην Άψογη χρήση της Δύναμης έχει ήδη δώσει της μάχες του
Έχει πάρει την απόφαση να αλλάξει, να αφήσει την Αδράνεια και να γνωρίσει τον Εαυτό του .
Ο Πολεμιστής έχει συναντηθεί και αναγνωρίσει τον Άγνωστο Εαυτό του
Και τον έχει κυνηγήσει με πειθαρχία, υπομονή, μέθοδο κάνοντας την ερώτηση στον εαυτό του ΄΄Ποιος μιλάει τώρα΄΄ ; H Σκιά, το Εγώ , η Άνιμα ,ο Άνιμους, η Περσόνα ;
Έχει συνειδητοποιήσει πράγματα για τον εαυτό του που έχει απωθήσει και τελικά τα έχει αποδεχθεί, δεν είναι και εύκολο αλλά είναι τμήμα του προσωπικού τονάλ .
Η ανασκόπηση γεγονότων του παρελθόντος εξυπηρετεί στην αναγνώριση στην αναμέτρηση με τον ΄Αγνωστο Έαυτό και στην απελευθέρωση συναισθημάτων για καταστάσεις και προσώπα που αποδυναμώνουν τον Πολεμιστή ….
Βέβαια αυτές οι μάχες δεν δίνονται μια φορά, είναι συνεχώς σε εγρήγορση αλλά υπάρχει πια ο Ηνίοχος...
Στην αυτογνωσία εδρεύει η Δύναμη του Πολεμιστή…
Αλλά ΄΄Δύσκολος είναι ο Δρόμος και μακρύς που φέρνει από την κόλαση στο Φως ΄΄ είπε ο Σαιξπηρ και είχε δίκιο αλλά αξίζει κάποιος άλλος δρόμος εκτός απο τον Δρόμο του Πολεμιστή ;
Ειδικά όταν επιτέλους
΄΄Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που πολλοί άνθρωποι θα ξεκινήσουν την αναζήτηση της αληθινής τους κληρονομιάς στην οποία δεν θα αισθάνονται σκλαβιά και δουλοπρέπεια αλλά ,ελευθερία και μεγαλοπρέπεια΄΄.
Έίμαι ενθουσιασμένη και ευγνώμων για την παρουσία και την πολύτιμη φιλία σας...

✿ margarita είπε...

...Κάτι με εσπρωξε προς τα δω..και νομίζω θα ερχομαι πολυ συχνά απο μόνη μου πια!

Καλώς σας βρήκα!

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ήρθες στην παρέα μας τρυφερή και ευαίσθητη edelweiss ...
θα χαρούμαι να σε έχουμε κοντά μας και ευχαριστούμε τους κοινούς μας φίλους που μας βοηθούν να συνδεθούμε....
Σημαντική για μας αυτή η σύνδεση ....

Self Knowledge είπε...

Καλώς όρισες edelweiss!
...δεν θα είσαι
μόνη σου εδώ
θα είμαστε μαζί!

Self Knowledge είπε...

Η Αστραία είμαι...

Velvet Revolution