Καθώς είχα ξεκινήσει με την πρώτη ανάρτηση για τον Οδυσσέα, μου ανατέθηκε να κλείσω τον κύκλο με έναν απολογισμό….Δεν θα κλείσω τον κύκλο…. Αναρωτιέμαι ο Οδυσσέας μήπως κάπου ξεχάστηκε; … έμεινε σε ένα σταθμό έχοντας όραμα την Ιθάκη με την γερή αρματωσιά μιας αγάπης ; …ή ξέχασε τελείως την Ιθάκη;
Ανοίξαμε ένα παράθυρο επικοινωνίας με αυτό το καράβι στην θάλασσα του διαδικτύου και είχαμε την τύχη να συναντηθούμε με ενδιαφέροντες και αξιόλογους αναζητητές, και με Πολεμιστές δεξιοτέχνες του τόξου . Mας ταξίδεψε πιο μακρυά από όσο περιμέναμε ...
Εξασκηθήκαμε στην αυτοπαρατήρηση, στην κριτική σκέψη, στην ενδοσκόπηση μέσα από την αλληλεπίδραση αυτής της επικοινωνίας ίσως με διαφορετικό σημείο εκκίνησης και τρόπο ο καθένας .
Μας δόθηκαν τα ερεθίσματα για να δούμε και να ψάξουμε και άλλα μονοπάτια…. Ήταν κύκλος;
Ανοίξαμε ένα παράθυρο επικοινωνίας με αυτό το καράβι στην θάλασσα του διαδικτύου και είχαμε την τύχη να συναντηθούμε με ενδιαφέροντες και αξιόλογους αναζητητές, και με Πολεμιστές δεξιοτέχνες του τόξου . Mας ταξίδεψε πιο μακρυά από όσο περιμέναμε ...
Εξασκηθήκαμε στην αυτοπαρατήρηση, στην κριτική σκέψη, στην ενδοσκόπηση μέσα από την αλληλεπίδραση αυτής της επικοινωνίας ίσως με διαφορετικό σημείο εκκίνησης και τρόπο ο καθένας .
Μας δόθηκαν τα ερεθίσματα για να δούμε και να ψάξουμε και άλλα μονοπάτια…. Ήταν κύκλος;
Μάλλον ζωγραφίσαμε έναν πολύχρωμο πίνακα….. λίγο αφηρημένης τέχνης αλλά φωτεινό και όμορφο …
Ίσως δεν βρήκαμε κοινό κέντρο αναφοράς αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ομάδα θα πει πως είμαστε στο ίδιο καράβι .....ας μην ξεχνάμε την φιλία, την εμπιστοσύνη, την αποδοχή, τον σεβασμό και το μοίρασμα .
Ας ξεκινήσουμε ένα καινούργιο ταξίδι ….με προορισμό και στόχο και μπούσουλα που στρέφει το καράβι….και θα πάμε και τραβέρσο καμιά φορά …αλλά μαζί εμείς…
Ίσως δεν βρήκαμε κοινό κέντρο αναφοράς αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ομάδα θα πει πως είμαστε στο ίδιο καράβι .....ας μην ξεχνάμε την φιλία, την εμπιστοσύνη, την αποδοχή, τον σεβασμό και το μοίρασμα .
Ας ξεκινήσουμε ένα καινούργιο ταξίδι ….με προορισμό και στόχο και μπούσουλα που στρέφει το καράβι….και θα πάμε και τραβέρσο καμιά φορά …αλλά μαζί εμείς…
Ας αφήσουμε εκτός τα αρπακτικά, τις λυκοφιλίες, τους ανταγωνισμούς και τα “ο καθένας για την πάρτη του” επειδή νομίζουμε ότι είμαστε έτοιμοι πολεμιστές και εμείς την βρήκαμε την αλήθεια.
Δεν μας ταιριάζουν αυτά . Επί του πρακτέου και καθημερινά ….κρίνονται οι Πολεμιστές …όχι στις θεωρίες….
Υποσχέθηκα ότι θα ρετουσάρω το κείμενο του Αιρετικού αλλά συγχωρέστε με δεν θα το κάνω γιατί παρά τους διαξιφισμούς μας, εκτιμώ ιδιαίτερα και δεν θέλω να αλλοιώσω την ειλικρίνεια, την αυθεντικότητα, την διάθεση προσφοράς και την καθαρότητα της πρόθεσης του.
Το παραθέτω λοιπόν αυτούσιο και ....χωρίς τόνους ….
"Πολλοι απο εμας, καποια στιγμη στην ζωη μας, ειμαστε σε αναζητηση ατομου η ατομων με σκοπο να δημιουργησουμε καποια ομαδα η σε αναζητηση καποιας αλλης.
Αυτο κανει αυτος που ψαχνει να δημιουργησει μια οικογενεια, το ιδιο κανει και ο αλκολικος
η ναρκομανης που μπαινουν σε καποια ομαδα υποστηριξης αλλα και το ιδιο κανει και καποιος που
σε καποια φαση της ζωης του αρχιζει και παιζει με την λεξη αυτογνωσια.
Ο καθενας εχει καποιο δικο του λογο. Ολοι ομως στην πραγματικοτητα θελουμε το ιδιο πραγμα.ΒΟΗΘΕΙΑ. Υποσυνειδητα ξερουμε οτι πολλα πραγματα, ειναι αδυνατον να τα καταφερουμε μονοι μας, οποτε θελουμε συμπαρασταση και απο καποιον αλλον.
Δεν αντεχω να ειμαι μονος μου γι αυτο το λογο κανω οικογενεια.
Δεν μπορω μονος να κοψω το ποτο η τα ναρκωτικα μπαινω σε ομαδα και παιρνω βοηθεια απο εκει
Δουλευοντας μεσα σε ομαδα γνωριζω τον εαυτο μου και προχωραω.
Ποιος ηταν ο δικος μου λογος που βρεθηκα τον τελευταιο χρονο σε μια τετοια ομαδα παρεα?
Θα ελεγα οτι αυτο ηταν το <κατι διαφορετικο>. Το να μαζευομαστε καθε εβδομαδα μερικα ατομα με κυριο θεμα συζητησης ο εαυτος μας και πως να τον εξελιξουμε, ηταν κατι που δεν το ειχα κανει ποτε, οποτε ηταν κατι νεο και σαν νεο, ενδιαφερον.
Δεν φαινοταν οτι ηθελα να παρω κατι συγκεκριμενο απο αυτην. Ενδομυχα ισως, βοηθεια σε κατι,ποιος ξερει?
Πιστευα ομως οτι θα μπορουσα εγω να προσφερω, παρουσιαζοντας και αναλυοντας θεματα τα οποια ειχα μελετησει και ασχοληθει.
Ενα ακροατηριο δηλαδη.
Ποιες ειναι οι εντυπωσεις μου μετα ενα χρονο και τι αλλαγες εγιναν?
Οσον αφορα εμενα,αισθανομαι οτι επεσαν οι υψηλοι τονοι με τους οποιους ξεκινησα. Η αισθηση του παντογνωστη αρχιζει να μπαζει.
Αντιρησεις υπαρχουν, οταν πρεπει να υπαρχουν και σταματησαν οι στειρες αντιπαραθεσεις. Η αντιθετη αποψη με την δικη μου, μου προκαλει μικροτερο εκνευρισμο τωρα. Απο την αλλη πλευρα, δεν νοιωθω οτι εμαθα κατι καινουριο οσον αφορα το κομματι της αυτογνωσιας. Τα θεματα ειναι πολλες φορες υποτονικα και χρειαζεται προσπαθεια για να μπορεσει να γινει μια ανεκτη συζητηση. Ο χαρακτηρισμος σαν ομαδα-παρεα,
εχει μεσα της το σημειο της χαλαροτητας και δειχνει οτι το υποτιθεμενο θεμα με το οποιο ασχολειται,η αυτογνωσια,δεν αντιμετωπιζεται με την απαιτουμενη σοβαροτητα που θα επρεπε, οποτε και τα αποτελεσματα που παιρνουμε ειναι κατωτερα απο τα αναμενομενα.
Οι παρεες οταν δεν εχεις τιποτα να παρεις τελειωνουν.
Οι ομαδες ακομη και αν αλλαζουν τα ατομα, παραμενουν.
Υπο την προυποθεση να υπαρχει αρκετη ενεργεια, για να κρατιεται ζωντανη σαν εννοια και να συνεχισουν να προσερχονται στην αυρα της καινουρια ατομα.
Περα απο αυτο ομως, εχω μια αισθηση οτι υπαρχει μια ποιοτητα που δεν υπαρχει εκει εξω.
Εχω αμφιβολιες ομως αν αυτο απο μονο του, ειναι αρκετο για να επιβιωσει".
ΑΙΡΕΤΙΚΟς.
Εμπνευσμένη και επίκαιρη στον απολογισμό μας η ανάρτηση του φίλου μας stavrosn "O δρόμος του να βαδίζεις μόνος " http://stavrosn.blogspot.com/
Τα παραπάνω είναι προσωπικές και αυθαίρετες απόψεις και ναι η υποκειμενική αντίληψη της πραγματικότητας και δικό μας το πρόβλημα ….αλλά ας συλλογιστούμε…..
Α... και μεγάλο και κουραστικό το κείμενο ……
Δεν μας ταιριάζουν αυτά . Επί του πρακτέου και καθημερινά ….κρίνονται οι Πολεμιστές …όχι στις θεωρίες….
Υποσχέθηκα ότι θα ρετουσάρω το κείμενο του Αιρετικού αλλά συγχωρέστε με δεν θα το κάνω γιατί παρά τους διαξιφισμούς μας, εκτιμώ ιδιαίτερα και δεν θέλω να αλλοιώσω την ειλικρίνεια, την αυθεντικότητα, την διάθεση προσφοράς και την καθαρότητα της πρόθεσης του.
Το παραθέτω λοιπόν αυτούσιο και ....χωρίς τόνους ….
"Πολλοι απο εμας, καποια στιγμη στην ζωη μας, ειμαστε σε αναζητηση ατομου η ατομων με σκοπο να δημιουργησουμε καποια ομαδα η σε αναζητηση καποιας αλλης.
Αυτο κανει αυτος που ψαχνει να δημιουργησει μια οικογενεια, το ιδιο κανει και ο αλκολικος
η ναρκομανης που μπαινουν σε καποια ομαδα υποστηριξης αλλα και το ιδιο κανει και καποιος που
σε καποια φαση της ζωης του αρχιζει και παιζει με την λεξη αυτογνωσια.
Ο καθενας εχει καποιο δικο του λογο. Ολοι ομως στην πραγματικοτητα θελουμε το ιδιο πραγμα.ΒΟΗΘΕΙΑ. Υποσυνειδητα ξερουμε οτι πολλα πραγματα, ειναι αδυνατον να τα καταφερουμε μονοι μας, οποτε θελουμε συμπαρασταση και απο καποιον αλλον.
Δεν αντεχω να ειμαι μονος μου γι αυτο το λογο κανω οικογενεια.
Δεν μπορω μονος να κοψω το ποτο η τα ναρκωτικα μπαινω σε ομαδα και παιρνω βοηθεια απο εκει
Δουλευοντας μεσα σε ομαδα γνωριζω τον εαυτο μου και προχωραω.
Ποιος ηταν ο δικος μου λογος που βρεθηκα τον τελευταιο χρονο σε μια τετοια ομαδα παρεα?
Θα ελεγα οτι αυτο ηταν το <κατι διαφορετικο>. Το να μαζευομαστε καθε εβδομαδα μερικα ατομα με κυριο θεμα συζητησης ο εαυτος μας και πως να τον εξελιξουμε, ηταν κατι που δεν το ειχα κανει ποτε, οποτε ηταν κατι νεο και σαν νεο, ενδιαφερον.
Δεν φαινοταν οτι ηθελα να παρω κατι συγκεκριμενο απο αυτην. Ενδομυχα ισως, βοηθεια σε κατι,ποιος ξερει?
Πιστευα ομως οτι θα μπορουσα εγω να προσφερω, παρουσιαζοντας και αναλυοντας θεματα τα οποια ειχα μελετησει και ασχοληθει.
Ενα ακροατηριο δηλαδη.
Ποιες ειναι οι εντυπωσεις μου μετα ενα χρονο και τι αλλαγες εγιναν?
Οσον αφορα εμενα,αισθανομαι οτι επεσαν οι υψηλοι τονοι με τους οποιους ξεκινησα. Η αισθηση του παντογνωστη αρχιζει να μπαζει.
Αντιρησεις υπαρχουν, οταν πρεπει να υπαρχουν και σταματησαν οι στειρες αντιπαραθεσεις. Η αντιθετη αποψη με την δικη μου, μου προκαλει μικροτερο εκνευρισμο τωρα. Απο την αλλη πλευρα, δεν νοιωθω οτι εμαθα κατι καινουριο οσον αφορα το κομματι της αυτογνωσιας. Τα θεματα ειναι πολλες φορες υποτονικα και χρειαζεται προσπαθεια για να μπορεσει να γινει μια ανεκτη συζητηση. Ο χαρακτηρισμος σαν ομαδα-παρεα,
εχει μεσα της το σημειο της χαλαροτητας και δειχνει οτι το υποτιθεμενο θεμα με το οποιο ασχολειται,η αυτογνωσια,δεν αντιμετωπιζεται με την απαιτουμενη σοβαροτητα που θα επρεπε, οποτε και τα αποτελεσματα που παιρνουμε ειναι κατωτερα απο τα αναμενομενα.
Οι παρεες οταν δεν εχεις τιποτα να παρεις τελειωνουν.
Οι ομαδες ακομη και αν αλλαζουν τα ατομα, παραμενουν.
Υπο την προυποθεση να υπαρχει αρκετη ενεργεια, για να κρατιεται ζωντανη σαν εννοια και να συνεχισουν να προσερχονται στην αυρα της καινουρια ατομα.
Περα απο αυτο ομως, εχω μια αισθηση οτι υπαρχει μια ποιοτητα που δεν υπαρχει εκει εξω.
Εχω αμφιβολιες ομως αν αυτο απο μονο του, ειναι αρκετο για να επιβιωσει".
ΑΙΡΕΤΙΚΟς.
Εμπνευσμένη και επίκαιρη στον απολογισμό μας η ανάρτηση του φίλου μας stavrosn "O δρόμος του να βαδίζεις μόνος " http://stavrosn.blogspot.com/
Τα παραπάνω είναι προσωπικές και αυθαίρετες απόψεις και ναι η υποκειμενική αντίληψη της πραγματικότητας και δικό μας το πρόβλημα ….αλλά ας συλλογιστούμε…..
Α... και μεγάλο και κουραστικό το κείμενο ……
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, Άρτεμις
23 σχόλια:
Αισθάνομαι μια συγκίνηση διαβάζοντας το κείμενο τόσο για την ειλικρινή κατάθεση των εισηγητών όσο και για αυτή την αίσθηση του αμείλικτου χρόνου που τρέχει και είναι πάντα πολύτιμος και οριοθετημένος.
Ξεκινήσαμε πριν ένα χρόνο με μια χαρούμενη παιγνιδιάρικη διάθεση
αυθόρμητη αλλά και υπεύθυνοι στο τι γιατί και πως θα το κάνουμε αυτό.
Στην πορεία βρήκαμε άλλα, κάπου χαθήκαμε κάπου μας βγήκαν αλλά και άλλες αντιδράσεις και ανταγωνισμοί.
Είναι δύσκολο να παραμένεις "εσύ" και να είσαι και στο "εμείς" σε λεπτές ισορροπίες χωρίς να έχεις μια αυθεντία πάνω στο κεφάλι σου και αφεντικό.
Συνεχίζοντας με μια αυτοκριτική διάθεση θα έλεγα πως μου αρέσει η αίσθηση της παρέας .
Όχι γιατί νιώθω ακριβώς ότι έχω ανάγκη από βοήθεια αλλά γιατί αισθάνομαι κοινωνικό και πολιτικό όν παρόλο που πια κάνω καλή παρέα και με το εαυτό μου και δεν ανησυχώ για την μοναξιά.
Τις περισσότερες φορές αισθάνομαι πολύ καλά με αυτόν και την παρέα του.
Δεν με απασχολεί τόσο αν μου αρέσουν οι άνθρωποι ή αν αρέσω εγώ σε αυτούς .
Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να έχω κοινούς στόχους κοινά ενδιαφέροντα κοινές αγάπες με κάποιους ανθρώπους και το θεωρώ
απαραίτητη προϋπόθεση για την παρέα.
Έχω αποδεχθεί τον εαυτό μου, όχι γιατί πιστεύω πως είμαι τόσο εξαιρετική
αλλά "είμαι αυτό που είμαι"
με τα καλές μου και τις κακές μου πλευρές και δεν αγχώνομαι τόσο πολύ να αλλάξω κάτι όσο το να το κατανοήσω.
Η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει εύκολα.
Είμαι ευχαριστημένη με το σιγύρισμα και μια σχετική τακτοποίηση.
Και ως προς το βαθμό που ο άλλος δεν παραβιάζει κάποια όρια μου το δέχομαι και στους άλλους.
Η πρωτόγνωρη εμπειρία του μπλόγκιγκ μου έδωσε την δυνατότητα
να γνωρίσω και άλλους ανθρώπους και ομάδες, τις σκέψεις τους τον προβληματισμό τους και να νιώσω μεγάλη έκπληξη.
Έχω περάσει από διάφορους χώρους και αναζητήσεις με δασκάλους και μαθητές και γκουρού.
Δεν ψάχνω πια για δασκάλους.
Μαθαίνω οτιδήποτε από οποιαδήποτε όταν μου ταιριάζει.
Δεν θα μπορούσα να αναλάβω την ευθύνη να διδάξω τίποτα σε κανένα. Το θεωρώ μεγάλη δέσμευση και ευθύνη.
Δεν ψάχνομαι με την ιδιότητα της εφήβου γιατί δεν είμαι.
Έχω καταλήξει σε κάποια πράγματα και τα συμπληρώνων ή τα ανανεώνω.
Όχι γιατί νομίζω ότι είναι απόλυτα σωστά αλά γιατί εμένα μου ταιριάζουν και μου δίνουν καλή διάθεση, ζωτικότητα και ευεξία.
Έχω ένα κέντρο σημείο αναφοράς και μέσω αυτού συνδέω και όλα υπόλοιπα.
Έτσι δεν χάνω χρόνο ενέργεια και δεν αμφιταλαντεύομαι πολύ.
Οι ανθρώπινες σχέσεις πέρα από τα λόγια είναι και θέμα χημείας.
Ή ταιριάζει ή δεν ταιριάζει κάτι.
Τόσο απλά!
Συναντώ κάποιους ανθρώπους και με την πρώτη ματιά συνεννοούμαστε καταλαβαινόμαστε ακόμη και χωρίς να μιλήσουμε, ενώ με κάποιους άλλους μιλάς μιλάς μιλάς και είσαι στο ίδιο σημείο σαν να μη είχες μιλήσει ποτέ.
Έτσι λοιπόν δεν παίρνω πολύ στα σοβαρά τι λέει κάποιος αλλά και τι συμβαίνει τι γίνεται και συνήθως λαμβάνει χώρα πίσω από τα λόγια.
Απολαμβάνω αυτό που συμβαίνει και δεν απογοητεύομαι όταν δεν συμβαίνει γιατί σπάνια έχω μεγάλες προσδοκίες για αυτό.
Έχω πάντα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και αυτοπεποίθεση.
Κάνω το καλύτερο που μπορώ αποφεύγοντας τα σαδομαζοχιστικά συναισθήματα.
Αυτό πιστεύω πως χρειάζεται και μια ομάδα και μια παρέα, αλλά και οποιαδήποτε σχέση για να διατηρηθεί και να εξελίσσεται.
Ένα κοινό στόχο και σημείο αναφοράς, τις ίδιες αξίες και παρόμοιες ανάγκες.
Αν δεν υπάρχει ή αν δεν βρεθεί εγκαίρως ο άνθρωπος ή η ομάδα είναι μια χαμένη βάρκα και αν δεν συνδέεται με τα υπόλοιπα γίνεται πολύ συμπαγής και μονόπλευρος.
Ήταν μια ενδιαφέρουσα χρονιά και καινούργια εμπειρία αυτό το ταξίδι.
Η συνέχεια θα δείξει και τι μάθαμε τι κατανοήσαμε όλοι μας!
Καλή συνέχεια με αυτογνωστική διάθεση!
Καλησπέρα σε όλους!
Βρίσκω την ανάρτηση εξαιρετική!
Πολύ αυθεντική, αληθινή και ειλικρινή.
Το γεγονός ότι είναι γραμμένη από μία γυναίκα και έναν άνδρα, ακόμα και αν είναι ξεχωριστές οι απόψεις τους, είναι ελπιδοφόρο και για μένα αποτελεί φάρο στην τρικυμία της σημερινής εποχής.
Συμφωνώ και με τις δύο πλευρές και τις βρίσκω όχι μόνο συμπληρωματικές αλλά και συνεργάσιμες.
Πιστεύω ότι μόνο ο συνδιασμός/ το πάντρεμα της αρσενικής και της θηλυκής αρχής μπορούν να δώσουν νέα πνοή/ζωή στα πράγματα.
Αυτό και μόνο δείχνει την παρουσία του Οδυσσέα στη ζωή όλων μας και το πόσο πολύτιμη και σημαντική είναι η Πηνελόπη, που οι άνθρωποι (ανεξάρτητα από το φύλο μας) την ξεχνάμε πολύ συχνά.
Ελπίζω και εύχομαι η προσπάθεια που ξεκίνησε από την ομάδα=παρέα να συνεχίσει δημιουργικά.
Ισως αυτό που καλούμαστε να μάθουμε σήμερα είναι ότι στην νέα εποχή του Υδροχόου η ομάδα γίνεται παρέα και η παρέα γίνεται ομάδα.
Αν θα καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε θα φανεί στην πορεία, αν δεν το καταφέρουμε, τουλάχιστον κάναμε μία αρχή, ειλικρινή και με πρόθεση. Ολοι πήραμε και δώσαμε πράγματα, στο χρονικό διάστημα που μας αναλογεί, και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε.
Να ευχηθώ καλή συνέχεια του αυτογνωστικού ταξιδιού!
Δεν υπάρχουν λάθη στο ταξίδι αυτό, παρά μόνο αν δεν τ΄ αναγνωρίζουμε.
Έτσι μαθαίνουμε όλοι.
Στο βαθμό επίσης που μπορούμε να βαδίζουμε μόνοι, στον ίδιο βαθμό μπορούμε να βαδίζουμε κι αντάμα.
Όρτσα τα πανιά των αξιών,
κόντρα στο Δεληβοριά των πειρασμών
κι ας είναι τ΄ αμπάρια γεμάτα,
παναθεμά τα, άγρια θεριά!
Το σχόλειο της "Αστρέα" με καλύπτει και μένα στο μεγαλύτρό του μέρος. Προσθέτω όμως και τα παρακάτω
Ζούμε σε μια μεγαλούπολη. Συναντούμε καθημερινά πολλούς ανθρώπους στην εργασία μας, σε συλλόγους, σε φιλικές συγκεντρώσεις, σε κοινωνικές εκδηλώσεις, σε συγγενικές επισκέψεις,, σε διαλέξεις διαφόρων θεμάτων, σε βόλτες στην παραλία και σε ένα σωρό άλλες εκδηλώσεις. Κι όλα αυτά για πολλά χρόνια.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ, πόσους ανθρώπους γνωρίσαμε μ΄΄εσα σ' αυτά, που να μπορούμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας, να ταιριαζουν οι ιδεολογίες μας, να μπορούμε να κάνουμε δυό κουβέντες σοβαρές, σωστές,να ανταλλάξουμε γνώμες, να αναλύσουμε κάπποιο κονωνικό θέμα, να ανοίξουμε την καρδια μας σε προσωπικά μας θέματα και να ακούσουμε με αγάπη και κατανήση τα προβλήματα του άλλου; Να συζητήσουμε και όχι να κουτσομπολέψουμε,να κρίνουμεκαι να κατακρίνουμε;
Κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή μου, διαπιστώνω ότι γνώρισα δύο τέτοιους ανθρώπους, φίλους, που αν και ζουν μακριά μου και οι συναντήσεις μας είναι σπάνιες, τους θεωρώ αδελφές ψυχές, που μπορώ να κάνω μαζί τους κάθε είδους συζήτηση (και από το τηλέφωνο) να τους ακούσω και να μ' ακούσουν με αγάπη, κατανόηση και να συζητήσουμε προσωπικά, υπαρξιακά κι ένα σωρό άλλα θέματα. Είναι μακριά μου και τους νιώθω δίπλα μου.
΄Ενα διάστημα στη ζωή μου βρέθηκα και σε αένα " Κέντρο Σπουδών" απ' όπου πήρα πολλά, πάνω σε υπαρξιακά θέματα, τα οποία προσπαθώ να εφαρμόζω στην καθημερινή μου ζωή. Τέλειωσε όμως κι αυτό.
Και να τώρα, πριν ένα χρόνο,φύτρωσε ένας σπόρος, που τον ζεσταίναμε, όπως φαίνεται 3-4 άτομα, Κι έγινε ένα φυτό με πολλά βλαστάρια-άτομα που απετέλεσαν την Ομάδα-παρέά του μπλόγκ μας. Και η ομάδα αυτή όλο και μεγαλώνει. Την θεωρώ σαν ένα θείο δώρο, που πρέπει να το προστατέψουμε, να το φροντίσουμε, γιατί είναι πολύτιμο. Είναι στο χέρι μας να το αξιοποιήσουμε, να το μεγαλώσουμε, να δώ΄σουμε στην ομάδα αυτή και θα λάβουμε. Κάθε εβδομάδα περιμένω με αγωνια και γλυκειά προσμονή να βρεθώ με την " Ομάδα-παρέα" μας και να κάνουμε τις ωραίες συζητήσεις μας. Γεμίζει η ψυχή μου. Νομίζω ότι διαθέτω τον εαυτό μου σε κάτι χρήσιμο, ωφέλημο, που με γεμίζει εσωτερικά. Δεν έχω όμως το χά΄ρισμα να γράφω όπως ταάλλα μέλη, δεν μπορώ να διατυπώσω στο χαρτί όλα όσα υπάρχουν μέσα μου, καιυπάρχουν πολλά. Αλλά θα γράφω όμως, θα ανοίγω την καρδιά μου, γιατί ξέρω ότι η ομάδα έχει κατανόηση, θετική σκέψη.
΄Ισως ακόμη να μην έχουμε ανοιχτεί μεταξύ μας, αλλά πιστεύω ότι σιγά σιγάθα γίνει κι αυτό. Η " Ομάδα-παρέα" αυτή είναι πολύτιμη, έχει αξίες και ψάχνει το καλό, την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ. Δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, αλλά μετράει η προσπάθεια, η θέλησηκαι η Αγάπη γι αυτό που κάνουμε.
Μια Κινέζικη παροιμία λέει: Μη φοβάσαι όταν πας σιγά. Να φοβάσαι όταν στέκεσαι.
Ευχαριστω οσους κατεθεσαν και εκ των προτερων οσους πιθανον καταθεσουν την αποψη τους.Μια αναφορα θα κανω και τιποτα αλλο.
Την βοηθεια που ανεφερα,ας την θεωρησουμε και σαν ξεκλειδωματα μπλοκαρισμενων ενεργειων,οι οποιες πολλες φορες μπορει να μας δημιουργουν συναισθηματικο και νοητικο μπερδεμα.
Μεσα σε μια ομαδα εχεις περισσοτερες πιθανοτητες να πετυχεις αυτο το ξεκλειδωμα.
Και κατι ακομα.Την διαφορα μεταξυ ομαδας και παρεας την κανουν οι δυνατοι η αδυνατοι δεσμοι και κατα ποσον υψηλες ειναι οι απαιτησεις που εχουμε απο αυτην.
Οι δεσμοι μας ειναι σταθεροι η ευθραυστοι?Οι απαιτησεις μας,χαμηλες η υψηλες?Το μελλον του καθενος στην ομαδα-παρεα,πιθανον να εξαρταται απο την απαντηση.
Μπορει να κανω και λαθος αλλα την παρεα την συνδεω με μουχαμπετι και χαβαλε,ενω την ομαδα με αγωνα να πετυχω κατι.To αγωνιστικο επιθετικο στιχακι του stayrosn με καλυπτει.
Καλημερα.
Αιρετικος
Δεν υπάρχουν λάθη σε αυτή την διαδρομή!
Υπάρχουν μόνο αυτοί που στέκονται και ξεμένουν, απομένουν κάπου και αυτοί που προχωρούν ακόμη και σιγά!
Όσο πιο καλή παρέα κάνει κανείς με τον εαυτό του
τόσο πιο καλή παρέα μπορεί να κάνει και με τους άλλους
και γίνεται συνεργάσιμος,
δημιουργικός,
χωρίς να είναι υποχωρητικός και παθητικός.
Οι άνθρωποι όταν έχουν κοινά ενδιαφέροντα κάνουν μια παρέα.
Όταν έχουν ένα κοινό στόχο αποτελούν μια ομάδα.
Στην πορεία αποδεικνύονται και αλλάζουν πολλά ...
Ο ανθρωπος που δεν έχει κέντρο βάρους
και δεν στερεώνει το σημείο της αντίληψης του σταδιακά,είναι φτερό στον άνεμο και δημιουργεί πάντα πρόβλημα
και στην παρέα και στην ομάδα.
Βήμα το βήμα, από λιμάνι σε λιμάνι σταθμό σε σταθμό,όπως αναφέρει ο εκλεκτός μας φίλος ο Σταυραετός, να σταθεροποιείται η επίγνωση χωρίς να γίνεται δύσκαμπτη και μονόπλευρη.
Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή των προσωπικών δασκάλων, ναγουάλ και απομονωμένων ομάδων καστών.
Η ανθρωπότητα έχει ενηλικιωθεί και ο καθένας χρειάζεται να αναλάβει τις ευθύνες του σε προσωπικό επίπεδο και συνεργαζόμενος σε συλλογικό.
Οι πολεμιστές δεν είναι εκτός κοινωνικών και πολικών προβλημάτων αλλά συμμετέχουν στο "κοινωνικό γίγνεσθαι" με τις γνώσεις και τις δυνάμεις που διαθέτουν, παράλληλα με την αυτογνωστική τους ενασχόληση.
Οι ανταγωνισμοί οι εγωκεντρισμοί, η γκρίνια και η στείρα κριτική
υποσκάπτουν και διαλύνουν και τις παρέες και τις ομάδες.
Όταν τα σημεία αντίληψης και λογικής δεν είναι πολύ συναφή,
δαπανάται πολύ ενέργεια και χρόνος σε επουσιώδη.
Αυτό που ενώνει τους ανθρώπους είναι οι ανάγκες και αυτό που τους δίνει φτερά είναι
... οι ίδιες αξίες!
Καλή συνέχεια και δύναμη σε πορείες τόσων δύσβατων μονοπατιών!
Στο βαθμό επίσης που μπορούμε να βαδίζουμε μόνοι, στον ίδιο βαθμό μπορούμε να βαδίζουμε κι αντάμα
Έτσι μαθαίνουμε όλοι!!!
Καλησπέρα σε όλους και από μένα!
Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα περισσότερο από αυτά που ήδη έχουν ειπωθεί. Βρίσκω το κείμενο πολύ αυθεντικό και ειλικρινές. Πιστεύω ότι αυτό τα λέει όλα.
Θα σταθώ όμως σε ένα μόνο σημείο όπου ο Αιρετικός αναφέρει στο κείμενό του:
"Ολοι ομως στην πραγματικοτητα θελουμε το ιδιο πραγμα.ΒΟΗΘΕΙΑ. Υποσυνειδητα ξερουμε οτι πολλα πραγματα, ειναι αδυνατον να τα καταφερουμε μονοι μας, οποτε θελουμε συμπαρασταση και απο καποιον αλλον."
Καταλαβαίνω αυτή την κραυγή βοήθειας, ως την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να αντικαταστίσει το υποκειμενικό με το αντικειμενικό, την ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα. Συζητάμε και συγκρίνουμε, προσπαθούμε να γνωρίσουμε ανθρώπους και απόψεις που μπορεί να διευρύνουν την αντίληψη που έχουμε για το γύρω κόσμο, προκειμένου να προσεγγίσουμε την αντικειμενική πραγματικότητα (αν υπάρχει).
Η προσπάθεια να γνωρίσουμε πως "πραγματικά" είναι ο κόσμος θα μας βάλει σε ένα μονοπάτι που καταλήγει σε μια μεγάλη επτασφράγιστη πόρτα. Είναι η πόρτα που θα οδηγήσει μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά όχι έτσι όπως τον φανταζόμαστε ή τον φάντάζονται άλλοι. Είναι ο εαυτός μας έτσι όπως ακριβώς είναι.
Η πόρτα της αυτογνωσίας είναι επτασφράγιστη και θα χρειαστούμε τα κλειδιά για να την ανοίξουμε. Μια αρμονική συζήτηση σε μια παρέα=ομάδα (βλ. Barbarella) είναι ένα από αυτά τα κλειδιά. Ένα άλλο είναι σίγουρα η αυτοπαρατήρηση και η αναδρομή (βλ. Αυτογνωσία-Αυτοπαρατήρηση-Παρατηρητής-Παρατηρούμενος by Κυβέλη). Όσο για τα άλλα ελπίζω να τα βρούμε μαζί...
Αισθάνομαι ότι οφείλω να ευχαριστώ προσωπικά όλους εσάς που έκαναν δυνατή αυτή την πορεία για μένα, ελπίζοντας ότι θα συνεχίσει και στο μέλλον...
Καλημέρα σε όλη την παρέα και τους εκλεκτούς υπομονετικούς φίλους και δεξιοτέχνες της διαλεκτικής και του τόξου ….Όπως ακριβώς τα λέτε…μας γνωρίζετε.
Ας ακολουθήσω το παράδειγμα της Αστραίας και ας αυτοπροσδιοριστώ.
Δεν μπορώ να στέκομαι θέλω να προχωρώ σύμφωνη με τις αξίες μου ξέροντας που βρίσκομαι και που θέλω να πάω.
Κάποτε αποφάσισα ¨μέσα σε όλα¨ με μέτρο, με ισορροπία, με επιλογή, χωρίς να ξεχνιέμαι και έχω έντονη την αίσθηση ότι ανήκω και συνδέομαι και αλληλεπιδρώ σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο .
Έχω ευθύνη γι αυτό.
Με ενδιαφέρει να έχω άποψη και γνώμη για το τι γίνεται γύρω μου, τι δρομολογείται από ποιους και πως κατευθύνεται .
Με ενδιέφερε να ψάξω αν η γρίππη των χοίρων ήταν στημένη ιστορία και πως ο συγκεκριμένος ιός ταίριαζε ακριβώς με ένα συγκεκριμένο φάρμακο και εμφανίστηκε την στιγμή που η μετοχή της φαρμακευτικής ¨φούνταρε¨.
Με ενδιαφέρει που τελικά η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν λειτουργεί θετικά για τις χώρες όπως η Ελλάδα, που δεν κράτησαν την Εθνική τους ταυτότητα και δεν προάσπισαν τις ιδιαιτερότητες της οικονομίας τους και το Εθνικό τους νόμισμα και αυτό φάνηκε και στην κρίση και στις εκλογές. Με ενδιαφέρει και ας έχω επιλέξει να μην είμαι κομματοποιημένη .
Με ενδιαφέρει που υιοθετούμε αμερικάνικα οικονομικά μοντέλα και η στήριξη των κερδοφόρων τραπεζών μας δεν πέρασε στις επιχειρήσεις και το ξέρω αυτό στην πράξη γιατί άσχετα με το τι λέγεται στις κατευθυνόμενες ειδήσεις, κάθε μέρα κλείνουν εργοστάσια και σφραγίζονται επιταγές .
Με ενδιαφέρει να ενημερώνομαι και να ψάχνω να αναλύω και να συνδέω πληροφορίες να έχω μορφώσει γνώμη για το γιατί και ποιους εξυπηρετούν όλα αυτά .
Με επηρεάζουν όλα αυτά, ζω εδώ, επέλεξα να είμαι μέσα στο σύστημα για να μπορώ να επηρεάσω και να αλλάξω έστω το ελάχιστο και αμελητέο, όχι εκτός εθελοτυφλώντας στο μικρόκοσμο του εαυτού μου και πέντε φίλων να ψυχαναλυόμαστε ατέρμονα και να νομίζουμε ότι δεν μας αφορά η πολιτική και η κοινωνία. Η αυτογνωστική ενασχόληση στοχεύει όχι μόνο την προσωπική μας εξέλιξη αλλά και την προσφορά στο σύνολο.
Η ψυχολογία είναι η προτίμηση μου ως μελέτη ανθρώπινης φύσης κινήτρων και προσωπικοτήτων και αυτόματη διεργασία ανάλυσης και σύνθεσης.
Η τρέλα και το γέλιο, επιλεκτική αθωότητα και αφέλεια που δεν θέλω να χάσω επειδή μεγάλωσα… ας σκέφτομαι και ανάποδα για να έχω όλη την εικόνα ….και να ξέρω που βρίσκομαι εγώ και οι άλλοι και ποια τα κίνητρα και η πρόθεση.
Ως κέντρο αναφοράς μέσα από πολλές φιλοσοφίες διάλεξα αυτήν την οποία θεώρω αυθεντική, πλήρης και την βάση και αρχή των υπολοίπων και προσπαθώ να τις συνδέω και να κρατάω ότι μου ταιριάζει.
Με ενδιαφέρουν όλα τα παραπάνω περισσότερο από το μουχαμπέτι και το χαβαλέ….δεν έχω τόσο χρόνο. Με ενδιαφέρει η διαλεκτική και διαλογιστική επικοινωνία για να διευρύνω την οπτική μου.
Δομημένες και συγκροτημένες προσωπικότητες μπορούν και επιδιώκουν να συνδιαλέγονται και να συνεργάζονται σε ένα συλλογικό εμείς με κοινούς στόχους και αξίες, δεν νιώθουν ανασφαλής και απειλούμενες για να εκφράζουν ανταγωνισμούς και γκρίνιες, ξέρουν που βρίσκονται.
Είναι πιο δυνατό ένα εμείς και ευτυχώς δεν κυκλοφορούν μόνο αρπακτικά χρειάζεται όμως και προστασία και κρίση και διάκριση.
Φωτεινά φιλιά που μου χάρισε η μαγική πανσέληνος στον Όλυμπο να
σας τα μοιράσω…
Αρτεμις με την ποιητικη σου γραφη.
Αν ξερουμε οτι ολο το σκηνικο ειναι στημενο, εχουμε κανει κατι,η τουλαχιστον προσπαθουμε,να προσαρμοστουμε και να λειτουργουμε ικανοποιητικα σε ενα τετοιο περιβαλλον?Αν η απαντηση ειναι ναι, δεν θα επρεπε να υπαρχει και μια σταση ανοχης,αποσπασης για ολα τα συμβαινοντα?
Οσο για το αμερικανικο οικονομικο μοντελο που ακολουθησε ο κοσμος μεχρι σημερα,μην απορεις αν παραδωσει την θεση του σε ενα αλλο μοντελο του τυπου.....Ειμασταν εχθροι μεχρι τωρα, αλλα απο εδω και περα θελω να τα ξαναβρουμε.Αν πετυχει,που θα πετυχει καποια στιγμη,θα το ακολουθησει και ο υπολοιπος κοσμος.
Να μην ξεχναμε μπαινουν βασεις για την εποχη του Υδροχοου.
Στα υπολοιπα ψιλοσυμφωνουμε και δεχομαστε ευχαριστα τα ολυμπισια φιλια σου.
Αιρετικος
Διαβάζοντας τα σχόλια προσεκτικά έχω μια αίσθηση για ένα θέμα που βγαίνει και είναι κομβικό θέμα στην πορεία της αυτογνωσίας... το θέμα της "εκπλήρωσης".
Υποθέτω - και νομίζω μπορώ να πω με ασφάλεια υποθέτουμε - πολλές φορές, ότι υπάρχει εκείνη η μαγική στιγμή σε ένα μελλοντικό χρόνο όπου θα έχουμε γίνει καλύτεροι άνθρωποι, θα έχουμε φωτιστεί, θα αναγνωρίσουν οι άλλοι το μεγαλείο μας - ίσως οι λεπτομέρειες να διαφέρουν για τον καθένα. Αλήθεια, η αναρώτηση μου είναι "υπάρχει η στιγμή της εκπλήρωσης;"
Αλλάζοντας θέμα και ξαναγυρνώντας στο αρχικό - αν προσπαθήσω να κάνω μια καταγραφή των όσων μου συνέβησαν εσωτερικά στη διάρκεια της ομάδας θα είχα καταγεγραμμένα τα παρακάτω ως σημαντικότερα:
1. Κατανόηση και υπομονή στον εκνευρισμό.
2. Αναγνώριση του γεγονότος ότι το να βλέπω μια όψη των πραγμάτων, δε σημαίνει ότι βλέπω τα πράγματα. Συχνά γεμίζω τα κενά μεταξύ υποκειμενικότητας και αντικειμενικότητας με υποθέσεις.
3. Αναγνώριση του ότι μερικές φορές η σιωπή μπορεί να είναι πολυτιμότερη και ουσιαστικότερη από τα λόγια (ειδικά τα βιαστικά τέτοια).
4. Αναγνώριση της ανταγωνιστικής φύσης του μυαλού μου.
5. Αναγνώριση της επιθυμίας για διεκδίκηση της προσωπικής δύναμης χωρίς την ανάγκη "εκπροσώπησης της φωνής μου" μέσα από ένα άκαιρο "εμείς".
Το τελευταίο μου δίνει λαβή για να πω ότι συναισθάνομαι τα όσα λέει η Κυβέλη τα οποία μου πηγαίνουν γάντι και τα βρίσκω λόγια καρδιάς. Ας μην υποτιμάμε τις αργές ταχύτητες. Το "εμείς" για να φτιαχτεί - ειδικά με τη φόρμουλα της "ανοιχτής" ομάδας - θέλει χρόνο.
Τέλος, να πω σχετικά με την ανάρτηση ότι μου έδωσε την αίσθηση ο Αιρετικός ότι κατανόησε τη διαφορά μεταξύ κρίσης και κριτικής που τον απασχολούσε. Άραγε έχεις την ίδια αίσθηση αιρετικέ; - Για την Άρτεμη να πω ότι ο λόγος της μου βγάζει έναν έντονο ρομαντισμό - φυσικά δε θα ήθελα να είμαι μπροστά αν κάποιος τολμήσει να τον κρίνει (η Άρτεμις έχει και ένα τόξο παρά πόδας)...
Μου άρεσε η διευκρίνιση και η διασάφηση στην επανατοποθέτηση του Αιρετικού για την βοήθεια
και την αλληλεπίδραση της ενέργειας στο ξεμπλοκάρισμα της.
Ίσως η λέξη βοήθεια να μην είναι ακριβώς η κατάλληλη για την σύσταση μιας παρέας ή μιας ομάδας γιατί υποθάλπει την έννοια της ζητιανιάς και την προοπτική του να πάρει κάποιος,να βοηθηθεί γιατί έχει ανάγκη και όχι να δώσει.
Η συνεργασία περικλείει πιο ισότιμους όρους και ένα πάρε δώσε και ένα μοίρασμα κι ανταλλαγή.
Και έτσι "το εμείς" δεν θα παραμένει μακρινό και άκαιρο και "το εγώ" δεν θα είναι συνέχεια και αυτιστικά φτωχό και πεινασμένο, ανεκλήρωτο, επαιτώντας ενέργεια και γκρινιάζοντας.
Αν χρειάζεται κάποιος βοήθεια απευθύνεται σε κάποιο άλλο φορέα ή σε ένα ειδικό για την περίπτωση του προβλήματος και καλό είναι να μη αναμειγνύονται οι ενέργειες όταν ακολουθείται η συγκεκριμένη αγωγή και θεραπεία.
Μιας ομάδα αυτογνωσίας δεν είναι ακριβώς μια ομάδα ψυχοθεραπείας γιατί η αυτογνωσία έχει μια ευρύτερη,πολυδιάστατη έννοια από την ψυχοθεραπεία και παντός είδους θεραπείες και περιλαμβάνει ίσως όλα τα είδη των γνώσεων του τονάλ, καθώς και την
δυνατότητα της αυτοίασης και της αυτοθεραπείας,
οταν οι περιπτώσεις δεν είναι βαριές και πολύ ειδικές.
Αναζητούμε κάποιες αλήθειες για τον εαυτό μας και κατανόηση του κόσμου γύρω μας .
Δεν είμαστε «άρρωστοι» και ίσως είναι καλό να μη νιώθουμε έτσι συνέχεια και εξαρτούμενοι και ψάχνοντας διάφορες "θεραπείες" υποχονδριακά.
Η τεχνική του καρότου και το μαστίγιο, δεν θα την ανακαλύψουν τώρα.
Είναι παλιά και εφαρμόζεται αιώνες.
Ο πολεμιστής είναι αποσπασμένος και αποστασιοπημένος και από τον εαυτό του, όχι μόνο από τον κόσμο και δεν καλύπτει την αδυναμία του
ή την δειλία του πίσω από αυτό.
Αν θα αποσυρθεί θα το κάνει από δύναμη και όχι... όσα δεν φθάνει η αλεπού ...
Η υπερβολική μανιώδης ενασχόληση με τον εαυτό μας, διυλίζοντας τον κώνωπα μας κουράζει και μας εξαντλεί.
Μια καλή χειρωνακτική εργασία, όπως το σκάψιμο του κήπου μας ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα.
Ακόμη και το πλέξιμο και το κέντημα συνίσταται σε κάποιες περιπτώσεις.
Δεν έπλεκε τυχαία ο Σερλομ Χολμς και έβρισκε τον δολοφόνο...
Ψιλοδιαφωνούμε αλλά δεν πειράζει.
Σημασία έχει να μαθαίνουμε όλοι!
Υ.Γ
Με άγγιξε πολύ το σχόλιο της Κυβέλης με την αλήθεια του και την ενοποιητική του διάθεση και προσφορά.
Μόνο μια καθαρή καρδιά και ένας αρμονικός άνθρωπος μπορεί να μιλήσει έτσι!
Το σχόλιο της Μπαρμαρέλα πολύπλευρα βαθυστόχαστο με έβαλε σε σκέψεις!
Βρίσκω το λόγο της Άρτεμις να είναι όχι μόνο ποιητικά ρομαντικός
αλλά και δυνατά ρεαλιστικός.
Σε ένα "εδώ και τώρα" , που δεν είναι μόνο τι συμβαίνει μέσα μας αλλά παράλληλα και τι και πως λαμβάνει χώρα και γύρω μας, και με ενθουσίασε.
Χρειάζονται και τα βέλη των πολεμιστών και των Σταυραετών να πολεμούν στην 7η πύλη αλλιώς επτασφάγιστα παραμένουν τα μυστικά.
Ακόμη και αν δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα θα χρειαστεί "να εφεύρουμε μία" και να συμφωνήσουμε για να ζήσουμε ξύπνιοι και μαζί
από το να κοιμάται ο καθένας στο μικρόκοσμο του.
Όντως αγαπητή Αστραία... Ψιλοδιαφωνούμε αλλά δεν πειράζει - μαθαίνουμε όλοι από αυτό.
Έχω την εντύπωση το ότι το θέμα και οι διαφωνίες είναι πιο βαθιές από ότι φαίνεται και αν δεν υπάρχει η διάθεση να βγουν στο φως δεν μπορεί να προχωρήσει η δουλειά. Θεωρώ ότι προϋπόθεση της αυτογνωσίας (όπως λέει και η Κυβέλη) είναι το άνοιγμα. Ωστόσο αναγνωρίζω ότι υπάρχουν διαφορετικοί ρυθμοί και ταχύτητες...
Ουσιαστικά, το θέμα της εξουσίας με τον Πλούτωνα στον Αιγόκερω και το πως εκφράζεται στον καθένα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ...
Μην ανησυχείς αγαπητέ Ατόφιε!
Οι διάσημοι Υδροχόοι θα έχουν το πάνω χέρι και θα μιλούν σαν Κριοί με ένα «εγώ» ηχηρό τα επόμενα 2000 χρόνια, όπως μιλούσαν οι συνεσταλμένοι και μετριόφρονες Ιχθείς μέχρι τώρα.
Οι Λέοντες θα χρησιμοποιούν το "εμείς", σε παστέλ τόνους σαν Ζυγοί αφού θα είναι στο 7ο και φυσικά θα κυβερνούν οι Σκορπιοί και οι Πλούτωνες μάγοι από τον 10ο... παρασκηνιακά και αόρατα...
με ένα... "εσείς"...
"Η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει εύκολα" είχε πεί ο Θουκυδίδης μεγάλος "ψυχαναλυτής" και ιστοριογράφος πριν 2500 χρόνια!
(Εχω την εντύπωση το ότι το θέμα και οι διαφωνίες είναι πιο βαθιές από ότι φαίνεται και αν δεν υπάρχει η διάθεση να βγουν στο φως δεν μπορεί να προχωρήσει η δουλειά.)
Εκει εξω μπλεκουμε πολλες φορες σε περιεργες ψυχοφθορες καταστασεις, για τον λογο και μονο,οτι επειδη δεν θελουμε αυτες τις διαφωνιες, καταχωνιαζουμε σκεψεις, συναισθηματα και γεγονοτα.Αυτο που δεν καναμε η δεν κανουμε εκει εξω,ας το κανουμε εδω μεσα.Ας αρχισουμε να διαφωνουμε.Ας μαθουμε να παιρνουμε θεσεις οι οποιες μπορει να ειναι διαφορετικες,να μην αρεσουν στους αλλους,αλλα ειναι δικες μας.Στο κατω κατω εμεις δεν προκειται να παθουμε τιποτα.Ο φοβος,η ντροπη και ο εγωισμος θα την πληρωσουν.
Αιρετικος
Αποκλειστικη απαντηση στους ΕΛ_ΖΗΝ.
Διαφωνω οτι η ανθρωποτητα εχει ωριμασει.Πιστευω οτι δεν ειναι ακομη ουτε εφηβη.
Η ωριμοτητα εχει σχεση με το μυαλο.Εμεις ομως λειτουργουμε ακομα με τα ενστικτα,οποτε εχουμε πολυ δρομο ακομη.Μπορει ομως να υπαρχουν καποιοι, οι οποιοι οντως να τα εχουν καταφερει και να προσπαθουν να καθοδηγησουν και τον υπολοιπο κοσμο.Αν βασιστουμε σε μερικες διδασκαλιες οπως θεοσοφια,μαλλον θα τα καταφερουν αλλα πολυ μελλοντικα.
Και κατι ακομα που μου φαινεται οτι το εχω ξαναπει.Οταν ανεβαινεις στην κορυφη παντα υπαρχει ο Ενας.
Παρτε ολες τις δυνατες ομαδες αυτογνωσιας.Παρτε ολες τις ανωνυμες και μη ανα τον κοσμο επιχειρησεις.Παντα στην κορυφη υπαρχει ενας.Αν δεν υπαρχει αυτος,το αποτελεσμα θα ειναι κατι σαν το ελληνικο δημοσιο.
Η μελλοντικη αμιγης ομαδικη συνειδηση που αναφερεται σε διδασκαλιες, αποκλειει αυτον τον εναν?Η απλα αλλαζει ο ρολος του και λειτουργει απο το παρασκηνιο?
Και που το ξερουμε οτι η ανθρωποτητα δεν εχει τους δικους της ναγκουαλ που την καθοδηγουν?
Αιρετικος
Αποκλειστική απάντηση στους
ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ!
Λέμε ....αν μας το επιτρέψετε κιόλας
... να μην πάρουμε μέρος στο παιγνίδι της ΔΙΑΦΩΝΊΑΣ!
...ΓΙΑΤΊ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΆΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΆ ΝΑ ΚΆΝΟΥΜΕ!
Διαφωνείστε μεταξύ σας!
Για τους EL_ZHN
Αυτος ο ειρωνικοεπιθετικος τροπος γραφης νομιζα οτι ηταν καποτε δικο μου προνομιο σε αυτο το μπλοκ.
Ειναι ευχαριστο να ανακαλυπτεις οτι υπαρχουν και αλλοι που τον χρησιμοποιουν.
Η διαφωνια ειναι παιχνιδι μονο αν περιεχει μεσα της την ελεγχομενη τρελλα αγαπητοι μου.
Τα συστηματα που παραμενουν σε τελμα ειναι πιθανον να διαλυθουν για πολλους λογους.Ενας απο αυτους ειναι και η βαρεμαρα λογω ελλειψης διαφωνιων.Οκ και η διαφωνια πολλες φορες τα διαλυει.
Οι δουλειες μας δεν μας εμποδιζουν στο να διαφωνουμε, αν προκειται να αλλαξουμε τους εαυτους μας πρωτα και μετα τον κοσμο.
Αυτα συμβαινουν αν το σημειο συναρμογης δεν λεει να παραμεινει στην θεση του.Και για μενα και για εσας.
Την καλησπερα μου.
Αιρετικος
Δεν υπάρχουν αποκλειστικά προνόμια αγαπητέ μας για κανένα.
Μπορούμε να γίνουμε πολύ χειρότεροι,
να είσαι σίγουρος.
Δεν διεκδικούμε κανένα φωτοστέφανο
αγιοσύνης.
Οι διαφωνίες να είναι επί της ουσίας και να μας ενδιαφέρουν.
Όχι να διαφωνούμε για να διαφωνούμε και νάχαμε να λέγαμε γιατί «ξυπνήσαμε» στραβά και το είδαμε κάπως χωρίς λόγο και αιτία.
Αυτό το παιγνίδι το έχουμε παίξει πολλές φορές και το έχουμε ψιλοβαρεθεί.
Ελπίζουμε να μη σε πειράζει πολύ αν δεν το συνεχίσουμε και σίγουρα γνωρίζεις πως οι ιώσεις και οι γρίππες των χοίρων,των πτηνών και των ανθρώπων είναι πολύ μεταδοτικές και ξεφυτρώνουν σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας αν δεν τα προλάβεις στην ρίζα τους.
Επίσης την καλησπέρα μας!
Καλά βρε Αιρετικέ... Μη δεις ευκαιρία για διαφωνία - αμέσως να την αρπάξεις...! (Παρεμπιπτόντως δεν εννοούμε ακριβώς τα ίδια πράγματα ακόμη κι όταν χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις) :(
Η διαφωνία δεν μπορεί να είναι στο τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα! Ποιος από εμάς έχει φτάσει στο σημείο να μπορεί να μιλήσει αντ'αυτής! Παρατηρήσεις και κρίσεις μπορούν να γίνουν - αλλά πολύ σαφείς και σταθερές θέσεις δε μπορούν να υπάρξουν για κάτι που αφορά το συλλογικό όνειρο... Οπότε η διαφωνία σε μια τέτοια βάση είναι στείρα.
Η διαφωνία για την διαφωνία είναι και ακαιρη και άσκοπη και στείρα...
¨Η ωριμοτητα εχει σχεση με το μυαλο.Εμεις ομως λειτουργουμε ακομα με τα ενστικτα,οποτε εχουμε πολυ δρομο ακομη...¨
Αυτό αποδείχθηκε...
Για μένα η ωριμότητα αφορά στο να διαλέγω τις μάχες μου, να ξέρω εμένα και τον αντίπαλο,να αναγνωρίζω που βρίσκομαι και που ο άλλος....να μην προκαλώ και εμπλεκομαι σε άσκοπες και άκαιρες μάχες ...στις οποίες δεν έχω και τα όπλα να ανταπεξέλθω...
Βγάζω το σπαθί μου μόνο όταν είναι απαραίτητο, μόνο όταν πρόκειται να το χρησιμοποιήσω και ξέρω πως να το χειριστώ...και είμαι έτοιμη να υποστώ τις συνέπειες απο κάποιον που είναι δεξιοτέχνης σε αυτό.
Και αφού εγώ προκαλώ και επιτίθεμαι χωρίς λόγο....να μην εκπλήσομαι αν με αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο και δεν γυρνάνε και το άλλο μάγουλο...
Ειδικά όταν με έχουν αντιμετωπίσει συγκαταβατικά και υπομονετικά στο παρελθόν...και δεν έμαθα...
Όλα έχουν όρια και ο χρόνος πολύτιμος γι αυτούς που έχουν στόχο ...
Γι αυτό Καληνύχτα ....
Tι επιβεβαιωσα την εβδομαδα που μας περασε?Οτι οταν ερθει η ωρα να βαλουμε σε πραξη την θεωρια, τα πραγματα δεν πανε καλα.
Συγκεκριμενα η αρτεμις και η αστραια μεινανε μεταξεταστεες στο μαθημα της επικρισης η δε αστραια και στο μαθημα του καταπιεσμενου θυμου.Οταν μπορουμε να τα δουμε σημαινει οτι το ΕΓΩ εχει κανει στην μπαντα και μπορουμε να κανουμε την αυτοκριτικη μας.
Η συγκαταβατικοτητα,η ανεκτικοτητα και η σοφια των ΕΛ_ΖΗΝ πηγε περιπατο.
Αιτια ηταν η αντιθετη αποψη που ειχα σε ενα σχολιο τους.
Πανω στην εντονη διαφωνια και κριτικη αγαπητοι μου,βλεπεις την ποιοτητα του αλλου αλλα και την δικια σου.
Εστω και αν διαφωνουμε μονο για να διαφωνουμε.
Το τελευταιο ηταν και μια προτροπη
του Κροουλυ προς τους μαθητες του
προκειμενου να αποκτησουν αυτοπεποιθηση και δυναμη.Τεχνικη δηλαδη.Ειναι καλη για ατομα ντρπαλα,κομπλεξικα,ανασφαλη προβληματικα.
Και για να σας προλαβω σαν και ΕΜΕΝΑ δηλαδη.
Και κατι τελευταιο.Ο τροπος γραφης μου ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ειναι ετσι οπως ειναι.
Το θεμα απο την πλευρα μου για αυτη την εβδομαδα εκλεισε.
Καλημερα σας.
Αιρετικος
Σοφές Ελληνικές παροιμίες!
Δουλειά δεν έχει ο διάβολος τσιμπάει τα παιδιά του!
Ο κόσμος καίγεται και κάποιος χτενίζεται και… άλλες!
Το ότι κάποιος συνειδητά εκ προθέσεως σκοπίμως και επειδή βαριέται και έχει πέσει σε τέλμα, προκαλεί διαφωνίες να σκοτώσει τον χρόνο του είναι σίγουρο.
Το ότι κάποιοι άλλοι δεν άντεξαν το βάρος της διαφωνίας δεν είναι και τόσο σίγουρο....σίγουρα.
Το ότι πήγε περίπατο "η σοφία" τους μπορεί να είναι και ευσεβείς πόθοι.
Για την ανεκτικότητα και την συγκαταβατικότητα έχουν δηλώσει ότι δεν ασπάζονται ην χριστιανική αντίληψη των πραγμάτων και μερικούς από μάς βρίσκει κάτι παραπάνω από σύμφωνους αυτή η δήλωση.
Το ότι συνειδητά και αυτοί επιλέξανε τον συγκεκριμένο τρόπο δράσης και έκφρασης,
είναι μια πιθανότητα που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε.
Το ότι κάποιοι εξέφρασαν τον δημιουργικό θυμό τους εκφραστικά
και δεν τον κράτησαν καταπιεσμένο είναι βεβαιότητα.
Το ότι
"Η διαφωνία δεν μπορεί να είναι στο τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα!"και αυτά είναι απόψεις ακούγεται πολύ λογικό και δεν αποτελεί λόγο μανιφέστου αποκλειστικής διαφωνίας τόσο επιδεικτικά κραυγαλέας και ετεροχρονισμένης.
Το ότι μερικοί ίσως να νιώθουν έφηβοι μαζί με την ανθρωπότητα και άλλοι ενήλικες έχει επιπτώσεις και σε ανάλογες επιλογές δράσης και στόχων.
Ποια είναι η διαφορά σεμιναρίου μορφής ψυχοθεραπείας και κοινωνικής ομάδας αυτογνωσίας;
Στην πρώτη υπάρχει ένας ειδικός που οργανώνει το ειδικό σεμινάριο αναλαμβάνει την ευθύνη πληρώνεται για αυτό και όσα να παίρνει είναι λίγα και βοηθάει κάποιους ανθρώπους να βρουν κάποια πράγματα με τον εαυτό τους μιλώντας τους όπως επαγγελματικά σαν σε ασθενείς.
Στην δεύτερη περίπτωση εκτός από την γενική θεματολογία που θα πρέπει να περιλαμβάνει και θέματα ευρύτερου κοινωνικού πολιτικού επιστημονικού και φιλοσοφικού ενδιαφέροντος στο πλαίσιο εξερεύνησης της τομέων της γνώσης, δεν υπάρχει κανένας που αναλαμβάνει αυτό τον ρόλο και το κόστος και ο καθένας αναλαμβάνει τον εαυτό του και τις επιλογές του σαν ενήλικας υγιής σχετικά,τηρώντας τους γενικούς κανόνες δεοντολογικής συμπεριφοράς.
Αν υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα και στόχοι ανάγκες και αξίες συναφή σημεία αντίληψης τα βρίσκουν αλλιώς νάχαμε ναλέγαμε…
Αυτά ξεκαθαρίζουν και στην πορεία ή αλλάζουν
Είδωμε την συνέχεια…
Η μανιώδης ενασχόληση αυτοϊκανοποίησης είναι συνηθισμένη κατάσταση
και διεθνές σπορ και μάλλον υπάρχουν καλύτεροι τρόποι επιβεβαίωσης του εγώ και της προσοχής του... από αυτόν τον τρόπο.
Η ποιότητα δεν συνάδει με αυτές τις τεχνικές προς απόκτηση αυτοπεποίθησης και δυναμης.
Tι επιβεβαιωσα την εβδομαδα που μας περασε?
Ότι η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει εύκολα όσα σεμινάρια ψυχοθεραπείας και να κάνει και όσο Κρόουλι να διαβάσει κανείς και σε όποια ηλικία και να φθάσει!
Η θεωρία παραμένει θεωρία , οι πράξεις δύσκολες και η ιστορία γράφεται από τους μπαλαντέρ!
Μέγας Θουκυκίδης!
Αγαπητη μου αστραια παρολο που ξεπερασς αρκετους σκοπελους,δεν πηρες θεση πχ σττο θεμα κριτικης, η τοποθετηση σου επανω σε ολα τα αλλα θεματα μου αρεσε, ασχετα αν συμφωνω η οχι μαζι σου.
Προσωπικα προτιμω να εχω συμπαικτες με αποψη, απο αλλους οι οποιοι δεν διαφωνουνε ποτε και λενε ναι σε ολα.
Βεβαια δεν ειναι αναγκη να κανουμε και σημαια μας το -διαφωνουμε για να διαφωνουμε-απλα μπορει να συμβαινει και αυτο ποτε-ποτε για να βγαινουμε απο τον ληθαρχο.
Καλα να περασουμε εως την επομενη
εβδομαδα.
Αιρετικος
Δημοσίευση σχολίου