Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
ΑΠΟ ΤΟ Β' ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ
I
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα καί κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
οπού συ μού ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,π’ ολονυχτίς εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο·το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκειά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
ΑΠΟ ΤΟ Β' ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ
I
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα καί κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
οπού συ μού ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,π’ ολονυχτίς εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο·το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκειά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».
Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα,
και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια καί γλυκά, νερά χαριτωμένα,
χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ αναβρύζει κι η ζωή σ' γή, σ' ουρανό, σε κυμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητό 'ναι κι άσπρο,
ακίνητ' όπου κι αν ιδείς, και κάτασπρ' ως τον πάτο,
με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
που 'χ' ευωδίσει τσ' ύπνους της μεσα στον άγριο κρίνο.
- «Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι 'δες;».
- «Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
ουδ' όσο καν η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
γύρου σε κάτι ατάραχο π' ασπρίζει μες στη λίμνη,
μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του!».
ΑΠΟ ΤΟ Γ' ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ
Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα,
και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια καί γλυκά, νερά χαριτωμένα,
χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ αναβρύζει κι η ζωή σ' γή, σ' ουρανό, σε κυμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητό 'ναι κι άσπρο,
ακίνητ' όπου κι αν ιδείς, και κάτασπρ' ως τον πάτο,
με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
που 'χ' ευωδίσει τσ' ύπνους της μεσα στον άγριο κρίνο.
- «Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι 'δες;».
- «Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
ουδ' όσο καν η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
γύρου σε κάτι ατάραχο π' ασπρίζει μες στη λίμνη,
μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του!».
ΑΠΟ ΤΟ Γ' ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ
Αφιερωμένο στους Ελεύθερους Πολιορκημένους
στην μεγάλη ημέρα των Ελλήνων
στην μεγάλη ημέρα των Ελλήνων
και σε όλους τους ανθρώπους που θέλησαν
ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ να είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Αστραία
Αστραία
9 σχόλια:
Χρόνια Πολλά, με ευχές από καρδιάς, για κάθε τι επιθυμητό και ζωογόνο.
Σαν ένα μπλογκ αυτονωσίας και μια ομάδα που προσπαθεί για αυτό δεχόμαστε χρόνια πολλά και ευχαριστούμε προσπαθώντας να γίνουμε πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι... αν και πολιορκημένοι.
Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ελευθερία για τον άνθρωπο αν δεν υπάρχει αυτογνωσία και δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι αν δεν γνωρίσουμε τον εαυτό μας
όσο δύσκολο και να αποδεικνύεται αυτό κάθε φορά που
αντιμετωπίζουμε τους εσωτερικούς και εξωτερικούς μας τυρράνους και γνωρίζουμε και να καταλαβαίνουμε και τους άλλους διατηρώντας λεπτές ισορροπίες και συνεργασίες.
Καλησπέρα στην ομάδα αυτογνωσίας,
καλησπέρα στην καταπληκτική Αστραία που διάλεξε το ποίημα των ποιημάτων από τον ποιητή των ποιητών!
(υποκειμενική η κάθε κρίση στη ποίηση βέβαια)
Οι απανταχού σύγχρονοι ελεύθεροι πολιορκημένοι παίρνουν βαθιές ανάσες από τέτοια ποίηση, που παραμένει τόσο επίκαιρη.
Η σπουδαιότητα του τόπου που φυλάνε είναι πάντα μεγάλη, αφορά ξανά τα μεγαλύτερα συμφέροντα της ανθρωπότητας και πάλι από τη στενότητα και τον ασύντριφτο σιδερένιο κλοιό "θέλει έβγουν οι μεγάλες ουσίες".
Το άλογο της αραπιάς καλά χαλινωμένο, παραμένει δυο αιώνες μετά.
Καλημέρα σε όλους τους Ελεύθερους Ανθρώπους... που γιορτάζουν!
Μας αρέσουν πολύ τα ποιήματα για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους,
οι ηρωικές έξοδοί τους και η κάθε έξοδος... για την ελευθερία!
Οι παρατηρήσεις για την Ελευθερία, την Θέληση και την Αυτογνωσία του ανθρώπου και οι αφιερώσεις σε αυτά θέματα.
Καλό απόγευμα σε όλους
ανώνυμε, stavrosn, EL.ZIN!
Ακολουθώ την συμβουλή μιας καλής μου φίλης και δεν θα μπαλώσω την λογική.
Θα την αφήσω να καταρρεύσει για να ακουστεί ο ήχος.
Όλοι ο έξοδοι από το Μεσολόγγι έως το ΜΑΤΡΙΧ απαιτούν τόλμη αρετή και πολύ κουράγιο.
Με συγκινούν πολύ και η ποίηση τους και τα λόγια τους και ο αφηρημένος πυρήνας των ιστοριών τους.
Απαιτείται ένα αφάνταστο τολμηρό και πειθαρχημένο πνεύμα για να πάρεις το χάπι της αλήθειας και να βρεθείς στην έρημο του πραγματικού.
Η Τρίνιτι λέει αυστηρά στο Νίο και του δείχνει την πόρτα του αυτοκινήτου:
In our way or on the highway.
Το πρώτο είναι πραγματικό γεγονός ιστορικό το δεύτερο είναι αλληγορία ενός μύθου.
Στην πρώτη περίπτωση μπαίνω στην θέση αυτών των ανθρώπων προσπαθώ να νιώσω τα συναισθήματα τις σκέψεις τους,την πείνα που τους αποδεκάτιζε, την Άνοιξη που ερχόταν την προετοιμασία για τον θάνατο, τον αποχαιρετισμό και είμαι εκεί
... συμπάσχω υποκειμενικά ίσως και αρκετά.
Γίνομαι "ένα" μαζί τους.
Στην δεύτερη περίπτωση ο συμβολισμός και η αλληγορία με βοηθούν σε μια πιο αντικειμενική τοποθέτηση και κατανόηση
... για τις εξόδους και τα αδιέξοδα τους.
Η θυσία του Μεσολογγίου που επί 12 ολόκληρους μήνες αντιστάθηκε ηρωικά,, προώθησε το ελληνικό ζήτημα, όσο καμιά άλλη ελληνική νίκη: πλημμύρισε τους άλλους Έλληνες και τους Ευρωπαίους με αισθήματα θαυμασμού για τους άνδρες της φρουράς και τον ηρωικό πληθυσμό του Μεσολογγίου. Πραγματικά σπάνια συναντά κανείς στις σελίδες της ιστορίας παραδείγματα παρόμοιας υπεράνθρωπης ψυχικής αντοχής οι φλόγες του Μεσολογγίου και η συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων λαών και τους ξεσήκωσαν σε μία αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση ψυχικής αντοχής.
Οι φλόγες του Μεσολογγίου και η συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων και τους ξεσήκωσαν σε μια αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.
Από τα μέσα κιόλας Φεβρουαρίου η κατάσταση στο Μεσολόγγι είχε αρχίσει να γίνεται τραγική. Πολλές οικογένειες είχαν αρχίσει να στερούνται εντελώς τα τρόφιμα και αναγκάζονταν να σφάζουν άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια και κατόπιν σκύλους, γάτες, ποντικούς. Αλλά και αυτά έλειψαν. Από τις 16 Μαρτίου άρχισαν να τρώνε αρμυρίκια, πικρά χόρτα που φύτρωναν κοντά στη θάλασσα. Ο υποσιτισμός και οι αρρώστιες εξασθένιζαν τους ρωμαλέους οργανισμούς των ανδρών της φρουράς και προκαλούσαν πολλούς θανάτους. Από τον Απρίλιο όμως τα ολιγάριθμα ελληνικά πλοία με ναύαρχο το Μιαούλη, απέτυχαν σε επανειλημμένες προσπάθειες να διασπάσουν τον αποκλεισμό του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. Στους πολιορκούμενους δεν έμενε άλλη λύση από την έξοδο.
Για τους ασθενείς και πληγωμένους, αποφάσισαν να μεταφερθούν στα πιο οχυρωμένα σπίτια και εκεί να πεθάνουν πολεμώντας. Εκείνοι δέχτηκαν. "Τα παράθυρα να μας αφήσετε ανοιχτά μονάχα, και ώρα σας καλή ! Ο Θεός να μας ανταμώσει στον άλλο κόσμο" είπαν και αποχαιρετίστηκαν πολιορκημένοι, απελπισμένοι πια, πήραν την οριστική απόφαση να επιχειρήσουν έξοδο τη νύχτα της 10ης Απριλίου προς την 11η, Κυριακή των Βαΐων, και ειδοποίησαν σχετικά τους Έλληνες του στρατοπέδου της Δερβέκιστας να προσπαθήσουν να φέρουν αντιπερισπασμό στους Τούρκους. Οι ασθενείς και τραυματισμένοι μεταφέρθηκαν στα πιο οχυρά σπίτια και εκεί να πεθάνουν πολεμώντας.
Το μεσημέρι της 10ης Απριλίου καταρτίστηκε το σχέδιο και το δειλινό άρχισαν όλοι να μαζεύονται στις προσδιορισμένες θέσεις. Κατά τις 6.30 ακούστηκε επάνω στο Ζυγό η ομοβροντία του ελληνικού επικουρικού σώματος, που είχε φθάσει από τη Δερβέστικα. Όταν νύχτωσε οι περισσότεροι της φρουράς είχαν βγει έξω από την πόλη και περίμεναν το σύνθημα του ξεκινήματος.
Το σχέδιό τους όμως προδόθηκε και οι Τουρκοαιγύπτιοι άρχισαν να τους κτυπούν με πυκνά πυρά κανονιών και τουφεκιών. Τελικά οι Έλληνες αποφάσισαν να κινηθούν' όρμησαν οι άνδρες των δύο πρώτων σωμάτων με τα γιαταγάνια και τα σπαθιά τους επάνω στις εχθρικές γραμμές. Καμιά δύναμη δεν ήταν ικανή να αναχαιτήσει το χείμαρρο εκείνο των απελπισμένων. Ο καθένας τους κοίταζε πως να ανατρέψει τα εμπόδια που βρίσκονταν μπροστά του και να περάσει. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε από το τρίτο σώμα των γυναικοπαίδων η φωνή "οπίσω, οπίσω, μωρέ παιδιά!" και αποχωρίστηκαν μερικοί από τα δύο πρώτα σώματα. Η σύγκρουση ήταν φονικότατη. Οι Έλληνες ανατρέπουν όποιον βρουν μπροστά τους και προχωρούν αφήνοντας πίσω πολλούς νεκρούς. Την πορεία τους συνόδευσαν δύο εκρήξεις από την πόλη. Η πρώτη από την έκρηξη των υπονόμων και η άλλη από την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης με τον ηρωικό Χρήστο Καψάλη. Οι Έλληνες είχαν απώλειες και από τους κρυμμένους στα διάφορα υψώματα και τις χαράδρες Αλβανούς. Μολαταύτα αντιμετώπιζαν με σταθερότητα τον αόρατο εχθρό.
Είχε αρχίζει να γλυκοχαράζει η Κυριακή των Βαΐων, όταν η μάχη έπαψε. Εκεί επάνω μόνο, στην κορυφή του Ζυγού, μπόρεσαν να αναπνεύσουν λίγο ελεύθερα. Από τους 3000 στρατιωτικούς που πήραν μέρος στην έξοδο, μόνο 1300 σώθηκαν. οι υπόλοιποι 1700 σκοτώθηκαν στις συμπλοκές της εξόδου. Από τις γυναίκες, 13 μόνο Σουλιώτισσες σώθηκαν και από τα παιδιά τρία ή τέσσερα. Οι απώλειες των Τουρκοαιγυπτίων υπολογίστηκαν σε 5000.
Η Εξοδος προκάλεσε ευνοϊκή επίδραση - παρά τα θύματά της - στην εξέλιξη του ελληνικού απελευθερωτικού πολέμου. Στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Γερμανία, στην Αγγλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σημειώθηκαν αξιοσημείωτες εκδηλώσεις συμπάθειας και φιλελληνισμού: διαδηλώσεις εναντίον των Ευρωπαίων ηγεμόνων που είχαν εγκαταλείψει τους επαναστάτες, διακηρύξεις και εκκλήσεις για ενεργότερη συμμετοχή στα βάρη του πολέμου, ποιήματα, θεατρικά έργα, άρθρα και λόγοι, έρανοι και διπλωματικές ενέργειες.
Ο εθνικός μας ποιητής ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ , εμπνεύστηκε το κορυφαίο έργο της ποίησης του, τους «Ελευθέρους Πολιορκημένους», από τον αγώνα των εγκλωβισμένων στο Μεσολόγγι και την ηρωική τους έξοδο, παρουσιάζοντας τους αγωνιστές να φτάνουν στο επίπεδο της αγιοποίησης μέσα από το διαρκή αγώνα για την ελευθερία και τη διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους. Πολύ χαρακτηριστικά αφήνει να διαφανεί ένα ανυπέρβλητο εθνικό και ανθρωπιστικό μήνυμα από τη θυσία των μαρτύρων της Εξόδου: η προσήλωση στο χρέος της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας είναι αυτή που καταξιώνει τον άνθρωπο ως ανώτερη ύπαρξη επιβεβαιώνοντας το ηθικό του βάθος και τη δυνατότητα για την προσέγγιση της αυτοσυνειδησίας.
Οι μύθοι και οι συμβολισμοί τους, έχουν μια άλλη ανοχή, σφαιρικότητα και αντικειμενικότητα που δεν μπορούν να την έχουν τα πραγματικά γεγονότα.
Μπορούμε να δεχθούμε σαν μια αλληγορία την ιστορία του Δία
να επισκέπτεται τις γυναίκες των θνητών και γεννά μαζί τους ήρωες και ημίθεους,
που συμβολίζει τις πνευματικές συλλήψεις του νου του ανθρώπου και την γέννηση νέων ιδεών,
αλλά θα ήταν απαράδεκτο να το δεχτούμε σαν φυσικό γεγονός,
να το πιστέψουμε και ακόμη χειρότερο να αρχίσουμε να το προσκυνούμε
... σαν απόλυτη αλήθεια.
Ο πολεμιστής και φυσικά ένας αυτογνώστης, ανασκοπεί όχι μόνο την ζωή του και τα αξιοσημείώτα γεγονότα της ζωής του,
που τον συνέδεσαν με το πνεύμα αλλά και ζωές σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος και αξιοσημείωτους σταθμούς της ιστορίας του κόσμου.
Μπαίνει στα γεγονότα γίνεται "ένα" με αυτά, μετακινεί το σημείο της αντίληψης του... εκεί,
και μοιράζεται την εμπειρία και την εξέλιξη της συνείδησης.
Η ενασχόληση του πολεμιστή με τον εαυτό του δεν γίνεται με εγωκεντρικό τρόπο, αλλά με σύνδεση,ανάλυση και σύνθεση όλων των παραγόντων που συμμετέχουν ατομικά και συλλογικά.
Η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου είναι ένας τέτοιος σταθμός και αξίζει να μελετηθεί προσεχτικά!
"Η Τρίνιτι λέει αυστηρά στο Νίο και του δείχνει την πόρτα του αυτοκινήτου:
In our way or on the highway."
Και ο Νίο... αποφασίζει να δεχτεί τους όρους της και είναι γοητευμένος με τον τρόπο της και πολύ ερωτευμένος μαζί της.
Έτσι μένει... στο αυτοκίνητο και μαζί σχεδιάζουν την απελευθέρωση από τις μηχανές.
Καλημέρα
στους ηρωικούς Μεσολογγίτες,
στους ανασκοπούντες την ιστορία και... στην αυστηρή Τρίνιτι!
Ο άνθρωπος για να κατανοεί την σύνδεση των γεγονότων
και την δική του στιγμιαία ύπαρξη σαν συνέχεια προηγούμενων στιγμών, χρειάζεται να μελετάει και να γνωρίζει το παρελθόν την ιστορία τόσο την δική του όσο και
της πατρίδας του και της ανθρωπότητας ολόκληρης.
Δεν υπάρχει βέβαια πλήρη αντικειμενικότητα
ιδίως σε μερικά επίμαχα σημεία που γράφονται πάντα από τους ισχυρούς,
αλλά με ένα μεγάλο ποσοστό αντικειμενικότητας σε ένα υποκειμενικό κόσμο μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι...
Η ιστορία είναι μεγάλο μάθημα και γνώση!
Καλησπέρα!
Χρόνια πολλά... Αστραία
.....με τις Ηρωικές Εξόδους σου
και σε όλους... όσους γιορτάζουν
την Ελευθερία,
έστω... και καθυστερημένα!
Και να είσαι έτσι πάντα
...Ελεύθερη και...Ωραία!
Μ.....
Eυχαριστώ!
Έστω και... καθυστερημένα
εκ μέρους όλων όσων γιορτάζουν την Ελευθερία και αισθάνονται
λίγο
... Ελεύθεροι Πολιορκημένοι!
Αστραία
Δημοσίευση σχολίου