Επανέρχομαι σε παλιότερη ανάρτηση.
Στο γνωστό μας MATRIX.
Η παρουσία ενός προσώπου, είναι συνεχής.
Του Σμιθ.
Όμως ποιος είναι πραγματικά ο Σμιθ;
Σε μια πρώτη ανάγνωση της ταινίας, είναι ο πράκτορας για την επιβολή της θέλησης των μηχανών πάνω στους ανθρώπους.
Χωρίς αυτόν, η εξουσία των μηχανών θα υπήρχε;
Δανείζομαι τις ιδέες κάποιου φίλου, και επιχειρώ να δω τους συμβολισμούς σε διαφορετικά επίπεδα.
1. Εξωτερικά, σε πολιτικό επίπεδο, η ταινία αναφέρεται στο πώς ασκείται – επιβάλλεται η εξουσία.
Δείχνει την συνεχή σύγκρουση ανάμεσα στην εξουσία και σε αυτούς που αρνούνται την υπόστασή της.
Ο Σμιθ, είναι η βασική δομή της εξουσίας, στην πραγματικότητα χωρίς όνομα, αφού το όνομά του είναι τόσο συνηθισμένο.
Εμφανίζεται άφθαρτος. Όταν σκοτώνεται ένας Σμιθ, αυτόματα τη θέση του παίρνει ένας άλλος πανομοιότυπος.
Γνωρίζει όλες τις τεχνικές, και είναι ταχύτατος.
Απόλυτα επικεντρωμένος σε αυτό που πρέπει να κάνει..
Φροντίζει ώστε το σύστημα, διατηρώντας τις δυνάμεις του, να μείνει αλώβητο.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ.
(Θα είναι κουραστικό αν αναφέρω εδώ ενδεικτικά τον ρόλο των ΜΜΕ, το πώς έχει διαμορφωθεί η εκπαίδευση ώστε τα παιδιά να μην αποκτούν κριτική ικανότητα, πώς καλλιεργείται συστηματικά ο φόβος, πώς μας καλλιεργούν τους διαχωρισμούς και τις διαμάχες κλπ….;;;;.)
2. Τι είναι το MATRIX μέσα μας;
Ποιος είναι εδώ ο Σμιθ;
Είναι αυτός που πρέπει να εξοντώσουμε για να φτάσουμε στον Αρχιτέκτονα (την ψυχή;).
Ποια εξουσία μας επιβάλει;
Είναι ο Σμιθ μήπως πάντα μια διαφορετική έκφραση της κατώτερης προσωπικότητάς μας, πχ. ο ζητιάνος που μεταμορφώνεται σε Σμιθ;
Είναι οι εγωισμοί μας, ο φθόνος μας, η ανάγκη μας να συσσωρεύουμε χρήματα, οι φόβοι μας, οι ανασφάλειές μας, η τοποθέτηση του εαυτού μας στο κέντρο, η έπαρσή μας, οι ιδιοκτησίες μας, ο διαχωρισμός του εαυτού μας από τους άλλους, η επιθετικότητά μας, η δειλία μας, η νωθρότητά μας…:
Είναι αυτά που μας εμποδίζουν στην εξέλιξή μας;
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ
Είναι αξιοπρόσεκτος ο τρόπος που ο Νίο νικά τον Σμιθ.
Όχι με τις τεχνικές της δράσης.
Χρειάστηκε να πάψει να δρα. (σταμάτημα του χρόνου).
Η τεχνική του ήταν η ενσωμάτωση του φωτεινού στοιχείου στη δομή του πράκτορα.
Όταν τη φώτισε από μέσα αυτή διασπάστηκε.!!!
ΠΩΣ ΦΩΤΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ;
Ο Ηρακλής ξεκινώντας για τους άθλους του, άφησε τα όπλα που του δώρισαν.
Μέχρι να μάθει να τα χρησιμοποιεί.
Πήρε μαζί του το μοναδικό όπλο που ήταν δικό του.
Το ρόπαλο.
Την ελπίδα;
Στο γνωστό μας MATRIX.
Η παρουσία ενός προσώπου, είναι συνεχής.
Του Σμιθ.
Όμως ποιος είναι πραγματικά ο Σμιθ;
Σε μια πρώτη ανάγνωση της ταινίας, είναι ο πράκτορας για την επιβολή της θέλησης των μηχανών πάνω στους ανθρώπους.
Χωρίς αυτόν, η εξουσία των μηχανών θα υπήρχε;
Δανείζομαι τις ιδέες κάποιου φίλου, και επιχειρώ να δω τους συμβολισμούς σε διαφορετικά επίπεδα.
1. Εξωτερικά, σε πολιτικό επίπεδο, η ταινία αναφέρεται στο πώς ασκείται – επιβάλλεται η εξουσία.
Δείχνει την συνεχή σύγκρουση ανάμεσα στην εξουσία και σε αυτούς που αρνούνται την υπόστασή της.
Ο Σμιθ, είναι η βασική δομή της εξουσίας, στην πραγματικότητα χωρίς όνομα, αφού το όνομά του είναι τόσο συνηθισμένο.
Εμφανίζεται άφθαρτος. Όταν σκοτώνεται ένας Σμιθ, αυτόματα τη θέση του παίρνει ένας άλλος πανομοιότυπος.
Γνωρίζει όλες τις τεχνικές, και είναι ταχύτατος.
Απόλυτα επικεντρωμένος σε αυτό που πρέπει να κάνει..
Φροντίζει ώστε το σύστημα, διατηρώντας τις δυνάμεις του, να μείνει αλώβητο.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ.
(Θα είναι κουραστικό αν αναφέρω εδώ ενδεικτικά τον ρόλο των ΜΜΕ, το πώς έχει διαμορφωθεί η εκπαίδευση ώστε τα παιδιά να μην αποκτούν κριτική ικανότητα, πώς καλλιεργείται συστηματικά ο φόβος, πώς μας καλλιεργούν τους διαχωρισμούς και τις διαμάχες κλπ….;;;;.)
2. Τι είναι το MATRIX μέσα μας;
Ποιος είναι εδώ ο Σμιθ;
Είναι αυτός που πρέπει να εξοντώσουμε για να φτάσουμε στον Αρχιτέκτονα (την ψυχή;).
Ποια εξουσία μας επιβάλει;
Είναι ο Σμιθ μήπως πάντα μια διαφορετική έκφραση της κατώτερης προσωπικότητάς μας, πχ. ο ζητιάνος που μεταμορφώνεται σε Σμιθ;
Είναι οι εγωισμοί μας, ο φθόνος μας, η ανάγκη μας να συσσωρεύουμε χρήματα, οι φόβοι μας, οι ανασφάλειές μας, η τοποθέτηση του εαυτού μας στο κέντρο, η έπαρσή μας, οι ιδιοκτησίες μας, ο διαχωρισμός του εαυτού μας από τους άλλους, η επιθετικότητά μας, η δειλία μας, η νωθρότητά μας…:
Είναι αυτά που μας εμποδίζουν στην εξέλιξή μας;
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ
Είναι αξιοπρόσεκτος ο τρόπος που ο Νίο νικά τον Σμιθ.
Όχι με τις τεχνικές της δράσης.
Χρειάστηκε να πάψει να δρα. (σταμάτημα του χρόνου).
Η τεχνική του ήταν η ενσωμάτωση του φωτεινού στοιχείου στη δομή του πράκτορα.
Όταν τη φώτισε από μέσα αυτή διασπάστηκε.!!!
ΠΩΣ ΦΩΤΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ;
Ο Ηρακλής ξεκινώντας για τους άθλους του, άφησε τα όπλα που του δώρισαν.
Μέχρι να μάθει να τα χρησιμοποιεί.
Πήρε μαζί του το μοναδικό όπλο που ήταν δικό του.
Το ρόπαλο.
Την ελπίδα;
Ευχαριστώ τον Γ. Α. για την τροφή στη σκέψη.
Το Μολύβι
53 σχόλια:
Προσπαθώντας να δω και μια άλλη οπτική μέσω των ονομάτων μερικές φορές παίζω με αναγραμματισμούς... Έτσι από τους Σμιθ έχω τους Μιθς (στα αγγλικά: Myths)... Ενώ ο Neo είναι αναγραμματισμός του One (Ένας).
Ένας
Μύθοι
Αναρωτιέμαι, μήπως οι συλλογικοί μύθοι που καλλιεργούνται (από εκπαιδευτικό σύστημα, θρησκευτικό σύστημα, κοινωνικός καθορισμός) έχουν έναν ρόλο να "μολύνουν" τον ήρωα και να τον αποτρέψουν να ξεκινήσει το ταξίδι της αυτογνωσίας... (Αλλά ο ήρωας δεν έχει άλλη επιλογή γιατί τους άλλους δρόμους τους έχει διαβεί.)
Μερικοί συλλογικοί μύθοι θα μπορούσαν να είναι π.χ.:
Οι άντρες δεν κλαίνε
Οι γυναίκες οφείλουν να παντρευτούν
Πάντα πρέπει να λέμε ευχαριστώ
Μην δείχνεις την αδυναμία σου...
και πολλοί άλλοι.
Είναι ενδιαφέρον ότι όλοι αυτοί οι συλλογικοί μύθοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι όλοι ίδιοι... Γιατί άραγε; Μήπως επειδή όλοι προέρχονται από ένα "κέντρο εξουσίας"; Τον εγωκεντρισμό;
Και αν ο ήρωας είναι αντιμέτωπος με τον εγωκεντρισμό - ποιο κομμάτι μας είναι το ηρωικό και ποιο το εγωκεντρικό; Μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά;
Μιλώντας εξωτερικά - ποιο κέντρο σε πλανητικό επίπεδο θα μπορούσε να είναι η εκφραση της ένωσης των "παγκόσμιων εγωκεντρικών κομματιών"; - Εικασία δικιά μου το χρήμα αλλά είναι απλά μια υπόθεση...
Φωτίζοντας από μέσα... Σίγουρα για να έχει δοθεί αυτή η δύναμη στους Σμιθ εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Να είμαστε φυλακισμένοι στο Matrix. Βαλμένοι από τον ίδιο τον Αρχιτέκτοντα, τον προγραμματιστή του Matrix. Ποιο είναι το μήνυμα τους όμως; Μήπως έχουν κάτι να μας μάθουν μέσα από τον αγώνα μας μαζί τους; Μήπως τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα στη διάκριση μεταξύ "καλού" και "κακού" σε ένα άλλο επίπεδο; Μήπως μέσα από τη μοντέρνα Οδύσσεια με τους πανομοιότυπους Σμιθ, έχουμε να πάρουμε ένα πολύτιμο μάθημα αυτογνωσίας;
Συμπόνοια;
Εμπάθεια;
Αγάπη;
Κατανόηση;
Αποδοχή;
Αναγνώριση;
Ταπεινότητα;
Μήπως όλα αυτά;
Καλημέρα στους αγαπητούς μας φίλους και καλή εβδομάδα!
Πολύ ωραίο το θέμα...από τα αγαπημένα μας!
Ο Νίο μάλλον είναι ο "ένας" και ίσως είναι και ο "νέος", ο καινούργιος συλλογισμός
της ανθρωπότητας.
Ο Σμίθ μπορεί να έχει σχέση με τους «μύθους» περισσότερο όμως,
με την έννοια των προκαταλήψεων, και όχι με τον αφηρημένο πυρήνα των μύθων όλων των λαών που εξηγούν και φωτίζουν από μέσα,
τον νου του ανθρώπου.
Η συμπεριφορά και οι μέθοδοι του κ. Σμιθ μας θυμίζουν περισσότερο την τακτική του άρχοντα των Σήθ και τον προσεταιρισμό του καλύτερου Τζεντάι του Άνακιν με τον χειρισμό της αδυναμίας και του πάθους του.
Δυστυχώς παρ΄όλο που όλα είναι ένα, στο ανώτερο πνευματικό επίπεδο,
εδώ στο κόσμο και στο σχολείο της ύλης,
είναι απαραίτητη,
η διάκριση με νηφάλιο πνεύμα.
Στην αντίθετη περίπτωση η ομογενοποίηση,
περιέχει τον κίνδυνο του θερμοδυναμικού θανάτου και της εντροπίας.
Έτσι η συνεργασία ίσως είναι καλύτερα να προωθείται μεταξύ ίσων και διαφορετικών πάρα,
μεταξύ ομοίων και να ξεχωρίζει κανείς,
που είναι ίσος και διαφορετικός και ίσος και όμοιος.
Αυτοί που προσπαθούν να επιβάλλουν την παγκοσμιοποίηση από πάνω
προωθούν την διαφορετικότητα σαν ελάττωμα.
Έτσι θεωρείται "κακό" να είσαι άνδρας, γυναίκα παιδί, Έλληνας, Ινδιάνος ,Παλαιστίνιος, Ινδός, άνθρωπος, κλπ, αλλά,
είναι βολικό για την εξουσία να είσαι ένα ασαφές είδος,
λίγο απ΄όλα πανομοιότυπο,
μία μηχανή, ένας πράκτορας..
Γιατί εξουσιάζουν πιο εύκολα τα όμοια από... τα διαφορετικά.
Η μεγάλη ανατροπή μπορεί να συμβεί όταν αυτά τα "διαφορετικά" συνειδητοποιήσουν την δύναμη τους και ενωθούν χωρίς να χάσουν την ιδιαιτερότητα τους.
Όμοιοι είναι οι Σμιθ, οι άνθρωποι της Ζάιον είναι διαφορετικοί στα χαρακτηριστικά και στην καταγωγή αλλά ενωμένοι σε ένα κοινό στόχο:
Την απελευθέρωση τους από τις μηχανές!
Παρ΄όλη την ύπαρξη του αρχέτυπου της τριαδικότητας,
που υπάρχει και στην Οδύσσεια στα πρωταγωνιστικά πρόσωπα,
το MATRIX αναφέρεται περισσότερο στον Ηρακλή,
γιατί περικλείει την έννοια του Αγνώστου,
εισάγοντας και δουλεύοντας με το ενεργειακό σώμα του ανθρώπου και τον Μορφέα σε κύριο ρόλο,
να αναζητά και να ξυπνά τον Νίο,
από τον λήθαργο του.
Ο Οδυσσέας είναι στο Γνωστό και προσπαθεί να φτιάξει γέφυρα με το Άγνωστο και να ενώσει τις δύο πλευρές του ανθρώπου,
ο Ηρακλής όμως το έχει καταφέρει.
Είναι μια οκτάβα παραπάνω στην διαδρομή!
Και κάτι ακόμη!
ένα πρόσωπο κλειδί
στην υπόθεση,
είναι η προφήτις με τα "κουλουράκια" της αγάπης που φτιάχνει μαζί με το παιδί-κοριτσάκι κοντά της,
την Σάντι - Ειρήνη
και τον περίφημο ελιγμό
στο τέλος
...περιμένοντας τον κ. Σμιθ!
Καλή εβδομάδα..σε όλους τους αγαπητούς.....!
Ενδιαφέρον το θέμα και το ερώτημα!
Εγώ δεν ξέρω τίποτα για αυτά τα "κουλαράκια" της προφήτιδος
εκείνο που έχω παρατηρήσει είναι ότι ο κ. Σμιθ εισβάλει με το χέρι του κάθετα στο ηλιακό πλέγμα του ανθρώπου και τον μαυρίζει, τον μολύνει ψυχικά και διακόπτει την σύνδεση με την καρδιά του κάνοντας τον ίδιον με αυτόν.
Η προφήτις απαντάει στην ερώτηση του Νίου ότι είναι η αρνητική του εξίσωση ο Σμιθ άρα
είναι και μέσα του σαν ένα μέρος της σκιάς του.
Όμως είναι και έξω σαν την κυρίαρχη μορφή της εξουσίας των μηχανών και του μικρού τυράννου.
Επειδή μου φαίνεται ότι πολύ ασάφεια πέφτει σε αυτό «το μέσα και έξω» και ότι μερικές φορές χρησιμοποιείται σαν άλλοθι και δικαιολογία θα υπενθυμίσω κάτι που το έχω ξαναπεί.
Όταν κάποιος εντελώς αναίτια χτύπησε το παιδί μου
ένα αγόρι 7 χρονών που περνούσε ξέγνοιαστα και αθώα στο δρόμο δεν ήμουν διατεθειμένη να ακινητοποιηθώ και να αδρανοποιηθώ σε ψυχαναλύσεις του τύπου
" η σκιά του παιδιού ενεργοποίησε την συνειδητή η ασυνείδητη πλευρά του ενήλικα, φωτεινή ή σκοτεινή, που την εκτόνωσε πάνω του"
και να πιάσω ψιλή κουβεντούλα με τον δράστη... πολύωρη.
Και γνωρίζουν οι φίλοι μου πως αντέδρασα…και τι έκανα και σε πόσο δύσκολη θέση βρέθηκα.
Καλή η θεωρία αλλά και η δράση ακόμη καλύτερη και απαραίτητη.
Ο κίνδυνος με αυτές τις θεωρίες και την πολυχρησία τους και την διαφήμιση τους
έχω την εντύπωση ότι σε αποκοιμίζουν σε νεκρώνουν αντί να σε ενεργοποιούν.
Νομίζω ότι είναι μια ύπουλη παραλλαγή της χριστιανικής προπαγάνδας, που λέει αγάπα τον εχθρό σου, τον πλησίον σου, μη κρίνεις, μη διακρίνεις γύρισε το άλλο μάγουλο, ο παράδεισος σε περιμένει μετά την ζωή και άλλα τέτοια "ωραία" λόγια
......μεγάλου ύπνου.
Το δικό μου κριτήριο για την αναγνώριση του Σμίθ πίσω από μια λέξη , ένα βιβλίο ένα άνθρωπο και υποκειμενικό ως ένα βαθμό παραδέχομαι είναι
το πόσο με ρίχνει και κατεβάζει την ενέργεια μου κλέβοντας προσοχή ή μολύντας με ομοιοπαθητικά
καταθλιπτικά ή το αντίθετο πόσο με ενεργοποιεί με ισορροπεί με χαροποιεί.
Το καλύτερο όπλο εναντίον του Σμιθ είναι η δημιουργική χαρά και η φιλική διάθεση.
Μου αρέσει να ξεκινάω με καλή πρόθεση, δεν είμαι κακόπιστη δίνοντας μια ευκαιρία στις λέξεις και μετά να ξεχωρίζω
τι μου ταιριάζει καλύτερα.
Σημαντικό για μένα είναι η συνέπεια λόγων και πράξης.
Είμαι πολύ επιφυλακτική σε αυτούς που άλλα λένε και άλλα κάνουνε.
Εκεί δοκιμάζεται ο πολεμιστής και στο ελάχιστο.
Δυστυχώς τα παραδείγματα ελάχιστα!
«Ο Νίο μάλλον είναι ο "ένας" και ίσως είναι και ο "νέος", ο καινούργιος συλλογισμός
της ανθρωπότητας.»
Ενδιαφέρον έχει και το ότι ο ίδιος, πριν ακόμη έρθει σε επαφή με τον Μορφέα έχει επιλέξει το όνομα Νίο.
Μέσα του μήπως γνώριζε;
«Η συμπεριφορά και οι μέθοδοι του κ. Σμιθ μας θυμίζουν περισσότερο την τακτική του άρχοντα των Σήθ και τον προσεταιρισμό του καλύτερου Τζεντάι του Άνακιν με τον χειρισμό της αδυναμίας και του πάθους του.»
Άρα και ο καλύτερος δεν αποφεύγει να έχει αδυναμίες και πάθη. Πώς αντιμετωπίζουμε τις αδυναμίες και τα πάθη μας;
Πως τα μεταπλάσουμε;
Δυστυχώς παρ΄όλο που όλα είναι ένα, στο ανώτερο πνευματικό επίπεδο,
εδώ στο κόσμο και στο σχολείο της ύλης,
είναι απαραίτητη,
η διάκριση με νηφάλιο πνεύμα.
Το χρήμα λοιπόν όπως και η εξουσία, σε ένα ανώτερο επίπεδο δεν είναι καλά ή κακά. Είναι απλά δύναμη (ενέργεια).
Εξαρτάται λοιπόν από τον σκοπό για τον οποίο τα χρησιμοποιείς. Είναι υλικός ή πνευματικός; Είναι για το προσωπικό συμφέρον ή για το συνολικό καλό;
Αν τα χρησιμοποιήσεις για να προωθήσεις την προσπάθεια για την πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων;
Πόσο αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν μέρος του όλου;
«Η μεγάλη ανατροπή μπορεί να συμβεί όταν αυτά τα "διαφορετικά" συνειδητοποιήσουν την δύναμη τους και ενωθούν χωρίς να χάσουν την ιδιαιτερότητα τους.
Όμοιοι είναι οι Σμιθ, οι άνθρωποι της Ζάιον είναι διαφορετικοί στα χαρακτηριστικά και στην καταγωγή αλλά ενωμένοι σε ένα κοινό στόχο:
Την απελευθέρωση τους από τις μηχανές!»
Αυτή είναι η ενότητα που τόσες πολλές φορές και με κάθε ευκαιρία όλοι έχουμε αναφέρει. Και μ’ αρέσει που είναι πολύχρωμη…
«Και κάτι ακόμη! ένα πρόσωπο κλειδί
στην υπόθεση,
είναι η προφήτις με τα "κουλουράκια" της αγάπης που φτιάχνει μαζί με το παιδί-κοριτσάκι κοντά της, την Σάντι - Ειρήνη
και τον περίφημο ελιγμό
στο τέλος
…περιμένοντας τον κ. Σμιθ.»
Εδώ θα ήθελα σχόλια.
«ο Ηρακλής όμως το έχει καταφέρει.
Είναι μια οκτάβα παραπάνω στην διαδρομή!»
Επιφυλάσσομαι για περισσότερα σχόλια σχετικά με τον Ηρακλή.
A!!!
Και ο Νίο, και ο Ηρακλής πολέμησαν...
Πολύ σοφά μίλησες Αστραία!
Εγώ μπορώ να περιγράψω πότε έγινα Σμιθ... Το πρωί στο λεωφορείο, μια γυναίκα ήθελε να περάσει ενώ δεν υπήρχε χώρος! Ένιωσα να γίνομαι ολόκληρος Σμιθ και... θα το έκανα ζούγκλα εκεί μέσα! Γέμισα με τέτοια σκληρότητα (χαρακτηριστικό του Σμιθ θεωρώ από την ταινία) που θα την έπαιρνε και θα τη σήκωνε. Φαντασίωνα ότι την πετούσα έξω από το λεωφορείο...
Ευτυχώς επικράτησε η Απολλώνια λογική και είδα πόσο εύκολα μπορώ να χάσω τον έλεγχο... και πόσο σκληρός μπορώ να γίνω όταν κάποιος δεν κάνει αυτό που φαντάζομαι ότι "πρέπει". Και φυσικά να ξεπεράσει τα όρια μου! Δε χρειάστηκε να κάνω κάτι με την έννοια της Άρειας δράσης, αλλά με την Κρόνια ενέργεια (και ίσως δράση;) να συμμαζέψω την αυτοπειθαρχία μου για... να μη βγάλω το σπαθί και αρχίσω να παίρνω κεφάλια!
Κατ'αυτή την έννοια η δημιουργική χαρά και η φιλική διάθεση ίσως είναι το καλύτερο φάρμακο για τον Σμιθ! Απλά, αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να κρατηθώ στον ίδιο τρόπο αντίδρασης κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες...! Το ελπίζω...
Και σχετικά με τους "μύθους" - πράγματι αν ήταν ηθελημένος ο αναγραμματισμός από Μιθς σε Σμιθ, είμαι σίγουρος ότι έγινε με την έννοια των "συμφωνιών" της κοινωνικής διαμόρφωσης και όχι σε μύθους όπως εννοούνται από τις παραδόσεις των λαών! Πως θα μπορούσε εξ'άλλου αφού το Matrix είναι από μόνος του ένας πανίσχυρος μύθος!
Έχω την αίσθηση ότι και το MATRIX είναι μια παραλλαγή σε ένα θέμα κάτι σαν το κλασσικό κομμάτι της μουσικής του Ravel αν έχετε ακούσει το κομμάτι, που παίζει του ίδιο μοτιβο σε διάφορους τόνους, από την αρχή ως το τέλος.
Μια παρεμφερή ταινία αρκετά παλαιότερη, χωρίς συνέχειες ... και ωραίες μάχες.. είναι η ταινία του Καρπεντερ "Ζουν ανάμεσα μας" όπου εκεί ο ήρωας για να ξεχωρίζει εκείνους τους "κακούς Σμιθ" φορούσε κάτι ειδικά γυαλιά και έβλεπε τα πραγματικά πρόσωπα τους, τα οποία ήταν κάτι σαν "βρυκόλακες" δηλαδή νεκροζώντανοι. Το ίδιο νομίζω λένε και στη μουσική διάσταση και οι Pink Floyd στο κλασσικό τους τραγούδι αλλά και πολλοί άλλοι.
Τα επικολυρικά σκιρτήματα όλων υμών και αλλήλων, αθάνατων και ελεύθερων ψυχών είναι πάντοτε συγκινητικά, το κακό είναι ότι ανάλυση από δράση απέχει "έτη φωτός" και από το αποτέλεσμα ακόμα περισσότερο.
Και "παντού και πάντα" το αποτέλεσμα δεν είναι τελικό, νικήσαμε ή χάσαμε, είναι εκείνης της "στιγμής" διότι είναι "μοιραίο" να αλλάξει από τη στάση, τη δράση άλλων κάποια άλλη "στιγμή". Επομένως η ζωή είναι ένα διαρκές πεδίο "μαχης" με το "όπλο" παρά πόδα, με καθημερινά πεδία "σύγκρουσης" βούληση, ισχύς, συμφέροντα. Ποτέ δεν προκαθορίζεται, ποιός θα "νικήσει" ποιος θα "κουραστεί" ή θα εγκαταλείψει, ποιός θα αλλάξει ρότα.
Ο Καβάφης το λέει κάπως αλλιώς στο
"Περιμένοντας τους βαρβάρους"
«Μέσα στο φόβο και στες υποψίες
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια
λιώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να
κάμουμε
για να αποφύγουμε τον βέβαιο
κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είναι αυτός
στον δρόμο!
ψεύτικα ήταν τα μηνύματα
(ή δεν τα ακούσαμε ή δεν τα νιώσαμε καλά)
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας
κι ανέτοιμους – που πια καιρός – μας
συνεπαίρνει»
Είτε Σμιθ, είτε Μυθοι, είτε όπως αλλιώς, είναι σαν ανέξοδες επικλήσεις στο κοινό καλό, οι οποίες είναι μετέωρες και ευσεβείς πόθοι αν δεν συνοδεύονται με πράξεις.
Οι γοητευτικές παραπλανητικές περιπλανήσεις του μυαλού είναι και "χρήσιμες,βολικές και προπαντώς ξεκούραστες" και καθαρτήριες μερικές φορές.
Υ.Γ. Εκείνο με το καλτσόν πάντως μου αρέσει, προσοχή μη "σκιστεί".
Εγώ τόγραψα, το παραπάνω
Μια καλή φίλη, μου είχε πει ένα παραμύθι κάποτε για τιν ληστή.
Αυτός λοιπόν είχε κάνει ότι κακό,μπορεί να φανταστεί ο άνθρωπος.
Ειχε κλέψει, είχε σκοτώσει, είχε βιάσει....
Κάποια μέρα αναλογίστηκε τη ζωή του, και τον έπιασε απελπισία.
Ω Θεέ μου σκέφτηκε,έχασα την ψυχή μου...
Έφυγε στην έρημο και για μέρες έκλαιγε, έκλαιγε..
Ξαφνικά εμφανίζεται μια οπτασία μπροστά του, ένας γέρος, και τον ρωτάει τι του συμβαίνει.
Του τα αφηγείται,και ο σοφός του προτείνει για να σώσει την ψυχή του να μείνει εκεί στην έρημο, και να υπηρετεί όποιον περνάει από εκεί.
Μπήγει και το ραβδί του στην άμμο, και του εξηγεί ότι θα έχει σωθεί όταν το ραβδί βγάλει πράσινα φύλλα.
Περνάνε τα χρόνια, κι ο ληστής κάνει αυτό που του είπε ο σοφός.
Μια μέρα, γέρος πια βλέπει ένα τεράστιο καραβάνι να έρχεται.
Είναι ένας άρχοντας με τους δούλους που τον υπηρετούν.
Όπως πάντα, τρέχει, τους πλένει τα πόδια, τους δίνει νερό που έχει φέρει από μια όαση μακριά,και κάνει ότι του ζητούν για να τους ξεκουράσει.
Τρέχει και στην άμαξα του άρχοντα, όμως αυτός τον διώχνει και τον βρίζει.
Επιμένει, προσφέρεται να του δώσει νερό να ξεδιψάσει, αυτός τον διώχνει.
Φέρνει νερό και επιχειρεί να του πλήνει τα πόδια. Αυτός τον κλωτσά και τον ρίχνει κάτω.
Και τότε ξύπνησε ο ληστής μέσα του...,αρπάζει την χαρζάρα του, και του κόβει το κεφάλι.
Αμέσως μετά, καταλαβαίνει τι έκανε, πέφτει κάτω και αρχίζει να σκίζει τα ρούχα του και να ρίχνει άμμο στο κεφάλι του.
Τόσα χρόνια προσπάθειας για τη σωτηρία του πήγαν χαμένα!
Μα τι βλέπει;
Το ραβδί έβγαλε πράσινα φύλλα.
Και δίπλα του ο σοφός γέρος.
Μην αναρωτέσαι, του λέει.
Όλη η προηγούμενη ζωή σου ήταν προετοιμασία για να σκοτώσεις αυτόν τον φοβερό δυνάστη των ανθρώπων.
.Πρέπει επιτέλους να φύγω.
Σας φιλώ όλους.
Αγαπητό μας μολύβι,
δεν ξέρεις πόσο μας ενθουσίασαν οι ερωτήσεις σου,η ανάρτηση σου και η ιστορία σου.
Θα απαντήσουμε όμως επιγραμματικά για να μη μονοπωλήσουμε το θέμα και να συμπληρωθούν και από τους υπόλοιπους συζητητές.
Επιβάλλεται να σκεφτούμε με ένα καινούργιο τρόπο αξιοποιώντας τα καλύτερα από την ιστορία του ανθρώπου και το παρελθόν του και να τα τακτοποιήσουμε αρμονικά,
με την ενεργειακή διάταξη,
ο καθένας με τον τρόπο που του ταιριάζει,
συνεργαζόμενος όμως με τους άλλους στο πλαίσιο της φιλικότητας.
Η ενότητα απαραίτητα πολύχρωμη,
όπως και η σκέψη ελεύθερη ανατρεπτική χωρίς δόγματα και προκαταλήψεις.
Το καλό και το κακό εξαρτάται από τον χρήστη και την χρήση.
Η έλλειψη ή η υπερβολή είναι πάντα ένα πρόβλημα που πρέπει να διακρίνουμε και να ισορροπούμε.
Ο Σμίθ γνωρίζει τις αδυναμίες μας και πως θα κάνει την προσφορά για να ενδώσουμε.
Ο Θησέας εξερευνεί το Γνωστό και το τακτοποιεί, το συνδέει.
Ο Οδυσσέας αρχίζει να υποψιάζεται το Άγνωστο και τον άλλο του εαυτό και προσπαθεί να ενωθεί μαζί του,
σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Ο Ηρακλής τα καταφέρνει κιόλας!
Μπορεί να χειρίζεται το ονειρικό σώμα μέσα και έξω από το MATRIX και διαμορφώνει το μέλλον, το παρόν και το παρελθόν.
Θα μας ενδιέφερε να μάθουμε την συνέχεια της ιστορίας και τη αντίδραση της Αστραία,
αν δεν την θεωρεί πολύ προσωπική
και μόνο για μερικούς φίλους της.
Καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να βρέθηκε σε δύσκολη θέση.
Καλησπέρα σε όλη την σκεπτόμενη παρέα...
Πολυδιάστατη η ταινία και ενδιαφέρουσα η ανάρτηση και αξιόλογα τα σχόλια όλων...
Θα σταθώ μόνο σε μερικά για να προσθέσω κάποιες σκέψεις…
¨Η ανάλυση από δράση απέχει "έτη φωτός" ¨…..ναι Venceremo, αλλά θα συμπλήρωνα ότι η ανάλυση είναι η αρχή ... της αναγνώρισης του Matrix... της αφύπνισης, για να γνωρίζουμε ότι η μπριζόλα δεν υπάρχει….. μετά έρχεται η επιλογή….. θα διαλέξουμε την άγνοια ως πηγή ευδαιμονίας σε έναν ψεύτικο κόσμο ; ή θα μας μαυρίσει ο Σμιθ είτε απ έξω είτε απο μέσα;
Η ανάλυση είναι η αρχή και σαφώς δεν φτάνει….. χρειάζεται απόφαση, επιλογή, πράξη και μη πράξη… ακόμη και αν δεν νιώθουμε σίγουροι ότι έχουμε την δυνατότητα ….όπως ο Νιο δεν είχε …ανα …γνωρίσει τον εαυτό του στην πρώτη συνάντηση με την Προφήτη…
Στην συνέχεια έχει πάρει την απόφαση και επειδή το επέλεξε … συνεχίζει με ακλόνητη θέληση ακόμη και όταν φαίνεται άσκοπο …
¨Επομένως η ζωή είναι ένα διαρκές πεδίο "μαχης" με το "όπλο" παρά πόδα, με καθημερινά πεδία "σύγκρουσης" βούληση, ισχύς, συμφέροντα. ¨
Σωστά…. αλλά εδώ με Γνώση επιλέγουμε ποιο θα είναι το πεδίο μάχης και ποιο το όπλο …
Όπως είπε η Αστραία….¨ ο κ. Σμιθ εισβάλει με το χέρι του κάθετα στο ηλιακό πλέγμα του ανθρώπου και τον μαυρίζει, τον μολύνει ψυχικά και διακόπτει την σύνδεση με την καρδιά του κάνοντας τον ίδιον με αυτόν.¨
Γι αυτό μας χρειάζεται η ασπίδα ... του Ηρακλή ...
Αλλά ο Σμιθ είναι και μέσα στον Νιο για αυτό θα χρειαστεί να πεθάνει και να ξαναγεννηθεί συνειδητός και αποφασισμένος ...
Ο Νιο εκπαιδεύεται από τον Μορφέα ….όπως είπαν ήδη οι φίλοι μας EL.ZIN….¨ μαθαίνει να χειρίζεται το ονειρικό σώμα μέσα και έξω από το Matrix¨ …
Μια καλή ανάλυση και χαρτογράφηση της κατάστασης μπορεί να βοηθήσει σε μια άψογη δράση.
Οι μύθοι είναι οι ιστορίες δύναμης μεγάλων πολεμιστών
ενώ οι προκαταλήψεις είναι οι ιστορίες αδυναμίας των μικρών τύραννων.
Ο Σμιθ μας κλέβει ενέργεια μέσα από όλα τα αρνητικά συναισθήματα ψυχικής μόλυνσης που μεταδίδεται σαν πανδημία.
Οργή, θυμό, μίσος, κτητικότητα ζήλια φθόνο, εγωκεντρισμό, αυταρέσκεια, κατάθλιψη, ματαιότητα, ισοπέδωση, απληστία, φιληδονία, αμφιβολία ,πεσσιμισμός
Μας επιτίθεται βίαια μας προσβάλει μας υποτιμά, μας αδικεί , χυδεολογεί πολλές φορές , κλαψουρίζει, μας μπερδεύει, μας ειρωνεύεται, χειροδικεί, πυροβολεί.
Όχι δεν αυστηρώς προσωπική και μπορώ να την συνεχίσω...
Βρισκόμουν σε ένα μικρό επαρχιακό μέρος φιλοξενούμενη κατά κάποιον τρόπο και οι πιο πολλοί άνθρωποι μου ήταν άγνωστοι,
όταν ήρθε ο γιος μου κλαίγοντας γιατί τον χτύπησε μια ηλικιωμένη γυναίκα περνώντας τον δρόμο.
Το δίλημμα μου ήταν αν θα μπορούσα να το καταπιώ και να πως το πω στο παιδί και μου φαινόταν τελείως παράλογο να αρχίσω να μιλάω για σκιές και φωτεινές πλευρές στην δεδομένη στιγμή και για ένα καλό θεό που λέει να αγαπήσεις αυτόν που σε χτυπάει να μην τον κρίνεις και τον διακρίνεις να γυρίσεις το άλλο μάγουλο και να καθίσεις και τις φας για να κερδίσει τον παράδεισο,
Αλλά και να άρχιζα να μαλλιοτραβιέμαι με μια άγνωστη ηλικιωμένη κυρία δεν μου φαινόταν ιδεατή λύση που θα ταίριαζε.
Τίποτα από αυτά δεν μου άρεσε και αποφάσισα να πάω στο αστυνομικό τμήμα και να αναζητήσουμε το σπίτι της με ένα έκπληκτο αστυνόμο,
με το αίτημα να ζητήσει δημόσια συγνώμη από το παιδί και στην αντίθετη περίπτωση να περάσει το βράδυ στο κρατητήριο
πράγμα που δεν το ευχόμουν καθόλου.
Ευτυχώς επικράτησε η λογική και ο μικρός ικανοποιήθηκε με την ειλικρινή συγνώμη που ζήτησε γιατί τον πέρασε για κάποιον άλλο και δεν ξεκίνησε την ζωή του με μια ήττα και μια παθητική συμπεριφορά ούτε και με συνέχιση της βίας.
Δεν ξέρω αν αυτό ήταν Άρεια αντίδραση με σύνοδο Αρη- Πλούτωνα στην Παρθένο ή Κρόνεια με ένα Κρόνο στον ωροσκόπο με τα μέσα που διέθετα εκείνη την στιγμή.
Μπράβο Αστραία ..
Εύστοχο παράδειγμα σε μια δύσκολη επιλογή... πεδίου μάχης και όπλου ...
Συνέχιση της βιας ...με μαλλιοτράβηγμα; ...
Αποδοχή μιας άδικης συμπεριφοράς και παθητική στάση η οποία καταγράφεται στην ψυχή ενος παιδιού ;
Τα παιδιά διδάσκονται απο αυτά που διαισθάνονται και την συμπεριφορά μας σε αυτές τις ηλικίες ...όχι απο λόγια περί σκιάς ...
Και επίσης πόσο συνειδητός πρέπει να είναι κανείς στην ανάληψη της ευθύνης ενός παιδιού...
Καλώς δεν ανέλαβα ακόμη αυτή την ευθύνη...
Μια ξεχωριστή καληνύχτα στις Πολεμίστριες Μητέρες...
Καλημέρα στους έξοχους συζητητές!
Οι κατάλληλες ζυμώσεις και οι σωστές αναλύσεις,
μπορεί να οδηγήσουν και στην δράση.
Η σκέψη του ανθρώπου διανύει έτη φωτός σε λίγα δευτερόλεπτα.
Ο ορθός λόγο προτρέπει σε μια άψογη δράση.
Οι άψογοι πολεμιστές αναλαμβάνουν μια ευθύνη για την οποία είναι έτοιμοι και δεν την εγκαταλείπουν ποτέ,
αν δεν την φέρουν σε πέρας.
Ότι συναίσθημα σου προκαλέσει ο Σμιθ και ο μικρός τύραννος
θα σε εγκλωβίσει σε αυτό.
Η μόνη λύση που έχεις είναι να τον ατενίσεις αδυσώπητα τελείως.
Αν τον αγαπήσεις ή παγιδευτείς στον οίκτο θα σε μετατρέψει σε θύμα του.
Αν τον μισήσεις θα γίνεις ίδιος με αυτόν.
Αν οργιστείς θα τυφλωθείς και δεν θα βλέπεις καθαρά.
Αν φοβηθείς θα παραλύσεις.
Η Αστραία έδρασε σαν εξαιρετική πολεμίστρια!
Τον κοίταξε αδυσώπητα
και διέκρινε νηφάλια την κατάσταση με τα μέσα που διέθετε εκείνη την στιγμή.
Η σύνοδος Άρη-Πλούτωνα χρωματίζει την δράση του Άρη με ένα Πλουτώνιο τρόπο και την αύρα του ατόμου με ένα ισχυρό μαγνητισμό.
Στην Παρθένο ανιχνεύει πολύ γρήγορα
τις Στυμφαλίδες Όρνιθες.
Ο Κρόνος στον ωροσκόπο εκτελεί χρέη φρουρού της πύλης του ανθρώπου
και η Αθηνά,
ξαναγεννημένη από τον Δία,
ελέγχει ποιός θα περάσει και τι θα βγει.
Αν οι δύο πλανητικές θέσεις υποστηρίζονται αρμονικά,
ο άνθρωπος σπάνια αστοχεί στην δράση του και δεν θα ήθελα ποτέ να βρεθώ στην θέση... του αντιπάλου του.
Έτσι προτιμώ να παραμείνω πιστός φίλος και θαυμαστής του.
Ο Άρης είναι αυτός που δημιουργεί την ασπίδα του ατόμου και συμπληρώνεται από τις όψεις που κάνει,
από το ωροσκόπο και τους πλανήτες αν υπάρχουν εκεί και στον Κριό.
Είναι πάντα παρών σε οποιαδήποτε δράση και αντίδραση σε πρωταγωνιστικό ρόλο!
Η ιστορία σου Μολύβι με άγγιξε βαθιά! Και όλες οι αναλύσεις πολύ ενδιαφέρουσες...
Χθες το βράδυ, στοίχειωσε τα όνειρα μου η... Αστραία. Κι ως εν μέρει "ονειρευτής" ξεκινάω από κάτι άσχετο με το θέμα (αλλά σχετικό με τα πρόσωπα) για να καταλήξω σε κάτι σχετικό με το θέμα.
Κάναμε μια εργασία σε ομάδες σχετική με ποίηση. Συμπληρώναμε με κάποιον "συγχρονιστικό τρόπο" ποιήματα... Ήταν και ένας συνονώματος του Venceremos εκεί και διάβαζε το ποίημα του... στα Γερμανικά... που δεν ήξερε. Τα συναισθήματα εναλλάσονταν γρήγορα και θυμαμαι και κέφι και χαρά και έντονη θλίψη. Ήθελα να μιλήσω με την Αστραία στο κινητό για να της πω κάποια πράγματα αλλά έκανε διακοπές και βιαζόταν. Οπότε η αδερφή της η "Αλίκη" μου είπε ότι έχει πολύ δουλειά τώρα και δε μπορεί να μιλήσει. Στο όνειρο ήξερα ότι επρόκειτο για μια οικογενειακή επιχείρηση (εστιατόριο;) στο οποίο είχαν έρθει πελάτες...
Με την "Αλίκη" δεν ξεκινά το αυτογνωστικό ταξίδι του Νήο στη χώρα πέρα από το Matrix? Follow the white rabbit... Ακολούθα το λευκό λαγό...
Και με το ίδιο παραμύθι δεν σχετίζεται μια επίσης ταινία που αναλύει τις "επιπτώσεις" θεωριών της κβαντομηχανικής στη ζωή μας και λέγεται "Τι στο $#&^#$ ξέρουμε;" Ας δούμε, λέει, πόσο βαθιά είναι η λαγουδότρυπα...
Ας δούμε πόσο βαθιά είναι η λαγουδότρυπα πραγματικότητας-ονείρου και εγωκεντρισμού-ψυχής λοιπόν...
Καλημέρα κι από εμένα!!!
Εξήγηση του Ονείρου ...Με το γνωστό μου χιούμορ...
Ο Venceremos που διαβάζει Γερμανικά είναι η ανάρτηση που ισχυρίζεσαι πως δεν κατάλαβες γιατί δεν ήθελες ...να ασχοληθείς με τον θέμα ...
Το ότι δεν ήξερε ....ακόμη και στο όνειρο σου να την πεις την κακία...
Ήθελες να συνδεθείς με την λογική Αστραία αλλά έκανε διακοπές.... μια συνδέεσαι και μια χάνεσαι ...
Το εστιατόριο (καλά που δεν ήταν ταβέρνα)... είναι μάλλον συνειρμος με τα κουλουράκια ...Εξελίχθηκες Αστραία..΄.Αντε στο επόμενο όνειρο Τζέιμι Όλιβερ(καταπληκτικός)...
Ατόφιε.. μάλλον η Αλίκη είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου με το οποίο πρέπει να έρθεις σε επαφή για να σε βγάλει απο την Λαγουδότρυπα ...
ποιός είναι ο Λευκός Λαγός για σένα ...και ποιά η προσωπική σου Λαγουδότρυπα ; ....
.....Καλά και γω σε Λαγουδότρυπα είμαι... μην αγριεύεις..και γίνεις Σμιθ...
Δεν άντεξα...γέλασα... μου φτιαξες την μέρα...
Φιλιά
Καταπληκτικό το χιούμορ...! Ευτύχως γελάσαμε και διαχύθηκαν πολύτιμες ενδορφίνες στον οργανισμό μας για άλλη μια φορά! lol :))
Θα μπορούσε κανείς να πει οτι ο Οδυσσέας καταφέρνει να συναντηθεί με την Πηνελόπη.
Ο Ηρακλής όμως μας δείχνει αναλυτικά το κάθε βήμα για την επίτευξη του σκοπού.
Με ποιό όπλο πολεμάμε ποιό εμπόδιο.
Ισως;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Κάποιος σπέρνει ζιζάνια ματαιότητας και μελαγχολίας και αυτός δεν είμαι εγώ,
ούτε η Άρτεμις το Μολύβι
ο Ατόφιος οι Ελζιν και ο Λήο.
Από μια πολύ καλή πολιτική ανάλυση περάσαμε σε άλλες επίσης πολύ αξιόλογες άλλων θεμάτων.
Δεν είναι δικαιολογία το άγνωστο καινούργιο γνωστικό πεδίο και οι λέξεις και έννοιες που ξενίζουν.
Είναι πρόκληση και μπορούμε να καταθέτουμε προτάσεις επί της ουσίας του θέματος από το να περιτριγυρίζουμε πλατειάζοντας εδώ και εκεί συνεχώς επί ματαίω.
Οι τοποθετήσεις πεσσιμισμού δεν ταιριάζουν σε εν δυνάμει πολεμιστές και πολεμίστριες!
Πολύ σημαντικό το όνειρο του Ατόφιου!
Έχει πολύ σημαντικά πράγματα να μας δείξει η ερμηνεία του.
Η ανάλυση της Άρτεμης φοβερή κι αφάνταστα διασκεδαστική.
Από ζαχαροπλαστείο θα ανοίξω εστιατόριο!
Δεν είναι κακή ιδέα!
Έχουν μια αρμονική όψη οι δύο πλανητικές θέσεις στο ωροσκόπιο μου αλλά δεν ξέρω πόσο πετυχαίνω πάντα στις δράσεις μου και τις αντιδράσεις μου.
Σίγουρα όμως δεν μου έχει λείψει η δράση από την ζωή μου και τίποτα δεν μου είναι ξένο.
Πίστευα μέχρι πρόσφατα πως τίποτα δεν θα μπορούσε να με σοκάρει .
Τον τελευταίο καιρό αμφιβάλλω και η λογική αρχίζει να καταρρέει μαζί με κάποιο κόσμο που θεωρούσα χειροπιαστό.
Να δω πως θα την μπαλώσω.
Ποιος είναι ο ήχος μιας πραγματικότητας που καταρρέει;
Καλό μεσημέρι στους έξοχους αναλυτές!
Αυθόρμητα τελείως....
Μην την μπαλώσεις Αστραία,
αστην να καταρρεύσει
Ισως έτσι ακουστεί ο ήχος...
Ανάλυση από δράση απέχει..
Σ' αυτό απάντησαν άλλοι.
Και δράση από δράση απέχει.
Εξαρτάται από το σημείο που στέκεται ο παρατηρητής.
Σχετικά με τα καλσόν:
Όλους τους δρόμους περπάτησαν τα πόδια μου...
Στην ταινία "Οι Άλλοι" υπάρχει μια απάντηση.
Μιας και έθιξες το θέμα Αστραία, εγώ θα έλεγα ότι δε με ξενίζουν οι πεσσιμιστικές νότες από όπου και αν εκφράζονται (ούτως ή άλλως έχω γίνει κι εγώ εκφραστής τους κατά καιρούς). Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να εκφραστεί με τον τρόπο που θέλει και έχει συνηθίσει.
Απλά ας το κάνουμε με καθαρότητα και όχι αφήνοντας να εννοείται...
Αγαπητέ Venceremo, δεν καταλαβαίνω τη δράση πως την εννοείς. Το να γράφεις σε ένα blog είναι δράση ή όχι; Έχει σημασία πως εννοούμε κάθε φορά την κάθε έννοια και φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε να χαθούμε στη μετάφραση αν έχεις μια πολύ συγκεκριμένη έννοια για μια λέξη χωρίς να έχουμε όλοι την ίδια κατανόηση για αυτήν. Οπότε μια συγκεκριμένη ερώτηση που γυρεύει συγκεκριμένη απάντηση είναι "Πως ορίζεις τη δράση;"
Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα από την κακοχρησιμοποίηση τους και τις γιγάντιες αντιφάσεις της ανθρώπινης(;) φύσης (ή ίσως της μηχανικής κατάστασης της ανθρώπινης φύσης). Και είμαι και εγώ μέρος της ιστορίας αυτής καθώς δεν λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι ούτε πάντα κάνω αυτό που λέω...
Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες Venceremo:
Οι γοητευτικές παραπλανητικές περιπλανήσεις του μυαλού είναι και "χρήσιμες,βολικές και προπαντώς ξεκούραστες" και καθαρτήριες μερικές φορές.
Συμφωνώ σε υπερθετικό βαθμό με αυτή τη δήλωση αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η απάντηση που θα δώσεις σε μια συγκεκριμένη ερώτηση:
"Σε ποιον αναφέρεσαι; Ίσως μας αφορά όλους, αλλά σκέφτηκες ότι μπορεί να σε αφορά προσωπικά περισσότερο από όσο νομίζεις;"
Και κλείνω (λόγω ονείρου) κι εγώ με ένα ποίημα (από τραγούδι άλλη μια φορά)...
Τρελός Κόσμος
Γύρω μου υπάρχουν γνωστά πρόσωπα
Κουρασμένα μέρη,κουρασμένα πρόσωπα
Φωτεινά και νωρίς για τους καθημερινούς αγώνες
Που πηγαίνουν στο πουθενά
Και τα δάκρυα γεμίζουν τα γυαλιά τους
Χωρίς έκφραση,
Κρύβω το κεφάλι μου θέλοντας να πνίξω τη θλίψη μου
Χωρίς αύριο
Και το βρίσκω λίγο χαρούμενο,
Το βρίσκω λίγο θλιμμένο,
Τα όνειρα στα οποία πεθαίνω
Είναι τα καλύτερα που είχα ποτέ
Το βρίσκω δύσκολο να σου το πω
Το βρίσκω δύσκολο να το αντέξω
Όταν οι άνθρωποι τρέχουν σε κύκλους
Είναι ένας πολύ, πολύ
Τρελός Κόσμος
Τα παιδιά περιμένουν τη μέρα να νιώσουν όμορφα
Χρόνια Πολλά, Χρόνια Πολλά
Και νιώθω τον τρόπο με τον οποίο κάθε παιδί θα πρέπει,
Να καθίσει και να ακούσει
Πήγαινα στο σχολείο και ήμουν πολύ νευρικός
Κανείς δε με ήξερε
Γεια σου καθηγητά
Πες μου ποιο είναι το μάθημα μου;
Κοίτα σα να μην υπήρχα
Και το βρίσκω λίγο χαρούμενο,
Το βρίσκω λίγο θλιμμένο,
Τα όνειρα στα οποία πεθαίνω
Είναι τα καλύτερα που είχα ποτέ
Το βρίσκω δύσκολο να σου το πω
Το βρίσκω δύσκολο να το αντέξω
Όταν οι άνθρωποι τρέχουν σε κύκλους
Είναι ένας πολύ, πολύ
Τρελός Κόσμος
Αυτή η καθαρότητα... "κάποιου"
και η αμεσότητα μου άρεσε παρά πολύ και την βρίσκω
πολύ τεκτηριωμένη!
Αλήθεια τι είναι δράση;
Είναι δράση να γράφεις σε ένα μπλογκ;
Είναι δράση να προσπαθείς να σκεφτείς όλες τις πλευρές ενός θέματος;
Είναι δράση να προσπαθείς να το μοιραστείς και να το συζητήσεις με κάποιους φίλους σου;
Όταν οι άνθρωποι τρέχουν σε κύκλους
Είναι ένας πολύ, πολύ
Τρελός Κόσμος
Καλημέρα στους πεσιμιστές και μη!
Η "δράση" για ένα πολεμιστή εν δυνάμει και τελειωμένο με την βαθύτερη έννοια του όρου περιλαμβάνει
οποιαδήποτε νοητική,ψυχική συναισθηματική,
σωματική λειτουργία και διεργασία και απαιτεί ένα πλήρες ξεκαθάρισμα όλων των θεμάτων.
Θεωρείται απαραίτητη προυπόθεση για μια εξωτερική άψογη δράση και η εσωτερική αρμονική τακτοποίηση που ξεκινάει από των σωστό εσωτερικό διάλογο- μονόλογο.
Αν ο πολεμιστής δεν μπορεί να δει, να σκεφτεί σωστά και όλες τις πλευρές ενός θέματος,
δεν μπορεί να δράσει σε αρμονία με τις αποφάσεις του.
Δεν θα μπορεί να τις υποστηρίξει
"ενεργειακά",
εξ αιτίας των διαρροών
και της απώλειας της ενέργειας.
Θα είναι πάντα στην σφαίρα της φαντασίας του!
Άλλα σκέφτεται,άλλα λέει και άλλα κάνει.
Το άγνωστο είναι πάντα η πρόκληση για αυτόν και όχι αποφυγή.
Δεν μπορεί να εμμένει στο γνωστό συνέχεια.
Άλλωστε εκείνο που μετατρέπει τους ανθρώπους σε μικρούς τυράννους
είναι η μανιακή χρήση του γνωστού,
αποκλείοντας κάθε τι καινούργιο
και λιμνάζοντας την ενέργεια σε βαλτώδη νερά αρπακτικών πουλιών.
Όταν οι άνθρωποι τρέχουν σε κύκλους
...κυνηγούν την ουρά τους!
Αγαπητέ ατόφιε μου,
είδες που τα καταλαβαίνεις όλα όταν θέλεις, αλλά είναι εύκολο να μεταπηδάς μια εδώ και μια εκεί και αν καταλαβαίνω καλά είσαι πάντα στη σωστή πλευρά.
Ως προς τα ερωτήματα που έθεσες σε σχέση με αυτά που έγραψα:
1. αν το να γράφεις σε ένα μπλοκ είναι δράση είναι προφανές και κανείς δεν το απαξιώνει αλλιώς θα απαξίωνε ταυτόχρονα και τον εαυτό του (χωρίς να είναι κακό αυτό, αν χρειάζεται να γίνει) και νομίζω το καταλαβαίνεις.
Αλλά πρέπει να διευκρινήσω ότι είναι μια μορφή και όχι όλο το εύρος της έννοιας, που υποθέτω να συμφωνείς όπως και όσοι γράφουν έχει και άλλες μορφές πιο "δημόσιες", πιο ενεργητικές και πιο συμμετοχικές.
Θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω μάλιστα ως μια μορφή "τεμπέλικης"δράσης, αν σκεφτείς ότι μπορεί να συμβαίνει σε συνθήκες κατοικίδιας ζεστασιάς, οραματικής ενατένισης και φιλοσοφικού σκεπτικισμού περί του όντος και του μη όντος κ.ο.κ.
Θα μπορούσα να το αντιπαραβάλω με την "τεμπέλικη" στάση της πολιτικής των κομμάτων που όταν δεν ασχολούνται με τα προβλήματα και τις λύσεις, κάνουν δημοσκοπήσεις ως αντίδοτο στην απουσία τους από την κοινωνία. Λες και θα μάθουν κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη ξέρουν όλοι.
Αρα η δράση έχει και μια πιο συμμετοχική και ενεργητική παράμετρο, πιο επίπονη από την εκ του μακρόθεν αντιπαράθεση επιχειρημάτων, διότι η απόσταση μπορεί να ξεγελάει. Εχει μέτωπα, έχει σύγκρουση, έχει διλήματα, έχει επιλογές αποφάσεων και πράξεων και φυσικά έχει κάποιο κόστος ανάλογα με τι από όλα αυτά θα κάνεις κάθε φορά. Α, έχει και ονοματεπώνυμο. Δεν είναι "ανώδυνη" γραφή σε ιστοσελίδες, χρήσιμη αλλά σε αφήνει αλώβητο κάτω από ένα ψευδώνυμο.
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο, νομίζω αν θέλει να καταλάβει κάποιος καταλαβαίνει, αν δεν θέλει είναι προφανές δεν του αλλάζεις τα μυαλά, ότι και να κάνεις.
2. Οι λέξεις δεν χάνουν ποτέ το νόημα τους, μπορεί να αλλάζουν ακόμα και περιεχόμενο, πάντως έχουν το νόημα που τους δίνουμε κάθε φορά γι'αυτό έκανες και σωστά την ερώτηση ποιό νόημα έχει η δράση και τι εννοώ. Για να το διευκρινήσω όσο μπορώ και όσο αντέχει ο χώρος.
Τώρα αν παρακολουθήσεις λίγο μια μορφή "διανόησης" που βρίσκει το νόημα μόνο στις λέξεις ή πιάνεται τόσο πολύ από αυτές ώστε να μη βγάζει στο τέλος κάποιος άκρη, είναι άλλο πράγμα.
3. Προφανώς "γοητευτικές περιπλανήσεις .......κλπ" αφορούν και εμένα, όχι απλά περισσότερο απ΄όσο πιστεύεις ότι νομίζω αλλά περισσότερο από όλους, γιατί ενώ κατανοώ το αδιέξοδο τους μερικές φορές παρασύρομαι και συμμετέχω και μάλιστα με ευχαρίστηση ... και αντί να προσπαθώ να αντιμετωπίσω τις αντίστοιχες διαδρομές άλλων με μια σθεναρή στάση μάλλον το κάνω με συγκατάβαση και έχω κι εγώ την ευθύνη που μου αναλογή.
Αλλά δημοκρατία έχουμε μπορούμε να
λέμε ότι θέλει ο καθένας, χωρίς στοιχειώδη επαρκή επιχειρήματα στήριξης αλλά και τα παράδοξα έχουν τη θέση τους στη ζωή μας.
Είναι απόλυτα "ανεξίθρησκος". Από το πράσινο λιβάδι, να απογειωνόμαστε στο υπερπέραν και από τη γη στη σελήνη και πάλι πίσω, ποιόν ενοχλεί, κανέναν, ποιόν βλάπτει κανέναν, έχω μια υποψία μερικούς τους βοηθάει αυτή η "απόσπαση" (δεν είναι ανάμεσα μας, έτσι.Μην παρεξηγηθεί κανείς).
Υ.Γ. θα ήθελα να πω ότι αυτά που γράφω, στον ένα ή στον άλλο βαθμό τα έχω ξαναγράψει, έστω παραπλήσια και μάλλον ούτε τα πρόσεξες. Παρακολουθείς μόνο ότι θέλεις.
Το ποιήμα σου δεν το διάβασα, γιατί έχω μια επείγουσα δουλειά και πρέπει να την τελειώσω.
Πάντως το ωραίο είναι ότι με κάποιον τρόπο όλοι το απολαμβάνουμε.
Καλυνύχτα και καλή τύχη,
για όσους είδαν την ταινία και τα αποτελέσματα της δράσης έστω της συμβατικής που είχε ο ήρωας της. (Αληθινή ιστορία, έτσι..... όχι αρκούδες και κροκόδειλοι).
Η άποψη που έχω αγαπητέ Venceremo είναι ότι πριν κάποιος προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο, ας στρέψει λίγο το βλέμμα κι ας δει μήπως υπάρχει κάτι που θέλει να αλλάξει στον ίδιο. Μήπως τελικά αλλάζοντας τον εαυτό μας αλλάξει και ο κόσμος γύρω μας; Λίγο μεταφυσικό ακούγεται όντως αλλά... ποτέ δεν ξέρει κανείς ;)
Είμαι στη σωστή πλευρά; Πως το εννοείς; :p Πέρα από πλάκα όμως δε νομίζω ότι τίθεται θέμα να είναι κάποιος στη σωστή πλευρά ή όχι. Αν το κάνω, δεν το έχω συνειδητοποίησει και θα πρέπει να το προσέξω... :)
Ότι μεταπηδάω είναι γεγονός και είναι ο προσωπικός τρόπος να εκφράζομαι... Ελπίζω να μην ενοχλεί... γενικά και ειδικά :)
Το ότι υπάρχουν και άλλες μορφές πιο συμμετοχικές δεν απαγορεύει νομίζω άλλους τομείς της ζωής να... ευδοκιμήσουν!
Όπως είπαν και οι αγαπητοί ΕΛ.ΖΙΝ. το πρόβλημα είναι η υπερβολική ενασχόληση με το γνωστό. Κατ'αυτή την έννοια είναι καλό να υπάρχει η αναγκαία ευελιξία μετακίνησης και αλλαγής θεμάτων και οπτικής.
Το ψευδώνυμο δεν είναι αναγκαίο αλλά είναι ο τρόπος που έχουμε συμφωνήσει ως παρέα να γράφουμε. Και δεν έχει την έννοια να κρύψει κάποιον. Ούτως ή άλλως υπάρχουν μάσκες που αποκαλύπτουν αντί να κρύβουν... Ίσως με αυτό τον τρόπο να δώσει κάποιος περισσότερη σημασία και στο περιεχόμενο για μια φορά και όχι στο πρόσωπο (μήπως θα αποκτούσε διαφορετική βαρύτητα ο λόγος μου αν ήμουν ο κος. Καραμανλής, ο κος Παπανδρέου ή κάποιος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο; Γιατί άραγε;) Μήπως τελικά κρίνουμε αυτά που λέγονται όχι από το περιεχόμενο αλλά από το ΠΟΙΟΣ τα λέει; (ή ακόμη χειρότερα ποια ΘΕΣΗ κατέχει αυτός που τα λέει; και πόσο σεβασμό έχει καταφέρει να κερδίσει;) Ελπίζω πως όχι...
Διαφωνούμε στο ότι οι λέξεις δεν χάνουν το νόημα τους. Σκέψου τη λέξη αγαθός! Στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε "ενάρετος" ενώ στη σημερινή εποχή έχει φτάσει να σημαίνει... "βλάκας" (με την "καλή" έννοια)! Και τώρα σκέψου τη λέξη "τρομοκράτης" (μετά την εποχή των Δίδυμων Πύργων) ή το θεϊκό να "επιβάλλουμε την ειρήνη". Είμαι σίγουρος ότι... πρόκειται για παρεξήγηση. Σκέψου και τις λέξεις "κατάκτηση του διαστήματος". Πραγματικά κατακτήσαμε το διάστημα; Πόσο σπουδαίοι είμαστε άραγε; Και σκέψου και το παντού και το πάντα από την πλευρά ενός θνητού... και όχι ενός αθάνατου. Τι σημαίνει το "πάντα" για ένα ον που πρόκειται να πεθάνει άραγε;
Το "παρακολουθείς μόνο ότι θέλεις" μου αρέσει! Είναι ευθύ!!! (Και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ για μαζοχιστής γιατί μπορεί και να είμαι :) ) - Το καλσόν, το καλσόν... :))
Φιλιά!
Το καλτσόν και τα κουλουράκια πρέπει να γίνουν ανάρτηση κάποια στιγμη
...αλλά για την ώρα το θέμα μοιάζει περίπλοκο.. .λέω η επόμενη ανάρτηση να είναι:
Τα μπλογκ, οι μπλόγκερς και
... τα μυστήρια της δράσης τους.
Αν συμφωνείτε ετοιμάστε αναλύσεις προτάσεις και υλικό για την επόμενη συνάντηση μας!
Δεν ξέρω για αρκούδες και κροκοδείλους εκείνο που ξέρω είναι ότι ο άνθρωπος που παύει να μαθαίνει κάτι καινούργιο
... είναι νεκρός.
Η δια βίου μάθηση κάνει καλό στην υγεία και ανοίγει φρεσκάρει το μυαλό και το εύρος της συνείδησης.
Φιλιά σε όλους!
Αγαπητέ ατόφιε,"όταν η Αλεπού κάνει κύρηγμα, αλλοίμονο στις κότες".
Οπως κατάλαβες άλλα διαβάζεις και άλλα καταλαβαίνεις, φταίω εγώ, προφανώς όχι.
Απαντάς όχι σε αυτά που γράφω αλλά σε αυτά που έχεις προκαθορίσει να απαντήσεις.
Ενα μικρό παράδειγμα :
Γράφω "Οι λέξεις δεν χάνουν ποτέ το νόημα τους, μπορεί να αλλάζουν ακόμα και περιεχόμενο, πάντως έχουν το νόημα που τους δίνουμε κάθε φορά"
Λες εσύ "Διαφωνούμε στο ότι οι λέξεις δεν χάνουν το νόημα τους. Σκέψου τη λέξη αγαθός! Στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε "ενάρετος" ενώ στη σημερινή εποχή έχει φτάσει να σημαίνει... "βλάκας" (με την "καλή" έννοια)! Και τώρα σκέψου τη λέξη "τρομοκράτης" (μετά την εποχή των Δίδυμων Πύργων) ή το θεϊκό να "επιβάλλουμε την ειρήνη". Είμαι σίγουρος ότι... πρόκειται για παρεξήγηση κλπ. κλπ."
Αντί να καταλάβεις ότι γράφω αυτό που γράφεις, ότι οι λέξεις δεν είναι μετέωρες αλλά ζουν με τους ανθρώπους και την εποχή τους, είναι εκτός από σκέτες λέξεις και "ιστορικές κατασκευές", δηλαδή οι ίδιες λέξεις σε διαφορετικές εποχές, από άλλους ανθρώπους,
μπορεί, όχι απαραίτητα βέβαια, να σημαίνουν διαφορετικά πράγματα.
Τι μπορώ να κάνω, πες μου, αν άλλα γράφω και άλλα καταλαβαίνεις; μάλλον τίποτα, απλά να προσπαθήσω, όσο του αξίζει. Όπως αντιλαμβάνεσαι δεν είναι δικό μου το πρόβλημα, είναι δικό σου και πρέπει εσύ να κάνεις κάτι.
Γράφω "... η δράση έχει και μια πιο συμμετοχική και ενεργητική παράμετρο, πιο επίπονη από την εκ του μακρόθεν αντιπαράθεση επιχειρημάτων, διότι η απόσταση μπορεί να ξεγελάει. Εχει μέτωπα, έχει σύγκρουση, έχει διλήματα, έχει επιλογές αποφάσεων και πράξεων και φυσικά έχει κάποιο κόστος ανάλογα με τι από όλα αυτά θα κάνεις κάθε φορά. Α, έχει και ονοματεπώνυμο. Δεν είναι "ανώδυνη" γραφή σε ιστοσελίδες, χρήσιμη αλλά σε αφήνει αλώβητο κάτω από ένα ψευδώνυμο..."
Γράφεις εσύ "Ούτως ή άλλως υπάρχουν μάσκες που αποκαλύπτουν αντί να κρύβουν... Ίσως με αυτό τον τρόπο να δώσει κάποιος περισσότερη σημασία και στο περιεχόμενο για μια φορά και όχι στο πρόσωπο (μήπως θα αποκτούσε διαφορετική βαρύτητα ο λόγος μου αν ήμουν ο κος. Καραμανλής, ο κος Παπανδρέου ή κάποιος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο; Γιατί άραγε;) Μήπως τελικά κρίνουμε αυτά που λέγονται όχι από το περιεχόμενο αλλά από το ΠΟΙΟΣ τα λέει; (ή ακόμη χειρότερα ποια ΘΕΣΗ κατέχει αυτός που τα λέει; και πόσο σεβασμό έχει καταφέρει να κερδίσει;)"
Ποιός σου ζήτησε να λέγεσε έτσι ή αλλιώς, να έχεις αυτή ή την άλλη θέση όπως αναφέρεις, πάλι δεν κατάλαβες, τι έγραψα.
Ο καθένας έχει μια ιδιοπροσωπία, μια δική του διαφορετικότητα αναγκαία και χρήσιμη, γι'αυτό γράφω ότι είμαι "ανεξίθρησκος" δηλαδή αντέχω κάθε ιδομορφία που ζει ανάμεσα μας και θεωρώ χρήσιμο τον οποιονδήποτε με το οποιοδήποτε ονοματεπώνυμο, το οποίο όμως σε "δεσμεύει", ως προς αυτά που λες και πράττεις.
ΒΕΒΑΙΑ, έχει σημασία ποιός λέει τι, γι'αυτό θέλω και να ξέρω αυτόν που συζητάω, έστω και από μακριά.
Θα στο κάνω πιο καθαρό με ένα παραδειγματάκι μήπως και το καταλάβεις.
Φαντάσου έναν κανίβαλο να μιλάει για πολιτισμό και υγιεινή διατροφή και για το πόσο κακό ή ανθυγιεινό είναι για την υγεία η κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος. Βέβαια μπορεί κάποιος να αντιπαραθέσει γιατί όχι, ποιος μπορεί καλύτερα από έναν που έχει δοκιμάσει ανθρώπινο κρέας να μιλήσει για το κακό που προξενεί αυτή η συνήθεια.
Παρόλα αυτά όταν ακούτε κλάματα από μεταμελημένους (πρώην) κανίβαλους να αποκηρύσσουν αυτό που εξασκούσαν βάλτε το χέρι στο πιστόλι για σιγουριά, ποτέ δεν ξέρετε πότε θα του ανοίξει η όρεξη να θυμηθεί την προσφιλή του αυτή συνήθεια.
Και άντε όταν το κάνεις από πείνα, για επιβίωση υπάρχει μια κάποια δικαιολογία, όταν το κάνεις από χόμπι ή κάποια ψυχική διαστροφή; τότε τι λες, εμείς δεν πρέπει να ξέρουμε ποιός λέει τι; αλλά να προσέχουμε μόνο τι λέει;
Για να το καταλάβεις πιο καλά να σου πω και μια ιντερνετική εκδοχή του κανιβάλου, που "παίζει" και στην επικαιρότητα, μπας και συγκηνηθεί και καμιά μανούλα.
Αν ας πούμε αυτός είναι παιδεραστής και "ψαρεύει" αθώα παιδάκια για σκοτεινούς σκοπούς, δεν πρέπει να ξέρεις αυτά που λέει ποιός τα λέει, εχω την εντύπωση ότι δεν αρκεί να ξέρουμε τι λέει απλά κάποιος, αλλά και ποιός το λέει.
Να σε πάω και στο αντιπαθές σου θέμα, την πολιτική, αν έρθει ένας πολιτικός με οποιοδήποτε ονοματεπώνυμο όχι τόσο γνωστό και πει ατόφιε μου είσαι το άλας της ζωής, η πεμπτουσία της σκέψης του κόσμου, είσαι ο εκλεκτός μια που είναι και το θέμα μας, αυτά που λες συμφωνώ με όλα και σε θέλω δίπλα να τα κάνουμε μαζί, γιατί είναι η κρυμμένη αλήθεια που έψαχνα, εσύ "αθώο παιδί" με τις τόσες ερωτήσεις, θα παρασυρθείς ή θα αναρωτηθείς ποιός είναι, γιατί το λέει, τι θέλει; Αρα θα δεις όχι απλά τι λέει, αλλά ποιός το λέει, κατάλαβες;
ΑΛΛΑ ΓΡΑΦΩ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ.
ΠΟΤΕ ΒΟΥΔΑΣ ΠΟΤΕ ΚΟΥΔΑΣ που λέει και το τραγουδάκι.
Τώρα για τους άλλους τομείς της ζωής και την ευδοκίμηση τους, στο έχω ξαναγράψει και το ξέχασες πάλι, έχεις καμιά πρόσβαση σε τίποτα προσωπικά δεδομένα και μου τα κρατάς μυστικά; πες το μου, γιατί θα τρελαθώ από αγωνία και δεν είναι σωστό, να με τιμωρείς επειδή άλλα γράφω και άλλα καταλαβαίνεις.
Αν πάλι θεωρείς τη συμμετοχή μου σε αυτή την "ανταλλαγή απόψεων" ως μη ευδοκίμησει άλλων τομέων, ευχαριστώ για την υπαινικτική προσπάθεια αρωγής.
Γράφω " "παντού και πάντα" το αποτέλεσμα δεν είναι τελικό, νικήσαμε ή χάσαμε, είναι εκείνης της "στιγμής" διότι είναι "μοιραίο" να αλλάξει από τη στάση, τη δράση άλλων κάποια άλλη "στιγμή"
Το "πάντα" (έχει εισαγωγικά) εννοεί καταστάσεις που διέπουν τους ανθρώπους είτε ζουν είτε τους διαδέχονται άλλοι, δεν εννοεί τους ίδιους ως αθανάτους, είναι έκφραση.
Όπως καταλαβαίνεις έχω μια δόση μαζοχισμού παρόλο που εμένα δεν μου αρέσει, αλλά την έχω αποκτήσει φαίνεται κι εγώ.
Λοιπόν συμπολεμιστές και συμπολεμίστριες, η ενασχόληση είτε με το "γνωστό" είτε με το "άλλο" δεν σημαίνει "παραδοξολογίας το ανάγνωσμα" και θα μου επιτρέψετε ως φύσει και θέσει αισιόδοξο και "πολεμιστή" (με δική μου αναγόρευση έγινα, επαναστατικό δικαίω) να έχω τη δυνατότητα να προσεγγίζω τα πράγματα κάπως διαφορετικά και όχι από την πλευρά του Κρόνιου Ηρακλή, τις πολεμικές σημαίες της Αθηνάς ή τις αρμονικές του Τρελού Άλόγου με άλλα γαλαξιακά συστήματα.
Υ.Γ.Όταν "πολεμάτε" μη χτυπήσετε κανένα "αθώο περαστικό" (δεν εννοώ γνωστούς μας) και φυσικά "πάντα" το καλσον.
ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ
Γρηγόρης
Χαιρετώ όλους τους Πολυαγαπημένους φίλους!!!!
Δεν ξέρω τι να πω..!
Συνδέθηκα και εγώ σοβαρή-σοβαρή (μη χάσω ή σκίσω κανένα καλσόν...χαχαχα!....) για να γράψω στο μπλογκ και....να η έκπληξη!
Από τον κ.Σμιθ φτάσαμε στον Κανίβαλο! (μεταξύ μας το βρήκα πολύ αστείο!)
Αστραία θα συμφωνήσω μαζί σου ότι χρειάζεται κάποια στιγμή να κάνουμε ανάρτηση για τα κουλουράκια και το καλσόν!
Και οφείλω να ομολογήσω ότι νιώθω πιο ζωντανή και υγιής γιατί γέλασα πάρα πολύ ! ( καλοπροαίρετα το λέω.... μην παρεξηγηθούμε πάλι και αρχίσουμε τους κύκλους ψάχνοντας την ουρά μας!)
Σας φιλώ!
Καλά βρε Venceremaco... Πως κάνεις έτσι...;
Πρόσεχε μη... το καλσόν, το καλσόν :))
Παρεμπιπτόντως, μήπως το ότι καταλαβαίνω είναι το πρόβλημα; ;) Δες το κι αλλιώς... ;)
Φιλιά καληνύχτας σε όλους!
Ατόφιε έλεος τον έβγαλες απο τα ρούχα του, τον Venceremo τον πνίγει το δίκιο και προσπαθεί να σου εξηγήσει ....διατηρεί το χιούμορ του όμως και μας αγαπάει ειλικρινά ...Να εκφράσω τον θαυμασμό μου ...
Όπως είπε η Αστραία
ο άνθρωπος που παύει να μαθαίνει κάτι καινούργιο
... είναι νεκρός.
Εκείνον τον Σμίθ τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι ; ...
Καληνύχτα και φιλιά
Καλημέρα σε όλους τους παραδοξολόγους και...μη!
Μας ενδιαφέρει πολύ αυτή η ανάρτηση
με το καλστόν και τα κουλουράκια!
Μοιάζει εξαιρετική
"μη ανάρτηση και μη πράξη"
και τίτλος πίνακα του Νταλί!
Ο Ηρακλής, η Αθηνά, ο Γκράμσι
και ο σεχταρισμός δεν ανήκουν τελείως στην παραδοξολογία!
Το τρελλό άλογο του Γαλαξία μπορεί!
Τα μπλογκς και τα ιστολόγια δεν είναι και το άκρον άωτον της δράσης σίγουρα
...κάποιο μικρό μέρος της μόνο...
και δεν ξέρει κανείς που θα φθάσει.
Η ανωνυμία και η επωνυμία έχουν τις καλές και τις κακές τους πλευρές,
οπως και οι λέξεις και οι έννοιες τους.
Εξαρτάται πως χρησιμοποιούνται.
Καλό είναι να ανανεώνονται με
καινούργιες αντιλήψεις.
Επίσης ενδιαφέρον θέμα για ανάρτηση.
Η "δράση" των μπλόγγερς ...!!!
Ετοιμάζουμε συλλογισμούς..
"Μήπως τελικά αλλάζοντας τον εαυτό μας αλλάξει και ο κόσμος γύρω μας;"
...και ταυτόχρονα με τον κόσμο που αλλάζει γύρω μας δίχως να κοιτάζει
την δική μας μελαγχολία...
Πίνακας του Νταλί δεν είναι και... "ο θαυμασμός της Άρτεμης της Νύχτας"; :))
Ετοιμάζω συλλογισμούς κι εγώ... Να βρεθούμε να τους συζητήσουμε! Είστε προσκαλεσμένοι αγαπητοί ΕΛ.ΖΙΝ.! (το e-mail μας το ξέρετε!)
Φιλιά!
Καλημέρα φίλοι μου.
Επειδή δεν έχω χρόνο γιατί σχίζω το καλσόν μου για τον επιούσιο,
και ούτε σκοπεύω να επέμβω στον διάλογο που έχει αρχίσει ο Venceremos με δική του ευθύνη αποκλειστικά με τον Ατόφιο, -αλήθεια γιατί;- και δεν πηγαίνω ακάλεστη στα ξένα σπίτια, και επειδή
κάποιοι θεωρούν ότι δράση είναι μόνο η εξωτερική δράση, οφείλω να πω:
Εξωτερική δράση, πολιτική δράση, δεν είναι μόνο στα κόμματα.
Καλσόν σχίζονται κι αλλού.
Ενδεικτικά:
www.anthropos.gr
www.actclick.com
Και πολλά άλλα βέβαια.
Στην κρίση του κάθε ένα από εμάς είναι τι θα επιλέξει.
Πάντα με πολύ αγάπη, σας φιλώ προς το παρόν.
-Η ψυχή μπαίνοντας στην τροχιά των πιο ευγενικών γνωρισμάτων της, θα φτάνει καθώς θα αποκτά σωφροσύνη και δικαιωσύνη αγγαλιασμένες με σοφία, σε μιά κατάσταση αξιολογικά ανώτερη από την κατάσταση ενός σώματος το οποίο αποκτά δύναμη και ομορφιά μαζί με υγεία, στο βαθμό που η ψυχή είναι αξιολογικά ανώτερο από το σώμα.
Τότε λοιπόν ο μυαλομένος άνθρωπος θα ζήσει έχοντας εστιάσει όλες τις δυνάμεις του σε τούτον τον στόχο.
Πρώτον θα τρέφει μεγάλη εκτίμηση για τις σπουδές που θα φτιάξουν την ψυχή του να είναι τέτοια ενώ τα άλλα όλα θα τα περιφρονεί........
...Αλλά και σε σχέση με τις τιμές, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στην ίδια αρχή, άλλες απ' αυτές θα τις επιδιώξει και θα τις γευτεί - αυτές που έχει αποφασίσει ότι τον βελτιώνουν σαν άνθρωπο - ενώ εκείνες που θα μπορούσαν να καταλύσουν την τάξη που υπάρχει μέσα του θα τις αποφύγει, στην ιδιωτική του όσο και στη δημόσια σφαίρα.
-Επομένως δεν θα θελήσει να ασχοληθεί με την πολιτική;
-Στην πόλη τη δική του θα ασχολιθεί και πολύ μάλιστα, ίσως όχι όμως στην πατρίδα του, εκτώς αν του παρουσιαστεί κάποια θεϊκή τύχη.
-Εννοείς στην πολιτεία που ανιστορήσαμε καθώς την θεμελιώναμε, αυτήν που υπάρχει στα λόγια - γιατί στη γή επάνω δεν νομίζω οτι υπάρχει πουθενά.
-Ομως ίσως υπάρχει στον ουρανό, σαν ένα υπόδειγμα για όποιον θέλει να βλέπει, και βλέποντας να χτίζει μια πολιτεία μέσα του.
Αν υπάρχει κάπου αυτή η πολιτεία ή αν θα υπάρξει, αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Γιατί εκείνος θα πράττει σύμφωνα με τους νόμους αυτής της πολιτείας και καμιάς άλλης....
ΠΛΑΤΩΝ
Το να γράφεις Πλάτωνα με ανορθογραφίες, είναι τραγικό!
Συγγνώμη από καρδιάς.
Η πίεση του τόπου και του χρόνου...
"Μάθε να σιωπάς. Όταν μιλάς αυτό που θα λες να είναι μεγαλύτερης αξίας από τη σιωπή. Μη λες λίγα με πολλά λόγια αλλά πολλά με λίγα λόγια" Πυθαγόρας
Δεν είναι τυχαίο το μυσταγωγικό ανάστημα του αρχαίου ανδρός, είναι??
Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση και θα χαρούμε να τα πούμε από κοντά
δοθείσης της πρώτης ευκαιρίας.
Άλλωστε έχουμε τόσα κοινά ενδιαφέροντα και προτιμήσεις!
Οι σουρεαλιστικές αναρτήσεις,
μας ενθουσιάζουν και λατρεύουμε τον Νταλί γιατί δίνει ένα ισχυρό τράνταγμα στο σκουριασμένο σημείο της αντίληψης μας.
Ειδικά εκείνο τον πίνακα του με τον τίτλο:
Όνειρο που προκλήθηκε από το Πέταγμα μιας μέλισσας γύρω από ένα Ρόδι Ένα δευτερόλεπτο πριν το Ξύπνημα!
Και είναι αυτό το Όνειρο που μας ενδιαφέρει παρά πολύ!
Υ.Σ
Δεν είναι καθόλου τραγικό αγαπητό μας μολύβι,
να γράφεις Πλάτωνα ανορθόγραφα,
μέσα στην τόση ούτως ή άλλως τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Και μόνο που τον αναφέρει κάποιος χωρίς να ανήκει στους παπάδες και στους «εθνικοφρόνες»
και γνωρίζει τι είπε,
είναι πολύ σημαντικό!
Διόλου τυχαίος ο πίνακας από ότι φαίνεται...
Και νόμιζα ότι μου κάνετε πλάκα ;)
Ένας από τους πιο αγαπημένους μου είναι to Γεωπολιτικό Παιδί που Παρακολουθεί τη Γέννηση του Νέου Ανθρώπου!
Φιλιά!
Καλημέρα στους φιλότεχνους
σουρεαλιστές και...μη!
Μια σουρεαλιστικού τύπου ανάρτηση είναι ότι πρέπει να διατηρήσει το κέφι όλων,
την καλή μας διάθεση και την φόρμα μιας ψυχικής και σωματικής καλή υγείας!
Η συνεννόηση και η κατανόηση καθορίζεται από την θέση που βρίσκονται τα σημεία της αντίληψης των ομιλώντων και συμμετεχόντων, μακριά ή κοντά,
κάτι σαν τις τροχιές των ηλεκτρονίων στις αντίστοιχες στιβάδες.
Επειδή τα μεγέθη είναι κβαντισμένα σπάνια συναντώνται στο μέσον της διαδρομής και της απόστασης.
Συνήθως ανεβαίνουν προσλαμβάνοντας ενέργεια ή κατεβαίνουν εκπέμποντας την
με την μορφή ακτινοβολίας.
Καλό είναι να έχει κανείς όσο πιο πολλές εμπειρίες μπορεί,
απ΄όλες τις τροχιές και στροφορμές των σπιν αυτών των σημείων διευρύνοντας την συνείδηση πολύπλευρα και ποικιλοτρόπως.
Και αυτό δεν ανήκει στην σφαίρα της παραδοξολογίας,
αλλά στην δομή του ατόμου!
Θεμιστοκλής
Επειδή είδα μια ανάταση για το Νταλί. Να έχετε υπόψη και μερικά ακόμα πραγματάκια.Κι εμένα με ενθουσιάζει αλλά εκτός από την προωθημένη εικαστική οπτική των πραγμάτων ήταν και "πουλημένο τομάρι" με όλη την κυριολεξία της λέξης παρά τα εισαγωγικά.
Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του ανδρός, ενώ ήταν με την επανάσταση δηλαδή το δημοκρατικό στρατόπεδο στον ισπανικό εμφύλιο, μόλις χάθηκε η ιστορία, είπε το εξής ιστορικό και τυχοδιωκτικό έτσι για να έχουμε και μια αξιολόγηση "η ήττα είναι αντιαισθητική" και την έκανε, "έγλυψε καλλιτεχνικά για να "γλυτώσει" αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την καλλιτεχνική αξία του, αλλά με την ανθρώπινη υπόσταση του, έχει. Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν.
Ωραίοι οι μύθοι και οι Σμιθ.
Υ.Γ. Την άλλη φορά θα σας γράψω για τα κοινά της πεταλούδας με τον Κινέζο.
Εχει ενδιαφέρον.
Ως προς το συμπολεμιστή με το καλτσόν, άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε.
Το να κρίνει κανείς είναι εύκολο. Το να πάρει την ευθύνη των πράξεων του δύσκολο...! Και σύμφωνα με το ότι λέμε αντανακλά κάτι δικό μας... πολύ ενδιαφέρον!
Νομίζω ότι αντί για τα κοινά της Πεταλούδας με τον Κινέζο, κάτι πιο κοντινό στα ενδιαφέροντα σου θα ήταν οι ομοιότητες και οι διαφορές του Λάο Τσε, του Τσε Γκεβάρα και της Μύγας Τσε Τσε... ή ίσως "ο Τσε Γκεβάρα ως το όνειρο του Λάο Τσε που προκλήθηκε από μια μύγα Τσε Τσε"... Οι συνδυασμοί είναι άπειροι!
Περαστικά!
Ναούμ
Υ.Γ. Για το Ravel δε μας είπες κανά κουτσομπολιό...
Καλημέρα σε όλους τους Αγαπητούς φίλους!!!
Πάλι δύσκολα βάζεις Λήο, δεν τολμώ να ζητήσω διευκρινήσεις κβαντομηχανικής! (τι να πρωτορωτήσω)
Μου υπενθυμίζεις όμως ότι όλο λέω να διαβάσω τον "Θείο Αλβέρτο και τα Κβάντα" και συνέχεια το αμελώ!
Μάλλον ήρθε η ώρα...!
Διότι όπως πολύ σοφά έγραψε η Αστραία,
"ο άνθρωπος που παύει να μαθαίνει κάτι καινούργιο
... είναι νεκρός".
ΥΣ Debarzak Θα βοηθούσε αν σε βλέπαμε αύριο....κβάντοσυζήτηση και κβαντοερωτήματα χωρίς την παρουσία σου... δύσκολο!
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα κβάντα και βγάζουν κάποιους από το αδιέξοδο!! Και ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ με τίποτα την Barbarella που μάλλον συμφωνώ μαζί της!
..........και κάτι ακόμα πάνω στο θέμα της "Δράσης": η Δράση είναι Δράση. Δεν υπάρχει "τεμπέλικη" δράση και "μη-τεμπέλικη δράση". Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι δράσης και κάποιοι απ'αυτούς αποτελεσματικότεροι και συλλογικότεροι από το να βγω στους δρόμους με πανώ ή να ανήκω σε κάποια πολιτική παράταξη.
Γλυκέ μου ατόφιε, έχει ένα καλό εργάκι, "Το κλουβί με τις τρελλές" είναι άκρως "θεραπευτικό" θα σε βοηθήσει στην "αυτογνωσιακή" σου διαδρομή. Δες το, μη το χάσεις. Εχω την αίσθηση, ότι σου πάει. Μετά θα μας το πεις συνοπτικά, μαζί με τα συμπεράσματα σου.
Με εκτίμηση
Υ.Γ. Εχει και μύγες "τσε τσε" και "κατινιές" που σου αρέσουν, εγώ δεν θα μπορέσω.
Αγαπητοί φίλοι και συνταξιδιώτες, η επιθετικότητα, ένθεν και ένθεν, κι ειδικότερα η χαμηλού επιπέδου δεν προάγει τον διάλογο. Τουλάχιστον όχι τον ευφυή τέτοιον.........
Πόσο βαθιά είναι η λαγουδότρυπα λοιπόν;...
Κάτι μου λέει ότι έχει κι άλλο ;)
Δώσε τον "καλύτερο" σου εαυτό!
Υπάρχει μια καλή παροιμία, την οποία ασπάζομαι, "Κοίταξε με, μ'ένα μάτι να σε δω με δυό", αλλιώς ο καθένας λαμβάνει τα επίχειρα των "λόγων" ή "πράξεων" του,
"χωρίς κόστος δεν υπάρχει τίποτα", "τζάμπα μάγκας έστω και εξ αποστάσεως δεν γίνεται".
Είμαι καλοπροαίρετος όσο είναι καλοπροαίρετος και ο άλλος, αντέχω όμως και στα "κακοπροαίρετα παιχνιδάκια" είτε είναι "λαγουδότρυπες", είτε "φύκια με μεταξωτες κορδέλες", είτε "λαγοί με πετραχύλια" είτε "φρου κι αρώματα".
Υ.Γ. Η σχετική "ένταση", ελπίζω να γίνεται κατανοητή ακόμα και από όσους διαφωνούν γενικώς μαζί μου.
Παρόλα αυτά αν "χάλασα" κάπως το κλίμα των υπολοίπων, ζητάω μια συγνώμη, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι κανένας στο απυρόβλητο.
Αγαπητοί αυτογνώστες
«η επιθετικότητα, ένθεν και ένθεν, κι ειδικότερα η χαμηλού επιπέδου δεν προάγει τον διάλογο.»
«η Δράση είναι Δράση. Δεν υπάρχει "τεμπέλικη" δράση και "μη-τεμπέλικη δράση".
Υπάρχουν πολλές μορφές δράσης αποτελεσματική ή όχι ανάλογα με τις συνθήκες που βρίσκεται κανείς και μέσα που διαθέτει.
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα κβάντα ...να διευρύνουν το εύρος της συνείδησης προσδίνοντας άλλη νότα στο θέατρο του παραλόγου.
"χωρίς κόστος δεν υπάρχει τίποτα", "τζάμπα μάγκας έστω και χωρίς την αποστάση... δεν γίνεται".
Η υπερβολική ενασχόληση με την τέχνη έχει τους κινδύνους της
γιατί όπως λένε μερικοί
κάποιος πονηρός Άτλαντας προσπαθεί να σου φορτώσει τον ουρανό.
Τα "φρου και αρώματα" μπορεί να ισχύουν για όλες τις πλευρές
καθώς και "το κλουβί με τις τρελλές" ιδέες που μπορεί να έχει κάποιος
που πιστεύει πως μόνο το όνειρο που βλέπει αυτός είναι αληθινό!
Καλά πάμε...δοκιμάζουμε τις αντοχές
μας με τον κ.Σμιθ!
Α...ξέχασα...να δώσω τις συντεταγμένες...
τρίτο σύννεφο... αριστερά
από την Μέλισσα που βλέπει το όνειρο
...στο Ρόδι...και με τσίμπησε.
Κάπου εκεί κοντά είμαστε όλοι υποθέτω...για να μην νιώθω πολύ μοναξιά....
Αστραία μου στην διπλανή πολυκατοικία από την δική μας, κάποια αγόρασε διαμέρισμα και ήθελε να αλλάξουμε το εξωτερικό χρώμα της δικής μας για να ταιριάζει με το σαλόνι της.
Πραγματικό Γεγονός.
Να δώσουμε και εμείς,
την διεύθυνση και τις συντεταγμένες μας
...ως μη ανώνυμοι!
Λέμε να πιάσουμε εκείνο το συννεφάκι,
το δεύτερο από τα δεξιά της Αστραίας για να μη νιώθει μοναξιά και πάνω από την απέναντι πολυκατοικία να ρίχνουμε λίγη σκιά
να ταιριάξει κάπως το χρώμα του σαλονιού της σχολαστικής τελειομανούς κυρίας.
Δεν θέλουμε να στεναχωρούμε τους συνανθρώπους μας!
Ότι βοηθά τον άνθρωπο στα αδιέξοδα του,
τα κβάντα, ο Πυθαγόρας, ο Πλάτωνας, ο Νταλί,ο Ραβέλ, ο Πλανκ,ο Νεύτωνας,τα κουλουράκια, το μελαγχολικό κομφουζιο,
η φιλοσοφική λίθος, οι ζαπατίστας, ο Λαό τσε, Ο Τσε Γκεβάρα, Ιησούς,ο Οδυσσέας,ο Ηρακλής,ο Γκράμσι, ο Irvin D. Yalom,ο ένοικος στο κατώφλι,η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, τα είδη των λωτών, τα netroots, τα τσάκρας,οι μέλισσες, τα ρόδια και πολλά άλλα,
καλό μας φαίνεται, αρκεί να μη θεωρεί κάποιος ότι είναι η μοναδική άποψη και αποκλειστική αλήθεια εμμένοντας και υπερασπίζοντας φανατικά αυτή.
Δημοσίευση σχολίου