Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Δύναμη - μια προσέγγιση (Α' μέρος)


Χρησιμοποιώ κάτι από το εξαίσιο βιβλίο "Ο ηγέτης της αλλαγής" ως σημείο εκκίνησης της σημερινής δημοσίευσης... Σύμφωνα με τον ορισμό του βιβλίου λοιπόν:

Η δύναμη είναι η ικανότητα να πάρουμε αυτό που θέλουμε από το περιβάλλον με βάση το τι είναι διαθέσιμο...
Με βάση τον ορισμό αυτό το πρώτο που συζητήθηκε στη συνάντηση της ομάδας μας ήταν η επιθυμία και το τι ρόλο παίζει αυτή, καθώς στον ορισμό αυτό φαίνεται ότι η επιθυμία μας σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τη δύναμη.

Ωστόσο είναι καλό να διαχωριστεί ευθύς εξαρχής ότι η επιθυμία που αναφέρεται στον ορισμό είναι απαλλαγμένη από την προσδοκία εκπλήρωσης της! Αυτό είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί καθώς το να θέλει κανείς κάτι είναι ένα πράγμα, το να εξαρτάται από την εκπλήρωση της επιθυμίας του είναι ένα άλλο. Από εμπειρία, μπορεί να ειπωθεί ότι συχνά το δεύτερο προκαλεί την απογοήτευση καθώς προσελκύω την αντίδραση και την αντίσταση στο επιθυμητό...

Τα χαρακτηριστικά της δύναμης είναι τα ακόλουθα:

  1. Εκφράζεται μοναδικά ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός (δεν έχει στερεότυπη έκφραση)

  2. Σχετίζεται πάντα με κόστος και με ρίσκο (κάθε φορά που εκφράζουμε τη δύναμη μας υπάρχει κάποιο κόστος και κάποιο ρίσκο που εμφανίζονται ταυτόχρονα)

  3. Είναι ουδέτερη (μπορεί να είναι είτε "καλή" είτε "κακή" ανάλογα με τον τρόπο που χρησιμοποιείται)

  4. Είναι υπαρξιακή (υπάρχει μόνο στο "εδώ και τώρα")

  5. Βρίσκεται στη συνειδητή επιλογή (όχι μόνο του "Ναι" και του "Όχι" αλλά και του "Ναι, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις")
Μέσα από τη συζήτηση προέκυψαν ως οι παρακάτω τρόποι που μπορεί να μας κάνουν να χάσουμε τη δύναμη μας:

Το να βάζουμε τους άλλους πάνω από τον εαυτό μας, πολύ συχνά παραγκωνίζοντας τα δικά μας θέλω και τη δική μας αίσθηση για το πως έχουν τα πράγματα. Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα από ευαίσθητα άτομα που κατανοούν πολύ καλά το τι θέλει ο άλλος, αλλά μην παίρνοντας χρόνο να αναγνωρίσουν τι θέλουν τα ίδια και το ποια είναι η δική τους αίσθηση για το τι πρέπει να γίνει, παραχωρούν τη δύναμη τους σε άτομα πιο διεκδικητικά από τα ίδια.

Δίνοντας τα εύσημα ή την αυθεντία σε κάποιον άλλο. Εδώ πέρα πολύ συχνά εκφραζόμαστε μέσα από εμπειρία άλλων και όχι από προσωπική εμπειρία, χάνοντας την ουσιαστική επαφή με αυτό που λέμε. Μια άσκηση που θα μπορούσε να γίνει σχετικά με αυτό αφορά την ομιλία σε πρώτο πρόσωπο για πράγματα που μας αφορούν. Π.χ. είναι διαφορετικής "ποιότητας" οι παρακάτω εκφράσεις:

Με έχει επηρρεάσει στο παρελθόν και ίσως ακόμη με επηρρεάζει η επιμονή μου να πετύχω αυτό που θέλω και μου στερεί τη χαρά αν τελικά το πετύχω.
Ο άνθρωπος γενικά επιμένει να πετύχει αυτά που θέλει και αυτή η επιμονή τον κάνει να στερείται τη χαρά όταν τελικά τα πετυχαίνει.
Παρατηρείστε ότι στο πρώτο παράδειγμα δίνεται η δυνατότητα στον άλλο να έχει διαφορετική άποψη για την προσωπική εμπειρία για το γεγονός που εκφράζεται ενώ στη δεύτερη περίπτωση εκφράζεται ένας γενικός κανόνας που στερεί την ελευθερία της προσωπικής άποψης. Πως μπορεί να διαφωνήσει κάποιος; Ωστόσο αυτή η αποδυνάμωση που μπορεί να κάνουμε ακούσια στους άλλους με τη χρήση της δεύτερης πρότασης, θα λέγαμε ότι "γυρνάει μπούμεραγκ" στον ομιλούντα, καθώς του στερεί την αίσθηση της προσωπικής δύναμης αλλά τον "ταμπουρώνει" πίσω από μια "συλλογική προκάλυψη". Πόσο πραγματικά δυνατός είναι κάποιος που έχει την ανάγκη μιας τέτοιας προκάλυψης;

Να διευκρινίσω ότι σε καμιά περίπτωση δεν αρνούμαι την ύπαρξη συλλογικής εμπειρίας, συλλογικών κανόνων κλπ. Αλλά προκειμένου κανείς να κάνει ένα ουσιαστικό μοίρασμα για την ανθρώπινη εμπειρία είναι σημαντικό να πάρει την προσωπική ευθύνη για το κομμάτι εμπειρίας που του αναλογεί και να αναγνωρίσει στους άλλους το δικαίωμα να κάνουν το ίδιο! Σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να εκφράζονται έτσι ή με τον ίδιο τρόπο π.χ. αυτή τη στιγμή μαίνονται επιθέσεις των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Αλλά τι γίνεται όταν μοιραζόμαστε κομμάτια ανθρώπινης εμπειρίας για τα γεγονότα και το τι προκαλούν μέσα μας;

Στην ίδια κατηγορία μπαίνει και η χρήση γενικοτήτων. Αν π.χ. μπορούμε να είμαστε συγκεκριμένοι σε αυτά που θέλουμε, που ζητάμε, που επιθυμούμε και που απαιτούμε έχουμε περισσότερες πιθανότητες να τα λάβουμε. Αν πούμε "θέλω να είμαι ευτυχισμένος" πρόκειται για κάτι πολύ γενικό. Αν όμως πούμε ότι "θέλω να μπορώ να μοιράζομαι μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου και θα το κάνω παίρνοντας την προσωπική μου ευθύνη ακόμη και προκαλώντας πιθανές δυσαρέσκειες" έχουμε κάτι πολύ συγκεκριμένο που μπορεί να λειτουργήσει σαν οδοδείκτης!

Και μη νομίζουμε ότι το θέμα είναι λεκτικό. Απλά με τις λέξεις, μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο συνειδητοί του ποιο είναι το μήνυμα που μεταφέρουμε και του βαθύτερου λόγου για τον οποίο το μοιραζόμαστε.

Ατόφιος

Υ.Γ. Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος. Θα υπάρξει μια δεύτερη ανάρτηση σε συνεργασία με τον deBarzak εξετάζοντας τις φυσικές έννοιες της Δύναμης, της Ενέργειας και των Μαύρων Τρυπών και θα γίνει μια προσπάθεια σύνδεσης με το χώρο της καθημερινής μας εμπειρίας (πραγματικά μεγαλεπήβολο σχέδιο!)

47 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύπλοκο θέμα
και έχει μια δυσκολία
ο ορισμός της δύναμης.

Δύναμη είναι ένας από τους εχθρούς της γνώσης
και μετά την διαύγεια του πολεμιστή.
Ανήκει στα υψηλότερα μονοπάτια της μύησης.
Στην φυσική είναι το γινόμενο της επιτάχυνσης που αποκτά ένα σώμα επί την μάζα του και δεν βρίσκεται ποτέ μία δύναμη μόνη, αλλά πάντα έχουμε ζεύγη δυνάμεων, δράση και αντίδραση.
Σχετίζεται με την ενέργεια, σαν το εσωτερικό γινόμενο της δύναμης επί την μετατόπιση.

Την μεγαλύτερη ενέργεια καταναλώνει ο εγωισμός και η υπεράσπιση της σπουδαιότητας του ¨εγώ’.

Γι αυτό ο πολεμιστής σβήνει την προσωπική του πονεμένη ιστορία, όλες ίδιες είναι,
μέσα από μια εξονυχιστική ανασκόπηση και διερεύνηση όλων των αντιδράσεων των μικροσκοπικών και πολυποίκιλων «εγώ» του.

Διατηρώντας την ατομικότητα του, νιώθει μέρος ενός ευρύτερου συνόλου και προσπαθεί να κατανοήσει και τον ρόλο της κοινωνικής διαμόρφωσης πάνω του και των δομών της εξουσίας, στις οποίες υπόκειται.
Οι εχθροί είναι τόσο εσωτερικοί κάθε φορά και έχουν σχέση με τα ελαττώματα μας αλλά και εξωτερικοί,
ορατοί και αόρατοι...

Ξεκινώντας από την πρωταρχική ύπαρξη του Εγώ,
κατανοούμε στην πορεία και την
αλληλεπίδραση των άλλων σε ένα σύνολο., που καθορίζεται από τις ιστορικές εθνικές κοινωνικές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες.

Είναι κρίμα που μέχρι ΄τώρα οι πολιτικές ιδεολογίες αγνόησαν την ύπαρξη του εσωτερικού ανθρώπου, αλλά είναι εξ ίσου ανησυχητική,
η διάδοση όλων των φιλοσοφικών ρευμάτων και υπερβολών της νιου αιτζ εποχής, που οδηγούν τον
άνθρωπο σε ένα καναπέ ή μια πολυθρόνα χρόνιων ψυχαναλήσεων,
να ασχολείται συνεχώς με τα
προσωπικά του προβλήματα, διογκώνοντας τα, μέσα από ένα μικροαστικό, βολεμένο και μικρονοικό κομφορμισμό .

Να αναλίσκεται κανείς,
σε πληθώρα υπαρξιακών απαντήσεων άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και πραγματικής παιδείας,
Προσπαθώντας να "λύσει" πχ το πρόβλημα του γάμου του και παραβλέποντας τελείως ότι το θέμα αυτό υφίσταται μια κρίση γενικώτερη και καταρρέι εκ των έσω λόγω κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών,
είτε το επιθυμεί είτε δεν το επιθυμεί ίσως να μη έχει σημασία, γιατί οι ιστορικές αλλαγές τον ξεπερνούν.
Διότι πώς να νιώθει ένας Παλαιστίνιος αυτή την στιγμή,
ότι έχει προσωπικό πρόβλημα
και οι βόμβες
... είναι ο καθρέφτης του
και διαβάζοντας την ανάλυση Μπουσκάλια, περί αγάπης, ευτυχίας και κατανόησης... θα του περάσει;

Και αν οι βόμβες που μας πέφτουν για την ώρα -μέχρι ναρθει η σειρά μας- είναι αόρατες
... μέχρι στιγμής;

Να κρατάμε το "εγώ" στο πλαίσιο της ατομικής ευθύνης που μας αναλογεί, να το υπερβαίνουμε στο "εμείς", από το γενικό να βλέπουμε το ειδικό και από το ειδικό να μεταβαίνουμε στο γενικό, αναγωγικά και επαγωγικά.

Το "εγώ" μετράει δέντρα, το "εμείς" στοχάζεται το δάσος.
Ο νους που γνωρίζει και τα δέντρα και το δάσος
είναι ένας καινούργιος νους.

Για να είμαι σύμφωνη με το κείμενο το ξαναγράφω;

Εγώ πιστεύω, η προσωπική μου άποψη είναι
Μάλλον νομίζω, ότι το θέμα το βρίσκω πολύπλοκο και τον ορισμό δύσκολο της έννοιας κλπ όπου γ ενικό και πρώτο,

Φυσικά είναι η προσωπική άποψη μιας γυναίκας, που ζει στο 2009, έχει μια ορισμένη ηλικία εργασία, ενδιαφέροντα, που διακρίνονται και αν ζούσε πριν από 1000 χρόνια το πιθανότερο πιστεύω εγώ ,
πως θα έλεγε και θα πίστευε άλλα….για το εαυτό της.
Και δεν μπορώ να μη τον συμπεριλάβω στο συλλογισμό μου;)

Η δύναμη μας, μου,
χρειάζεται να διεκδικήσω-ουμε την ελευθερία μου μας,
¨Οσο όμως εγώ-εμείς,
είμαι- είμαστε δεσμώτες ενός σπηλαίου και μοιραζόμαστε μια κοινή μοίρα
ενώ νομίζω-με ότι είμαι είμαστε ελεύθερη-οι,
δεν θα γνωρίζω-με τίποτα άλλο,'πέρα από τις προβολές
και τα κόλπα μερικών θαυματοποιών...

Ανώνυμος είπε...

Το συγκεκριμένο βιβλίο απ ότι κατάλαβα αφορά στην διεκδίκηση της συναισθηματικής μας δύναμης στις προσωπικές και κοινωνικές μας σχέσεις .
Για μένα είναι καλές τεχνικές επικοινωνίας επιβολής και χειρισμού .
Ναι αποδίδουν ( προσωπική εμπειρία…. τώρα πια, τις χρησιμοποιώ σε αυτούς που δεν σέβομαι και εκτιμώ ή σε αυτούς που δεν με σέβονται …. ) .
Συμφωνώ έχει σημασία το πως θα εκφράσουμε την επιθυμία μας .
Αν όμως έχουμε αναγνωρίσει ποιοι είμαστε, ξέρουμε τι θέλουμε και γιατί το θέλουμε ….αναλαμβάνουμε την ευθύνη γι΄ αυτά που λέμε ή επιθυμούμε .
Σαφώς εκφράζουμε την προσωπική μας άποψη και αντίληψη όταν αναφερόμαστε στα λόγια μιας αυθεντίας για να υποστηρίξουμε την γνώμη μας και δεν νιώθουμε ότι χάνουμε την δύναμη μας .
Και αν πραγματικά δεν έχουμε καμία προσδοκία εκπλήρωσης της επιθυμίας μας γιατί να μπούμε σε αυτή την διαδικασία ;
Οι συγκεκριμένες θεωρίες πραγματικά πιστεύω ότι μας βοηθούν να προσδιορίσουμε τι θέλουμε και γιατί το θέλουμε μέχρι εκεί όμως.
Ναι λειτουργούν ως εργαλεία αυτογνωσίας και ανασκόπησης των βαθύτερων κινήτρων της συμπεριφοράς μας .
Τελικά (εμένα προσωπικά )με βοήθησαν να καταλάβω ότι το επόμενο βήμα είναι να εκφράζω ειλικρινά τι θέλω και πως νιώθω χωρίς λεκτικά κολπάκια και να θυμάμαι ότι λίγα πράγματα είναι τόσο σημαντικά για να επιμένω στην εκπλήρωση τους .
Ναι είναι σημαντική προϋπόθεση για την ελευθερία και αποτέλεσμα της ελευθερίας η ενεργοποίηση της εσωτερικής δύναμης του καθενός.

Προσπαθώ τόση ώρα να συγκεντρωθώ να γράψω αλλά δεν μπορώ ........ γιατί από την τηλεόραση ακούω

¨ Η Φαταχ είναι έτοιμη να αναλάβει την ΕΞΟΥΣΙΑ στην Γάζα ¨ .

Όλα γίνονται για την εξουσία και Δύναμη είναι η άσκηση εξουσίας …..
Και κατά την γνώμη μου κυρίαρχη Δύναμη
Οι μορφές εξουσίας διακρίνονται από την μορφή δύναμης που ασκούν (οικονομική, πολιτική, ιδεολογική) και από την μορφή υποταγής (παθητική, ιδιοτελής ,απόλυτα οικειοθελής ) .
Αυτό είναι το πλαίσιο αυτά τα όρια και οι περιορισμοί ….Δεν ζούμε (απομονωμένοι και ανεξάρτητοι ) ή κάτω από ένα δέντρο ψάχνοντας την φώτιση …
( Γενικότητα… )

Όμως η ικανότητα να πάρουμε αυτό που θέλουμε από το περιβάλλον αφορά στην ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ που έχει ένα πρόσωπο -α που δρα στα πλαίσια μιας κοινωνικής σχέσης και στα πλαίσια των υφιστάμενων κοινωνικό – οικονομικό - πολιτικών συνθηκών εξουσίας , ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ να πραγματοποιήσει τη θέληση του .

¨Αποκλεισμός στο ιατροφαρμακευτικό υλικό ¨ …..

650 τραυματίες ….

Τι ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ έχουν ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ να πραγματοποιήσουν την θέληση τους να …ζήσουν ;

Ανώνυμος είπε...

Και εμένα δεν με ικανοποιεί πλήρως ο συγκεκριμένος ορισμός της δύναμης. Το κάθε τι όμως μπορεί να δράσει ως σημείο για να δω που είναι η δικιά μου μαύρη τρύπα και που χάνω την ενέργεια μου. Ίσως με αυτόν τον τρόπο λειτούργησε και ο συγκεκριμένος ορισμός.

Και αναφέρομαι στο εξής - ναι, η δύναμη δεν μπορεί να είναι ο απώτερος στόχος. Ναι, είναι εχθρός τους πολεμιστή, αλλά πρέπει να τη φτάσει για να την αφήσει πίσω του. Δεν μπορεί να την αφήσει πίσω του πριν την φτάσει!

Οι προσωπικές ιστορίες δεν είναι όλες ίδιες γιατί περιέχουν και τα "αξιομνημόνευτα γεγονότα" τα οποία ένας πολεμιστής καλείται να βρει και να χρησιμοποιήσει μέσα από την ανασκόπηση.

Ίσως γνωρίζεται 2 από τους 4 συμφωνίες του Miguel Ruiz:
1. Να είμαι άμεμπτος με το λόγο μου
2. Να μην παίρνω τα πράγματα προσωπικά.

Εύκολα λέγονται, δύσκολα γίνονται.

Προσπάθησα να κάνω μια προσέγγιση της πρώτης συμφωνίας - να είναι κανείς άμεμπτος με το λόγο του (μέσα από μια οπτική). Πράγματι, είναι ενδιαφέρον σαν πείραμα ότι η χρήση του "εγώ" μόνο στην προσβολή μπορεί να οδηγήσει (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση). Η ερώτηση μου είναι - το να μη χρησιμοποιείται όμως τι κάνει άραγε; Μήπως το καμουφλάρει πιο αποτελεσματικά;

Σε καμια περίπτωση δε μιλάω για τη θετική σκέψη. Αλλά πρέπει να δούμε γιατί αρνούμαστε να πάρουμε την ευθύνη των πράξεων μας και τρέχουμε να βρούμε "ποιος φταίει" μέσα στο χαοτικό πλαίσιο των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών και μέσα στους πολέμους που συμβαίνουν στο Ισραήλ. Ναι, είναι κρίμα όλο αυτό. Αλλά πραγματικά, μήπως δεν είναι το διογκωμένο "εγώ" που πιστεύει ότι αν είχε αυτό τη δύναμη θα έκανε τα πράγματα "καλύτερα";

Μακάρι να έχω άδικο... Τα πράγματα είναι πιο "εύκολα", αν έχω άδικο...

Ανώνυμος είπε...

Δεν τρέχουμε, ακριβώς,
τακτοποιημένοι,
σε μία πολυθρόνα,
για να βρούμε "ποιος φταίει" μέσα στο χαοτικό πλαίσιο των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών και μέσα στους πολέμους που συμβαίνουν στο Ισραήλ,
αλλά αναρωτιόμαστε μήπως και εμείς
είμαστε ένα είδος "Παλαιστίνιοι"
και οι βόμβες πέφτουν πάνω μας
σαν "αξιοσημείωτα γεγονότα",
ενώ είμαστε απασχολημένοι,
με το να παίρνουμε τα πράγματα πολύ προσωπικά και εγωκεντρικά,
σαν να είμαστε οι μοναδικοί και ξεχωριστοί, που μας συμβαίνει κάτι...
Και ίσως να είναι το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε, βολεμένοι και καθησυχασμένοι,
στον νιου ειτζ
σοφτ μικροαστισμό μας...

Αυτό αναρωτιέμαι τουλάχιστον...εγώ

Ανώνυμος είπε...

Ένας πολεμιστής,
για να κατακτήσει την δύναμη, χρειάζεται να διευρύνει την αντίληψη του ,
ώστε να κατανοεί το κάθε τι τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο,
συνεπώς δεν μπορεί να έχει άγνοια των δομών της πολικής, θρησκευτική εξουσίας και της οικονομίας, πως τον επηρεάζουν και να υφίσταται την επίδραση,
χωρίς να επιδρά και ο ίδιος,

Ένας πολεμιστής επιδιώκει να είναι μέρος της αλληλεπίδρασης και όχι να κοιτάζει την δύναμη από μακριά
ή να συζητάει απλώς για αυτήν.

Ανώνυμος είπε...

Χμμμ... Ναι βεβαίως Τοξοβόλε!!! Έχεις απόλυτο δίκαιο. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αρχικά, για να μπω στην συγκεκριμένη αλληλεπίδραση μπαίνω αναλογιζόμενος πως επηρρεάζομαι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ από την θρησκευτική, οικονομική, πολιτική κατάσταση. (Το γράφω με κεφαλαία για να γίνει κατανοητό). Τα άλλα έρχονται έπειτα. Το να πω πως επηρρεάζεται ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ δυστυχώς δεν μπορώ να το πω εκτός αν είμαι... ΘΕΟΣ (που λέει ο λόγος). (Το γράφω με κεφαλαία για να φανεί η αντίφαση :)

Και το άλλο που προσπαθώ να πω είναι η εστίαση στο εδώ και τώρα. Το εδώ και τώρα μου περιλαμβάνει πολλές περισσότερες παραμέτρους από τον πόλεμο στο Ιρακ. Σαφώς και αυτό βρίσκεται σε αυτά που με επηρρεάζουν αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε η κατάσταση "παραφύλαξης" να ξεκινά από εμένα και τον τρόπου που μιλάω, από τους κοντινούς μου ανθρώπους και στη συνέχεια στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση... (από μέσα προς τα έξω σε αντίθεση με τον τρόπο που μας μαθαίνουν δηλαδή - από έξω χωρίς ποτέ να φτάνουμε στο μέσα!)

Και Αστραία, θα προέτρεπα και την αντίθετη θεώρηση για να ισορροπήσει ο ζυγός ;) Μήπως είμαστε και "Ισραηλινοί" βολεμένοι στη σκληρότητα μας και τις σχέσεις με την εξουσία, που ρίχνουμε βόμβες στους άλλους προκειμένου να τους εξαναγκάσουμε να φύγουν από τη Λωρίδα της Γάζας;

Ανώνυμος είπε...

Σε προσωπικές σχέσεις εναλάσσονται οι ρόλοι εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου,
αλλά σε συλλογικό επίπεδο ,
η παρέμβαση μας σε αποφάσεις που μας αφορούν και μας επηρεάζουν αρχίζουν και σταματούν, συνήθως σε μια ψήφο,και αν, με μια κοινή γμώμη προκάτ διαμορφωμένη,
οπότε για να είμαστε "Ισραηλινοί"
πρέπει να είμαστε
και στα κέντρα
... των αποφάσεων αυτών.

Παλιά, μας μαθαίναμε μόνο... το έξω,
που ήταν και στην μόδα η πολιτική,
τώρα θεωρείται πια πολύ... "ιν"
οι ατέλειωτες ενδοσκοπικές αναλύσεις του εσωτερικού εαυτού...
και απο πολεμιστές της δράσης έχουμε γίνει "υποχοντριακοί" πολεμιστές
ατέρμονων εγωκεντρικών αναλύσεων

Ανώνυμος είπε...

Κάπου εδώ τυφλώνομαι... από το φως που εκπέμπει η... μπουλντόζα σου...

Ανώνυμος είπε...

Σας βρήκα απο το μπλογκ ενός κοινού μας φίλου και διαβάζω με ενδιαφέρον τις τελευταίες αναρτήσεις σας και τα σχόλια σας.
Είναι πολύ ωραίο και σημαντικό,
που είστε μια "ωραία παρέα", και με τόσο ιδιαίτερα ενδιαφέροντα,
σε δύσκολους καιρούς
αποξένωσης των ανθρώπων.
Ναρθώ στο θέμα τώρα και να προσθέσω
την δική μου σκέψη.
Ο πολεμιστής προσπαθώντας να πετύχει την ολότητα του εαυτού, χρειάζεται να γνωρίσει και να τακτοποιήσει το προσωπικό του τονάλ.
Ταυτόχρονα όμως να έχει αίσθηση του εθνικού του τονάλ, καθώς του τονάλ των καιρών που ζεί, σε συνδυασμό με το συνολικό τονάλ της ανθρωπότητας.
Για να μη χαθεί σε αυτό τον λαβύρινθο,
ξεκινάει πάντα με ένα κέντρο και ένα σημείο αναφοράς και επιστρέφει πάντα εκεί, όπως ο Οδυσσέας που έχετε αναφέρει.
Διαφορετικά θα χαθεί σε άγρια κύματα του Ποσειδώνα και της φαντασίας του και θα είναι ένας πολεμιστής χωρίς ταυτότητα χωρίς στόχο και προορισμό.
Σας εύχομαι καλή χρονιά και ίσως κάποια στιγμή να γνωριστούμε από κοντά και να είμαι τυχερός που σας βρήκα.
φιλικά
Λήο Λν

Ανώνυμος είπε...

Μη φοβάσαι τις μπουλντόζες,
Ατόφιε, χρειάζεται να γκρεμίζουμε κάποια πράγματα ή να τα αναθεωρούμε,
στην διαδικασία της αναμόρφωσης του τονάλ, που λέει ο καινούργιος μας επισκέπτης,
τον οποίο,
χαιρετούμε με χαρά και ακόμη περισσότερη
... αν τον γνωρίσουμε.

Φίλε Λήο Λν,
αίσθανομάστε ευτυχείς που σε υποδεχόμαστε με τον καινούργιο χρόνο και ίσως αποδειχθείς
" το γούρι μας".

Καλή χρονιά να έχεις και ο καινούργιος άνεμος που σε έφερε κατά εδώ, να διώχνει, όλα τα μαύρα σύννεφα της ζωής σου.

Αξιοσημείωτες οι παρατηρήσεις σου και οι σκέψεις σου για τα είδη των τονάλ και ο πολεμιστής διατηρεί πάντα το πλεονέκτημα του αυτοσχεδιασμού,
για να μη παγιώνει
την αντίληψη, μονόπλευρα και ρουτινιάρικα.
Καλώς ήλθες... στην παρέα μας!

Ανώνυμος είπε...

Μερικά διαδικαστικά, Λήο Λν. Αν θέλεις, στείλε e-mail στο aftognwsia@gmail.com για να κανονίσουμε να γνωριστούμε και από κοντά!

Εύχομαι μια δημιουργική και εξελικτική χρονιά!

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που η παρέα μεγαλώνει, καλώς ήρθες Ληο ...
Διατηρούμε το χιούμορ μας Ατόφιε ...Είναι χειμαρώδης η Αστρέα και μου αρέσει ....
Συμφωνώ τοξοβόλε ο πολεμιστής διευρύνει την αντίληψη του.
Πρώτα ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ και ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ότι υπάρχει μια ΣΥΝΔΕΣΗ γεγονότων που εξυπηρετούν σκοπιμότητες και δρομολογούν καταστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο .
Ο πολεμιστής βρισκόμενος σε ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ αντιλαμβάνεται τι σχεδιάζεται και πως σερβίρεται, για την χειραγώγηση όλων μας.Δεν τα αποδέχεται.
Ακόμη και το ότι αναγνωρίζουμε και επικοινωνούμε αυτές τις απόψεις μας είναι δράση προκειμένου να διευρύνουμε την αντίληψη και άλλων και την δική μας ...
Δράση είναι και το γέμισμα χαρτοκιβωτίων με φάρμακα ή τρόφιμα σε κάποιες εθελοντικές οργανώσεις (δεν είναι όλες διαβρωμένες).
Ο καθένας μας αν κάνει κάτι ελάχιστο το οποίο προστίθεται με το ελάχιστο και κάποιων άλλων και δημιουργεί δράση.
Οι πολεμιστές είναι μαχόμενοι ...
Εγω πιστεύω ότι η αιματοχυσία στην Γάζα μας αφορά όχι μόνο σε κοινωνικο -πολιτικο επίπεδο αλλά και σε ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ .
ΑΝΑΖΗΤΗΤΑΙ η
Δικαιοσύνη και ο σεβασμός στη ζωή ....
Ατόφιε έχεις δίκιο πρώτα ξεκινάμε απο την παραφύλαξη του εαυτού μας ο Ιππότης Ιαγουάρος εστιάζει στον ευαυτό του, εξελίσεται όμως σε Ιππότη Αετό με διευρημένη οπτική ....

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα φωτεινή και πολύχρωμη σε όλες και όλους!
Τι μου αναδύθηκε από τα γραφόμενα σας και θέλησα να το μοιραστώ λοιπόν μαζί σας:
Από νωρίς στην εσωτερική μου έρευνα, ο Μύθος της Σπηλιάς του Πλάτωνα με προβλημάτισε και μ'έβαλε να σκεφτώ για το πως φτιάχνω τη πραγματικότητα μου. Συνηδειτοποίησα ότι η πραγματικότητα μου είναι γεμάτη προβολές, ότι βλέπω τους ανθρώπους και τον κόσμο γύρω μου σύμφωνα με τη σύνθεση της προσωπικότητας μου, μέρος της οποίας είναι όλο το παρελθόν μου (αξίες, φόβοι, όνειρα, προσδοκίες, πληγές κλπ), αλλά και όχι μόνο. Απέναντι λοιπόν σε ένα εξωτερικό γεγονός αντιδρώ σύμφωνα με την "σύνθεση" αυτή η οποία, σε μεγάλο βαθμο μου έχει δείξει ότι είναι ψευδαισθησιακή. Σύμφωνα λοιπόν μ'αυτήν την "σύνθεση" ορίζω τα πάντα γύρω μου, ακόμα και το τι είναι "δύναμη". Θέτω λοιπόν ένα ερώτημα στον εαυτό μου: υπάρχει περίπτωση να μπορώ να "βλέπω" χωρις τις προβολές μου, χωρίς τους φόβους μου και όλα αυτά που με καθορίζουν;
Έχω μπουχτίσει από τα "εγωκεντρικά" μου κίνητρα, αλλά κι άλλο τόσο έχω αηδιάσει από τον "ψευδοαλτρουϊσμό" μου. Επίσης έχω μπουχτίσει από τον "εγωκεντρισμό" και τον ντεμέκ αλτρουϊσμό των γύρω μου. Υπάρχει κάποιο τέλος σ'όλο αυτό; Υπάρχει διαφυγή από τη φυλακή των ψευδαισθησιακών προβολών;
Κάποιος μπορεί να μιλάει για τις ιδιότητες του "πολεμιστή". Ξέρει τι είναι πολεμιστής;; Είναι ο ίδιος πολεμιστής ή έχει διαβάσει 5 βιβλία και με περισσή χάρη μιλάει για τον Δρόμο του Πολεμιστή; Έχει βιώσει στο πετσί του τη Σκοτεινή Νύκτα της Ψυχής και το τι εμπεριέχει η φάση του σκοτεινιάσματος του Αλχημιστικού Έργου μέσα στ κορμί και στη ψυχή του; Ή γοητευμένος από τα "ξεχωριστά" κι ιδιαίτερα κείμενα που έχουν πέσει στα χέρια του βαφκαλίζεται ότι γνωρίζει; Γιατί είναι το πιο εύκολο να ορίσω τη Δύναμη ή όποια άλλη ιδιότητα σύμφωνα με την τάδε εσωτερική διδασκαλία, είτε αυτή προέρχεται από τους Τολτέκους, είτε από τους Σούφι, είτε από τον Χριστιανισμό ή Βουδισμό ή απ'όπου αλλού! Είναι εύκολο να την ορίσω έτσι γιατί ο τρόπος είναι μαθημένος από τα μαθητικά μου χρόνια. Και τότε διάβαζα ένα βιβλίο, μάθαινα τους ορισμούς κι έδινα εξετάσεις. Και σήμερα τι κάνω; Διαβάζω 5 βιβλία και δίνω εξετάσεις στους γύρω μου. Καλός βαθμός σημαίνει με αποδέχονται, με θαυμάζουν και με αγαπούν. Κακός βαθμός το αντίθετο! Κι αν αυτά τα 5 βιβλία είναι πνευματικού χαρακτήρα υπνοβατώ στην ιδέα ότι βρίσκομαι σε έναν δρόμο μύησης, η σε μια Ατραπό του Πνεύματος! Μονάχα για να συνειδητοποιήσω μια μέρα ότι εκεί που νόμιζα ότι περπατούσα, δεν έχω κάνει ούτε ένα βήμα. Κι αυτό γιατί δεν πήρα τα ρίσκα που θα με έβγαζαν από το βόλεμα μου, που θα με βοηθούσαν να δω τον κόσμο σαν για πρώτη φορά, χωρίς το παρελθόν μου, με την όποια ταπεινή μου εμπειρία και την όποια αστρόσκονη κρύβω στα σωθικά μου.
Φωτεινές και πολύχρωμες ευχές σε όλους σας για το 2009!

Ανώνυμος είπε...

Συμπλήρωμα:
Είναι η Δύναμη ΜΟΝΟ άσκηση εξουσίας όπως γράφει η Άρτεμις; Αναρωτιέμαι...........
Η ίδια η Ζωή δεν εμπεριέχει το στοιχείο της Δύναμης; Άλλο η Δύναμη κι άλλο η εγωκεντρική διαστρέβλωση της!
Η ορμητικότητα ενός καταρράκτη δεν έχει δύναμη; Η μεγαλοπρέπεια ενός βουνού δεν αποπνέει δύναμη; Το ρίσκο που παίρνει ένας άνθρωπος κι οι υπερβάσεις που κάνει δεν είναι δύναμη; Η αισιοδοξία όταν όλα γύρω μας πηγαίνουν στραβά δεν είναι δύναμη; Μια τρυφερή και γεμάτη αγάπη αγκαλιά κάποιες δύσκολες στιγμές δεν μας γεμίζει δύναμη; Ο ωκαιανός δεν έχει δύναμη; Το στερέωμα, ο έναστρος ουρανός δεν αποπνέει δέος και δύναμη;

Ανώνυμος είπε...

............η θεραπεία ενός πάσχοντα δεν είναι δύναμη; Το χαμόγελο δεν είναι κάποιες στιγμές η μόνη δύναμη κάποιου; Το δάκρυ κι η έκθεση του πόνου ενός ανθρώπου στα μάτια των άλλων δεν είναι δύναμη; Η κατάθεση ψυχής, όταν ο μέσος άνθρωπος κρύβεται μέσα στις γενικότητες κι ασάφειες του, δεν είναι δύναμη; Η κάθοδος στον προσωπικό και συλλογικό Άδη δεν απαιτεί δύναμη; Το να μπορώ να αγαπώ όταν οι άλλοι με χλευάζουν δεν είναι δύναμη; Το να πηγαίνω αντίθετα στο ρεύμα και να δικεδικώ την όποια αξία μου δεν είναι δύναμη;

Ανώνυμος είπε...

.........ακόμα, το να στέκω με χάρη κι αψογοσύνη απέναντι στην όποια βλακεία, δύναμη χρειάζεται!

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστούμε alchemist που μας θυμίζεις την απλότητα που έχουμε ξεχάσει μέσα στον βαθύ μας ύπνο (που δεν έχει σχέση με τη "δράση" για να μη μπερδεύω τα πράγματα)...

Και ευτυχώς που μας έχει μείνει χιουμορ για να μπορούμε να μην παίρνουμε τον εαυτό μας τόσο σοβαρά γιατί χανόμαστε!

Και φυσικά, ευτυχώς αφήσαμε για λίγο τη "θεωρία" και γυρίσαμε στην δύναμη αν και κάποιος θα μπορούσε να πει... "κάλλιο πέντε και στο χέρι" (στα βιβλία αναφέρομαι) :)

Κι αν σκεφτεί κανείς ότι η αρχική ανάρτηση είχε το σκοπό να δώσει ένα μικρό έναυσμα για παρατήρηση και πως χρησιμοποιούμε το λόγο μας! Όχι να υποστηρίξει κάποια θεωρία... Αυτό είναι όντως το χάσιμο του στόχου που είπε και ο Λήο!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σε όλους
και σε όλη
την καταπληκτική παρέα μας
και
... τον χειμαρρώδη Αλχημιστή!

Μου φαίνεται ότι "επικαλεστήκαμε" την δύναμη και ...μας προκαλεί με τον τρόπο της!
Να δούμε πόσο έτοιμοι,
είμαστε σε μια "αναμέτρηση"
μαζί της....;)

Ανώνυμος είπε...

Να σας ευχαριστήσω,
για το θερμό καλωσόρισμα
και τις βαθυστόχαστες σκέψεις όλων σας,
που προάγουν ένα Πλατωνικό διάλογο επιπέδου,
γιατί ο πολεμιστής χρειάζεται και τις σωστές εξηγήσεις για να δράσει σωστά και σύμφωνα με αυτές,
καθώς επίσης και να μπορεί να διαβάζει πίσω από τις λέξεις και πάνω, βλέποντας την πρόθεση,
από και πως εκπορεύεται.

Πολλά ωραία λόγια και «σωστά» κρύβουν μεγάλα ψέματα και σκοπιμότητες ή τουλάχιστον την μισή αλήθεια.

Και η ΓΝΩΣΗ… είναι δύναμη!

Και αυτοί , που έχουν την Γνώση, την έχουν χρησιμοποιήσει με διαφόρους τρόπους και την χρησιμοποιούν επηρεάζοντας το σημείο της αντίληψης του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.

Και η ΟΜΟΡΦΙΆ είναι δύναμη!

Για αυτήν την όμορφη Ελένη πολέμησαν οι Αχαιοί να την πάρουν πίσω
και μαζί και την Γνώση να φτιάξουν τον εαυτό τους ο-μορφο, δίνοντας μορφή σε ένα ακατέργαστο κομμάτι μάρμαρο.

Και χρειάστηκε να πολεμήσουν σκληρά και χρόνια τους Τρώες και να κατακτήσουν την Εντελέχεια, την Μορφή και να γίνουν άνθρωποι της Γνώσης, ξεκινώντας
ένα ταξίδι επιστροφής,
ολοκλήρωσης και ενότητας
του Εαυτού.

Ας ξαναορίσουμε και ξαναγυρίσουμε στο ερώτημα, πως χάνουμε δύναμη ή πως αποκτούμε;

Απαντώντας στο δεύτερο και σε σχόλιο προηγούμενης ανάρτησης,
Ένας πολύ δυνατός ήρωας ξεκίνησε την καριέρα του , με το πρώτο ¨Αθλο, που ήταν το Λιοντάρι της Νεμέας και σίγουρα θα είχε σοβαρούς λόγους να το κάνει., αυτό
Σκότωσε το «ζώο» αλλά,
άφησε και κράτησε την Λεοντή, σαν μέρος της στρατηγικής του και την κρατούσε καθ όλη την διάρκεια της μυητική του πορείας….

Ανώνυμος είπε...

ΑΑΑΑΑ!
...δεν το πιστεύω...
αυτό,
που βλέπω και διαβάζω!
Επανέρχομαι σύντομα
.... με πολλές μπουλντόζες!

Ανώνυμος είπε...

Έχω μείνει... άναυδη,
από τα σχόλια του Λήο
και το σημείο της αντίληψης μου ταρακουνήθηκε με σοβαρά Ρίχτερ.
Που ήσουν άνθρωπε μας τόσο καιρό;
Παντού σε ψάχναμε και σε βρήκαμε ...σε ένα μπλογκ;
Όλα αυτά είναι απαντήσεις,
σε ερωτήσεις, που μας έχουν απασχολήσει και μας απασχολούν καιρό τώρα, σαν ομάδα και είχαμε κάνει μια απόπειρα ερμηνείας των Άθλων του Ηρακλή και των σταθμών του Οδυσσέα, που ξεχάστηκε ο ταλαίπωρος στο νησί των Λωτοφάγων, και η οποία έχει μείνει ημιτελής.
Στο φλέγον θέμα!
Πως ερμηνεύεις, εσύ, τον Άθλο αυτό;
Αυτό που έχω σκεφτεί , είναι ότι πρέπει να συνδέεται με τον εγωισμό, τον εγωκεντρισμό, την επίδειξη και την θέληση ίσως.
Ο Λέων έχει ισχυρή θέληση, αλλά και ισχυρό εγώ, βασιλικό.
Η Λεοντή ίσως είναι ένα καμουφλάρισμα του πολεμιστή,
μέρος της ελεγχόμενης τρέλας.
Για τα υπόλοιπα τι να πω
…μου έδωσες δουλειά και απαντήσεις… σε πολλά.
Θα καθίσω να τα επεξεργαστώ.
Ίσως τελικά είσαι κάτι
περισσότερο από « γούρι»…
και αποδειχθείς ο άνθρωπος
« κλειδί» σε πολλές ερωτήσεις
που ζητούν απαντήσεις εδώ και καιρό…
γιατί φαίνεται νάχεις δουλέψει
το θέμα και με τον τρόπο,
που έμενα τουλάχιστον
μου ταιριάζει πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω,
αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ σε τόσο υψηλές προσδοκίες,
για απαντήσεις αλλά,
ίσως μπορώ να μιλήσω,
για τις δικές μου σκέψεις και ότι έχω καταλάβει
ή νομίζω ότι κατάλαβα.

Η Αστραία εκτός από ενθουσιώδης, χειμαρρώδης και πύρινη,
είναι διορατική και αφοπλιστικά άμεση, εστιάζεται στο στόχο.

Νομίζω ότι έχει σχέση με τη θέληση, η αρχή μιας τέτοιας διαδρομής, που συνδέεται άμεσα με την δύναμη και τον εγωισμό!
Η θέληση εδρεύει στην καρδιά και η θέληση είναι μια δύναμη που εκπορεύεται από το σώμα, όταν όλα τα’άλλα έχουν χαθεί.
Η θέληση είναι μια μικρή, πρώτη απόφαση, που δεν αυτοαναιρείται, γιατί θα πρέπει να ξέρουμε, ξεκινώντας αυτό τον δρόμο, θ’αποφασίζουμε πάντα και,
οι αποφάσεις άπαξ και ληφθούν, ισχύουν για πάντα.
Η θέληση, η βούληση ήταν ο τέταρτος βαθμός μύησης
... στην σχολή του Πυθαγόρα!
Τα Επιφάνεια , Θεοφάνεια, που ήταν και είναι η θεία όραση , η φανέρωση του Θεού, για τους Πυθαγόρειους
Και η δυσκολότερη όλων,γιατί ο μαθητής μετά από την ενατένιση του κόσμου των Συμπάντων πρέπει να κατεβάσει την αλήθεια αυτή στα βάθη του εαυτού του και να πραγματοποιήσει αυτή στην πρακτική εφαρμογή της ζωής του.

Γι αυτό είναι το Λιοντάρι της Νεμέας, ο πρώτος άθλος!
και είναι το λιοντάρι μέσα μας.
Ο εγωισμός που μας κάνει τρωτούς, που μας καταβροχθίζει, που μας οδηγεί σε μια ανώφελη και περιττή απόδειξη της σπουδαιότητας μας.
Πως μπορεί να νιώθει κανείς σπουδαίος, όταν ο θάνατος είναι τόσο δίπλα μας, τόσο κοντά μας?
Πνίγοντας το λιοντάρι, αυτό που μένει, είναι μια ισχυρή, ατόφια θέληση να ξεκινήσουμε.
Ο δρόμος έχει ανοίξει μπροστά μας, είναι η αρχή για μια αλλού είδους “Όραση”... πιο εσωτερική.
Αλλά να μην ξεχάσουμε να κλείσουμε τις δυο πόρτες της σπηλιάς του κεφαλιού μας , που είναι τα μάτια μας.
Φυσικά η Λεοντή πρέπει να είναι ένα μέρος της Περσόνας, χωρίς να ταυτίζεται κάποιος, αλλά χρησιμοποιώντας την , μερικές φορές, στα πλαίσια της μάσκας της παραφύλαξης και της προφύλαξης.

Γιατί ο Ηρακλής ξεκινάει από το Λιοντάρι της Νεμέας και όχι από τον Κριό που είναι η φυσική αρχή του ζωδιακού;

Γιατί θέλει να πνίξει ένα άλλο " Εγώ "και αρχίζει από άλλη οκτάβα.

O Kριός λέει Εγώ, εγώ είμαι.

Εγώ γνωρίζω ότι είμαι, λέει ο Λέων και είναι... ανίκητος.

Ο Ηρακλής τον πνίγει και επειδή κανένα όπλο δεν τον διαπερνά χρησιμοποιεί τα νύχια του θηρίου για να πάρει το δέρμα του. Θα κρατήσει τη Λεοντή μόνο σαν δίχτυ προστασίας στο πνευματικό Άνθρωπο που αρχίζει να σχηματίζεται.
Ο καινούργιος αυτός άνθρωπος είναι ένας Πολεμιστής ‘υψηλών προδιαγραφών’ που θ’αγωνιστεί για την ελευθέρια του, θα πολεμήσει κάθε αδικία και οτιδήποτε κρατάει τον άνθρωπο σκλαβωμένο και αμαθή.
Αυτός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει τι γνωρίζει αλλά, επίσης και τι δε μπορεί να γνωρίζει στα πλαίσια της ανθρώπινης επικράτειας.

Αυτός ο καινούργιος Πολεμιστής- Άνθρωπος αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω του με απέραντο θαυμασμό, δέος και ταπεινότητα.

Η ταπεινότητα του πολεμιστή δεν έχει καμία σχέση με τη δουλοπρέπεια.

Ο πολεμιστής δεν θα σκύψει το κεφάλι σε κανέναν, αλλά δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να γονατίσει μπροστά του.

Ακριβώς γιατί θεωρεί τον εαυτόν του, ένα τίποτα , μια απλή φλόγα κεριού απέναντι στο φως άπειρων αστερίων, μπορεί να γίνει τα ΠΑΝΤΑ.

Ακριβώς γιατί θεωρεί τον εαυτό του ίσο με το κάθε τι ακόμη και με ένα μυρμήγκι κατανοεί την αλληλεξάρτηση της ζωής και αγκαλιάζει το ΟΛΟΝ.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστά μιλάς Λήο όταν λες "Αυτός ο καινούργιος Πολεμιστής- Άνθρωπος αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω του με απέραντο θαυμασμό, δέος και ταπεινότητα."
Κι αυτή η διαδικασία αποτελεί ύψιστη πειθαρχία σε ένα κάθετο επίπεδο εσωτερικής εργασίας και λιγότερο σε ένα οριζόντιο τέτοιο.
Άλλωστε στη γλώσσα των Τολτέκων Ναγκουάλ σημαίνει το ΤΙΠΟΤΑ! Το "Τίποτα" όχι μηδενιστικά αλλά αυτό που αγγίζει τα ΠΑΝΤΑ, χωρίς φόβο, χωρίς ελπίδα, χωρίς προσδοκία......ελεύθερα!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σημαντικά όλα τούτα... μα τον Δία! :)

Ανώνυμος είπε...

Μα τον.......Δία indeed!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σημαντικά και αξιοπρόσεκτα,
πραγματικά,
όχι πολύ τετριμμένα.
Συνδέουν, ξεκαθαρίζουν και συνθέτουν πολλά πράγματα και σκόρπιες γνώσεις.
Με συνδέεις με κάτι βαθύ, απροσδιόριστο, μακρινό και οικείο.
Μου φαίνεσαι γνωστός,
σαν να σε ξέρω...ο λόγος
είναι αναγνωρίσιμος
σαν μια ανάμνηση από το παρελθόν.
Αν ο Πλατωνας έχει δίκιο όταν λέει οτι η γνώση είναι ενθύμηση, έχω πολλά να καθήσω "να θυμηθώ" απόψε.

Και εσύ όμως, στα Θεοφάνεια
... Φάνηκες, επιφανώς και
τελείως συγχρονιστικά
...για να συνδέουμε και εμείς...μερικά θέματα;)

Ανώνυμος είπε...

Είναι σημαντικό που με την συζήτηση πήγαμε πιο βαθιά και καταλήξαμε να μιλάμε για την ουσία για την εσωτερική δύναμη μας .
Συγχαρητήρια Ατόφιε που πυροδότησες αυτή την καταπληκτική συζήτηση …και σε όλους που τροφοδοτήσατε την φωτιά ...
Για να ξεκαθαρίσω λίγο τι έγραψα ……
Όταν ορίζουμε την δύναμη ως η ικανότητα να πάρουμε αυτό που θέλουμε από το περιβάλλον με βάση το τι είναι διαθέσιμο...
Αυτή η δύναμη είναι εξωτερική και ναι πιστεύω ότι συνδέεται με την άσκηση εξουσίας .
Μια από τις εξωτερικές ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ της εσωτερικής δύναμης αφορά στο να πάρω από το περιβάλλον ….. alchemist. .
Οι ορισμοί περιορίζουν αλλά για να επικοινωνούμε υιοθετούμε τον πιο κοντινό, σε αυτό που νιώθουμε μέσα μας ως αλήθεια, ορισμό.
Ο ορισμός της Δύναμης είναι πιο πολύπλευρος συμφωνώ. Στην ανάρτηση θέλαμε να εξετάσουμε την χρησιμοποίηση του λόγου μας ως έκφραση εξωτερίκευση αυτής της Δύναμης και πως την χάνουμε….
Συμφωνώ απολύτως ότι δύναμη εμπεριέχεται και σε αυτές τις εκδηλώσεις που αναφέρεις αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι μέσα από τα λεγόμενα σου διαφαίνεται η εξάρτηση της δύναμης σου από τους άλλους ……η σύνδεση της προσωπικής δύναμης με την εικόνα των άλλων για μας και με το πώς κρίνουν την συμπεριφορά μας ……
παράδειγμα γραφείς
Το δάκρυ κι η έκθεση του πόνου ενός ανθρώπου στα μάτια των άλλων δεν είναι δύναμη; Η κατάθεση ψυχής, όταν ο μέσος άνθρωπος κρύβεται μέσα στις γενικότητες κι ασάφειες του, δεν είναι δύναμη; Η κάθοδος στον προσωπικό και συλλογικό Άδη δεν απαιτεί δύναμη; Το να μπορώ να αγαπώ όταν οι άλλοι με χλευάζουν δεν είναι δύναμη; Το να πηγαίνω αντίθετα στο ρεύμα και να δικεδικώ την όποια αξία μου δεν είναι δύναμη;

Αναρωτιέμαι αν είναι έτσι ….όταν ξέρουμε ποιοι είμαστε, η αξία μας δεν εξαρτάται από τους άλλους δεν νιώθουμε την ανάγκη να την διεκδικήσουμε ή να την αποδείξουμε …. Αυτή η μη εξάρτηση νομίζω είναι ένα χαρακτηριστικό της Δύναμης.
Χωρίς φόβο…. Χωρίς ελπίδα…..Χωρίς προσδοκία…. Ελεύθερα…. Γράψατε….

Ανώνυμος είπε...

Πιστεύω ότι παρεξηγήθηκα Άρτεμις. Δεν υποστηρίζω την εξαρτητική σχέση σαν ένδειξη Δύναμης. Αλλά η εσωτερική Δύναμη φαίνεται καθαρότερα στις δύσκολες στιγμές, έτσι δεν είναι;
Επιπλέον, η παραδοχή των όποιων αδυναμιών μου είναι κι αυτό Δύναμη! Θέλει κότσια να σταθείς στις αδυναμίες σου, να τις αναγνωρίσεις κι άλλο τόσο να τις εκθέσεις άμα λάχει.
Θεωρώ ότι Δύναμη, Θάρρος δεν είναι η αφοβία, αλλά παρ'όλους τους φόβους μου και τις αδυναμίες μου να προχωράω.

Ανώνυμος είπε...

Ξαναλέω ότι ο ορισμός ήταν σημείο εκκίνησης για μια συζήτηση και με κανέναν τρόπο "πεποίθηση". Το ότι πυροδότησε τόση συζήτηση νομίζω ότι μπορεί να μην ήταν "πλήρης" αλλά σίγουρα μας έβαλε να σκεφτούμε - άρα πετυχημένος για το συγκεκριμένο πλαίσιο.

Άρτεμις, το βιβλίο δεν αναφέρεται σε "χειρισμούς". Όπως επισήμανα, δίνει τροφή για "προβληματισμό" και "πειραματισμό". Δυστυχώς τις φορές που έτυχε να είμαι πεπεισμένος για κάτι από το δυισμό του "ότι γνωρίζω τα πάντα για ένα θέμα" ή "ότι δεν γνωρίζω τίποτα για ένα θέμα", έπεσα στην παγίδα του να μην "πειραματιστώ" και άρα να μην ωφεληθώ από την "παρατήρηση" που προσφέρει ο "πειραματισμός". Αυτό είναι κάτι που συζητούσα χθες και μου κάνει πολύ κλικ με αυτό που παρατηρώ σε σχέσεις με τις "τεχνικές" αυτές και τις αντιστάσεις που προκαλούν.

Επίσης, θα αναφέρω κάτι από τα χαρακτηριστικά της δύναμης που προσωπικά μου έκαναν κλικ - εκφράζεται μοναδικά ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός! Αυτό σημαίνει ότι για τον alchemist δύναμη μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που λέει, ενώ για σένα κάτι διαφορετικό! Ο κάθε ένας είναι ο οριστής της πραγματικότητας του - απλά δε το γνωρίζει και οδηγείται από την κοινωνική διαμόρφωση στην παρούσα κατάσταση χωρίς να εξετάζει το status quo της ζωής του.

Επειδή σε αυτό το σημείο μπορεί να ξαναπάμε στα παιδιά του Τρίτου Κόσμου και τους πολέμους, θα αρκεστώ να πω ότι σίγουρα οι καταστάσεις αυτές έχουν ένα "καθρέφτισμα" μέσα μας, αλλά στην παρούσα δημοσίευση είναι φαντασία να πούμε ότι κάτι δεν ισχύει επειδή τα παιδιά του Τρίτου Κόσμου δεν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν. Η πειθαρχία του μυαλού είναι μια πολύ μεγάλη Δύναμη!

Τελικά αυτό που θα πάρουμε από το περιβάλλον μπορεί να είναι χρήματα και δόξα, μπορεί όμως να είναι γνώση και ομορφιά όπως είπε ο Λήο. Βλέπεις η Δύναμη είναι ουδέτερη - μπορεί να είναι καλή ή κακή ανάλογα με το πως θα τη χρησιμοποιήσεις. Και είναι εχθρός του πολεμιστή γιατί οι παγίδες είναι πολλές (δες την ταίνια "ο Δικηγόρος του Διαβόλου" αν δεν με πιστεύεις σε αυτό).

"Η ματαιοδοξία είναι το αγαπημένο μου αμάρτημα..." - προσωπικός τρόπος που χάνω δύναμη κάποιες φορές εδώ...

Ανώνυμος είπε...

"Do you know at this very moment you are surrounded by eternity? And do you know that you can use that eternity if you so desire?"
Carlos Castaneda

"The basic difference between an ordinary man and a warrior is that a warrior takes everything as a challenge, while an ordinary man takes everything as a blessing or a curse."
Carlos Castaneda

Ανώνυμος είπε...

Ατόφιε ο ορισμός αναφέρεται στην ικανότητα....για να αναπτύξεις αυτή την ικανότητα πρέπει να λάβεις υπόψη σου τις αντίστοιχες κοινωνικο οικονομικό πολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζεις .... Γιατί ενίοτε περιορίζουν την ικανότητα ....Είναι φαντασία σου ότι είπα ότι δεν ισχύει κάτι, επειδή τα παιδιά του τρίτου κόσμου δεν έχουν την ευκαιρία ....

Ανώνυμος είπε...

Ωραία...ωραία...το στρώσαμε
...το Πλατωνικό συμπόσιο!!!
Τακτοποίησα λίγο τις εσωτερικές μου απόρροιες
και είμαι έτοιμη...για νέες αναμετρήσεις.

Ε..ναι Ατόφιε να λάβουμε υπόψη μας
τις αντίστοιχες κοινωνικο οικονομικό πολιτικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε .... Γιατί ενίοτε περιορίζουν την ικανότητα
έιμαστε και απόρροια και
αυτών των απορροιών ...
να τις λάβουμε τις 'άτιμες"
και δεν είσαι καθόλου ματαιόδοξος
...τι να πουν άλλοι!
Είσαι λίγο αναποφάσιστος, γιατί
έχεις το άγχος της τελειότητας!

Άρτεμις σε βρίσκω εκθαμπωτικά
μαχητική, σύγχρονη ακτιβίστρια
και δυνατά φιλοσοφημένη!!!

Ο Αλχημιστής,
με συγκινεί ιδιαίτερα, γιατί έχει ένα αυθεντικό και λεπτό
ρομαντισμό!!!

Και έχω μια ερώτηση για το φίλο μας τον Λήο:
Θεωρεί ότι η κατάκτηση ης Τροίας
αφορά την κατάκτηση της γνώσης
για να αναμορφώσουμε τον εαυτό μας
και δεν είναι και η
κατάκτηση της ύλης με την έννοια
των απαραίτητων για την ζωή;

Ανώνυμος είπε...

Γιατί έχω την εντύπωση ότι...
"άλλα λέει η θεια μου,
άλλα ακούν τα αυτιά μου;"

Χμμ... Δε θα λέγατε ότι η υπεράσπιση της γνώμης μου, η αίσθηση ότι "εγώ έχω δίκαιο και εσύ άδικο" και της αίσθησης ότι "δε με καταλαβαίνουν" κλέβει από τη δύναμη μου;

Φιλιά σε υπέροχους και μη...

Ανώνυμος είπε...

΄Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε ...φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Να ξεκινήσω,
από το διεισδυτικό ερώτημα
της Αστραία!

Το Ίλιον και η κατάκτησή του , αντιστοιχεί στην Ύλη και έχει την βάση της, τουλάχιστον στα χρειώδη, και όσο κάποια πράγματα να μας φαίνονται αυτονόητα, σήμερα, δεν ίσχυαν πάντοτε
και δεν ήταν πάντοτε έτσι.

Για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, στην δουλειά, την ελευθερία, την δικαιοσύνη,
έγιναν, μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις να κατακτηθούν.

Και ενώ η κατάκτηση της Τροίας φαίνεται συλλογικό έργο, η επιστροφή των πρωταγωνιστών, είναι ατομική υπόθεση και προσωπική πορεία ξεχωριστή του καθενός, όπως και η ευθύνη να αναμορφώσουν εντελεχώς τον εαυτό τους με ότι κατάκτησαν και με όλα τα λάφυρα, που πήραν,
γιατί αποφασίζουν να επιστρέψουν... "κάπου"!

Ετσι η ζωή φαίνεται να χωρίζεται πάντα σε αυτούς που κλέβουν την Γνώση και την Ομορφιά και κλείνονται στα Τείχη, που νομίζουν απόρθητα και σε αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να την πάρουν πίσω, μαζί και την δύναμη τους.

Και η ΑΛΛΑΓΉ είναι δύναμη!

Το σπάσιμο των συνηθειών, των παγιωμένων πεποιθήσεων και η αλλαγή κατεύθυνσης της αντίληψης, γιατί εξασθενεί η δύναμη μας όταν κοιτάζουμε τα πράγματα συνεχώς με το ίδιο τρόπο.

Γιατί δεν γίνεσαι η αλλαγή που θέλεις να δείς στο κόσμο;
Λένε... οι καλοί μου φίλοι Ελ.Ζιν

Νομίζω ότι είστε όλοι υπέροχοι!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ορθά! Αν δεν γίνω εγώ, εσύ κι ο καθένας η ΑΛΛΑΓΗ τότε κάθε εξωτερικός αγώνας, κάθε αγώνας σε οριζόντιο επίπεδο είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει την πεπατημένη πορεία............
Και η ατομική αλλαγή ΕΙΝΑΙ δυναμη και ταυτόχρονα ΥΠΗΡΕΣΙΑ στους άλλους!

Ανώνυμος είπε...

Λήο,

Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί απολαμβάνω αυτά που λες τόσο πολύ...;

Στέλνω αγκαλιές μέσα από κόσμους μαγικούς και τόσο κοντινούς! Σε εσένα και σε όλους της παρέας!

Ανώνυμος είπε...

Κόρη του ΔΙΑ, ενδιαφέρουσα ερώτηση εστιάζεις για μια ακόμη φορά στο ουσιαστικό....Περιμένω την αποψη σου...
Λήο , διευρυμένη η οπτική σου για την κατάκτηση της Τροίας ως Ύλη και ως συλλογικό έργο.
Δεν το είχα σκεφτεί έτσι εως τώρα ...(πολλά δεν έχω σκεφτεί ακόμα).
Μετά απο συζητήσεις και με την παρέα θεωρούσα ότι η κατάκτηση της Τροίας προσωπικά για τον Οδυσσέα σήμαινε το γκρέμισμα των τειχών των πεποιθήσεων, των προκαταλήψεων, των δεδομένων συμπεριφορών για να ανακαλύψει πρώτα τον εαυτό του και μετά να ξεκινήσει το ταξίδι προς την ολοκλήρωση μέσα απο τις 12 δοκιμασίες .
Ως την πρώτη μάχη στην πορεία προς το ...¨κάπου¨ αυτή της αμφισβήτησης του εαυτού του και του γκρεμίσματος όλων αυτών που νομίζει ότι είναι.
Η συνειδητοποίηση ότι ίσως υπάρχουν πολλά να διαγράψει κανείς για να μπορέσει να γνωρίσει....
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Χμ...χμ
προσπαθώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου από την παρουσία ενός Πλούτωνα ισοπεδωτικού και αποκαλυπτικού και προσθέτω ρωτώντας...
Σίγουρα η κατάκτηση της Τροίας ,είναι συλλογική υπόθεση και μετά οι ήρωες μένουν...μόνοι, άλλοι επιστρέφουν αμέσως,
άλλοι αργούν.
Αυτός που φαίνεται να έχει συγκεκριμένο στόχο πορεία και διαδρομή , είναι ο Οδυσσέας.
Ξεκινάει με κάποιους συντρόφους και στο τέλος απομένει τελείως μόνος.
Όμως η επιθυμία του , δεν είναι να ασκητέψει, αλλά να συναντήσει τον γιο του και τον έρωτα του και να ζήσει σε μια κοινωνία και ένα μυθικό βασίλειο.
Ο λαός της Ιθάκης και ίσως η μεγάλη μάζα των ανθρώπων είναι πάντα αδιάφορη, αλλά συνεργάζεται με επίλεκτους συνεργάτες, για να διεκδικήσει και να πάρει πίσω ότι του ανήκει.
Καλημέρα σε όλους!
Και δεν ήταν μόνο
... οι 7 υπέροχοι,
αλλά και πολλοί άλλοι!

Ανώνυμος είπε...

Μη φοβάσαι τον Πλούτωνα ,
αγαπητή Αστραία,
θα αναγεννήσει πολλά
από την τέφρα.

Σίγουρα ο Οδυσσέας είναι ένα κοινωνικό και πολιτικό Ον
και δεν παρέμεινε ένας ναρκισσευόμενος μοναχός,
αλλά και αφού έγινε βασιλιάς και κύριος του Εαυτού του,
μέσα από την μακροχρόνια και περιπετειώδη πορεία του, διεκδίκησε και τον θρόνο του
στην κοινωνία της Ιθάκης.

‘Όμως θα ήθελα να θέσω ένα άλλο ερώτημα στην τόσο ωραία παρέα σας.

Αν είχαμε την Δύναμη και το δαχτυλίδι του Γύγη,
τι θα κάναμε με αυτό,
ο κάθε ένας προσωπικά;

Ανώνυμος είπε...

Μιλάς για το δαχτυλίδι που κάνει κάποιον αόρατο... Και θεωρώ ότι δεν είναι ρητορική η ερώτηση με σκοπό να μας βάλει να σκεφτούμε... :)

Νομίζω θα ακολούθουσα αυτό που μου έλεγε η καρδιά μου τη στιγμή που το αποκτούσα (να το χρησιμοποιήσω ή όχι και με ποιον τρόπο). Χρήματα και εξουσία δε λέω ότι δε με ενδιαφέρουν αλλά σίγουρα δε με ενδιαφέρουν σε σημείο να τα διεκδικήσω με αυτό τον τρόπο παίρνοντας τα από άλλους...

Νομίζω πιο ασφαλές για μένα είναι να απαντήσω με την "καλύτερη" και την "χειρότερη" περίπτωση, ή αν θες την "φωτεινή" εκδοχή και τη "σκοτεινή" εκδοχή της ιστορίας.

Η φωτεινή εκδοχή έχει να κάνει με τη χρήση του για να κάνω πειράγματα και να προκαλέσω αναστάτωση στην καθημερινή ζωή κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων προσπαθώντας να τους "ξυπνήσω" στην ύπαρξη μιας άλλης αόρατης πραγματικότητας.

Η σκοτεινή εκδοχή έχει να κάνει με ένα όνειρο που είδα χθες βράδυ. Ήμουν σε μια ομάδα που ανταγωνίζονταν μια άλλη. Είχαμε αποτύχει στην 22η δοκιμασία (κάτι σε σχέση με ένα άλογο). Αν και πιθανώς είχαμε ένα μικρό προβάδισμα από την άλλη ομάδα, ήμουν αυτός που "έκλεψε" και έκρυψε έναν από τους 24 (μάλλον) κύβους της άλλης ομάδας προκειμένου να εξασφαλίσω τη "νίκη" της δικής μου ομάδας. Άρα η σκοτεινή εκδοχή είναι η χρήση του δαχτυλιδιού για την "εξασφάλιση" της "νίκης" σε διάφορες έκτακτες περιστάσεις λόγω "ανταγωνιστικής φύσης"...

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Λήο, ερώτηση πρόκληση ...Πως χειριζόμαστε την Δύναμη;
Παραδειγματική η ιστορία του Γύγη για το αν απο την φύση μας είμαστε δίκαιοι ή απο τον φόβο της τιμωρίας.
Εγώ προσωπικά,στην αρχή και για λίγο θα την χρησιμοποιούσα ως την φωτεινή εκδοχή του πειράγματος του Ατόφιου.Είμαι έτσι κι αλλιώς πειραχτήρι...
Στην συνέχεια θα προσπαθούσα να βρω πως μπορω να αξιοποήσω αυτη την γνώση ανθρώπων καταστάσεων που θα αποκτούσα μέσα απο την χρήση αυτής της Δύναμης .
Θα χρησιμοποιούσα αυτή την Δύναμη για την ενθύμηση γνώσης...στο ταξίδι επιστροφής,
ολοκλήρωσης και ενότητας
του Εαυτού.

Φιλιά σε όλους τους υπέροχους....

Ανώνυμος είπε...

Ίσως να βρεθείς σε δύο ομάδες αυτογνωσίας,
Ατόφιε,
όχι απαραίτητα ανταγωνιστικές αν μείνεις στο 21 και δεν χαλάσεις το 24,
αλλά συμπληρωματικές.

Είναι εξαιρετική η επιλογή σου Άρτεμις!
Η αυτογνωσία και η ολοκλήρωση,
η ενότητα του Εαυτού, ίσως να είναι και μοναδικός λόγος της ύπαρξης!

Μια τέτοια επιλογή
θα με ενδιέφερε και μένα πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Ναι έχεις δίκιο, ο μοναδικός λόγος ύπαρξης... όχι μόνο για να θυμηθούμε αλλά και να Σκοπεύσουμε μέσω ισχυρής Πρόθεσης και να συνδεθούμε με τον Σκοπό και τους Ονειρευτές ...αφού όμως πρώτα τακτοποιήσουμε το Γνωστό.
Αφού αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις
της ζωής με την Αψογοσύνη του Πολεμιστή, για να πετύχουμε μια πλήρη ενότητα του Εαυτού...Θέλει αρετή και τόλμη...
Για μένα είναι σημαντικό να προσπαθώ να είμαι στο μονοπάτι και ενθαρυντικό να αναγνωρίζω Πολεμιστές που... ¨φανερώθηκαν¨ τελευταία...

Ανώνυμος είπε...

Χμ...χμ
νομίζω ότι αυτή την φορά θα έμπαινα στο πειρασμό να χρησιμοποιήσω το δαχτυλίδι,
για να μάθω την σχέση του Λήο... με τους Λέοντες...και τους Πλούτωνες...

Ανώνυμος είπε...

Ίσως να μη χρειαστεί,
για κάτι τόσο απλό,
αγαπητή Αστραία!

Είμαι Λέων με ωροσκόπο Σκορπιό, Σελήνη στον Ζυγό, Αφροδίτη και Ουρανό στον Λέοντα, Άρη στον Ταύρο, Δία στο Τοξότη και Κρόνο στον Αιγόκερω.

Έχω σχέση και με Λέοντες
και με Πλούτωνες
και με πολλούς άλλους πλανήτες.

Το πότε και πως,
φανερώνονται οι πολεμιστές αποτελεί μέρος της επιλογής
του πνεύματος συνήθως.
Λήο Λεόν

Ανώνυμος είπε...

Ο Νήο Λήο Λεόν...
απάντησε ευθέως...τελικά!!!
Γνωρίζει πολύ καλά
...τα Λιοντάρια και... τα Μυστήρια!

Velvet Revolution