Συνειδητοί Ονειροναύτες

Ξεκινώντας από τον Castaneda και την "Τέχνη των ονείρων", ο κόσμος περιγράφεται σαν ένα κρεμμύδι το οποίο έχει άπειρα στρώματα το ένα μέσα στο άλλο. Αυτή τη στιγμή φαίνεται να έχουμε πιαστεί σε ένα από αυτά τα στρώματα και επισκεπτόμαστε τα υπόλοιπα μέσα από τα όνειρα...

Τα όνειρα σύμφωνα με τους Τολτέκους και την τολτέκικη φιλοσοφία, που βλέπουν τους ανθρώπους ως φωτεινά κουκούλια με ένα φωτεινό σημείο αντίληψης (το "σημείο συναρμογής") πίσω από τη δεξιά ωμοπλάτη, αποτελούν άλλες πραγματικότητες για τις οποίες ευθύνονται οι μετατοπίσεις του σημείου συναρμογής σε άλλες θέσεις.

Υπάρχουν ακόμη οι ψυχολόγοι του βάθους που υποστηρίζουν ότι τα όνειρα είναι η κάθοδος στη "χώρα των Νεκρών" (James Hillman), ενώ σύγχρονοι Σαμάνοι (βλ. Robert Moss - Dreamgates "Ονειροπύλες") χρησιμοποιούν τα όνειρα για πρόσβαση σε άλλους κόσμους και άντληση γνώσης από αυτούς . Το κοινό στις δύο περιπτώσεις, είναι ότι ο Μορφέας, θεωρείται αδερφός του Άδη και το όνειρο αντιμετωπίζεται σαν μια "πρόβα θανάτου". O Robert Moss δηλώνει ότι ερχόμαστε από την χώρα του "Ονειρέματος" (Dreaming) και με το θάνατο μας επιστρέφουμε σε αυτή.

Σε κάθε περίπτωση, πως μπορούμε να γίνουμε συνειδητοί και να σταθεροποιήσουμε το σημείο συναρμογής σε μια συγκεκριμένη θέση ενόσω είμαστε μέσα στο "ονείρεμα";

Ο Castaneda προτείνει την άσκηση των χεριών. Με σκληρή πειθαρχία θα πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι την επόμενη φορά που θα ονειρευτούμε, θα έχουμε την πρόθεση και θα δούμε τα χέρια μας με τη θέληση μας. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες, πιο ήπιες ασκήσεις από ερευνητές του "διαυγούς ονειρέματος" όπως αλλιώς αποκαλείται στη βιβλιογραφία. Συγκεκριμένα ο Stephen Laberge, προτείνει τον έλεγχο της πραγματικότητας. Πολλές φορές μέσα στην ημέρα, και με συνειδητή ειλικρίνεια και πρόθεση, εξετάζω το ενδεχόμενο να είμαι μέσα σε όνειρο. Αυτή η ερώτηση, μετά από εξάσκηση, μεταφέρεται μέσα στα όνειρα και μπορεί πραγματικά να με κάνει συνειδητό μέσα στο όνειρο. Στο όνειρο μπορώ να πετάξω, οι μορφές και οι τόποι αλλάζουν, ενώ π.χ. τα γράμματα σε μια πινακίδα είναι θολά και αν προσπαθήσω να τα διαβάσω με μεγάλη ευκρίνεια αλλάζουν και γίνονται κάτι άλλο. Οπότε αξίζει να αναρωτιέται κανείς... "Μήπως ονειρεύομαι;"

Μια επέκταση της προηγούμενης πρακτικής, είναι να αναρωτηθώ "μήπως ονειρεύομαι" με τη χρήση συγκεκριμένων στόχων. Π.χ. κατά τη διάρκεια της ημέρας, όποτε ακούω γέλιο να σκέφτομαι αν ονειρεύομαι. Ή όποτε νιώσω πόνο, να σκεφτώ αν ονειρεύομαι.

Ακόμη μια άσκηση είναι ο έλεγχος της μύτης! Τραβήξτε τη μύτη σας... Μεγαλώνει; Τότε είτε είστε ο Πινόκιο είτε... ονειρεύεστε! (ή αν συμβαίνει το δεύτερο, μπορεί να ισχύει και το πρώτο!)

Στο δρόμο του συνειδητού ονειρέματος, βοηθάει πολύ το ονειρολόγιο. Προσωπικά, κρατώ ξεχωριστά ένα τετράδιο για χρήση ως ονειρολόγιο δίπλα στο κρεβάτι (μην ξεχνάτε το στυλό). Όταν ξυπνάω, προσέχω να μην κάνω έντονες κινήσεις γιατί το όνειρο είναι "πτητικό" και μπορεί να εξαφανιστεί. Αν δεν θέλω να χάσω τον ύπνο γράφω κάποιες λέξεις έστω στο ονειρολόγιο και συμπληρώνω ολόκληρο το όνειρο, το επόμενο πρωί.

Πρακτική οδηγία: Λήψη της βιταμίνης Β6, μισή ώρα πριν τον ύπνο, ενισχύει τα όνειρα και τη διαύγεια τους!

Τι είναι όμως η πραγματικότητα;
Πόσο συνειδητοί είμαστε κατά τη διάρκεια της ημέρας και τελικά, πόσο βαθύ είναι το Matrix που αποκαλούμε "πραγματικότητα";
Μήπως όντως ζούμε σε ένα όνειρο (και αν ναι, είναι το όνειρο που θέλουμε να ζούμε);
Και μήπως μπορούμε να επηρρεάσουμε την εξέλιξή του, όπως μας υποδεικνύει περίτρανα η κβαντομηχανική;

Ο παρατηρητής επηρρεάζει το παρατηρούμενο! Αυτό δε γίνεται στα όνειρα; Και αυτό δεν υποστηρίζει η κβαντομηχανική;

Ατόφιος

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
ΑΠΟ ΤΟ Β' ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ
I
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα καί κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
οπού συ μού ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».

Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,π’ ολονυχτίς εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο·το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκειά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:

«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».

Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα,
και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια καί γλυκά, νερά χαριτωμένα,
χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ αναβρύζει κι η ζωή σ' γή, σ' ουρανό, σε κυμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητό 'ναι κι άσπρο,
ακίνητ' όπου κι αν ιδείς, και κάτασπρ' ως τον πάτο,
με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
που 'χ' ευωδίσει τσ' ύπνους της μεσα στον άγριο κρίνο.
- «Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι 'δες;».
- «Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
ουδ' όσο καν η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
γύρου σε κάτι ατάραχο π' ασπρίζει μες στη λίμνη,
μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του!».
ΑΠΟ ΤΟ Γ' ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ

Αφιερωμένο στους Ελεύθερους Πολιορκημένους
στην μεγάλη ημέρα των Ελλήνων

και σε όλους τους ανθρώπους που θέλησαν

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ να είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Αστραία

Τα μπλογκς, οι μπλόγκερς και τα… μυστήρια της δράσης των μπλόγκερς μέσω της παραδοξολογίας

Πιθανώς να γνωρίζετε το διάσημο νοητικό πείραμα του Σρέντινγκερ που προσπαθούσε να εκφράσει ένα παράδοξο της κβαντομηχανικής… Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, το περιγράφω απλά ως ένα πείραμα που περιέχει μια γάτα σε ένα κλειστό κουτί. Έχω δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε η γάτα να έχει 50% πιθανότητες να είναι ζωντανή και 50% να είναι νεκρή με χρήση ραδιενεργών υλικών από την άποψη της κλασσικής φυσικής. Τι συμβαίνει όμως από την άποψη της κβαντομηχανικής; Η γάτα είναι μισή ζωντάνη και μισή νεκρή μέχρι ο «παρατηρητής» να ανοίξει το κουτί και να «επιλέξει» την κατάσταση που θα είναι η γάτα (καταργώντας αυτό που ονομάζεται κβαντική υπέρθεση)…

Παίρνω το πείραμα και το παραλάσσω «ποιητική» τη αδεία…

Σκεφτείτε ότι είστε το κουτί… Μέσα σας κρύβετε κάτι. Αν βασιστείτε στο να δείτε τι έχετε μέσα σας σε έναν εξωτερικό παρατηρητή έχετε τρεις τύπους ανθρώπων που μπορεί να προσελκύσετε:
1. Ο παρατηρητής που θα ανοίξει το κουτί και θα επιλέξει να δει τη γάτα ζωντανή…
2. Ο παρατηρητής που θα ανοίξει το κουτί και θα επιλέξει να δει τη γάτα νεκρή…
3. Ο παρατηρητής που δε θα θελήσει να ανοίξει το κουτί (αλλά μπορεί να περάσει ώρες συζητώντας την κατάσταση της γάτας στο κουτί)

Αφού όμως ο εξωτερικός παρατηρητής είναι εκείνος που αποφασίζει… τι γίνεται άραγε; Έχω όντως (ως κουτί μιλώντας) μισή ζωντανή γάτα και μισή νεκρή γάτα μέσα μου μέχρι ο απέναντι να αποφασίσει (και αν αποφασίσει);

Αν θέλετε να το κάνω χειρότερο, μήπως με την ίδια λογική του πειράματος και αφού δεν έχω αποφασίσει ως κουτί με συνείδηση, ποιος θα είναι ο παρατηρητής που θα με πλησιάσει, ο εξωτερικός παρατηρητής θα αποτελείται κατά 33,33% από κάθε έναν από τους τρεις παρατηρητές;

Φεύγοντας από το κουτί και επανερχόμενος στην ανθρώπινη κατάσταση… Πολλές φορές έχω νιώσει ότι έχω κάτι μέσα μου και φοβάμαι να το αντιμετωπίσω καθώς είναι… άγνωστο. Είναι άραγε νεκρό ή ζωντανό; Λάθος ερώτηση… Εγώ αποφασίζω! Ο εσωτερικός μου παρατηρητής μπορεί να προλάβει καταστάσεις και να με κάνει να είμαι ανεπηρέαστος από εξωτερικούς παρατηρητές που προσελκύω αφού είμαι εγώ αυτός που έχει τελικά επιλέξει με θάρρος τη «λύση» της εξίσωσης.

Ίσως η γάτα μπορεί να δράσει όπως έδρασε στο Matrix… Υπενθύμισε στο Νήο σε μια κρίσιμη στιγμή, πότε υπήρξε αλλαγή στο Matrix και είχαν εισέρθει οι Σμιθ.

Μου είπε κάτι ο deBarzak σε μια συζήτηση μας (πριν χρόνια!)… Ότι μιλώντας από μια φυσική σκοπιά η ύλη δεν υπάρχει αλλά έχει την «τάση» να υπάρξει… Και αναρωτιέμαι, έχω την τάση να υπάρξω; Αν υπάρχει ένα προσχέδιο ψυχής κάπου ζωγραφισμένο, έχω την πρόθεση να το πραγματώσω;

Τι είναι το Matrix?
Και ποιος είναι ο κύριος της άμαξας;
Και ποια η ουσιαστική Δράση στο νοητικό πείραμα;

Ατόφιος

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΜΙΘ;

Επανέρχομαι σε παλιότερη ανάρτηση.
Στο γνωστό μας MATRIX.
Η παρουσία ενός προσώπου, είναι συνεχής.
Του Σμιθ.
Όμως ποιος είναι πραγματικά ο Σμιθ;
Σε μια πρώτη ανάγνωση της ταινίας, είναι ο πράκτορας για την επιβολή της θέλησης των μηχανών πάνω στους ανθρώπους.
Χωρίς αυτόν, η εξουσία των μηχανών θα υπήρχε;
Δανείζομαι τις ιδέες κάποιου φίλου, και επιχειρώ να δω τους συμβολισμούς σε διαφορετικά επίπεδα.
1. Εξωτερικά, σε πολιτικό επίπεδο, η ταινία αναφέρεται στο πώς ασκείται – επιβάλλεται η εξουσία.
Δείχνει την συνεχή σύγκρουση ανάμεσα στην εξουσία και σε αυτούς που αρνούνται την υπόστασή της.
Ο Σμιθ, είναι η βασική δομή της εξουσίας, στην πραγματικότητα χωρίς όνομα, αφού το όνομά του είναι τόσο συνηθισμένο.
Εμφανίζεται άφθαρτος. Όταν σκοτώνεται ένας Σμιθ, αυτόματα τη θέση του παίρνει ένας άλλος πανομοιότυπος.
Γνωρίζει όλες τις τεχνικές, και είναι ταχύτατος.
Απόλυτα επικεντρωμένος σε αυτό που πρέπει να κάνει..
Φροντίζει ώστε το σύστημα, διατηρώντας τις δυνάμεις του, να μείνει αλώβητο.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ.
(Θα είναι κουραστικό αν αναφέρω εδώ ενδεικτικά τον ρόλο των ΜΜΕ, το πώς έχει διαμορφωθεί η εκπαίδευση ώστε τα παιδιά να μην αποκτούν κριτική ικανότητα, πώς καλλιεργείται συστηματικά ο φόβος, πώς μας καλλιεργούν τους διαχωρισμούς και τις διαμάχες κλπ….;;;;.)
2. Τι είναι το MATRIX μέσα μας;

Ποιος είναι εδώ ο Σμιθ;
Είναι αυτός που πρέπει να εξοντώσουμε για να φτάσουμε στον Αρχιτέκτονα (την ψυχή;).
Ποια εξουσία μας επιβάλει;
Είναι ο Σμιθ μήπως πάντα μια διαφορετική έκφραση της κατώτερης προσωπικότητάς μας, πχ. ο ζητιάνος που μεταμορφώνεται σε Σμιθ;
Είναι οι εγωισμοί μας, ο φθόνος μας, η ανάγκη μας να συσσωρεύουμε χρήματα, οι φόβοι μας, οι ανασφάλειές μας, η τοποθέτηση του εαυτού μας στο κέντρο, η έπαρσή μας, οι ιδιοκτησίες μας, ο διαχωρισμός του εαυτού μας από τους άλλους, η επιθετικότητά μας, η δειλία μας, η νωθρότητά μας…:
Είναι αυτά που μας εμποδίζουν στην εξέλιξή μας;
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ
Είναι αξιοπρόσεκτος ο τρόπος που ο Νίο νικά τον Σμιθ.
Όχι με τις τεχνικές της δράσης.
Χρειάστηκε να πάψει να δρα. (σταμάτημα του χρόνου).
Η τεχνική του ήταν η ενσωμάτωση του φωτεινού στοιχείου στη δομή του πράκτορα.
Όταν τη φώτισε από μέσα αυτή διασπάστηκε.!!!
ΠΩΣ ΦΩΤΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ;
Ο Ηρακλής ξεκινώντας για τους άθλους του, άφησε τα όπλα που του δώρισαν.
Μέχρι να μάθει να τα χρησιμοποιεί.
Πήρε μαζί του το μοναδικό όπλο που ήταν δικό του.
Το ρόπαλο.
Την ελπίδα;

Ευχαριστώ τον Γ. Α. για την τροφή στη σκέψη.

Το Μολύβι