Η δύναμη της φύσης - Ένα προσωπικό βίωμα……..

Όλα ξεκίνησαν από ένα επαγγελματικό ταξίδι στα Ιωάννινα, την προηγούμενη εβδομάδα. Το ταξίδι περιλάμβανε εκπαιδεύσεις και κάποιες εξορμήσεις στη γύρω περιοχή. Την Πέμπτη στις 23/1, ξυπνήσαμε, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για τα Ζαγοροχώρια.
Ποτέ δεν είχα πάει έως τώρα εκεί. Στην αρχή της διαδρομής όλα μου φαίνονταν ίδια, ελληνικό τοπίο σκεφτόμουνα, εντάξει ωραία είναι αλλά γιατί όλοι μιλάνε για αυτή την περιοχή? Δεν βλέπω κάτι διαφορετικό…. Μέχρι που το λεωφορείο σταμάτησε στο πρώτο γεφύρι… έμεινα άφωνη, ακόμα και τώρα που το γράφω νιώθω στα πέλματά μου μυρμήγκιασμα και στο στέρνο μου διέγερση. Απίστευτο τοπίο και ήταν μόνο η αρχή. Περπατούσα πάνω στο γιοφύρι, ακούγοντας τα νερά και ένιωθα διαφορετικό όλο μου το σώμα και όλες τις αισθήσεις. Ήμουν γειωμένη, και αυτό είναι κάτι που δεν μου συμβαίνει συχνά. Η ενέργεια έρεε στα πόδια και μια ήρεμη δύναμη υπήρχε στο περιβάλλον. Αυτή ήταν η πρώτη επαφή με την ήρεμη δύναμη της φύσης.
Τότε κατάλαβα γιατί κάποιοι φίλοι μου μου έχουν πει κατά λέξη ότι είναι «ερωτευμένοι με την περιοχή». Ανεβήκαμε στο λεωφορείο και συνεχίσαμε, υπήρχαν κομμάτια στη διαδρομή που μου έκοβαν τη φωνή. Πέτρες, βράχοι, τα βουνά, τα γιοφύρια.
Καταλήξαμε στο Μονοδένδρι για φαγητό. Όσοι θέλαμε μπορούσαμε να πάμε στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής για να δούμε ένα κομμάτι της χαράδρας.

Δεν μπορώ και ίσως δεν έχει νόημα να περιγράψω το τοπίο, όμως αυτά που αισθάνθηκα θα γράψω.
Το μυαλό είχε σταματήσει να φλυαρεί. Η αναπνοή ήταν διαφορετική, το περπάτημα σταθερό και με μια δυναμική που συντονιζόταν με τον χώρο, οι ήχοι καθαροί, το βλέμμα έφτανε τόσο μακριά που νόμιζα ότι άγγιζα τα βουνά στην άλλη πλευρά. Και η καρδιά χτυπούσε…… με το ρυθμό που εκείνη ορίζει χωρίς τις παρεμβολές του μυαλού.
Πρώτη φορά ένιωσα ήρεμη, ήσυχη και ταυτόχρονα συντονισμένη και παρούσα, χωρίς προσπάθεια και υπερβολή.
Ίσως πρώτη φορά ήρθα κοντά στην φύση και στον εαυτό μου.
Η δύναμη της φύσης είναι ότι πιο αληθινό και ζωντανό έχω βιώσει, και υπάρχει παντού.

Έψαξα και ψάχνω βιβλία, εξειδικεύτηκα σε τεχνικές, θυσίασα κομμάτια μου για να κερδίσω γνώση και κέρδισα. Άφησα όμως τη φύση απ έξω. Μετανιώνω για αυτό, γνωρίζοντας ότι ίσως συνεχίσω να το κάνω. Δεν της έδειξα το σεβασμό που της αξίζει, την αδίκησα και αδικήθηκα. Επόμενο ήταν.
Στην εσωτερική μου διαδρομή αναζητώ τη δύναμη της καρδιάς μου πέρα από τις τεχνικές, αυτήν που θα με κάνει να νιώσω, να καταλάβω και να συμμετέχω σε αυτό που λέμε ζωή. Τελικά ίσως η φύση, αν αποφασίσω να τολμήσω να την πλησιάσω, με βοηθήσει να συνεχίσω το ταξίδι.

Γυρνώντας στη Θεσ/νίκη συνειδητοποίησα ότι εδώ και δεκαεφτά χρόνια δεν έχω συγχωρέσει έναν άνθρωπο.

Αυτογνωσία… με οδηγό και δάσκαλο τη φύση… σοκάρει αλλά αξίζει.

Barbarella

---

Υ.Γ. για την Αστραία: Και η Πρ_ _ _ _ _ _ α ήταν Υπέροχη…!

ΔΥΝΑΜΗ – ΜΙΑ "ΝΕΑ" ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Μετά από αρκετή αντιπαράθεση και αρκετό σκάψιμο, βρισκόμαστε ακόμα στο σημείο εκκίνησης, δηλαδή στον ορισμό της «Δύναμης». Ο ορισμός που δόθηκε μπορεί να μην ικανοποιεί, αλλά όπως είπε και ο Ατόφιος χρειαζόμαστε ένα σημείο εκκίνησης από όπου θα κάνουμε προσπάθεια ερμηνείας από προσωπικά βιώματα και προσωπικές «μαύρες τρύπες». Λόγω ιδιότητας θα προσπαθήσω να κάνω αυτήν την προσέγγιση μέσω της Φυσικής και έχοντας αυτό ως όχημα θα προσπαθήσω να φωτίσω τη χρήση της στην καθημερινή μας ζωή. Οι ερωτήσεις που θα επιχειρήσω να απαντήσω στο παρόν κείμενο είναι οι εξής:

• Τι είναι Δύναμη και πως μπορούμε να τη δούμε να εφαρμόζεται στην καθημερινή μας ζωή;
• Ποια η διαδικασία κλοπής της Δύναμης;
• Ποια είναι η φύση της Δύναμης και ποια η θέση της στον κόσμο που ζούμε;
• Ποια η ευθύνη του καθενός μας στη χρήση της Δύναμής του;

Το ταξίδι ξεκινά με τον Αριστοτέλη τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι υπάρχουν τέσσερα στοιχεία στη φύση, η φωτιά, ο αέρας, το νερό και η γη. Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με την αστρολογία θα τα γνωρίζουν. Κατά τον Αριστοτέλη λοιπόν κάθε αντικείμενο έχει μια φυσική θέση στον κόσμο και τείνει να πάρει αυτή τη θέση. Για παράδειγμα, όταν ρίχνουμε μια πέτρα σε μια λίμνη, τότε η πέτρα περνά μέσα από τον αέρα και το νερό για να καταλήξει στη φυσική του θέση στο βυθό της λίμνης. Η Δύναμη είναι απαραίτητη μόνο στην περίπτωση «αφύσικης» κίνησης, δηλαδή παίρνοντας αντίστροφα το προηγούμενο παράδειγμα, για να βγάλουμε την πέτρα από το νερό απαιτείται η χρήση κάποιας δύναμης. Η θεωρία του αποδείχθηκε αργότερα ανεπαρκής από το Γαλιλαίο, γιατί το βάρος, που είναι μια δύναμη, ασκείται πάνω στην πέτρα καθ'όλη τη διάρκεια της «φυσικής» του κίνησης. Παρά την ελλειπή θεώρησή του όμως, αυτό που θα ήθελα να κρατήσουμε είναι ότι για κάθε αλλαγή ή μη φυσική κίνηση απαιτείται Δύναμη.

Με εκκίνηση την τελευταία πρόταση θα τολμούσα έναν διαφορετικό ορισμό της Δύναμης από αυτήν που δόθηκε. Θα έλεγα λοιπόν ότι Δύναμη είναι οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής του περιβάλλοντός μας. Αυτός ο ορισμός πιστεύω είναι γενικότερος του προηγούμενου και ίσως πιο ακριβής. Με αφορμή λοιπόν τα γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας (που τόσο είναι της μόδας απ’ ό,τι φαίνεται) βλέπουμε ότι οι μεν Ισραηλίτες χρησιμοποιούν τη δική τους Δύναμη για να αλλάξουν το περιβάλλον προς όφελός τους έχοντας ως σχέδιο πιθανότατα την προσάρτηση της ουδέτερης ζώνης, απομακρύνοντας τους Παλαιστίνιους, η δε Χαμάς χρησιμοποιεί τη δική της Δύναμη για να διώξει με οποιονδήποτε τρόπο τους «καταπατητές». Ανεξάρτητα με το θέμα της δικαιοσύνης, δηλαδή το ποιος έχει «δίκιο» η χρήση της Δύναμης της κάθε πλευράς γίνεται με σκοπό την αλλαγή του περιβάλλοντος. Εξάλλου, να θυμίσω ότι οποιαδήποτε σύγκρουση δεν είναι τίποτα από μόνη της. Οι δύο πλευρές (και οι δύο) είναι υπεύθυνες για τη μετουσίωσή της σε δημιουργική ή καταστροφική. Σε κάθε περίπτωση, αρχικά τουλάχιστον, δεν θα ήθελα να θέσουμε το ζήτημα της χρήσης (καλή-κακή) της Δύναμης του καθενός, αλλά απλά του ορισμού της και πως αυτή εκφράζεται.

Συνεχίζοντας το ταξίδι, θα αφήσουμε τη Χαμάς και το Ισραήλ, και θα ξαναγυρίσουμε στον 3ο αιώνα π.Χ. και συγκεκριμένα στις Συρακούσες όπου κατοικούσε ο Αρχιμήδης. Ο Αρχιμήδης εκτός από το γνωστό ανέκδοτο που τον συνοδεύει (βλ. «Εύρηκα») σχετικά με την Άνωση, είχε ασχοληθεί εκτεταμένα με τις απλές μηχανές, μια από τις οποίες είναι ο μοχλός. Τι είναι όμως ο μοχλός; Ένα κλασσικό παράδειγμα μοχλού είναι η τραμπάλα. Όλοι έχουμε περάσει ατελείωτες ώρες στην παιδική χαρά πάνω σε τραμπάλες και ξέρουμε ότι όσο πιο κοντά στην άκρη της μιας πλευράς καθίσουμε τόσο πιο εύκολα μπορούμε να σηκώσουμε όποιον καθίσει στην άλλη πλευρά. Αν μπορούσαμε δε να αλλάξουμε το σημείο όπου πατά η τραμπάλα τότε θα μπορούσαμε να σηκώσουμε ακόμα βαρύτερα αντικείμενα. Με άλλα λόγια η τραμπάλα-μοχλός μπορεί κατά κάποιον τρόπο να πολλαπλασιάσει τη Δύναμή μας. Η διαπίστωση αυτή είναι τόσο εντυπωσιακή που ο Αρχιμήδης, ίσως με μια δόση υπεροψίας, είπε: «Δώστε μου ένα σημείο να σταθώ και θα μετακινήσω τη Γη».

Στην καθημερινή ζωή η διαδικασία «μόχλευσης» εμφανίζεται συνήθως ως "κλοπή" δύναμης. Για να γίνω κατανοητός σκεφτείτε ξανά την τραμπάλα. Η τραμπάλα έχει δύο πλευρές – δύο καθίσματα. Μπορούμε να φανταστούμε ότι στα καθίσματα βρίσκονται οι δύο αντιτιθέμενες παρατάξεις ή, για να μην ακούγομαι πολεμοχαρής, οι δύο πλευρές που αλληλεπιδρούν. Από την εμπειρία μας νικητής είναι συνήθως αυτός με το μεγαλύτερο βάρος (Δύναμη). Βέβαια, αν μπορέσουμε να μετακινήσουμε το σημείο στήριξης της τραμπάλας μπορούμε να κλέψουμε «Δύναμη» από τον «Αντίπαλό» μας και τελικά να κερδίσουμε εμείς παρά το μικρό φαινομενικά βάρος μας. Τώρα, σκεφτείτε την αντιστοιχία σε μια συζήτηση μεταξύ δύο ανθρώπων. Μέσω της πειθούς ένας από τους δύο θα υπερισχύσει, ίσως ανεξάρτητα από τη βαρύτητα της θέσης τους.

Με την έλευση του Χριστιανισμού, και συγκεκριμένα του σκοταδισμού, το θέμα της «Δύναμης» ειδικά στον τομέα των φυσικών επιστημών ατόνισε. Το 1687 όμως ο Νεύτωνας έθεσε μια νέα προοπτική, διατυπώνοντας του τρεις Νόμους του. Θα αναφέρω μόνο με τον 3ο Νόμο, γιατί αυτός, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να μας δώσει κάποια νέα και ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ο 3ος Νόμος λέει το εξής:
«Όταν ένα σώμα ασκεί μια δύναμη σε ένα δεύτερο, τότε και το δεύτερο ασκεί στο πρώτο μια δύναμη ίση σε μέτρο άλλα αντίθετης φοράς»
Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η έννοια της αλληλεπίδρασης, όπου τη μια δύναμη την ονομάζουμε Δράση και την άλλη Αντίδραση. Δεν έχει νόημα να διαχωρίσουμε τη Δράση από την Αντίδραση, γιατί αυτές συνυπάρχουν. Επίσης, δεν έχει σημασία ποια από τις δύο Δυνάμεις θα ονοματίσουμε Δράση και ποια Αντίδραση, γιατί αυτό που μας ενδιαφέρει είναι απλά η αλληλεπίδραση.

Δε θέλει μεγάλη παρατηρητικότητα για να προσέξει κανείς το δυϊσμό που εμπεριέχεται στον 3ο Νόμο, δηλαδή την αναγκαία συνύπαρξη των δύο αντιθέτων στον κόσμο που μας περιβάλλει: καλό - κακό, φως - σκοτάδι, απληστία - σπατάλη, ύλη - αντιύλη κ.α. Επίσης, μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι το γεγονός ότι τα δύο άκρα αλληλεπιδρούν και αλληλοπλέκονται ώστε να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο (βλ. Yin-Yang). Ποιος όμως ο ρόλος της Δύναμης που ο καθένας μας κατέχει; Εικασία μου είναι ότι ο ρόλος της Δύναμης, δηλαδή, όπως ειπώθηκε και πιο πάνω, η οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής στο περιβάλλον, είναι η πρόκληση και όχι η αποφυγή της αντίδρασης. Τα δύο αντίθετα (όποια και αν είναι αυτά), ψάχνουν να ολοκληρωθούν, να γίνουν ένα, όπως ίσως ήταν η αρχική τους κατάσταση. Ένας τρόπος που μπορώ να φανταστώ από προσωπική εμπειρία είναι η σύγκρουση. Όχι καταστροφική σύγκρουση (βλ. Λωρίδα της Γάζας, να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...), αλλά δημιουργική, η οποία μπορεί μέσω της αντίθεσης να καταλήξει στη σύνθεση νέας (τουλάχιστον για αυτούς που συγκρούονται) γνώσης.

Είναι λοιπόν επιβεβλημένη η ακούραστη επιφυλακή μας στη χρήση της Δύναμης που κατέχουμε, ώστε να μη σπαταλιέται σε ατέρμονες καταστροφικές συγκρούσεις. Η ευθύνη βαραίνει όλους μας, όσο μικρή και αν φαντάζει. Άλλωστε, ο δρόμος του "ειρηνικού πολεμιστή" δεν προβλέπει την αποφυγή συγκρούσεων, αλλά πολλές φορές την πρόκληση αυτών, αρκεί να συντρέχουν με την πρόθεση της ενότητας...

debarzak

Η ΔΥΝΑΜΗ ΩΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (Μια άλλη προσέγγιση)

Πιστεύω ότι η Δύναμη είναι η ζωτική ενέργεια γεννιόμαστε με την γνώση ότι είμαστε ενεργειακά όντα με ένα απόθεμα ενέργειας αλλά μέσω των συστημάτων πεποιθήσεων, ξεχνάμε αυτή τη γνώση.
Ίσως το ζητούμενο είναι όχι να απέχουμε από τη δύναμη αλλά να αναγνωρίσουμε και να αναδιοργανώσουμε την ενέργεια ως την εσωτερική μας Δύναμη .
Σε αυτήν την προσπάθεια της αναγνώρισης θεώρησα ενδιαφέρον και προκλητικό, να επιχειρήσω μια συνοπτική αντιστοίχηση - σύνδεση – παραλληλισμό Ελληνικών, Ινδουιστικών, Βουδιστικών, Χριστιανικών, Ιουδαϊκών παραδόσεων – φιλοσοφιών και των συμφωνιών του Πνευματικού Πολεμιστή.
Χρησιμοποιείται η συμβολική σημασία και όχι η θρησκευτική ως προς τον προσδιορισμό των επτά κυριότερων ενεργειακών κέντρων του ανθρώπινου σώματος και πως αυτά συνδέονται με αντίστοιχες μορφές Δύναμης.
Έχοντας την άποψη ότι υπάρχουν κοινές αλήθειες ως βάση αυτών των παραδόσεων φιλοσοφιών νομίζω ότι η προσκόλληση στο σύστημα πεποιθήσεων μιας θρησκείας ή φιλοσοφίας είναι περιοριστική.
Αναγνωρίζοντας το ενεργειακό πεδίο των μορφών της Δύναμης ίσως αντιληφθούμε, μέσα από μια κοινή γλώσσα πνεύματος, την διαχείριση, την αλληλεπίδραση αυτής και τα ¨χρέη ενέργειας –δύναμης¨ που δημιουργούμε.
Τα τρία πρώτα κέντρα συνδέονται με την εξωτερική ή υλική Δύναμη ενώ τα τέσσερα επόμενα με την εσωτερική ή μη υλική, βέβαια δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, ως μια ενεργειακή κατάσταση.
ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ - ΔΕΜΑΣ (Η ΣΗΜΑ Η ΣΩΜΑ) 1ο τσάκρα : Ριζικό τσάκρα. Μουλαντάρα τσάκρα. Σεφίρα Σεκίνα (Γαία, Δημιουργία), μυστήριο της Βάπτισης. ΆΜΕΜΠΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Σχετίζεται με το Υλικό Σώμα (ή Φυσικό σώμα),μας ενώνει με τη γη, με τις βιολογικές μας ανάγκες, φαγητό, στέγη, βασικές βιοποριστικές ανάγκες, την ανάγκη να ανήκουμε σε μια ομάδα.
Αφορά στην ενότητα, και στα συστήματα πεποιθήσεων - ηθικών αξιών, της φυλής . Φόβοι υλικής επιβίωσης, απώλειας φυσικής τάξης .

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΚΟΝ - ΓΕΝΕΤΗΣΙΟΣ ΟΡΜΗ 2ο τσάκρα : Ιερό Τσάκρα. Σβαντισθάνα Τσάκρα. Η κατοικία του Εαυτού. Σεφίρα Γιεσόντ (Θεμέλια), μυστήριο της θείας κοινωνίας, ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ .Σχετίζεται με το Αιθερικό Σώμα (ή Αισθητικό Σώμα) με την αναπαραγωγή, την φυσική ευχαρίστηση, τον τρόπο προσέλκυσης. Το σημείο που κρύβονται οι ενοχές, φόβοι απώλειας ελέγχου, εγκατάλειψης. Αισθησιασμός , Αισθήσεις , Ικανοποίηση, Αλλαγή, Δυαδικότητα, Διαφορά. Η δημιουργικότητα, η σεξουαλικότητα, η ηθική και το χρήμα είναι μορφές ενέργειας αυτού του κέντρου . Η ενέργεια του δεύτερου κέντρου αφορά στο νόμο αιτίας αποτελέσματος και το νόμο του μαγνητισμού .
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΘΥΜΙΚΟΝ – ΨΥΧΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, 3ο τσάκρα : Ηλιακό Τσάκρα. Μανιπούρα τσάκρα. Σεφιρότ Χοντ και Νέζα ( Μεγαλοσύνη και Αντοχή ), μυστήριο του χρίσματος, ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Σχετίζεται με το Αστρικό (ή Συναισθηματικό) Σώμα,
Αυτοέκφραση, Αυτοπεποίθηση, Αυτοπειθαρχία, σχέση με τον εαυτό μας . Εδώ κλειδώνονται φόβοι επίκρισης, απόρριψης, γελοιοποίησης.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ - ΦΡΗΝ Η ΝΟΗΤΙΚΟΝ 4ο τσάκρα : Καρδιακό τσάκρα. Αναχατα τσάκρα. Σεφίρα Τιφερέτ (Ομορφιά) , μυστήριο του γάμου .ΥΠΟΜΟΝΗ, ΑΓΑΠΗ. Σχετίζεται με το Κατώτερο Νοητικό Σώμα (ή Εργασιακό Σώμα) με τις προσδοκίες για αγάπη, τη χαρά, τον σεβασμό την πνευματική καθοδήγηση. Φόβοι μοναξιάς, δέσμευσης, συναισθηματικής αδυναμίας, προδοσίας. Το κέντρο της συγχώρεσης. , Γενναιοδωρία , Θεραπεία , Στοργή , Φροντίδα, Συμπόνια.

ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ- ΑΙΤΙΑΤΟΝ 5ο τσάκρα Τσάκρα του λαιμού. Βισούντα τσάκρα = Αγνό. Σεφιρότ Γκεβούρα και Χεσέντ ( κρίση και έλεος), μυστήριο της εξομολόγησης .ΜΗ ΚΡΙΣΗ ,
Σχετίζεται με το Ανώτερο Νοητικό (ή Κοινωνικό) Σώμα. Έκφραση της δημιουργικότητας διαμέσου της ομιλίας και της γραφής. Θεωρία της σκέψης και του σχεδιασμού. Το κέντρο της μετάνοιας. Φόβοι έλλειψης εξουσίας, ελέγχου στον εαυτό μας και συναισθηματικού ελέγχου. Πίστη, Επικοινωνία , Έκφραση , Έμπνευση, Αποδέσμευση.
ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΝΟΙΑΣ - ΛΟΓΟΣ Η ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟΝ Η ΕΝΟΡΑΤΙΚΟΝ 6ο τσάκρα : Το τρίτο μάτι. Αζνα τσάκρα, Σεφιρότ Μπίνα και Χόκμα (κατανόηση και σοφία) μυστήριο χειροτονίας , ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ. Σχετίζεται με το Ενορατικό (ή Ψυχικό) Σώμα. Εδώ φωλιάζουν ενέργειες όπως ο αυτοέλεγχος, η Αποδέσμευση, Διανοητικές ικανότητες, οραματισμός, ονείρεμα. Διαίσθηση , Ενόραση , Συνειδητότητα. Φόβος του σκιώδους εαυτού μας .

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΝΟΥΣ Ή ΝΟΟΣ 7ο τσάκρα : Τσάκρα του στέμματος. Σαχασραρα τσάκρα, Σεφίρα Κετέρ (στέμμα), ευχέλαιο ,ΕΠΙΓΝΩΣΗ. Σχετίζεται με το Ατμικό (ή Γνωστικό) Σώμα. Μας συνδέει με την πνευματική επίγνωση, ενόραση ,την υπερβατική διάσταση, πνευματικότητα ,ανώτερο επίπεδο συνείδησης. Φόβοι για την ¨σκοτεινή νύχτα της ψυχής¨ ,πνευματικής εγκατάλειψης, απώλειας ταυτότητας.
ΑΝΩΤΑΤΗ ΔΥΝΑΜΗ – ΑΓΑΘΟΝ, 8ο τσάκρα, ΑΜΕΜΠΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ....

΄Αρτεμις

Δύναμη - μια προσέγγιση (Α' μέρος)

Χρησιμοποιώ κάτι από το εξαίσιο βιβλίο "Ο ηγέτης της αλλαγής" ως σημείο εκκίνησης της σημερινής δημοσίευσης... Σύμφωνα με τον ορισμό του βιβλίου λοιπόν:

Η δύναμη είναι η ικανότητα να πάρουμε αυτό που θέλουμε από το περιβάλλον με βάση το τι είναι διαθέσιμο...

Με βάση τον ορισμό αυτό το πρώτο που συζητήθηκε στη συνάντηση της ομάδας μας ήταν η επιθυμία και το τι ρόλο παίζει αυτή, καθώς στον ορισμό αυτό φαίνεται ότι η επιθυμία μας σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τη δύναμη.

Ωστόσο είναι καλό να διαχωριστεί ευθύς εξαρχής ότι η επιθυμία που αναφέρεται στον ορισμό είναι απαλλαγμένη από την προσδοκία εκπλήρωσης της! Αυτό είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί καθώς το να θέλει κανείς κάτι είναι ένα πράγμα, το να εξαρτάται από την εκπλήρωση της επιθυμίας του είναι ένα άλλο. Από εμπειρία, μπορεί να ειπωθεί ότι συχνά το δεύτερο προκαλεί την απογοήτευση καθώς προσελκύω την αντίδραση και την αντίσταση στο επιθυμητό...

Τα χαρακτηριστικά της δύναμης είναι τα ακόλουθα:

1. Εκφράζεται μοναδικά ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός (δεν έχει στερεότυπη έκφραση)


2. Σχετίζεται πάντα με κόστος και με ρίσκο (κάθε φορά που εκφράζουμε τη δύναμη μας υπάρχει κάποιο κόστος και κάποιο ρίσκο που εμφανίζονται ταυτόχρονα)


3. Είναι ουδέτερη (μπορεί να είναι είτε "καλή" είτε "κακή" ανάλογα με τον τρόπο που χρησιμοποιείται)


4. Είναι υπαρξιακή (υπάρχει μόνο στο "εδώ και τώρα")


5. Βρίσκεται στη συνειδητή επιλογή (όχι μόνο του "Ναι" και του "Όχι" αλλά και του "Ναι, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις")

Μέσα από τη συζήτηση προέκυψαν ως οι παρακάτω τρόποι που μπορεί να μας κάνουν να χάσουμε τη δύναμη μας:

Το να βάζουμε τους άλλους πάνω από τον εαυτό μας, πολύ συχνά παραγκωνίζοντας τα δικά μας θέλω και τη δική μας αίσθηση για το πως έχουν τα πράγματα. Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα από ευαίσθητα άτομα που κατανοούν πολύ καλά το τι θέλει ο άλλος, αλλά μην παίρνοντας χρόνο να αναγνωρίσουν τι θέλουν τα ίδια και το ποια είναι η δική τους αίσθηση για το τι πρέπει να γίνει, παραχωρούν τη δύναμη τους σε άτομα πιο διεκδικητικά από τα ίδια.

Δίνοντας τα εύσημα ή την αυθεντία σε κάποιον άλλο. Εδώ πέρα πολύ συχνά εκφραζόμαστε μέσα από εμπειρία άλλων και όχι από προσωπική εμπειρία, χάνοντας την ουσιαστική επαφή με αυτό που λέμε. Μια άσκηση που θα μπορούσε να γίνει σχετικά με αυτό αφορά την ομιλία σε πρώτο πρόσωπο για πράγματα που μας αφορούν. Π.χ. είναι διαφορετικής "ποιότητας" οι παρακάτω εκφράσεις:

Με έχει επηρρεάσει στο παρελθόν και ίσως ακόμη με επηρρεάζει η επιμονή μου να πετύχω αυτό που θέλω και μου στερεί τη χαρά αν τελικά το πετύχω.

Ο άνθρωπος γενικά επιμένει να πετύχει αυτά που θέλει και αυτή η επιμονή τον κάνει να στερείται τη χαρά όταν τελικά τα πετυχαίνει.

Παρατηρείστε ότι στο πρώτο παράδειγμα δίνεται η δυνατότητα στον άλλο να έχει διαφορετική άποψη για την προσωπική εμπειρία για το γεγονός που εκφράζεται ενώ στη δεύτερη περίπτωση εκφράζεται ένας γενικός κανόνας που στερεί την ελευθερία της προσωπικής άποψης. Πως μπορεί να διαφωνήσει κάποιος; Ωστόσο αυτή η αποδυνάμωση που μπορεί να κάνουμε ακούσια στους άλλους με τη χρήση της δεύτερης πρότασης, θα λέγαμε ότι "γυρνάει μπούμεραγκ" στον ομιλούντα, καθώς του στερεί την αίσθηση της προσωπικής δύναμης αλλά τον "ταμπουρώνει" πίσω από μια "συλλογική προκάλυψη". Πόσο πραγματικά δυνατός είναι κάποιος που έχει την ανάγκη μιας τέτοιας προκάλυψης;

Να διευκρινίσω ότι σε καμιά περίπτωση δεν αρνούμαι την ύπαρξη συλλογικής εμπειρίας, συλλογικών κανόνων κλπ. Αλλά προκειμένου κανείς να κάνει ένα ουσιαστικό μοίρασμα για την ανθρώπινη εμπειρία είναι σημαντικό να πάρει την προσωπική ευθύνη για το κομμάτι εμπειρίας που του αναλογεί και να αναγνωρίσει στους άλλους το δικαίωμα να κάνουν το ίδιο! Σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να εκφράζονται έτσι ή με τον ίδιο τρόπο π.χ. αυτή τη στιγμή μαίνονται επιθέσεις των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Αλλά τι γίνεται όταν μοιραζόμαστε κομμάτια ανθρώπινης εμπειρίας για τα γεγονότα και το τι προκαλούν μέσα μας;

Στην ίδια κατηγορία μπαίνει και η χρήση γενικοτήτων. Αν π.χ. μπορούμε να είμαστε συγκεκριμένοι σε αυτά που θέλουμε, που ζητάμε, που επιθυμούμε και που απαιτούμε έχουμε περισσότερες πιθανότητες να τα λάβουμε. Αν πούμε "θέλω να είμαι ευτυχισμένος" πρόκειται για κάτι πολύ γενικό. Αν όμως πούμε ότι "θέλω να μπορώ να μοιράζομαι μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου και θα το κάνω παίρνοντας την προσωπική μου ευθύνη ακόμη και προκαλώντας πιθανές δυσαρέσκειες" έχουμε κάτι πολύ συγκεκριμένο που μπορεί να λειτουργήσει σαν οδοδείκτης!

Και μη νομίζουμε ότι το θέμα είναι λεκτικό. Απλά με τις λέξεις, μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο συνειδητοί του ποιο είναι το μήνυμα που μεταφέρουμε και του βαθύτερου λόγου για τον οποίο το μοιραζόμαστε.

Ατόφιος

Υ.Γ. Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος. Θα υπάρξει μια δεύτερη ανάρτηση σε συνεργασία με τον deBarzak εξετάζοντας τις φυσικές έννοιες της Δύναμης, της Ενέργειας και των Μαύρων Τρυπών και θα γίνει μια προσπάθεια σύνδεσης με το χώρο της καθημερινής μας εμπειρίας (πραγματικά μεγαλεπήβολο σχέδιο!)

2009 αστέρια σε ένα δρόμο!

Ένας χρόνος εμπειρίας , γνώσης και αυτογνωσίας... πέρασε!

Ας καλοσωρίσουμε τον καινούργιο και τις νέες προκλήσεις
και προσκλήσεις που θα φέρει!

Στο δρόμο των αναζητήσεων και εμείς, ελεύθεροι σκοπευτές,
...μιας δύσκολης αρχής!

Με μέτρο τον Άνθρωπο και στόχο την Ελευθερία!

Καλή χρονιά!
Με ενδιαφέροντα ανελικτικά δημιουργικά και πνευματικά!

Αστραία