Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Η 'θέση χωρίς οίκτο'



Συζητάμε μεταξύ μας πολύ συχνά για τη σημασία των σταθμών των ηρώων και το τι μπορεί να σηματοδοτούν... Πράγματι, η συμβολική σημασία του μύθου είναι σημαντικότατη και ανεξάντλητη. Αυτό που ίσως μερικές φορές να ξεχνάμε, είναι ότι προκειμένου εμείς οι ίδιοι να αρχίσουμε το ηρωικό ταξίδι, είναι απαραίτητο να τοποθετήσουμε το σημείο συναρμογής μας στη "θέση χωρίς οίκτο".

Φαντάζομαι αυτούς που δεν έχουν ασχοληθεί με τον κο. Καστανέντα, να με κοιτάνε με γουρλωμένα τα μάτια τους τώρα και να λένε "τι λέει αυτός τώρα..." Μη βιάζεστε...! Σκεφτείτε το έτσι. Πρέπει να βρεθούμε σε εκείνη τη θέση που θα μας βγάλει από την ταύτιση με το ρόλο του θύματος που τόσο λατρεύουμε να παίζουμε στη ζωή μας. Σας κάνει περισσότερο νόημα τώρα; Ίσως αν προσθέσω και το γεγονός ότι θα πρέπει να ανέλθουμε στο επίπεδο της αφοβίας του Θεού παρά να ζητάμε από τον Θεό να κατέλθει στο επίπεδο του φόβου μας; (κάτι που είδα στην Caroline Myss και πραγματικά μου φάνηκε εξαιρετική σύλληψη).

Εν πάσει περιπτώσει... Σημασία έχει ότι είμαστε γεμάτοι από ψυχικούς κόμπους και κολπάκια-τρικ επιβίωσης που το μόνο που κάνουν είναι να μας απομυζούν ενέργεια. Μια άλλη ονομασία για αυτά τα τρικ είναι και συμφωνίες... Συμφωνίες του στυλ "Εγώ δε θα ξανα-αγαπήσω" (όχι απαραίτητα με φωνή Καζαντζίδη), "κανείς δε με καταλαβαίνει γι'αυτό κι εγώ..." και τα συναφή. Αυτό που όμως αδυνατούμε να δούμε είναι τον περίσσιο εγωισμό που κρύβεται πίσω από αυτές τις "αθώες" και κατά πολλούς "ανθρώπινες" αδυναμίες ή για άλλους ακόμα και "ανθρώπινες ιδιότητες". Χρειάζεται όμως να είμαστε αμείλικτοι μαζί μας γιατί μέσα από τον αυτο-οίκτο μας είναι αυτές οι συμφωνίες και αυτοί οι ψυχικοί κόμποι που μας ρουφάνε ενέργεια...

Παίρνοντας αφορμή από τον πολεμιστή που υποδεικνύει ο Καστανέντα, έγραψε και ο Τόμας ένα βιβλίο που το ονομάζει Δημιουργική Νίκη (Creative Victory) και κάνει μια σύνοψη και αναδόμηση του κειμένου σύμφωνα με την κατανόηση του. Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα για αυτό που συζητάμε...

Είμαι ο πολεμιστής που ξαποσταίνει
Έχω θρυμματίσει τον καθρέφτη
της ίδιας μου της αυτο-ανάκλασης


Τα μάτια του πολεμιστή που ξαποσταίνει λάμπουν με τη λάμψη του αδυσώπητου και καταφέρνουν πράγματι να καλέσουν τον Σκοπό. Αυτές οι δηλώσεις είναι πέρα από τη νοητική κατανόηση του μέσου ατόμου, επειδή το αδυσώπητο σύμφωνα με τον ορισμό των Τολτέκων είναι μια έννοια πέρα από τη γλώσσα και τις ερμηνείες. Το αδυσώπητο είναι μια κατάσταση ύπαρξης που μπορεί να βιωθεί μόνο από άτομα που έχουν αρκετή προσωπική δύναμη για να φτάσουν στη "θέση χωρίς οίκτο".
Το αδυσώπητο των πολεμιστών δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια θέση του σημείου συναρμογής, ένα επίπεδο πρόθεσης που οι πολεμιστές έχουν καταφέρει να φθάσουν. Δεν είναι σκληρότητα ή βαναυσότητα, ούτε θέμα του να είναι κάποιος πικρόχολος ή κακός. Τουναντίον, είναι μια κατάσταση επίγνωσης που αντανακλά μια άψογη αποστασιοποίηση, μια κατάσταση πλήρους αδιαφορίας στον ίδιο μας τον αυτο-οίκτο.
Το αδυσώπητο εξυπηρετεί τον πολεμιστή, όχι σαν μια στρατηγική για τον έλεγχο και την κατάκτηση των άλλων, αλλά σαν μια επέκταση της άψογης αναζήτησης για την "ανιδιοτέλεια" (την κατάσταση πέρα από το εγώ). Το αδυσώπητο είναι η πρώτη αρχή της μαγείας, και το αδυσώπητο είναι η βάση της νηφαλιότητας του πολεμιστή και η βάση της ήρεμης εσωτερικής μας δύναμης.

Ατόφιος

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό εμπνευσμένο κείνενο δομή σύνδεση και ροη σκέψεων χιουμορ ....έχεις ταλέντο στο γράψιμο ....όταν μεγαλώσουμε να γράψουμε ενα βιβλίο μαζί ...
κατανοητό και στους κοινούς θνητούς και στις ξανθιές ....
απο την κατανόηση ως την..... πράξη όμως ....

Ανώνυμος είπε...

Είναι καταπληκτικός ονειρευτής για αυτό!!!
Μου φτιάξατε την μέρα,
μετά από μια δύσκολη εβδομάδα;)
Το σημείο της θέσης χωρίς οίκτο
φαίνεται απο την λάμψη στα μάτια
και σημαίνει την εγκατάλειψη όλων των δομών της κοινωνικής διαμόρφωσης.
Είναι η αρχή της εσωτερική όρασης
και η σύνδεση με την σιωπηλή γνώση!

Πότε ο Οδυσσέας βρέθηκε σε αυτή την θέση;

Ανώνυμος είπε...

Καθώς (και ευτυχώς) δεν ξεπέρασα ποτέ τα ¨γιατί¨ της παιδικής μου ηλικίας, σας παραθέτω κάποια γιατί ….
Νομίζω χρειάζεται να μελετήσουμε βαθύτερα τα κίνητρα της συμπεριφοράς μας τις προθέσεις τα συναισθήματα για να εξελίξουμε την συνείδηση μας .
Κάποιες φορές χρειάζονται τα γιατί ……
Λατρεύουμε να παίζουμε το ρόλο του θύματος και του θύτη πολλές φορές εναλλάξ γιατί έτσι ελέγχουμε την συμπεριφορά των άλλων και γιατί αυτό ? γιατί εξυψώνεται το εγώ που θέλει να ελέγχει…….. Έτσι νιώθουμε κυρίαρχοι δυνατοί και φοβόμαστε λιγότερο ….Είναι αυτό πραγματική δύναμη ?
Αν και οι ορισμοί είναι κάτι λιγότερο από την ουσία …
Οίκτος είναι λύπη και περιφρόνηση….. Πότε νιώθω οίκτο ?
Με βλέπετε που ρίχνω το κέρμα μου στον ζητιάνο ? Τον θεωρώ κατώτερο τον περιφρονώ τον λυπάμαι όμως και γι αυτό τον βοηθάω …..Γιατί ? Εξυψώνω το εγώ μου Με βλέπετε…… άρα η αξία μου που εξαρτάται από την γνώμη σας για μένα ανεβαίνει νιώθω πιο δυνατή ….Είναι αυτό πραγματική δύναμη?
Η Μητέρα Τερέζα και ο Γκάντι ένιωθαν οίκτο ? Όχι …..Σου προσφέρω γιατί νιώθω ένα με σένα ,συνδεόμαστε, δεν ταυτιζόμαστε γιατί ξέρω πως ο καθένας έχει τον δρόμο του και είναι σε άλλη κατάσταση υπάρξης ……Αν ταυτιστώ νιώθω πως δεν θα μπορώ να προσφέρω….
Ναι ΄Ηταν στην θέση χωρίς οίκτο….. Οι πολεμιστές εστιάζουν και αφοσιώνονται στο σκοπό τους, ξέρουν το λόγο που βρίσκονται εδώ και απλά αθόρυβα χωρίς να ορίσουν εαυτούς δασκάλους και γνώστες υπηρετούν, εξελίσουν εαυτούς και αλλήλους ….. Οι πράξεις και η συμπεριφορά μας, ….. διδάσκουν …..
Η αποστασιοποίηση, η μη ταύτιση, η επιλογή που και πως θα δαπανήσει ενέργεια είναι χαρακτηριστικά πολεμιστή.
Η αδιαφορία, ο διαχωρισμός του εαυτού μας ως αυτού που ακολουθεί το μονοπάτι της αυτογνωσίας και ξέρει …..η έπαρση και η υπεροψία της ελιτ των πεφωτισμένων …. δεν νομίζω ….

Ανώνυμος είπε...

Αααα...αα εσύ είσαι σοφή!!!
Και Άρτεμις και... Αθηνά;!!!
Πως τοξεύεις έτσι , μικρούλα Άρτεμις, τρέχοντας μέσα στα
άγρια δάση, της καθημερινότητας
νεανική και ανεξάρτητη
και ελεύθερη και ωραία;;;!

Ανώνυμος είπε...

Α ρε Άρτεμις... Νομίζω ότι χρειάζεται να γίνει ανάρτηση αυτό! Τι λες; Να το χρησιμοποιήσω για το κομμάτι του πολεμιστή;

Τροφή για τη σκέψη αλλά και λόγοι να αλλάξω ;)

Αστραία, πίνω εις υγείαν μιας παρέας πρώτα και κατά δεύτερον ομάδας!

Alphecca είπε...

Πάρα-πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη του Ατόφιου!
Ατόφια απλή γι'αυτό και συνάμα ατόφια δύσκολη!
Ας ανακαλύψουμε τον Κόσμο του Ονειρευτή λοιπόν.............

Ανώνυμος είπε...

Τα απλά είναι και τα
...πιο δύσκολα!
Οι ατόφιες σκέψεις δυσεύρετες
αλλά οι ονειροχώροι...πρόκληση
και για τολμηρούς ταξιδευτές;)

karolain είπε...

Ειχα μια εντονη διαθεση να κανω τον δικηγορο του διαβολου και ειδικα σε ενα κειμενο με τετοιο θεμα αλλα ατυχησα και θα ελεγα οτι μαλλον ευχαριστηθηκα.

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ήλθες στην παρέα
Καρολάϊν,
χρειαζόμαστε... δικηγόρους;)

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ για τα ενθαρυντικά σας λόγια εχω πολυ δρόμο ακόμα για να γίνω σοφή και να σας μοιάσω...είμαι όμως ευγνώμων που σας συνάντησα..Αστρέα διδάσκεις μ αυτο που είσαι με την συμπεριφορά σου όχι με λόγια....η γνωση έιναι σιωπηλή και πρέπει κανεις να την βιώσει μονος του...Ατόφιε είσαι στο δρόμο των πολεμιστών...μιλησε μας για σένα...

Ανώνυμος είπε...

Ό Οδυσσέας πρέπει να βρέθηκε πολλές φορές στην θέση χωρίς οίκτο!
Την πρώτη φορά όταν έφτιαξε τον Δούρειο Ίππο, από αδυσώπητη γνώση,
ξεκινώντας την επιστροφή.
Μετά ίσως στο Κύκλωπα,
στην Σκύλλα και Χάρυβδη, το φοβερό δίλημμα και οπωσδήποτε στην Θέση του Τόξου.

Velvet Revolution